φωτο: θα μπορούσε να είναι η μάνα μου..Κάπως ετσι μεγάλωσα κοντά της..
Δεν τους φοβάμαι τους καιρούς,
δεν σκιάζομαι τις μπόρες!
Γεννήθηκα για να πετώ
στις δύσκολες τις ώρες!
Μήτε χαλάζι μ' ενοχλεί,
δροσίζει τα φτερά μου,
ούτε το χιόνι με χαλά,
ασπρίζει την καρδιά μου!
Με προίκισε ο ύψιστος
με τ' αετού τη γνώση,
απού πετά στα σύννεφα,
τα νύχια μη λερώσει.
Δεν θα με δεις να σέρνομαι
στις λάσπες και στο χώμα,
βαστά με η περηφάνια μου
πανύψηλα ακόμα.
Στ' απανωτά ραπίσματα,
κάνε λιγάκι κράτει!
Ζωη μου τσάμπα με χτυπάς
με το ραβδί στην πλάτη.
Η μάνα μου μου το' λεγε,
πως γερακίνας κόρη,
είμαι και πως τα βάσανα
είναι μεγάλο ζόρι,
για όλους!! Μα η δύναμη
στ' ατσάλινα φτερά μου,
πηγάζει απο την θέληση
που κρύβω στην καρδιά μου.
Μου' πε,θα μάθεις να περνάς,
απ' το μάτι της βελόνας!
Το ίδιο έκανε κι αυτή
τον περασμένο αιώνα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου