ΠΕΡΙΓΕΙΟΝ ΚΑΙ ΝΟΥΜΗΝΙΑ

 

ΠΕΡΙΓΕΙΟΝ ΚΑΙ ΝΟΥΜΗΝΙΑ 

 

Σήμερα τὸ βράδυ ἡ ἀδελφὴ τοῦ Ἀπόλλωνος-Ἡλίου, ἡ Ἄρτεμις-Σελήνη θὰ βρίσκεται στὸ περίγειόν της, στὴν πλησιεστέρα ἀπόστασίν της ἀπὸ τὴν γῆ.

Συνάμα ἀπόψε ξεκινᾶ τὴν νέα της περιφορὰ γύρω ἀπὸ τὸν πλανήτη μάς, ἤτοι θὰ ἔχουμε καὶ νουμηνία (νέα μήνη-μῆνα).

«Ἡ συχνότητα τῶν σεισμῶν, τῶν καταιγίδων καὶ τῶν πλημμυρῶν αὐξάνει κατὰ τὴν φάσι τῆς Πανσελήνου, ὁμοίως καὶ τῆς Νέας Σελήνης. Ἡ εὐθυγράμμισις Ἡλίου – Σελήνης ἀσκεῖ συνδυασμένη βαρυτικὴ ἐπίδρασι ποὺ ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα ὑψηλότερα παλιρροϊκὰ κύματα (spring tides). Ὅταν ἐπιπλέον τὸ περίγειον καὶ ἡ πανσέληνος ἢ ἡ νέα σελήνη συμπίπτουν, οἱ προκαλούμενες παλίρροιες εἶναι ἀκόμη ἐντονώτερες, ὁμοίως καὶ τὰ σχετικὰ καιρικὰ φαινόμενα, ὅπως παράκτιες καταιγίδες καὶ πλημμύρες», Ἀστρολογικόν, ἡμερολόγιον, ἀστρονομία τοῦ ἔτους.

Εἶναι γνωστὸν πὼς ἡ Σελήνη εἶχε ἐξ ἀρχαιοτάτων χρόνων συσχετισθεῖ μὲ τὴν πρόκλησιν τῆς παλίρροιας καὶ ἀντιστοίχως καὶ τῆς ἄμπωτης, τὸ «φούσκωμα καὶ τράβηγμα» τῶν ὑδάτων, φυσικὰ φαινόμενα ποὺ προκαλοῦνται κατὰ κύριον λόγον ἀπὸ τὴν βαρυτικὴ ἔλξιν τῆς Σελήνης στὴν γῆ.

Ἔπρεπε ὅμως νὰ περάσουν χιλιετίες ὥστε ἡ σύγχρονος ἐπιστήμη νὰ «ἀνακαλύψει» πὼς ἡ ἔκφανσις τοῦ θείου στὴν σελήνη, ἤτοι ἡ Ἄρτεμις ποὺ ὑμνοῦσαν οἱ Ἕλληνες ὡς «Φωτεινή, Δαδοῦχον, Ἑκαέργην, Φοίβη» κλπ, προστάτιν τῆς φύσεως, τῶν ἀγρῶν (Ἀγροτέρα, Ἀγραία κλπ), κυρίαρχον τοῦ κυνηγιοῦ (Ἐλαφηβόλος, Θηροσκόπος, Κυνηγέτις κλπ), προστάτιν τῶν γυναικείων, τῶν γεννήσεων (Εἰλείθυια, Εὔλοχος, Ὠκυτόκος κλπ) καὶ τῶν παίδων (Παιδοτρόφος, Κουροτρόφος κλπ), τῆς ἁλιείας καὶ τοῦ ἰχθυόεντος πόντου μετὰ τοῦ Ἑνοσιγαίου Ποσειδῶνος (Ποταμία, Λιμναία κλπ, βλ. καὶ Ὁμηρικὸν Ὕμνον) δὲν ἦταν ἀποτέλεσμα φαντασίας καὶ θρησκευτικοῦ φόβου, ἀλλὰ ἀποτέλεσμα μακροχρόνιας παρατηρήσεως καὶ ἐπιτημονικότητος· μία ἀλληγορικὴ έπεξήγησις τῶν φυσικῶν φαινομένων.

Γι' αὐτὸ καὶ συναντῶμεν τὴν θεὸν στοὺς ἀφιερωμένους εἰς αὐτὴν ὕμνους ὡς «Εἰλείθυια» ( < ἐλεύθω =ἔρχομαι, δηλαδὴ προστάτιν τῶν ἐπιτόκων, καθῶς «τραβᾶ» καὶ «σπάει τὰ νερά τους»), «Ὠκυλόχεια» καὶ πολλὰ ἄλλα συναφῆ. Ἔχει παρατηρηθεῖ πράγματι πὼς κατὰ τὶς μέρες τῆς πανσελήνου κυρίως καὶ τῆς νέας μήνης, ὅταν οἱ ἐλκτικὲς δυνάμεις τῆς σελήνης εἶναι μεγαλύτερες πρὸς τὴν γῆ, γεννῶνται περισσότερα παιδιά. Γι' αὐτὸ καὶ οἱ μαῖες παλαιότερα ἦταν σὲ μεγαλυτέρα ἑτοιμότητα ἐκεῖνες τὶς ἡμέρες.

Ἄς μὴ ξεχνῶμεν πὼς ἡ περιφορὰ τῆς Ἀρτέμιδος-Μήνης γύρω ἀπὸ τὴν γῆ συνδέεται καὶ μὲ τὸν ἔμ-μηνον κύκλον τῶν γυναικῶν, καθῶς ὄχι μόνον οἱ δύο αὐτοὶ κύκλοι διαρκοῦν περίπου τὶς ἴδιες ἡμέρες, ἀλλὰ ἀκόμη οἱ 8 φάσεις τῆς Σελήνης (νουμηνία-αὔξων μηνίσκος-πρῶτον τέταρτον-αὔξων ἀμφίκυρτος-πανσέληνος-φθίνων ἀμφίκυρτος-δεύτερον τέταρτον-φθίνων μηνίσκος) συνδέονται χρονικῶς μὲ τὶς φάσεις τοῦ ἐμμήνου κύκλου, οἱ ὁποῖες φάσεις στοὺς ἀμφοτέρους κύκλους διαδέχονται ἡ μία τὴν ἄλλην ἀνὰ 3-4 ἡμέρες.

Ἄν γιὰ παράδειγμα ἡ ἐμμηνορρυσία συμπίπτει μὲ τὴν νουμηνία, ὕστερα ἀπὸ 14 ἡμέρες ἡ ὠορρηξία θὰ συμπέσει μὲ τὴν πανσέληνον.

Ἀναφερόμενοι στὴν ἑλκτικὴ δύναμίν της στὰ ὕδατα τῆς γῆς καὶ στὶς παλίρροιες ποὺ προκαλεῖ ἡ Σελήνη, ἄς μὴ ξεχνῶμεν κι αὐτὸ ποὺ γράφει στὸν Ὁμηρικὸν ὕμνον τῆς Ἀρτέμιδος (8-9) :

«φρίσσει δέ τε γαῖα πόντος τ’ ἰχθυόεις»,

καθῶς μὲ τὴν δύναμίν της ἀναμοχλεύει τὰ ὕδατα καὶ συνταράσσεται ὁ πόντος καὶ ἡ θάλασσα.

Ἴσως γι' αὐτὸ ἡ σελήνη νὰ συνεδέθη καὶ μὲ τὴν σεισμικὴ δραστηριότητα, καθῶς εἶναι γνωστὸν πὼς ὁ κυρίαρχος τῶν θαλασσῶν, ὁ πόσις τοῦ ὑγροῦ στοιχείου (ῥίζα δᾶν), Ποσειδῶν εἶναι ὁ ὑπεύθυνος τῶν σεισμῶν, γι' αὐτὸ ἀπεκλήθη καὶ Ἑνοσίγαιος ( < ἕνοσις = σεῖσις, κλονισμός + γῆ).

Ἡ Ἄρτεμις ἀναμφισβήτητα εἶναι ὑπεύθυνη καὶ τῆς καλῆς ψαριᾶς, καθῶς ἔχει ἐπίσης παρατηρηθεῖ πὼς οἱ ἰχθύες ἀφθονοῦν στὰ δίκτυα τῶν ἁλιέων, τὶς ἡμέρες τῆς πλημμυρίδος. Ἐξ οὗ καὶ πολλοὶ ἔμπειροι ἁλιεῖς κρατοῦν ἡμερολόγιον ἀνατολῆς-δύσεως καὶ φάσεων τῆς σελήνης, γιὰ νὰ ξέρουν πότε ἀξίζει νὰ ἀνοιχτοῦν ἀξημέρωτα στὸν κόσμον τοῦ Ποσειδῶνος, στὶς θάλασσες.

Ἀκόμη, φαίνεται πὼς οἱ Ἕλληνες δὲν ἀστοχοῦσαν ὅταν ἀπεκάλουν τὴν Ἄρτεμιν προστάτιν καὶ τῆς φύσεως καὶ κυρίαρχον ἐπὶ τῶν θηραμάτων.

Ἔχει ἐπίσης παρατηρηθεῖ πὼς οἱ ἑλκτικὲς δυνάμεις τῆς μήνης κατὰ τὴν πανσέληνον καὶ νουμηνία κυρίως, βοηθᾶ τὴν ποιότητα τῶν φυτῶν, ἀλλὰ καὶ ἐπηρεάζει τὴν συμπεριφορὰ τῶν ζωντανῶν (μεταξὺ αὐτῶν καὶ τοῦ ανθρώπου).

Αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ λόγος ποὺ τελευταίως ἔχει ἀνθίσει ὁ ὅρος «βιοδυναμικὴ καλλιέργεια» ποὺ βασίζεται στὶς δυνάμεις κυρίως τῆς Σελήνης, ἀλλὰ καὶ τοῦ ἀδελφοῦ της, Ἡλίου καὶ γενικῶς στὶς κινήσεις τῶν πλανητῶν καὶ τῶν ἀπλανῶν.

Σήμερα τέτοιου εἴδους καλλιέργειες χαρακτηρίζονται παγκοσμίως μὲ τὸ ὄνομα «βιοδυναμικές» (biodynamische, biodynamic, biodynamique κοκ) καὶ «Δημήτριες» (Demeter) καὶ παρ' ὅτι θεωροῦνται «ξενόφερτη ἀνακάλυψις» ἀπὸ τὰ ὀνόματα καὶ μόνον κατανοεῖ κανεὶς πὼς κάποιοι διάβασαν τὰ συγγράμματα τῶν Ἑλλήνων καὶ ἄκουσαν τοὺς μακρινοὺς προπάτορές μας, ὅπως τὸν Ἡσίοδον, ὁ ὁποῖος συμβουλεύει τὸν ἀδελφόν του, Πέρσην γιὰ τὴν κατάλληλη ἐποχὴ γιὰ τὸ κάθε τὶ σύμφωνα μὲ τὴν περιοδικότητα/ ῥυθμὸν τῆς φύσεως καὶ τοῦ σύμπαντος.

Ὑπάρχει δὲ ἡ γνώμη πὼς ἡ συλλογὴ βοτάνων κατὰ τὶς ἡμέρες ποὺ ἡ μήνη ἕλκει περισσότερον τὴν γῆ, εἶναι πιὸ ἀποτελεσματικὴ ὡς πρὸς τὶς θεραπευτικές τους ἰδιότητες.

Σχετικῶς μὲ τὴν συμπεριφορὰ τῶν ζώων ποὺ ἐπηρεάζει ἡ προστάτις τους, εἶναι περιττὸν νὰ γραφτεῖ πὼς κατὰ τὴν πλήρη φωταγώγησίν της, ὑπὸ τοῦ ἀδελφοῦ της Ἡλίου, ἤτοι ὅταν ἔχει πανσέληνον, τὰ ζῶα εἶναι πιὸ δραστήρια· θεωρεῖται δὲ πὼς ὅπως πληθαίνουν τὰ νερὰ τῆς γῆς, ἔτσι πληθαίνουν καὶ τὰ ὑγρὰ τοῦ σώματος καὶ οἱ πληγὲς αἱμορραγοῦν ἐντονώτερα.

Τὸ γνωστότερον δὲ ζῶον ποὺ ἔχει μάλιστα ὀνομασθεῖ ἀπὸ τὴν λύκη (φῶς) τῆς πανσελήνου, εἶναι ὁ λύκος ποὺ ἔχει συνδέσει τὸ οὐρλιαχτόν του μὲ τὴν πανσέληνον.

Ὠνομάσθη ἔτσι διότι ὁ λύκος «ἐξέρχεται κατὰ τὴν λύκη ( =λυκόφως), ζητῶν λείαν».

...

Ὅτε καὶ ἄν βγεῖ ξανὰ στὴν ἐπιφάνεια ἡ γνῶσις τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων καὶ καταφέρει ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος νὰ κατανοήσει καὶ πάλι τὰ οὐράνια, θὰ καταφέρει ἀδιαμφισβήτητα νὰ κατανοήσει καὶ τὰ γήινα, ἀλλὰ συνάμα καὶ τοὺς μύθους καὶ κοσμοθεωρία-φιλοσοφία τῶν μεγάλων καὶ πραγματικῶν ἐπιστημόνων, τῶν Ἑλλήνων· θὰ καταφέρει νὰ προσεγγίσει καὶ πάλι τὸ πάνσοφον θεῖον. Μέχρι τότε κατὰ πὼς φαίνεται καὶ μὲ τὴν γνῶσιν τῶν προγόνων μας καλῶς κρυμμένη, ἀπέχουμε κάτι ἔτη φωτός.

 

 https://enimerosiseola.blogspot.com/2024/01/2024_1.html

Η ΚΑΤΑΡΡΙΨΙΣ ΤΩΝ ΨΕΥΔΩΝ ΠΩΣ Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ ΗΤΑΝ ΛΑΚΚΟΠΡΩΚΤΟΙ

Η ΓΝΩΜΗ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΙΝΑΙΔΕΙΑ (ΜΕΡΟΣ 3ον)

Η ΚΑΤΑΡΡΙΨΙΣ ΤΩΝ ΨΕΥΔΩΝ ΠΩΣ Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ ΗΤΑΝ ΛΑΚΚΟΠΡΩΚΤΟΙ

Σὲ μερικοὺς δεν φτάνει ἡ λέξις «κίναιδος» ( =ὁ κινῶν τὴν αἰδώ), οὔτε ὅσες συνώνυμές της προανεφέρθησαν γιὰ την γνώμη τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων γιὰ τοὺς καταπύγονες.

Δὲν τοὺς ἀρκεῖ οὔτε ἡ τότε νομοθεσία κατὰ τῆς κιναιδείας, οὔτε τὸ σημασιολογικὸν φορτίον τοῦ ἐραστοῦ καὶ τοῦ ἐρωμένου, οὔτε τίποτε…Καὶ προχωροῦν ἀκόμα ἕνα βῆμα παρακάτω… Παρερμηνεύουν τὰ ἀρχαῖα μας κείμενα, εἰκάζουν ἀορίστως μὲ σκοπὸν νὰ γεννήσουν ἐπιχειρήματα ἐπὶ τῶν ἀβασίμων θεωριῶν τους καὶ νὰ ἀποδείξουν πὼς ἡ ἀρχαία Ἑλλάδα ἦταν ἕνα ξέφραγο ἀμπέλι ἀρσενοκοιτῶν, ἐκπεπορνευμένων καὶ λακκοπρώκτων.

Πολλοὶ λένε πὼς ὁ Σωκράτης ἦταν ἀρσενοκοίτης, ἄλλοι ψελλίζουν κάτι γιὰ τὸ ἔργον τοῦ Πλάτωνος, «Συμπόσιον» (ἀσχέτως ποὺ οἱ περισσότεροι ἐξ αὐτῶν, ὄχι ἁπλῶς δὲν έχουν καταλάβει τί ἐστί Πάνδημος καὶ τί Οὐρανία Ἀφροδίτη, ἀλλὰ δὲν ἔχουν πιάσει κὰν τὸ βιβλίον στὰ χέρια τους νὰ διαβάσουν μία σελίδα!) καὶ μάλιστα γεννοῦν καὶ σενάρια γιὰ τὴν παιδεραστία στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα (ἐξηγεῖται παρακάτω), συνδέοντάς την μὲ τὴν σημερινὴ ἀπολύτως διεστραμμένη καὶ ἀηδιαστικὴ ἔννοιά της, αὐτὴ τῶν ἠθικῶς πλήρως ἐκλύτων, ποὺ ἡδονίζονται μὲ μικρὰ παιδιά.

Ἄλλοι ἀναφέρουν τὸν Ἱερὸν Λόχον τῶν Θηβῶν, ἄλλοι πιάνουν στὸ στόμα τους τὸν Μεγάλον Ἀλέξανδρον, ἄλλοι τὸν Ἀχιλλέα καὶ τὸν Πάτροκλον, ἄλλοι (ὅπως εἴδαμε) τὸν Δημοσθένη καὶ ὅποιον ἄλλον κατεβάσει ὁ νοῦς τους.

Γενικῶς παρατηρεῖται στὰ λόγια τῶν ὁμοφυλολάγνων ὑπερασπιστῶν αὐτῶν τῶν θεωριῶν, ὅ,τι καὶ στὴν «φύσιν» τους· μία σύγχυσις πηγάζουσα ἐκ τῆς ἀδυναμίας ἐναρμονίσεως τῶν μερῶν τῆς ψυχῆς τους μεταξύ τους καὶ μὲ τὸν ναὸν ποὺ τὴν περιβάλλει, τοῦ σώματός τους. Καὶ ὅπως καλύπτουν τὸ πρόβλημα τους, πίσω ἀπὸ μία ψεύτικη, προσποιητὴ συμπεριφορά-ἐμφάνισιν, ποὺ τοὺς δίνει τὴν ἐπίπλαστον αἰσθησιν πὼς ἔχουν θέσει τάξιν μέσα τους, ἔτσι προσπαθοῦν νὰ ὁριοθετήσουν ἐκ νέου τὴν ἱστορικὴ καὶ φυσικὴ πραγματικότητα.

Παραθέτω κι ἄλλα ἀποσπάσματα ἀπὸ διάφορα ἔργα ἀρχαίων Ἑλλήνων κι ἄς βγάλει καθεὶς τὰ συμπεράσματά του, περὶ τῆς γνώμης τῶν προγόνων μας, γιὰ αὐτὸ ποὺ ὀνομάζουμε σήμερα «ὁμοφυλοφιλία».

Γράφει ὁ Πλάτων στὸ ἔργον του «Νόμοι»:

«ἐννοητέον ὅτι τῇ θηλείᾳ καὶ τῇ τῶν ἀρρένων φύσει εἰς κοινωνίαν ἰούσῃ τῆς γεννήσεως ἡ περὶ ταῦτα ἡδονὴ κατὰ φύσιν ἀποδεδόσθαι δοκεῖ, ἀρρένων δὲ πρὸς ἄρρενας ἢ θηλειῶν πρὸς θηλείας παρὰ φύσιν», 636c

( =ἐννοεῖται ὅτι ἡ φύσις ὁδηγεῖ τὰ θηλυκὰ νὰ εἶναι σὲ ἐπαφὴ μὲ τὰ ἀρσενικά ἀπὸ τὴν γέννησίν τους καὶ ἡ ἡδονὴ σὲ αὐτὰ εἶναι φανερὸν πὼς ἔχει δοθεῖ σύμφωνα μὲ τὴν φύσιν· τὼν ἀρσενικῶν μὲ τὰ ἀρσενικά -ἡ ἐπαφή- καὶ τῶν θηλυκῶν μὲ τὰ θηλυκά -εἶναι-παρὰ φύσιν).

«περὶ ἐρωτικῶν, ἢ μηδένα τολμᾶν μηδενὸς ἅπτεσθαι τῶν γενναίων ἅμα καὶ ἐλευθέρων πλὴν γαμετῆς ἑαυτοῦ γυναικός ( =ἤ κανεῖς νὰ μὴ τολμᾶ νὰ ἔρχεται σὲ ἐπαφὴ μὲ τοὺς γενναίους καὶ ἐλευθέρους, ἐκτὸς τῆς γυναικός τους),

ἄθυτα δὲ παλλακῶν σπέρματα καὶ νόθα μὴ σπείρειν ( =οὔτε νὰ ἐπιτρέπεται νὰ σπέρνουν νόθα παιδιὰ σὲ παλλακίδες),

μηδὲ ἄγονα ἀρρένων παρὰ φύσιν ( =οὔτε σὲ ἄνδρες ἀγονα ΠΑΡΑ ΦΥΣΙΝ) :

ἢ τὸ μὲν τῶν ἀρρένων πάμπαν ἀφελοίμεθ᾽ ἄν ( = Ἤ ΜΑΛΛΟΝ ΤΗΝ ΕΠΑΦΗ ΜΕΤΑΞΥ ΑΝΔΡΩΝ ΝΑ ΤΗΝ ΕΞΑΛΕΙΨΟΥΜΕ/ΝΑ ΤΗΝ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΟΥΜΕ ΕΝΤΕΛΩΣ)», 841d.

Η ΚΑΤΑΡΡΙΨΙΣ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΩΝ ΟΣΩΝ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΒΑΠΤΙΣΟΥΝ ΤΟΝ ΣΩΚΡΑΤΗ ΑΝΔΡΟΒΑΤΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΛΚΙΒΙΑΔΗ ΛΕΛΥΓΙΣΜΕΝΟΝ

Ὁ «ἔκφυλος», «ἀκόλαστος» καὶ ὅ,τι ἄλλο αἰσχρὸν χαρακτηρίζεται κατὰ καιροὺς ὁ Σωκράτης εἶναι δὲ ἀποστομωτικός στὸ ἔργον τοῦ Πλάτωνος, «Γοργίας», ὅταν συζητᾶ μὲ τὸν Καλλικλῆ περὶ σώφρονος καὶ ἀκολάστου καὶ καταφαίνεται διερωτώμενος :

«ὁ τῶν κιναίδων βίος, οὗτος οὐ δεινὸς καὶ αἰσχρὸς καὶ ἄθλιος;»,494e,

δηλαδὴ Ο ΒΙΟΣ ΤΩΝ ΚΙΝΑΙΔΩΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΕΙΝΟΣ, ΑΙΣΧΡΟΣ ΚΑΙ ΑΘΛΙΟΣ;

Καὶ μάλιστα ὁ σοφιστὴς Καλλικλῆς, ἐπειδὴ ἔβλεπε πὼς ἡ ῥητορική του περὶ συνδέσεως τῆς ἱκανοποιήσεως κάθε ἐπιθυμίας μὲ τὴν εὐτυχία ἀποτυγχάνει, προσπαθεῖ νὰ ἑλιχθεῖ διαλεκτικῶς (στηριζόμενος στὸ λογικὸν ἀντεπιχείρημα τοῦ Σωκράτους, τὸ ὁποῖον ἀποδέχεται μὲν ὡς ὀρθὸν, ἀλλὰ τὸ προβάλλει ὡς χυδαῖον γιὰ νὰ στρέψει τὴν προσοχὴ ἀλλοῦ) λέγοντάς του :

«Δὲν ντρέπεσαι νὰ ὁδηγεῖς ἐκεῖ τὴν συζήτησιν; ».

Γιὰ νὰ καταλήξει ὁ Σωκράτης πὼς ὁ «εὐγενικὸς ἄνθρωπος», Καλλικλῆς, δὲν ἔχει μελετήσει σφαιρικῶς τὸ θέμα κι ἔτσι ἀγνοεῖ πὼς ὑπάρχουν καὶ «αἱ κακαὶ ἡδοναί» (495, Α), γιὰ νὰ ἔχει καταλήξει σὲ αὐτὸ τὸ συμπέρασμα. Ἐν ὀλίγοις καὶ οἱ δύο συνομιλητὲς συμφωνοῦν πὼς ἡ κιναιδεία εἶναι ἀναισχυντία.

Ἄλλωστε ὁ Σωκράτης εἰδικὰ ποὺ ἀναφέρουν συχνὰ γιὰ τοιοῦτον, ἔγινε μισητὸς γιὰ τὸ ὅτι ἐπέλεγε νὰ λέει κατάμουτρα τὴν ἀλήθεια καὶ παρ’ὅτι ἦταν πάντοτε εὐγενικός, καὶ δὲν δίσταζε νὰ νουθετήσει ὅσους ἀδυνατοῦσαν νὰ ξεχωρίσουν μέσα τους, τὸ πνευματικὸν ἀπὸ τὸ σαρκικὸν κομμάτι τῆς ἡδονῆς, τὸν ἔρωτα δηλαδὴ τῆς Οὐρανίας Ἀφροδίτης, ἀπὸ αὐτὸν ποὺ εἶναι γιὰ ὅλους καὶ ἀπορρέει ἀπὸ τὴν Πάνδημον Ἀφροδίτη. Πιὸ συγκεκριμένα :

Ὁ ἔρως ποὺ ἀπορρέει ἀπὸ τῆν Πάνδημον Ἀφροδίτη εἶναι ὁ ἔρως τῶν φαύλων ἀνθρώπων, ὁ ἀποβλέπων εἰς τὰ σώματα, γι’αὐτὸ καὶ μετέχει καὶ στὸ ἄρρεν και στὸ θῆλυ (Συμπόσιον, 181b,c).

Ἐν ἀντιθέσει μὲ τὸν ἔρωτα ποὺ ἀπορρέει ἀπὸ τὴν Οὐρανία Αφροδίτη καὶ ἀφορᾶ στὸ πνευματικόν κομμάτι. Αὐτὸ τὸ κομμάτι ἀποβλέπει εἰς τὸ ἠθικόν, στὴν πνευματικὴ βελτίωσιν καὶ γι’αὐτὸ κατὰ τὸν Παυσανία ἔχει ἀντικείμενον τὸ ἄρρεν «τὸ φύσει ἐῤῥωμενέστερον καὶ νοῦν μᾶλλον ἔχον» καὶ γι’αὐτὸ καὶ αὐτὴ ἡ Ἀφροδίτη εἶναι γηραιοτέρα καὶ ΑΠΗΛΛΑΓΜΕΝΗ ΤΩΝ ΑΚΟΛΑΣΤΩΝ ΟΡΜΩΝ (Συμπόσιον, Πλάτων, 181c).

Αὐτὸς ὁ ἔρως γεννᾶ στὶς ψυχὲς ἰσχυρὰ φρονήματα καὶ δυνατὲς φιλίες. Γι’αὐτὸ καὶ σὲ ὅλη τὴν τότε Ἑλλάδα προετρέποντο οἱ πρεσβύτεροι νὰ συναναστρέφονται μὲ νέους, τοὺς ὁποίους καὶ θὰ νουθετοῦσαν καὶ θὰ τοὺς μυοῦσαν στὴν ὁδὸν τῆς μαθήσεως καὶ τῆς ἀρετῆς. Εἶναι αὐτὸ ποὺ στὸ Συμπόσιον ἀναφέρεται καὶ ἀπὸ τὸν Σωκράτην ὡς παιδεραστία/παιδεραστεῖν (Ὁ ὅρος σήμερα κατέληξε νὰ σημάνει τὶς διεστραμμένες διαθέσεις ἐκλύτων ἀνθρώπων, ἀπέναντι σὲ μικρὰ παιδιά!).

Ἄλλωστε ὁ ἴδιος ὁ Σωκράτης στὸ Πλατωνικὸν Συμπόσιον (παρ.27, στ. 208-9) γράφει τὸν ὕμνον τῆς σχέσεως ἐραστοῦ-ἐρωμένου, ὑφαίνοντας συνάμα καὶ τὸν ὕμνον τῆς πραγματικῆς φιλίας, τὸν ὕμνον ποὺ ἀπορρέει ἀπὸ τὸν Οὐράνιον ἔρωτα, ὁ ὁποῖος δὲν ἔχει νὰ κάνει μὲ τὰ ὑλικὰ σώματα, ἀλλὰ μὲ τὴν ἀριστεία τῶν αΰλων ψυχῶν :

«Καὶ πιστεύω πὼς ὅλοι κάνουν τὰ πάντα γιὰ τὴν ἀρετὴ καὶ μία ἔνδοξη φήμη· ὅσον ἀνώτεροι εἶναι, τόσο περισσότερον. Γιατὶ εἶναι ἐρωτευμένοι μὲ τὴν ἀθανασία. Καὶ αὐτοὶ ποὺ εἶναι γόνιμοι στὸ σῶμα στρέφουν τὴν προσοχὴ τους στὶς γυναῖκες καὶ ἔτσι ἐρωτεύονται ἐξασφαλίζοντας διὰ τῆς τεκνοποιίας ἀθανασία, ὑστεροφημία καὶ εὐτυχία γιὰ πάντα καθῶς νομίζουν. ΑΛΛΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΓΟΝΙΜΟΙ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ -ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΚΥΟΦΟΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΝ, ΠΑΡΑ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΝΑ ΚΥΟΦΟΡΗΘΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΨΥΧΗ-…

Ἄν λοιπὸν εἶναι κάποιος γόνιμος σὲ αὐτὲς τὶς ἀρετές (σωφροσύνη καὶ δικαιοσύνη) καὶ ἔχει θεία ψυχή, ὅταν ἔλθει ἡ ἡλικία του ἐπιθυμεῖ νὰ γεννήσει καὶ νὰ τὶς ἀναπαραγάγει καὶ περιφερόμενος ἐδῶ καὶ ἐκεῖ ἀναζητᾶ τὸ κατάλληλον/καλὸν περιβάλλον, γιὰ νὰ τὶς γεννήσει. Διότι μέσα σὲ ἄσχημον περιβάλλον δὲν πρόκειται νὰ γεννήσει.

Ἀγαπᾶ λοιπὸν τὰ ὡραῖα σώματα περισσότερον ἀπὸ τὰ ἄσχημα, ἐφόσον ἐγκυμονεῖ καὶ ἄν συναντήσει ὡραία, εὐγενικὴ καὶ γενναία ψυχὴ, ὑπεραγαπᾶ τὸν συνδυασμόν·

ΚΑΙ ΣΕ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΝ ΜΙΛΑ ΧΩΡΙΣ ΔΥΣΚΟΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΓΑΘΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΠΟΙΕΣ ΑΣΧΟΛΙΕΣ ΤΟΥ ΤΑΙΡΙΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΕΙ. ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ ΛΟΙΠΟΝ ΣΕ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΟΜΟΡΦΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟΝ ΚΑΙ ΣΥΝΑΝΑΣΤΡΕΦΟΜΕΝΟΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΓΟΝΙΜΟΠΟΙΕΙ ΚΑΙ ΓΕΝΝΑ...ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑ (ΤΙΣ ΑΡΕΤΕΣ) ΤΟ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟΝ ΤΟΥ. ΕΤΣΙ Η ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΩΤΕΡΑ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΦΥΣΙΚΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ Η ΦΙΛΙΑ ΤΟΥΣ ΠΙΟ ΠΙΣΤΗ ΜΙΑΣ ΠΟΥ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΩΤΕΡΑ ΚΑΙ ΑΘΑΝΑΤΑ!

ΚΑΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΘΑ ΠΡΟΤΙΜΟΥΣΕ ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΕΤΟΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΠΑΙΔΙΑ, ΠΑΡΑ ΦΥΣΙΚΑ, ΙΔΙΩΣ ΟΤΑΝ ΣΚΕΦΤΕΙ ΤΟΝ ΟΜΗΡΟΝ, ΤΟΝ ΗΣΙΟΔΟΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ ΠΟΙΗΤΕΣ, ΘΑΥΜΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥΣ ΑΠΟΓΟΝΟΥΣ…ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΑΘΑΝΑΤΗ ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΥΣΤΕΡΟΦΗΜΙΑ…ΚΥΤΤΑΞΕ ΤΙ ΠΑΙΔΙΑ ΑΦΗΣΕ Ο ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ ΣΤΗΝ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΑ, ΣΩΤΗΡΕΣ ΤΗΣ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΟΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΓΕΝΙΚΑ!»

Τὰ ἴδια φαίνεται νὰ λέει πάνω-κάτω καὶ στὸ Συμπόσιον τοῦ Ξενοφῶντος, ὅταν ἀπευθύνεται στὸν Καλλία γιὰ νὰ τοῦ δηλώσει πόσο καλὸς ἐραστὴς εἶναι (8-10) :

«Πάντοτε ἐθαύμαζα τὸν χαρακτῆρα σου, τώρα σὲ θαυμάζω περισσότερον γιατὶ βλέπω πὼς εἶσαι ἐραστὴς ἑνὸς νέου ποὺ δὲν ζεῖ μέσα στὴν ἁβρότητα τῆς χλιδῆς, οὔτε καμαρώνει μέσα στὴν μαλθακότητα, ἀλλὰ ἀπὸ ὅλους φημίζεται γιὰ τὴν ῥωμαλεότητά του, τὴν καρτερία του, τὴν ἀνδρεία του καὶ τὴν σωφροσύνη του. Καὶ τὸ νὰ ἀγαπᾶ κανεῖς τέτοιους νέους εἶναι ἀπόδειξις τῆς ποιότητος τοῦ ἐραστοῦ…καὶ προσφέρονται θυσίες, στὴν Πάνδημον Ἀφροδίτη ΠΡΟΣΤΥΧΕΣ καὶ στὴν Οὐρανία ΑΓΝΕΣ…Η ΜΕΝ ΠΑΝΔΗΜΟΣ ΣΤΕΛΝΕΙ ΤΟΥΣ ΕΡΩΤΕΣ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ, Η ΔΕ ΟΥΡΑΝΙΑ ΣΤΕΛΝΕΙ ΤΟΥΣ ΕΡΩΤΕΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΙΛΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΩΡΑΙΩΝ ΕΡΓΩΝ. ΚΑΙ ΕΣΥ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΛΛΙΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΤΕΤΟΙΟΝ ΕΡΩΤΑ ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΚΑΤΕΧΕΣΑΙ!...ΔΙΟΤΙ ΣΕ ΒΛΕΠΩ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ ΣΤΙΣ ΣΥΝΑΝΑΣΤΡΟΦΕΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΝΕΟΝ! ΔΙΟΤΙ ΕΝΑΣ ΕΝΑΡΕΤΟΣ ΕΡΑΣΤΗΣ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΡΥΦΟΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ ΕΡΩΜΕΝΟΥ ΤΟΥ.

Παρακάτω ἀναφέρει καὶ πάλι ὁ Σωκράτης (Συμπόσιον, Ξενοφ., 26) πὼς ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΔΙΑΦΘΕΙΡΕΙ ΕΝΑΝ ΝΕΟΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ ΝΑ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΙΣ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΕΣ ΤΟΥ ΟΡΜΕΣ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΜΕΤΑ ΝΑ ΠΛΑΣΕΙ ΕΝΑΝ ΕΝΑΡΕΤΟΝ ΚΑΙ ΙΔΑΝΙΚΟΝ ΠΟΛΙΤΗ!

Πόσο πιὸ ξεκάθαρα πρέπει νὰ τὸ πεῖ ὁ Σωκράτης γιὰ νὰ μὴ παρεξηγηθεῖ; Σχετικῶς μὲ αὐτοὺς τοὺς λίγους ποὺ προσκολλοῦν στὸ ὅτι δίνει ἔμφασιν καὶ στὸ σῶμα καὶ προσπαθοῦν παντὶ τρόπῳ νὰ εὐτελίσουν τὰ λεγόμενα τοῦ Σωκράτους, ἡ ἐρώτησις εἶναι ἁπλή…Τί τοὺς φαίνεται περίεργον; Δὲν ἔχουν ἀκούσει τὴν βαθεῖα πεποίθησιν τῶν προγόνων μας «ΝΟΥΣ ΥΓΙΗΣ ΕΝ ΣΩΜΑΤΙ ΥΓΙΕΙ» ;;

Δὲν γνωρίζουν πὼς γιὰ αὐτοὺς τὸ ἀσθενικὸν σῶμα σχετιζόταν καὶ μὲ ἀσθενικὸν πνεῦμα ;

Δὲν ἔχει τύχει νὰ ἀκούσουν ποτὲ τὸ ῥητὸν τοῦ βασιλέως Ἀγησιλάου πὼς «ΟΤΑΝ ΣΦΑΛΛΕΙ ΤΟ ΣΩΜΑ, ΣΦΑΛΛΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ»;

Ἐν πάσῃ περιπτώσει, αὐτὸν τὸν ἔρωτα κατὰ πὼς φαίνεται κατὰφερε νὰ γεννήσει στὴν ψυχὴ πολλῶν μαθητῶν του (ἐρωμένων) ὁ Σωκράτης. Φαίνεται ἄλλωστε καὶ ἀπὸ τὸ βαρὺτατον πένθος ποὺ ἀκολουθοῦσε γιὰ πολὺ καιρὸν τοὺς μαθητές του μετὰ τὸν θάνατόν του, καὶ άπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἀκόμα καὶ χρόνια ἀργότερα προσπαθοῦσαν νὰ ὑπερασπιστοῦν τὸ ἦθος τοῦ δασκάλου τους (βλ. Πλάτωνα, ποὺ ἀκόμα καὶ 15 χρόνια ἀργότερα, δὲν σταμάτησε νὰ ψάχνει ἀφορμὲς νὰ ὑπερασπιστεῖ τὸν ἀδίκως καταδικασμένον δάσκαλόν του), καὶ ἀπὸ τὸ γεγονὸς πὼς κάποιοι ἦταν πρόθυμοι νὰ ξεπουλήσουν ὅλη τους τὴν περιουσία γιὰ νὰ τὸν σώσουν ἀπὸ τὸν ἄδικον θάνατον (βλ. Κέβητα), καὶ ἀπὸ τὸ ὅτι προσπάθησαν μέχρι καὶ τὸ τελευταῖον λεπτὸν πρὶν πιεῖ τὸ κώνειον νὰ τὸν πείσουν νὰ δεχθεῖ νὰ τὸν φυγαδεύσουν, καὶ ἀπὸ τὸ τί ἀκολοῦθησε μετὰ τὸν θάνατόν του στὴν ἀθηναϊκὴ κοινωνία, καὶ…καὶ…καὶ...

Φαίνεται ὅμως πὼς αὐτήν του τὴν εὐθύτητα, δὲν τοῦ τὴν συνεχώρησαν ποτὲ οἱ μὴ ἐννοοῦντες, ἄξιοι νουθεσίας [ οἱ ἀπὸ τὸν ἴδιον συμβεβουλευμένοι «ἀσκεῖν ΕΓΚΡΑΤΕΙΑΝ πρὸς ΕΠΙΘΥΜΙΑΝ ΒΡΩΤΟΥ καὶ ποτοῦ καὶ ΛΑΓΝΕΙΑΣ καὶ ὕπνου καὶ ῥίγους καὶ θάλπους καὶ πόνου», διότι τὸ νὰ ἀπολαύεις τὰ σώματα ἀφροδισιακῶς, εἶναι ΑΝΕΛΕΥΘΕΡΟΝ/ΔΟΥΛΙΚΟΝ καὶ ΔΕΝ ΑΡΜΟΖΕΙ ΣΕ ΚΑΛΟΝ ΚΑΙ ΑΓΑΘΟΝ ΑΝΔΡΑ, Ξενοφῶντος «Ἀπομνημονεύματα», (Α, 30-31)].

Γι’αὐτὸ καὶ κατεσκεύασαν ψεύτικες κατηγορίες γιὰ νὰ τὸν πλήξουν, μὴ δυνάμενοι νὰ βροῦν κάτι ἐπιλήψιμον στὴν συμπεριφορά του. Καὶ μάλιστα σὲ μία κοινωνία ποὺ -ὅπως φαίνεται καὶ ἀπὸ τὴν νομοθεσία της- δὲν ἀνεχόταν οὔτε στὸ ἐλάχιστον τὴν κιναιδεία. Συνεπῶς ἄν ὁ Σωκράτης ἦταν ἀνδροβάτης ἤ εὐρύπρωκτος, θὰ ἦταν ὅ,τι πιὸ εὔκολον νὰ τὸν «βγάλουν ἀπὸ τὴν μέση» μὲ τὴν νομοθεσία τῆς ἐποχῆς.

Ὅμως ὁ Σωκράτης, ὅπως ὁ ἴδιος ἀναφέρεται νὰ λέει στὸν Ἀλκιβιάδη (Συμπόσιον, 34,219,Α) δὲν θὰ ἀντήλλασσε ποτὲ χρυσὸν μὲ χαλκόν.

Ἀναφέρομαι στὸ κομμάτι ποὺ ὁ Πλάτων στὴν προσπάθειά του νὰ ὑπερασπιστεῖ τὸν δάσκαλόν του (ΤΟ «ΣΥΜΠΟΣΙΟΝ» ΕΧΕΙ ΓΡΑΦΤΕΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 15 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟΝ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ), ἀπὸ ὅσες κατηγορίες τοῦ προσέδωσαν («τοὺς νέους διαφθείρει») αὐτοὶ ποὺ (κατὰ τὸν Σωκράτη) τοὺς ἀρέσει νὰ ΤΡΙΒΟΝΤΑΙ ΣΑΝ ΤΑ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ στὶς πέτρες πάνω σὲ ἄξια θαυμασμοῦ σώματα («προσκνῆσθαι ὥσπερ τὰ ὕδια τοῖς λίθοις», Ξενοφῶν, Ἀπομνημονεύματα, Α,31) καὶ ὅσοι δὲν ἄντεχαν τὴν ὑψηλῆς ποιότητος πνευματικότητά του, βάζει στὸν διάλογόν του ἕναν ἔκλυτον καὶ μισητὸν ἀπὸ τοὺς πολλοὺς (δὲν θὰ εἶχε τίποτα νὰ χάσει), πολὺ ὄμορφον νέον, τὸν Ἀλκιβιάδη, νὰ δώσει τὴν ἀφορμὴ γιὰ νὰ γίνει φανερὴ ἡ ποιότης τοῦ Σωκράτους ὡς ἐραστοῦ (δηλ. διδασκάλου).

Κι αὐτὸ εἶναι καὶ τὸ σημεῖον ποὺ πολλοὶ σαυλόπρωκτοι ἀναφέρουν ξανὰ καὶ ξανά, ἀποδίδοντάς το στὸ περίπου…καὶ ἀποκρύπτοντας κάποια βασικὰ γεγονότα.

Πρῶτον, ἀπορρίπτουν τὰ κίνητρα τοῦ Πλάτωνος νὰ εἰσαγάγει τὴν συγκεκριμένη στιχομυθία στὸ ἔργον του κι ἐνῶ ξέρουν πόσο πόνεσε ὅλους του τοὺς μαθητὲς ἡ ἄδικη καταδίκη τοῦ διδασκάλου τους, ἀλλὰ καὶ πόσο κόπιασαν μέχρι τελευταίας στιγμῆς νὰ τὸν γλυτώσουν ἀπὸ τὴν θανατικὴ καταδίκη.

Δεύτερον, ἀποκρύπτουν τὴν ἀπάντησιν τοῦ Σωκράτους στὸν Ἀλκιβιάδη, ποὺ τοῦ λέει πὼς θὰ τοῦ φαινόταν ἀρκετὰ ἔξυπνος, ἄν πράγματι ἔβλεπε μέσα του μία δύναμιν ποὺ τὸν ἔκανε τελειότερον, γιατὶ θὰ ἔβλεπε πὼς μέσα του (στὴν ψυχή, στὸν πνευματικὸν κόσμον) κρύβει μία ὀμορφιὰ ἀνωτέρα ἀπὸ τὴν δική του, τὴν σωματική καὶ πὼς προσπαθεῖ νὰ ἀνταλλάξει τὴν πραγματικὴ ὀμορφιά, μὲ μία φαινομενικὴ ὀμορφιά, σὰν νὰ προσπαθεῖ νὰ δώσει χαλκὸν γιὰ νὰ πάρει χρυσόν.

Τρίτον, τὸ ὅτι ὁ Ἀλκιβιάδης ἀπαντᾶ πὼς ὁρκίζεται σὲ ὅλους τοὺς θεοὺς πὼς ξύπνησε δίπλα στὸν Σωκράτη, ὅπως ἄν κοιμόταν δίπλα στὸν πατέρα του ἤ στὸν ἀδελφόν του.

Ἔπειτα, γνωρίζοντας πὼς ὁ Ἀλκιβιάδης δὲν ἦταν καὶ τὸ πιὸ φρόνιμο παιδί, τοῦ προσάπτουν καὶ αὐτοῦ πὼς ἦταν κίναιδος. Ὅμως ἐδὼ προκύπτουν λογικὰ σφάλματα, τὰ ὁποῖα οὐδεὶς ἐκ τῶν κατηγόρων του δὲν ἔχει ἀπαντήσει.

Δηλαδὴ τὸ πῶς γίνεται μὲ τέτοια αὐστηρὴ νομοθεσία, ὁ Ἀλκιβιάδης ὄχι ἁπλῶς νὰ ἐπιτρέπεται νὰ λέει δημοσίως τὴν γνώμη του (Βίοι Παράλληλοι, Πλουτ., 33,2), ὄχι ἁπλῶς νὰ ἡγεῖται πολέμων (βλ. Σικελικὴ ἐκστρατεία, συγγράμματα ἀ.ἑ. γραμματείας, ὅπως τοῦ Θουκυδίδου, Ξενοφῶντος, Πλουτάρχου κοκ), ὅχι ἁπλῶς νὰ ἄλλαζε τὶς γυναῖκες σὰν τὰ πουκάμισα ποὺ λέμε σήμερα (μάλιστα ἦταν τόσο γυναικᾶς, ποὺ δὲν ντράπηκε νὰ κάνει παιδὶ καὶ μὲ τὴν γυναῖκα τοὺ βασιλέως Ἄγιδος, -Πλουτ., Βίοι Παράλληλοι, 23,7-!), ἀλλὰ νὰ ἔχει τὸ δικαίωμα συμμετοχῆς στοὺς Ὀλυμπιακοὺς ἀγῶνες (Πλούταρχος, Βίοι Παράλληλοι-Ἀλκιβιάδης, 11), ὅταν ἐπετρέπετο νὰ συμμετέχουν σὲ αὐτοὺς ΜΟΝΟΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΝΔΡΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΟΤΕ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΘΕΙ;

Εἶναι δυνατὸν κάποιος κίναιδος ποὺ ἡ ἀθηναϊκὴ νομοθεσία τὸν ἀπέκλειε ἀπὸ ὁποιαδήποτε δημόσια λειτουργία καὶ δρώμενον, νὰ ἐπιτραπεῖ νὰ συμμετέχει στὸν ἱερὸτερον θεσμὸν τῆς ἀρχαίας Ἑλλάδος (βλ. νομοθεσία Σόλωνος περὶ ἡταιρηκότων);

Εἶναι δυνατὸν νὰ μὴν ἐπιτρέπεται σὲ ἕναν κίναιδον νὰ προσβάλλει τὰ ἱερά καὶ νὰ στεφανώνεται στὶς τελετές, ἀλλὰ νὰ στεφανώνουν τὸν Ἀλκιβιάδη μὲ κότινον στὸν ἱερότερον θεσμὸν τῆς Ἑλλάδος; (βλ. κατάλογον ὀνομάτων ἀρχαίων Ὀλυμπιονικῶν στοὺς παπύρους τῆς Ὀξυρρύγχου καὶ 91η Ὀλυμπιάδα, 416 π.Χ, ὅταν ὁ Άλκιβιάδης τοῦ Κλεινίου καταγράφεται καὶ ἐπισήμως νικητής στὸ τέθριππον!).

Ἀκόμα, εἶναι δυνατὸν νὰ ἀνακηρύσσεται στρατηγός-αὐτοκράτωρ κατὰ γῆν καὶ κατὰ θάλασσαν καὶ νὰ στεφανώνεται μὲ χρυσὰ στεφάνια μὲ τὴν σύμφωνη γνώμη τοῦ δήμου; (Πλούταρχος, Βίοι Παράλληλοι, 33,2).

Ἀκόμα καὶ ὁ θάνατός του ὀφείλεται κατὰ κάποιους (Πλούτ., Βίοι Παραλ, 39, 5) στὴν ἄσωτη ζωὴ ποὺ ἔκανε μὲ τὶς ΓΥΝΑΙΚΕΣ. Λέγεται πὼς τὰ ἀδέλφια μίας γυναικός, ποὺ ἦταν γυνὴ ἐπισήμου, ὅταν ἔμαθαν πὼς ὁ Ἀλκιβιάδης εἶχε σχέσεις μαζί της, πυρπόλησαν την οἰκία του καὶ τὸν ἐφόνευσαν.

Ἐπιπροσθέτως, σχετικῶς μὲ τὸν Σωκράτη μαθαίνουμε καὶ τὸ ἑξῆς ποὺ σχετίζεται μὲ τὸν βίον ποὺ πρέπει νὰ διάγει ἕνας ἀνὴρ κατὰ αὐτόν, ποὺ ὄχι μόνον ἀποδεικνύουν πὼς ἀπεδοκίμαζε τὴν εὐρυπρωκτία ὡς ἀσθένεια τοῦ πνεύματος, ἀλλὰ πρὸς ἀποφυγὴν κάθε εἴδους ἐκθηλύνσεως, ἀπέτρεπε τοὺς μαθητές του καὶ ἀπὸ τὴν χρῆσιν μύρων καὶ ἄλλων σκευασμάτων ποὺ ταιριάζουν στὴν γυναικεία φιλαρέσκεια καὶ ὄχι στὸ σκέπτεσθαι ἑνὸς ἐλευθέρου ἀρσενικοῦ (γράφει ὁ Βουλόδημος, είς τὸν «Ἰδιωτικὸν βίον τῶν Ἀρχαίων Ἑλλήνων») :

«Οἱ Λακεδαιμόνιοι ἐξήλαυνον τῆς Σπάρτης τοὺς κατασκευάζοντας τὰ μύρα ( =ἔδιωχναν ἀπὸ τὴν Σπάρτη αὐτοὺς ποὺ κατεσκεύαζαν τὰ ἀρώματα), ὡς διαφθείροντας τὸ ἔλαιον. Ὁ Σόλων ἀπηγόρευσε διὰ νόμου τὸ μυροπωλεῖν τοὺς ἄνδρας ( =ἀπηγόρευσε τὸ νὰ πουλᾶ κανεὶς ἀρώματα στοὺς ἄνδρες), ὁ δὲ Σωκράτης ἐπέτρεπεν αὐτὰ τὸ μέγιστον ταῖς γυναιξί, οὐδαμῶς δὲ τοῖς ἀνδράσιν, οἷς ἐπιτρέπει μόνον τὴν ἀπὸ τοῦ, ἐν τοῖς γυμνασίοις, ἐλαίου ὀσμήν. Διότι τὸ ἀλείφεσθαι μύρῳ οὐδὲν ἀνδρεῖον ἔχει, οὐδ' ἐλεύθερον...».

«Τοὺς ἄνδρας μὴ μυροπωλεῖν», Νόμοι Σόλωνος, ἄρθρ. 380.

 

Λογική Ετύμου

 

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ - Ο Άθλιος αθανάσιος, υπήρξε μέγας εχθρός του Ελληνισμού συμμετείχε σε μαζικές καταστροφές έργων τέχνης των προγόνων μας και ήταν αυτός που απαγόρευσε την ονομασία «Έλλην» και την αντικατέστησε με το «Ρωμιός».

 

Ο Άγιος και Μέγας Αθανάσιος τιμάται στις 18 Ιανουαρίου κάθε έτους μαζί με τον Κύριλλο Αλεξανδρείας, τον εγκέφαλο της κατακρεούργησης της φιλοσόφου Υπατίας.

Ο ΑΘΛΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ .

(ΝΑΙ ΞΕΡΩ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΑΛΛΑ ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ ΤΙ ΤΕΡΑΤΑ ΠΡΟΣΚΥΝΑΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Ο Άθλιος αθανάσιος, υπήρξε μέγας εχθρός του Ελληνισμού συμμετείχε σε μαζικές καταστροφές έργων τέχνης των προγόνων μας και ήταν αυτός που απαγόρευσε την ονομασία «Έλλην» και την αντικατέστησε με το «Ρωμιός». Προέτρεπε τούς βυζαντινούς κατακτητές τής πατρίδος μας σε σφαγές Ελλήνων και απειλούσε με αφορισμό όποιον τολμούσε να αναφερθεί σε οτιδήποτε ελληνικό. Έγραψε βιβλίο με τίτλο «Κατά των Ελλήνων» οπού καταφέρεται με λύσσα κατά του Ελληνισμού και τής ελληνικής φιλοσοφίας. Αυτόν τον ανθέλληνα τιμούν οι Ιουδαιοχριστιανοί, αποδεικνύοντας για μια φορά ακόμα ότι αν είσαι χριστιανός δεν μπορεί να είσαι Έλληνας…

Ο Μέγας και Άθλιος της 18ης Ιανουαρίου

«Ουκούν ει μήτε άνθρωπος απλώς μήτε μάγος μήτε δαίμων τις εστίν ο Σωτήρ, αλλά και την παρά ποιηταίς υπόνοιαν και δαιμόνων φαντασίαν και Ελλήνων σοφίαν τη εαυτού θειότητι κατήργησε και επεσκίασε».

(Άγιος Αθανάσιος, «Κατά Ελλήνων», κεφ. 48, παρ. 9).

Ο Αθανάσιος, Άθλιος και Μέγας της Ορθόδοξης Εκκλησίας, γεννήθηκε το 295 μ.Χ. στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, πιθανότατα από ελληνικής καταγωγής γονείς. Από πολύ μικρή ηλικία κατηχήθηκε στον Χριστιανισμό ξεχνώντας ολοκληρωτικά την καταγωγή του. Κατά την εφηβεία του μαθήτευσε δίπλα στον φανατικό ασκητή Άγιο Αντώνιο τον Μέγα, στην έρημο της Ερυθραίας. Ο δάσκαλός του πέθανε στην έρημο μέσα σε ένα ξεροπήγαδο προσευχόμενος στον Γιαχβέχ.

Ο Αντώνιος, κατά την περίοδο που ασκήτευε, δεν άλλαξε ποτέ κανένα ένδυμα, δεν έπλυνε ποτέ το σώμα του και τρεφόταν μέρα παρά μέρα με ένα ξερό παξιμάδι. Γυναίκα δεν γνώρισε ποτέ (Εγκυκλοπαίδεια «Ήλιος», λήμμα «Άγιος Αντώνιος»). Τα οράματά του με μεταφυσικά όντα και η κατά φαντασίαν μάχη του με τον ίδιο τον Διάβολο ήταν οι πνευματικές καθημερινές του ενασχολήσεις. Με τις παράλογες και σχιζοφρενικές αυτές διδαχές γαλουχήθηκε ο χαρακτήρας του Αγίου Αθανασίου, ενός απ’ τους πλέον φανατικούς ανθρώπους της ιστορίας.

Κατά την περίοδο του 4ου μ.Χ. αιώνος, στην επικράτεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ήταν σε εξέλιξη ένας ανελέητος διωγμός εναντίον των Ελλήνων, που καθοδηγείτο από χριστιανούς. Την ίδια εποχή, κορυφώνονταν και οι αλληλοσφαγές μεταξύ των διαφόρων χριστιανικών αιρέσεων. Τα σχίσματα πλήθαιναν, καθώς και ο αδυσώπητος εμφύλιος πόλεμος αναμεταξύ τους για το ποιό δόγμα θα επικρατούσε ως επίσημη θρησκεία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Το 328 μ.Χ. και σε ηλικία τριάντα τριών περίπου ετών, ο Αθανάσιος ανέλαβε τον πατριαρχικό θρόνο της Αλεξάνδρειας. Ήταν μικρόσωμος και φιλάσθενος, αλλά τρομερά δραστήριος και πανούργος. Σύμφωνα με όλους τους υποστηρικτές του, αλλά και τους μη, μέθοδοί του ήταν οι κολακείες, οι δωροδοκίες, οι πλαστογραφίες, οι συκοφαντίες, η βία ενάντια στους εχθρούς του, οι πυρπολήσεις ναών και οι δολοφονίες. Απ’ την Αλεξάνδρεια ο Αθανάσιος εκδιώχθηκε πέντε φορές μέσα σε μία χρονική περίοδο 18 ετών. Ο Γερμανός ιστορικός και πρώην ιερέας Καρλ Χάινς Ντέσνερ στο έργο του «Η εγκληματική Ιστορία του Χριστιανισμού» λέει για τον Αθανάσιο: «Υπήρξε ένας απ’ τους σκληρότερους και πιο αδίστακτους εκκλησιαστικούς δημαγωγούς» (σελ. 475).

Επίορκοι «έκλεψαν» την πατριαρχία υπέρ του Αθανασίου

Η εκλογή του στο αξίωμα του πατριάρχη έγινε με τον πλέον σκοτεινό και αμφιλεγόμενο τρόπο, αφού απ’ τους πενήντα τέσσερις εκλέκτορες αρχιμανδρίτες τον χειροτόνησαν μόνον οι επτά, που παρεμπιπτόντως ήταν και επίορκοι: «Ταύτα μεν Απολλινάριος γράφει περί Αθανασίου, οι δε από της Αρείου αιρέσεως λέγουσιν ως Αλεξάνδρου (προηγούμενος πατριάρχης) τελευτήσαντος εκοινώνουν αλλήλοις οι τα Αλεξάνδρου και Μελιτίου φρονούντες, συνελθόντες τε εκ Θηβαίδος και της άλλης Αιγύπτου πεντήκοντα και τέσσαρες επίσκοποι ενωμότως συνέθεντο κοινή ψήφω αιρείσθαι τον οφείλοντα την Αλεξανδρέων εκκλησίαν επιτροπεύειν· επιορκίσαντας δε επτά τινας των επισκόπων παρά την πάντων γνώμην κλέψαι του Αθανασίου χειροτονίαν και δια τούτο πολλούς του λαού και των ανά την Αίγυπτον κληρικών αποφυγείν την προς αυτόν κοινωνίαν» (Σωζομενός, «Εκκλησιαστική Ιστορία», βιβλίο 2, κεφ. 17, 4). Η παράνομη και σκανδαλώδης αυτή εκλογή του, δημιούργησε μεγάλες αναταραχές. Πιστοί του Αθανασίου προέβησαν σε ξυλοδαρμούς, φυλακίσεις και δολοφονίες εναντίον όσων αμφισβητούσαν τον ποιμένα τους. Η δράση του αγίου επικεντρώθηκε κυρίως εναντίον των αρειανιστών και των μελιτιανών χριστιανών. Εκ παραλλήλου κι άλλες αιρέσεις μπήκαν δυναμικά στον αιματηρό χριστιανικό εμφύλιο για την μοιρασιά της πίτας, όπως οι απολλιναριστές, οι μασσαλιανοί, οι νοβατιανοί, οι ιακωβίτες κ.ά.

Δολοφόνησε επίσκοπο και βίασε γυναίκα

Το 335 μ.Χ. είχαν συσσωρευτεί πολλές κατηγορίες εναντίον του πατριάρχη Αθανασίου. Οι κύριες ήταν: Για υπερβολική φορολογία, που είχε επιβάλει στην επαρχία της Αλεξάνδρειας, για βίαιες ενέργειες αυτού και των πιστών του εναντίον πολλών εκ των εχθρών του ακόμα και μέσα σε εκκλησίες, για την κρυφή βοήθεια σε πολιτικούς αντιπάλους τού αυτοκράτορα και για την παρεμπόδιση της αποστολής σιταριού απ’ το λιμάνι της πόλης, που κατευθυνόταν προς τους φτωχούς.

Οι κατηγορίες αυτές τον οδήγησαν στην καθαίρεσή του απ’ τον ίδιο τον ορθόδοξο αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Μέγα, με έγγραφο που έστειλε στην σύνοδο της Τύρου. Όμως, ο Αθανάσιος παραποίησε το έγγραφο αυτό δύο φορές, αναδημοσιεύοντας την επιστολή με ψεύτικα λόγια του Κωνσταντίνου, που έλεγαν δήθεν, ότι ο Αθανάσιος συκοφαντήθηκε. Οι κατηγορίες για βία και επιθέσεις πλήθαιναν, όπως ότι διέταξε τον ιερέα Μακάριο να επιτεθεί εναντίον του αρειανιστή ιερέα Ισχύρα, ότι ο ίδιος ο Αθανάσιος είχε δολοφονήσει τον επίσκοπο Αρσένιο κι ότι ο άγιος είχε διαφθείρει κάποια γυναίκα. Με όλα αυτά ο Αθανάσιος εξορίστηκε στα Τρέβηρα της Γαλατίας για δύο χρόνια. Οι απολογητές του λένε, ότι όλα αυτά ήταν συκοφαντίες και πίσω τους βρίσκονταν οι αρειανιστές και οι μελιτιανοί.

Οι αιρέσεις των αρειανιστών και των μελιτιανών πρέσβευαν, ότι ο Χριστός ήταν θνητός άνθρωπος, κάτι το οποίο οι ορθόδοξοι και οι καθολικοί πολέμησαν μετά μανίας. Ο Αθανάσιος τους βρίζει σε κάθε έργο του αποκαλώντας τους «δυσεβεστάτους», «υποκριτές», «μανιακούς», «μοχθηρούς», «απατεώνες», τον δε αρχηγό του αρειανισμού Άρειο, «βλάσφημο», «παρανοϊκό», «πρόδρομο του Αντιχρίστου» κ.ά.

Ποιός «έχυσε τα έντερα» του Άρειου στην τουαλέτα;

Έτσι, καλλιεργήθηκε το ανάλογο κλίμα και το 336 μ.Χ., την εποχή της πρώτης εξορίας του αγίου Αθανασίου, ο Άρειος δολοφονείται με άγριο τρόπο. Η δολοφονία έγινε στην Κωνσταντινούπολη κατά την διάρκεια διαλείμματος κοινής συλλειτουργίας του Αρείου με ορθοδόξους με μαφιόζικο τρόπο: «Ήσαν δε τότε πατριάρχαι εις μεν την Κωνσταντινούπολιν Αλέξανδρος, εις δε την Αντιόχειαν Ευστάθιος και εις τα Ιεροσόλυμα Μάξιμος. Εις την Αλεξάνδρειαν ουδείς εχειροτονήθη εξωρισμένου του Αγίου Αθανασίου. Τούτων ούτως εχόντων, πεισθείς ο βασιλεύς υπό του Ευσεβίου και των λοιπών, διέταξε τον πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως Αλέξανδρον, όπως συλλειτουργήση απροφασίστως μετά του Αρείου η άλλως να παραιτηθή του θρόνου. Ιδών ο Αλέξανδρος ότι και τα δύο δεινά είναι, έστρεψε την ελπίδα αυτού πάσαν προς τον Θεόν και παρεκάλει αυτόν να κάμη την εκδίκησιν. Ότε δε έφθασεν η ωρισμένη ημέρα, την οποίαν καθώρισεν ο βασιλεύς, μεταβάς ο Άρειος προς εκπλήρωσιν της σωματικής του ανάγκης, παρευθύς -ω της δικαίας κρίσεως του Θεού!- εχύθησαν τα εντόσθιά του υποκάτω αυτού και έλαβεν την αξίαν τιμωρίαν ο θεομάχος, απολαύσας το αιώνιον πυρ, το ητοιμασμένον τω Διαβόλω και τοις αγγέλοις αυτού» («Μέγας Συναξαριστής», Ιανουαρίου ΙΗ , σελ. 419).

Οι άγιοι Αθανάσιος κι Αντώνιος ποδοπατούν τον ΆρειοΚαι ο Αθανάσιος επιβεβαιώνει την δολοφονία: «…και ως αντιπεμπούσης της δίκης το ξύλον εν αυτώ την ιδίαν κοιλίαν έπληξε και αντί του θρόνου τη πληγή τα ίδια εξήνεγκεν έντερα και μάλλον ο θρόνος εκείνου το ζην απέσπασεν η αυτός απεσπάσθη παρ’ εκείνου· εξεχύθη γουν, ως γέγραπται κατά τον Ιούδαν, τοις σπλάγχνοις και καταπεσών εβαστάχθη και μετά μία ημέραν απώλετο» (Άγιος Αθανάσιος, «Προς τους απανταχού μοναχούς περί των γεγενημένων παρά των Αρειανών», κεφ. 57, παρ. 3-4).

Βεβαίως, ούτε ο ίδιος ο Γιαχβέ, αλλά ούτε και η «δικαία κρίση» του ξεκοίλιασαν τον Άρειο, αλλά οι φανατικοί ορθόδοξοι αντίπαλοί του. Ως δολοφόνος κατηγορήθηκε απ’ τους αρειανιστές ο ορθόδοξος αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, Παύλος. Άλλωστε οτιδήποτε διαφοροποιείται απ’ το δόγμα τους αποτελεί γι’ αυτούς έργο του Σατανά. Εδώ επιβεβαιώνεται για ακόμα μία φορά και στην πράξη η γνωστή ρήση του τυφλού θρησκευτικού φανατισμού: «Ορθοδοξία ή θάνατος». Η δολοφονία αυτή έριξε κι άλλο λάδι στην φωτιά, που είχε ήδη ανάψει μεταξύ όλων των παρατάξεων και θρησκειών: «Υπό γαρ τούδε του εμφυλίου των χριστιανών πολέμου συνεχείς εγίγνοντο κατά την πόλιν στάσεις, πολλοί τε εκ των γιγνομένων συντριβέντες απώλοντο» (Σωκράτης, «Εκκλησιαστική Ιστορία», βιβλίο 2, κεφ.12, παρ.17-20).

Ο Μέγας Αθανάσιος, πέρασε χρόνια στην έρημο υπηρετώντας τον Άγιο Αντώνιο, ο οποίος τον υποστήριξε αργότερα στην πολεμική του κατά του Αρείου. Στην εικόνα φαίνονται να πατούν και οι δύο μαζί τον Άρειο (tο ύφασμα, που κρατούν, είναι -σύμφωνα με την παράδοση- αυτό που φορούσε ο Άγιος Παύλος, προτού «αναχωρήσει για τον Παράδεισο»).

Η δυναμική επιστροφή του Αθανάσιου στην Αλεξάνδρεια σημαδεύτηκε από αιματηρά επεισόδια με την προσπάθεια των ορθοδόξων να επανέλθουν στην εξουσία: «Παντού μετά την προπαγανδιστική του περιοδεία (του Αθανασίου) ανέβηκαν στους θρόνους αντιεπίσκοποι, προκλήθηκε διχόνοια και προέκυψαν νέες διασπάσεις. Γιατί με τους νέους αντιεπισκόπους δημιουργούνταν διαρκώς αναταραχές και οδομαχίες, με αποτέλεσμα τα λιθόστρωτα να καλύπτονται από εκατοντάδες πτώματα» (Καρλ Χάινς Ντέσνερ, «Η εγκληματική Ιστορία του Χριστιανισμού», σελ. 487).

Πιστός ιδεολογικός υποστηρικτής του στην μάχη εναντίον όλων ήταν ο δάσκαλός του, Άγιος Αντώνιος, θαυματοποιός και αντιαρειανιστής, που τότε ζούσε ασκητεύοντας σε πηγάδια της ερήμου. Και επειδή η διαμονή σε ξεροπήγαδα υπήρξε μόδα της εποχής, ο Αθανάσιος κατέφυγε εκεί για έξι χρόνια, για να γλυτώσει από τους διώκτες του αρειανιστές: «Και ο μεν Αθανάσιος έβλεπεν εαυτόν εις μεγάλην στεναχωρίαν και φυγών εκρύβη εις εν ξηροπήγαδον, εκείνοι δε ζητήσαντες και μη ευρόντες αυτόν έγραψαν δευτέραν καθαίρεσιν κατ’ αυτού… Έμεινε λοιπόν κεκρυμμένος εις τον λάκκον εκείνον ο Μέγας Αθανάσιος έτη εξ» («Συναξαριστής», Τόμος Ιανουαρίου, σελ. 422).

Ιερέας Παύλος: Η «μαύρη χειρ» του Αθανασίου

Ακολούθησε η δεύτερη εξορία του αγίου απ’ το 339 έως το 346 μ.Χ., που έγινε επί του αρειανιστή αυτοκράτορα Κωνστάντιου απ’ την Σύνοδο της Αντιοχείας και διήρκεσε επτάμισυ έτη. Η εξορία του αποτέλεσε ακόμη μία φορά πυροδότηση της βίας και των οδομαχιών στην πολύπαθη Αλεξάνδρεια: «Οι αστυνομικές και στρατιωτικές επεμβάσεις, οι εξορίες, οι θάνατοι στην πυρά και οι εκτελέσεις δεν έπαιρναν τέλος, ενώ ο Αθανάσιος υποστήριζε μονίμως, πως είχε την ομόφωνη υποστήριξη του λαού της Αλεξανδρείας, αν και ίσχυε μάλλον το αντίθετο» («Η εγκληματική Ιστορία του Χριστιανισμού», σελ. 48).

Ας δούμε όμως, πως περιγράφει και ένας ορθόδοξος υποστηρικτής του Αθανασίου τον μαινόμενο εμφύλιο των χριστιανών: «Άλλοι δε ξιφών πληγάς επεδείκνυντο, άλλοι λιμόν υπομεμενηκέναι παρ’ αυτών απωδύροντο και ταύτα ουχ οι τυχόντες εμαρτύρουν άνθρωποι, αλλ’ εκκλησίαι όλαι ήσαν υπέρ ων οι απαντήσαντες και πρεσβεύοντες εδίδασκον, στρατιώτας ξιφήρεις, όχλους μετά ροπάλων, δικαστών απειλάς, πλαστών γραμμάτων υποβολάς, προς τούτοις παρθένων γυμνώσεις, εμπρησμούς εκκλησιών, φυλακάς κατά των συλλειτουργών και ταύτα πάντα δι’ ουδέν έτερον η δια την δυσώνυμον αίρεσιν των Αρειομανιτών» (Θεοδώρητος, «Εκκλησιαστική Ιστορία», κεφ. 105, παρ. 617).

Το 342 μ.Χ. ο στρατηγός του ιππικού Ερμογένης ανέλαβε να αποκαταστήσει την τάξη και να θέσει τέλος στον εμφύλιο εκκλησιαστικό πόλεμο ύστερα από διαταγή του Κωνστάντιου. Ο Ερμογένης, ύστερα από παγίδα, που του είχε στήσει το πλήθος των φανατικών ορθοδόξων, εγκλωβίζεται μέσα στο σπίτι του και καίγεται ζωντανός: «Ως δε επέκειτο ο Ερμογένης δια στρατιωτικής χειρός απελάσαι τον Παύλον, παροξυνθέν τότε το πλήθος οία εν τοις τοιούτοις φιλεί γίγνεσθαι, αλογωτέρας εποιείτο κατ’ αυτού τας ορμάς και εμπίπρησι μεν αυτού την οικίαν, αυτόν δε σύραντες απέκτειναν» (Σωκράτης, «Εκκλησιαστική Ιστορία», βιβλίο 2, κεφ. 13, παρ. 9-13).

Ως εγκέφαλος της πράξης καταδείχθηκε ο ορθόδοξος ιερέας Παύλος, ο δολοφόνος του Αρείου. Ο Παύλος εξορίζεται στην περιοχή της Μικρής Αρμενίας, όπου αρκετά χρόνια αργότερα θα στραγγαλιστεί με την σειρά του από αρειανιστές. Πίσω απ’ αυτόν βρισκόταν για άλλη μία φορά ο εγκέφαλος του όλου εγχειρήματος, Αθανάσιος.

Την ίδια εποχή, δρομολογείται για πρώτη φορά το μετέπειτα σχίσμα των εκκλησιών απ’ τον εξόριστο στα Τρέβηρα Αθανάσιο, που έχει πείσει τους καθολικούς και τον αυτοκράτορα της Δύσης Κώνσταντα να αντιταχθούν στον Κωνστάντιο και στους αρειανιστές. Εκεί, συνομότησε με τον εξόριστο Παύλο, πείθοντας τον αυτοκράτορα και αδελφό του Κωστάντιου, Κώνστα, να τους στείλει πίσω στην Αλεξάνδρεια υπό την προστασία του. Ουσιαστικά ο Αθανάσιος προσπαθούσε να πείσει τον Κώνσταντα να ξεκινήσει την αναπροσάρτηση της Ανατολικής Αυτοκρατορίας στην Ρώμη μέσω πολέμου.

Ο Κωνστάντιος, φοβούμενος τον εμφύλιο πόλεμο ζήτησε την επιστροφή του Αθανασίου στην Αντιόχεια, όπου τον υποδέχθηκε ο ίδιος με δάφνες καταστρέφοντας όλα τα έγγραφα, που τον ενοχοποιούσαν. Με την επιστροφή του αγίου στην Αλεξάνδρεια και χωρίς χρονοτριβές στήθηκαν οι διορισμοί δικών του επισκόπων και οι βίαιοι διωγμοί των αντιπάλων του. Ο Αθανάσιος έστησε και μία μικρή Εκκλησιαστική Σύνοδο στην Ιερουσαλήμ, που αποκατέστησε την φήμη και την δόξα του.

Οδομαχίες, πυρές, βεβηλώσεις και δολοφονίες

Η τρίτη εξορία του έγινε από το 356 έως το 362 μ.Χ. πάλι από τον Κωνστάντιο. Το 357 μ.Χ. έγραψε ένα έργο προς τον αυτοκράτορα Κωνστάντιο, την «Απολογίαν προς τον βασιλέα Κωνστάντιον», όπου κολακεύει υπερβολικά τον αρειανιστή αυτοκράτορα, αποκαλώντας τον «θεοφιλέστατον», «δίκαιον» ζητώντας την συγγνώμη του: «Συγχώρησον ειπόντι μοι ταύτα, φιλανθρωπότατε Αύγουστε, και πολλήν μοι συγγνώμην δος» (παρ. 3), ενώ το 358 μ.Χ. στο «Προς τους απανταχού μοναχούς περί των γεγενημένων παρά των Αρειανών επί Κωνσταντίου» εξαπολύει λεκτική επίθεση εναντίον του.

Οι απόψεις του για τον Κωνστάντιο αλλά και για πολλούς άλλους μεταβάλλονταν αρκετές φορές ανάλογα με την περίσταση. Την ίδια περίοδο οι πράξεις βίας, οι οδομαχίες, οι βεβηλώσεις, οι πυρές και οι καταστροφές επεκτάθηκαν γρήγορα σε όλη την ανατολική επικράτεια της αυτοκρατορίας. Αντιόχεια, Άγκυρα, Κωνσταντινούπολη, Ανδριανούπολη, Γάζα και πολλές άλλες πόλεις αλληλοσπαράσσονταν.

Ο Κωνστάντιος, για να σταματήσει τον ανεξέλεγκτο εμφύλιο, έλαβε σκληρά μέτρα. Την νύχτα της 9ης Φεβρουαρίου του 356 μ.Χ., ο Αθανάσιος ιερουργούσε σε αγρυπνία στο ναό του Αγίου Θεωνά. Τότε 5.000 στρατιώτες κύκλωσαν την εκκλησία, για να συλλάβουν τον Αθανάσιο: «Μερισθέν δε το πλήθος εις δύο μέρη και των μεν θελόντων τον Γρηγόριον, των δε τον Μέγαν Αθανάσιον, σύγχυσις μεγάλη εγένετο. Βλέπων δε ο στρατηγός Συριανός, ότι κινδυνεύει να γίνη εμφύλιος πόλεμος, και ότι έκαυσαν ένα ναό, του Διονυσίου καλούμενον, εσκέφθη να φονεύση τον Αθανάσιον, δια να παύση η σύγχυσις» («Συναξαριστής», Τόμος Ιανουαρίου, σελ. 423). Παρά την αιματηρή μάχη που ακολούθησε, ο άγιος κατάφερε να φυγαδευτεί από τους κληρικούς του. Ο πρόωρος θάνατος του Κωνστάντιου τον έφερε και πάλι πίσω στην Αλεξάνδρεια. Το 358 μ.Χ. δολοφονείται από καθολικούς και ορθοδόξους ο αρειανιστής πατριάρχης Αλεξανδρείας, Γεώργιος.

Η τέταρτη εξορία του Αθανασίου κράτησε ενάμισυ χρόνο και έγινε το 362 μ.Χ. επί Ιουλιανού του «Παραβάτη», επειδή συνέχιζε να είναι ο αρχηγός των ταραχών και επειδή κατηχούσε και βάπτιζε μετά βίας Ελληνίδες γυναίκες στο Χριστιανισμό. Ο Ιουλιανός έστειλε στην Αλεξάνδρεια ένα στρατηγό του με 200 άνδρες, να συλλάβουν τον ταραχοποιό Αθανάσιο. Όμως εκείνος κατάφερε να ξεφύγει και έμεινε κρυμμένος στο σπίτι ενός χριστιανού της Αλεξάνδρειας μέχρι και τον θάνατο του Ιουλιανού. Μετά την δολοφονία του αυτοκράτορα από τον στρατιώτη του Άγιο Μερκούριο και την στέψη του ορθόδοξου αυτοκράτορα Ιοβιανού, ο Αθανάσιος επέστρεψε το 363 μ.Χ. πίσω στα καθήκοντά του και στον θρόνο του.

Η επιστροφή του έφερε ξανά πόλεμο και συμπλοκές με κινητοποιήσεις του στρατού. Πολλοί αιρετικοί επίσκοποι διαπομπεύτηκαν ή εξορίστηκαν. Η πέμπτη εξορία του έγινε το 365 μ.Χ. για έξι μήνες επί του αρειανιστή αυτοκράτορα Ουάλεντος. Ο Ουάλης κινήθηκε εναντίον του θεωρώντας τον υπαίτιο των ταραχών. Το φανατικό πλήθος, που καθοδηγούσε ο Αθανάσιος, στασίασε και πάλι. Ο άγιος απειλούσε τον αυτοκράτορα με αιματηρό εμφύλιο. Ο Ουάλης φοβούμενος τον Αθανάσιο και θέλοντας να ομαλοποιήσει τις ταραχές σταμάτησε και την δίωξη του πανίσχυρου πατριάρχη. Ο Αθανάσιος πέθανε στις 2 Μαΐου 373 μ.Χ.. Τα γεγονότα που χαρακτηρίζουν τον συνολικό τυχοδιωκτικό του βίο, είναι πραγματικά ατελείωτα και θα χρειαζόμασταν πολλές σελίδες, για να τα στοιχειοθετήσουμε.

Το μίσος του Αγίου Αθανασίου κατά των Ελλήνων

Ο Αθανάσιος στα γραπτά του επιτίθεται κατά πάντων μη ορθοδόξων και ειδικά κατά των Ελλήνων: «Ταύτας δε και τας τοιαύτας της ειδωλομανίας ευρέσεις άνωθεν και προ πολλού προεδίδασκεν η γραφή λέγουσα. Αρχή πορνείας επίνοια ειδώλων, εύρεσις δε αυτών φθορά ζωής· ούτε γαρ ην απ’ αρχής, ούτε εις τον αιώνα έσται, κενοδοξία γαρ ανθρώπων ήλθεν εις τον κόσμον, και δια τούτο σύντομον αυτών (των Ελλήνων) τέλος επενοήθη» (Αθανάσιος, «Κατά Ελλήνων», κεφ. 11, 1-6).

Επίσης: «Είθε δε και οι των τοιούτων ψευδοθεών κήρυκες και μάντεις (οι Έλληνες), ποιηταί λέγω και συγγραφείς, απλώς θεούς αυτούς είναι γεγραφήκεσαν. Αλλά μη και τας πράξεις αυτών προς έλεγχον αθεότητος και αισχροποιού πολιτείας αναγεγραφήκεσαν; ηδύναντο γαρ και μόνω τω της θεότητος ονόματι την αλήθειαν υφαρπάσαι, μάλλον δε τους πολλούς από της αληθείας πλανήσαι, νυν δε έρωτας και ασελγείας διηγούμενοι του Διος και παιδοφθορίας των άλλων και ζηλοτυπίας προς ηδονήν των θηλειών και φόβους και δειλίας και τας άλλας κακίας, ουδέν άλλο η εαυτούς ελέγχουσιν, ότι ου μόνον ου περί θεών διηγούνται, αλλά ουδέ περί ανθρώπων, περί δε αισχρών και του καλού μακράν όντων μυθολογούσιν» (κεφ. 15, 12-22).

Επίθετα και φράσεις εναντίον των Ελλήνων εξακοντίζονται σε όλα τα έργα του όπως «βλάσφημοι», «τρελοί», «ψεύτες», «δουλοπρεπείς», «άθεοι», «πρέπει να εξοντωθούν», «θα καούν στην Κόλαση», «αποτρόπαιοι δαίμονες» κ.ά.: «…εξιλεούσθαι ους Έλληνες καλούσιν αποτροπαίους δαίμονας» (Σωζομενός, «Εκκλησιαστική Ιστορία», βιβλίο 5, κεφ. 5, παρ. 1).

Δειγματοληψία κειμένων του Αγίου Αθανασίου με τις απόψεις του για τους Έλληνες

– «Τοιούτοι θεοί εις αυτούς ο Έρως και η Αφροδίτη της Πάφου, εις την Κρήτην ο περιβόητος εκεί Ζευς, και ο εν Αρκαδία Ερμής… ημείς έχομεν ένα παράδειγμα εναντίον πάσης ειδωλολατρίας, ότι δηλαδή οι άνθρωποι την εφεύρον όχι δι’ άλλο τίποτε αλλά δια τα πάθη εκείνων που την έπλασαν, όπως και η σοφία του Θεού προ πολλού εμαρτύρησε λέγουσα “Αρχή της πορνείας η επινόησις των ειδώλων”» (Σοφ. Σολ. 14,12: 9,1510) (Από το έργο του «Κατά Ελλήνων», έκδοση «Έργα Απολογητικά», εποπτεία του καθηγητή της Θεολογικής Σχολής Παν. Χρήστου, μτφρ. του καθηγητή της Θεολογικής Σχολής Στέργιου Σάκκου.)

– «…οι λεγόμενοι φιλόσοφοι και επιστήμονες των ειδωλολατρών, όταν μεν κατηγορούνται, δεν αρνούνται ότι οι παρουσιαζόμενοι ως θεοί είναι μορφαί και τύποι ανθρώπων και κτηνών, όταν δε απολογούνται, λέγουν ότι έχουν τα ομοιώματα, δια να τους απαντά το θείον δια μέσου αυτών και να τους εμφανίζεται -διότι, λέγουν, δεν είναι δυνατόν αλλιώς να γνωρίσουν τον ίδιον τον αόρατον, παρά μόνον με τα τοιαύτα αγάλματα και τας τελετάς. Εκείνοι δε που είναι ακόμη φιλοσοφώτεροι απ’ αυτούς και νομίζουν ότι λέγουν περισσότερον βαθυστόχαστα πράγματα, ισχυρίζονται ότι τα ομοιώματα κατεσκευάσθησαν και εζωγραφήθησαν, δια να επικαλούνται δι’ αυτών και να εμφανίζωνται θείοι άγγελοι και θείαι δυνάμεις, ώστε εμφανιζόμενοι δια μέσου αυτών να τους διδάσκουν την γνώσιν του Θεού. Και λέγουν, ότι αυτά είναι δια τους ανθρώπους ένα είδος γραμμάτων, τα οποία διαβάζοντες οι άνθρωποι δύνανται να γνωρίσουν και να κατανοήσουν τον Θεόν, δια της εμφανίσεως των θείων αγγέλων που γίνεται δια μέσου αυτών. Αυτά βέβαια εκείνοι έτσι τα μυθολογούν, διότι ασφαλώς δεν θεολογούν, μη γένοιτο» («Κατά Ελλήνων», 19, 5-20).

– «Και το αξιοθαύμαστον, καθώς λέγουν αυτοί που ιστορούν, είναι το εξής· ότι, ενώ οι Πελασγοί έμαθαν τα ονόματα των θεών από τους Αιγυπτίους, δεν γνωρίζουν αυτοί τους θεούς που λατρεύονται εις την Αίγυπτον και λατρεύουν άλλους θεούς διαφορετικούς από τους θεούς εκείνων. Και είναι τελείως διαφορετική η θεωρία και η θρησκεία των εθνικών, οι οποίοι κατελήφθησαν από την μανίαν των ειδώλων, και δεν συναντώνται τα αυτά εις τους αυτούς» («Κατά Ελλήνων», 23).

Την επίθεση κατά της ελληνικής φιλοσοφίας, συνεχίζει ο Αθανάσιος και στο απολογητικό έργο του «Περί Ενανθρωπήσεως»:

– «Οι φιλόσοφοι των Ελλήνων έγραψαν πολλά με αληθοφάνειαν και τέχνην· επαρουσίασαν λοιπόν κάτι τόσον μέγα όσον ο σταυρός του Χριστού; Διότι μέχρι του θανάτου των τα σοφίσματά των είχον την αληθοφάνειαν, αλλά και όσα εθεωρούσαν, όταν ήσαν ζώντες, ότι έχουν ισχύν, ήσαν αντικείμενα ανταγωνισμού μεταξύ των, και εφιλονείκουν μεταξύ των δια την θεωρίαν των. Και το παραδοξότατον είναι, ότι, ενώ ο Λόγος του Θεού εδίδαξε με πτωχοτέρας λέξεις, επεσκίασε τους περιφήμους σοφιστάς και κατήργησε τας διδασκαλίας εκείνων και προσήλωσεν όλους πλησίον του και εγέμισε τας εκκλησίας αυτού. Και το αξιοθαύμαστον είναι, ότι με την κάθοδόν του ως ανθρώπου εις τον θάνατον κατήργησε τα μεγάλα λόγια των σοφών περί των ειδώλων. Ποίου αλήθεια ο θάνατός ποτε εξεδίωξε δαίμονας;» (50, 5-15).

– «Των Ελλήνων η σοφία μεμώραται» («Περί ενσαρκώσεως του λόγου», κεφ. 46, τμ. 4, γρ. 3).

– «Πάντα ψευσάμενοι Έλληνες» («Περί ενσαρκώσεως του λόγου», κεφ. 50, τμ. 6, γρ. 2).

– «Την ελληνικήν αφροσύνην» («Τρεις λόγοι κατ’ Αρειανών», τομ. 26, σελ. 177, γρ. 16).

– «Των Ελλήνων αγνωσίαν» («Τρεις λόγοι κατ’ Αρειανών», τομ. 26, σελ. 673, γρ. 24).

Ο βίος του Αγίου Αθανασίου ακολουθεί την πεπατημένη γραμμή της Ορθοδοξίας, που πρεσβεύει, ότι όσο πιο φανατικός, μισαλλόδοξος, αιμοβόρος και βίαιος είναι κάποιος ιερέας ή πιστός της, τότε αγιοποιείται. Αρκεί βέβαια να υποστηρίζει με οποιοδήποτε τρόπο τα εξουσιαστικά συμφέροντα της Εκκλησίας. Ο Άγιος και Μέγας Αθανάσιος τιμάται στις 18 Ιανουαρίου κάθε έτους μαζί με τον Κύριλλο Αλεξανδρείας, τον εγκέφαλο της κατακρεούργησης της φιλοσόφου Υπατίας.

 

Μαιρη Ε.Γ

 

Μάνος Χατζιδάκις 12 μελωδίες - Στο πιάνο ο Χρήστος Λέκκας - Καί στο επόμενο βιντεο άλλες υπέροχες μελωδίες με πιάνο !!!

Ο ΓΑΛΑΞΙΑΣ ΜΑΣ, Ο ΗΛΙΟΣ, Η ΣΕΛΗΝΗ ΚΑΙ ΟΙ ΠΛΑΝΗΤΕΣ - ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ

Η μέση απόσταση του Ήλιου μας από το κέντρο του Γαλαξία μας κυμαίνεται μεταξύ 24.788-26.745 έτη φωτός.

Μέχρις ότου τελειώσετε το διάβασμα αυτής της φράσης η Γη μας θα έχει ταξιδέψει 300 χλμ. στην τροχιά της γύρω από τον Ήλιο, ο Ήλιος θα έχει καλύψει 5.000 χλμ. στην τροχιά του γύρω από το κέντρο του Γαλαξία μας και ο Γαλαξίας μας θα έχει απομακρυνθεί κατά 560.000 χλμ. από το γειτονικό του σμήνος γαλαξιών της Ύδρας λόγω της κοσμολογικής διαστολής του Σύμπαντος!

Στους υπολογισμούς το μέγεθος της γήινης τροχιάς τέθηκε στα 940.000.000 χλμ. και η διάρκεια του έτους στις 365,246 ημέρες, ενώ η μέση ταχύτητα της Γης γύρω από τον Ήλιο υπολογίζεται στα 30 χλμ. το δευτερόλεπτο.

Η μέση απόσταση του Ήλιου μας από το κέντρο του Γαλαξία μας κυμαίνεται μεταξύ 24.788-26.745 έτη φωτός. Οπότε και η μέση ταχύτητα του Ήλιου γύρω από το κέντρο του Γαλαξία είναι 864.000 χλμ/ωρα ή 240 χλμ/δευτ.

ΥΓ. οι υπολογισμοί έγιναν με βάση τις τελευταίες μετρήσεις της διαστημοσυσκευής GAIA (του 2017).

Dionysios Simopoulos

 

Ο ΉΛΙΟΣ -ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ

Ο Ήλιος είναι το κέντρο του ηλιακού μας συστήματος. Όλοι οι πλανήτες του συστήματος περιστρέφονται σε τροχιές γύρω από αυτόν. Ο ήλιος βρίσκεται πολύ πιο κοντά σε εμάς από οποιοδήποτε άλλο αστέρι, έτσι η ενέργεια που φτάνει σε εμάς από αυτόν με την μορφή ακτινοβολίας (ορατού φωτός) είναι πολύ μεγαλύτερη από όλα τα άλλα αστέρια.
 Η σημασία του Ήλιου στην εξέλιξη και την διατήρηση της ζωής στην Γη είναι καίρια, καθώς με τη θεμελιώδη διαδικασία της φωτοσύνθεσης προσφέρει την απαραίτητη ενέργεια για την ανάπτυξη των ζωντανών οργανισμών, και διατηρεί την επιφανειακή θερμοκρασία της Γης σε ανεκτά για τη ζωή επίπεδα.
Η ηλικία του εκτιμάται γύρω στα 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια από σήμερα, 100 χιλιάδες χρόνια περίπου πριν τη δημιουργία της Γης.
Το κέντρο του Ήλιου είναι μία πραγματική κόλαση με θερμοκρασία που φτάνει τα 20 εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου. Αν το κεφάλι μιας καρφίτσας ήταν δυνατόν να θερμανθεί στη θερμοκρασία αυτή, η θερμότητα που θα εξέπεμπε θα μπορούσε να σκοτώσει άνθρωπο σε απόσταση 160 χιλιομέτρων.
Αν τοποθετούσαμε δηλαδή την ίδια καρφίτσα στην Τρίπολη, κάθε είδος ζωής, κάθε φυτό ζώο ή άνθρωπος σε ολόκληρη τη Πελοπόννησο, θα πέθαινε ακαριαία.
Η συνολική, άλλωστε, ενέργεια που απελευθερώνει ο Ήλιος κάθε δευτερόλεπτο είναι ίση με 400 δισεκατομμύρια τρισεκατομμυρίων κιλοβατώρες.

 

ΣΕΛΗΝΗ ( ΣΕΛΛΑΝΑ)

Η Σελήνη είναι ο μοναδικός δορυφόρος της Γης. Βρίσκεται πιο κοντά στον πλανήτη μας και γι΄ αυτό έχει παρατηρηθεί και μελετηθεί καλύτερα από οποιοδήποτε άλλο ουράνιο σώμα. Είναι το φωτεινότερο σώμα για την Γη μετά τον Ήλιο. Αντανακλά το φως του Ηλίου και φωτίζει τις νύχτες τον πλανήτη μας. Το μέγεθος της Σελήνης, σε σχέση με την Γη, είναι πάρα πολύ μεγάλο.
Η Σελήνη έχει διάμετρο λίγο μεγαλύτερη από το ένα τέταρτο της διαμέτρου της Γης.
Η Σελήνη έχει μία ατμόσφαιρα τόσο μικρή που πρακτικά είναι σαν να μην έχει.
Υπολογίζεται ότι η συνολική μάζα της ατμόσφαιράς της είναι περίπου 10.000 Kgr, τα οποία μπορεί να προέρχονται από πτώσεις σωμάτων στην επιφάνειά της από το διάστημα τα οποία εξατμίζονται , πχ πτώσεις κομητών ή μικρές εκπομπές αερίων από το εσωτερικό της.
Αυτή η απουσία ατμόσφαιρας έκανε την Σελήνη ευάλωτη στις διαστημικές επιθέσεις μετεωριτών οι οποίοι την βομβάρδισαν κατά το παρελθόν και ακόμα συνεχίζουν, διαμορφώνοντας τα μορφολογικά της χαρακτηριστικά, το Σεληνιακό τοπίο με τις αναρίθμητες ουλές από τις προσκρούσεις.
Η Σελήνη κάνει μία πλήρη περιστροφή γύρω από την Γη σε 27,3 γήινες ημέρες .
Ταυτόχρονα όμως μετατοπίζεται καθώς μαζί με την Γη περιστρέφονται γύρω από τον Ήλιο.
Ο συνδυασμός αυτών των δύο έχει ως αποτέλεσμα, η σελήνη να δείχνει πάντα το ίδιο πρόσωπο, την ίδια περιοχή της επιφάνειά της, στην Γη. Η πίσω μεριά της Σελήνης μας αποκαλύφθηκε μόλις των περασμένο αιώνα ύστερα από τις διαστημικές αποστολές οι οποίες και την φωτογράφησαν.
Το σύστημα Ήλιος-Γη-Σελήνη και οι φάσεις της σελήνης, επαναλαμβάνονται κάθε 29,5 ημέρες (π.χ. κάθε 29,5 ημέρες έχουμε πανσέληνο) αυτό καλείται συνοδικός μήνας.
Τέλος θα αναφέρουμε ότι η σελήνη διαθέτει και ένα μαγνητικό πεδίο, έντασης περίπου ίσης με το ένα εκατοστό του γήινου.

 

 

ΟΙ ΠΛΑΝΗΤΕΣ ΤΟΥ ΗΛΙΑΚΟΥ ΜΑΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

 

Ο ΑΡΗΣ - ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ

Είναι ο τέταρτος κοντινότερος πλανήτης στον Ήλιο και ο δεύτερος πιο κοντινός πλανήτης στη Γη . Λέγεται και «κόκκινος πλανήτης» εξαιτίας του χρώματος που παρουσιάζει και που οφείλεται στο τριοξείδιο του σιδήρου (Fe2O3) στην επιφάνειά του. Περιβάλλεται από λεπτή ατμόσφαιρα με μέση πίεση περίπου στο ένα εκατοστό αυτής της Γης. Ο Άρης έχει διάμετρο 6800 km περίπου, περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του σε 1 περίπου γήινη ημέρα και περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο σε 1.9 γήινα χρόνια. Η μέση επιφανειακή του θερμοκρασία είναι -60 βαθμοί Κελσίου περίπου, αλλά η θερμοκρασία μπορεί να φτάσει και τους 20 βαθμούς.
Σήμερα είναι σχεδόν σίγουρο ότι ο Άρης, στα αρχικά στάδια εξέλιξής του, καλυπτόταν σε ορισμένα σημεία του από υγρό νερό βάθους τουλάχιστον μερικών μέτρων, ενώ υπάρχουν και ενδείξεις για την ύπαρξη ενός τουλάχιστον ωκεανού. Έτσι, υπάρχει το ενδεχόμενο ο Άρης να φιλοξενούσε ζωή σε μορφή μικροβίων -που όμως είναι σίγουρο ότι δεν εξελίχτηκε παραπάνω- και υποστηρίζεται η άποψη ότι σε μια τέτοια περίπτωση η ζωή στη Γη θα μπορούσε να έχει προέλθει από τον Άρη.
Το μικρό μέγεθος του Άρη, που συνεπάγεται μικρή βαρύτητα, δεν του επέτρεψε να διατηρήσει την ατμόσφαιρά του. Καθώς η ατμόσφαιρα διέρρευσε στο διάστημα, έπεσε η ατμοσφαιρική πίεση και το υγρό νερό είτε εξατμίστηκε είτε διέρρευσε στο υπέδαφος και στους πόλους του πλανήτη.
Έτσι ο Άρης έγινε ένας ερημικός και άνυδρος πλανήτης με μια αραιή ατμόσφαιρα, όπως τον γνωρίζουμε σήμερα. Ο Άρης βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση εδώ και τουλάχιστον 500 εκατομμύρια έτη.Ο Άρης έχει δυο μικρούς δορυφόρους, το Φόβο και τον Δείμο. οι οποίοι κατά πάσα πιθανότητα είναι αστεροειδείς που αιχμαλωτίστηκαν κάποτε από το βαρυτικό πεδίο του Άρη.
Οι πόλοι του, καλύπτονται από τα πολικά καπέλα, λευκές κηλίδες από ξηρό πάγο (στερεό διοξείδιο του άνθρακα), πουεμφανίζονται περιοδικά κατά τον χειμώνα. Ακόμη, οι πορτοκαλί περιοχές είναι έρημοι από τις οποίες σηκώνονται ανεμοθύελλες σκόνης, ενώ ο Άρης έχει και αρκετά βουνά, όπως ο Όλυμπος (το υψηλότερο όρος του ηλιακού μας συστήματος), καθώς και βαθιές χαράδρες που εκτείνονται για εκατοντάδες χιλιόμετρα.

 

Ο ΕΡΜΗΣ - ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ

Ο Ερμής είναι ο πλανήτης που βρίσκεται πιο κοντά στον Ήλιο από όλους.
Ο Ερμής είναι ένας πολύ μικρός πλανήτης, μόλις λίγο μεγαλύτερος από την Σελήνη.
 Έχει μία πολύ αραιή ατμόσφαιρα η οποία αποτελείται κυρίως από ήλιον και οξυγόνο.
Πιστεύεται πως το ήλιον που υπάρχει στον Ερμή, έχει παγιδευτεί στο μικρό βαρυτικό του πεδίο έχοντας φτάσει εκεί με τον ηλιακό άνεμο.
Ο Ερμής περιστρέφεται γύρω από τον άξονά του σε περίπου 59 γήινες ημέρες ενώ κάνει μία πλήρη περιστροφή γύρω από τον ήλιο σε μόλις 88 ημέρες. Εξαιτίας της μικρής απόστασής του από τον Ήλιο αλλά και της αραιής του ατμόσφαιρας, παρουσιάζει μεγάλες διακυμάνσεις στην επιφανειακή του θερμοκρασία μεταξύ ημέρας (μέγιστο κοντά στον ήλιο 430 βαθμούς C) και νύχτας (ελάχιστο -180 βαθμούς C). Μικρός και ευέλικτος κινείται πολύ γρήγορα γι’ αυτό άλλωστε και πήρε το όνομα του ταχύτατου αγγελιοφόρου των Ολυμπίων Θεών των αρχαίων Ελλήνων.
Είναι ο δεύτερος μικρότερος πλανήτης, μετά τον Πλούτωνα .

 

Ο ΔΊΑΣ - ΤΙ ΜΑΣ ΛΈΕΙ Η ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ

Ο πέμπτος κατά σειρά από τον Ήλιο πλανήτης και ο μεγαλύτερος όλων είναι ο Δίας.
Ο Δίας είναι πραγματικά τεράστιος σε σύγκριση με τους υπόλοιπους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος.
Ο Δίας θα μπορούσε να περιλάβει στο εσωτερικό του όλους τους άλλους πλανήτες του Ηλιακού Συστήματος. Η μάζα του είναι 318 φορές μεγαλύτερη από τη μάζα της γης, και 2,5 φορές μεγαλύτερη του συνόλου των πλανητών και δορυφόρων.
Ο όγκος του 1.318 φορές μεγαλύτερος από τον όγκο της Γης.
Η μέση θερμοκρασία στον Δία είναι περίπου -110 βαθμοί Κελσίου.
Η ενέργεια που δέχεται από τον Ήλιο παρά το τεράστιό του μέγεθος είναι κατά πολύ μικρότερη, περίπου ίση με το 1/25 της ενέργειας που δέχεται η Γη, εξαιτίας της μεγάλης απόστασής του από τον Ήλιο. Παρόλα αυτά όμως η μέση του θερμοκρασία είναι αρκετά μεγαλύτερη από ότι θα περίμενε κανείς. Όσο και αν ακούγεται παράξενο, ο Δίας παράγει την δική του ενέργεια την οποία και εκπέμπει. Η σύσταση του πλανήτη συνίσταται κυρίως από υδρογόνο (88%), ήλιο (11%) ενώ το υπόλοιπο 1% αποτελείται από αμμωνία, μεθάνιο, νερό, άνθρακα, αιθάνιο, κ.α..
Ο Δίας περιστρέφεται πολύ γρήγορα γύρω από τον εαυτό του. Υπολογίζεται μία πλήρης περιστροφή ότι διαρκεί περίπου 9 ώρες και 50 γήινα λεπτά, ενώ κάνει μία πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο σε περίπου 12 χρόνια. Ο Δίας διαθέτει 63 γνωστούς συνολικά δορυφόρους διαφόρων μεγεθών σε τροχιά γύρω του από τους οποίους οι τέσσερις Γανυμήδης, Καλλιστώ, Ιώ και Ευρώπη ανακαλύφθηκαν από τον Γαλιλαίο όταν παρατήρησε τον ουρανό με το τηλεσκόπιό του το 1610, είναι πολύ μεγάλοι με διάμετρο από 4.980 έως 2880 χλμ. Οι δύο πρώτοι είναι μεγαλύτεροι της Σελήνης

 

 ΑΦΡΟΔΙΤΗ

 
 Η Αφροδίτη, ο δεύτερος πλανήτης από τον Ήλιο, είναι ο θερμότερος κόσμος του ηλιακού μας συστήματος (μαζί με τον δορυφόρο του Δία Ιώ). Είναι καλυμμένη από μια παχιά ατμόσφαιρα, η οποία θερμαίνει την επιφάνεια σαν να πρόκειται για το εσωτερικό ενός θερμοκηπίου. Με την θερμοκρασία των 460 βαθμών Κελσίου δεν πρόκειται καθόλου για παράδεισο. Εκτός από την ατμόσφαιρα, η Αφροδίτη παρουσιάζει τέτοιες ομοιότητες με την Γη που πολλές φορές την αποκαλούν και “δίδυμη αδελφή” της. Η διάμετρος, η μάζα, η χημική σύνθεση είναι ακριβώς ίδιες, συν ότι και οι δύο πλανήτες έχουν σχετικά νεαρές επιφάνειες, με την Αφροδίτη να έχει δεχθεί πλήρης ανανέωση του φλοιού της πριν από 300 με 500 εκατομμύρια χρόνια. Γιατί όμως έχουν τόσο μεγάλη διαφορά θερμοκρασίας; Η πρώτη εξερεύνηση της Αφροδίτης με την βοήθεια ραντάρ έγινε το 1962. Απέδειξε ότι ο πλανήτης κινείται γύρω από τον άξονά του αριστερόστροφα και όχι όπως οι άλλοι πλανήτες με την φορά του ρολογιού. Αν μπορούσατε να σταθείτε στην επιφάνεια της Αφροδίτης και αν μπορούσατε να διακρίνετε τον Ήλιο μέσα από το πυκνό πέπλο της ατμόσφαιρας, τότε θα βλέπατε να δύει από την ανατολή και να ανατέλλει από την δύση. Μια κανονική ηλιόλουστη ημέρα πάνω στην Αφροδίτη αντιστοιχεί με μια κανονική συννεφιασμένη ημέρα πάνω στη Γη με ελαφρό ήπιο αεράκι στο έδαφος. Χαλίκια και επιπεδοποιημένοι ογκόλιθοι βρίσκονται διασκορπισμένοι ολόγυρα. Εξαιτίας της υπερβολικής ζέστης και ατμοσφαιρικής πίεσης πάνω στην Αφροδίτη, κανένα διαστημόπλοιο που προσεδαφίστηκε εκεί δεν έχει αντέξει περισσότερα από μία ωρα

 

 
Ο Κρόνος (ή Χρόνος)

Ο KPONOΣ (Saturn) είναι ο έκτος σε απόσταση από τον Ήλιο πλανήτης του Ηλιακού μας Συστήματος, με ελάχιστη απόσταση από τη Γη 1.190 εκατομμύρια χλμ. Είναι ο δεύτερος σε μέγεθος, μετά τον Δία, πλανήτης με ισημερινή διάμετρο περίπου 120.600 χλμ. και πολική διάμετρο μόνο 108.000 περίπου χλμ. Είναι φανερό από τις δύο αυτές τιμές ότι ο Κρόνος παρουσιάζει πολύ μεγάλη πλάτυνση εξαιτίας της πολύ μεγάλης ταχύτητας περιστροφής του (η ημέρα στον Κρόνο διαρκεί 10 ώρες και 39,5 περίπου λεπτά) και της ρευστής κατάστασής του. Βρίσκεται όμως αρκετά μακριά από τον Ήλιο και έτσι η περιφορά του γύρω από αυτόν (που καθορίζει και τη διάρκεια του Κρονίου έτους) διαρκεί 29,5 περίπου γήινα χρόνια.
O πιο μακρινός γνωστός
Ο Κρόνος είναι ο πιο μακρινός πλανήτης που ήταν γνωστός στους αρχαίους χρόνους. Η πιο παλαιά παρατήρησή του ήταν εκείνη από τους Βαβυλώνιους του 7ου π.Χ. αιώνα. Η πρώτη τηλεσκοπική του παρατήρηση πραγματοποιήθηκε το 1610 από τον Γαλιλαίο, που είδε καθαρά τον δίσκο, αλλά οι δακτύλιοι δεν είχαν ευνοϊκή κλίση την εποχή εκείνη για να παρατηρηθούν από τόσο μικρό τηλεσκόπιο (μεγέθυνση μόνο 32 φορές). Όμως η ύπαρξή τους υποχρέωσε τον Γαλιλαίο να θεωρήσει ότι είδε τρεις δίσκους και διάφορες θεωρίες διατυπώθηκαν για το παράξενο αυτό σχήμα μέχρις ότου, το 1665, έγινε γενικά αποδεκτή η πρόταση του Χόυχενς (Huygens) για την ύπαρξη των δακτυλίων.
Από τη Γη ο Κρόνος φαίνεται κιτρινωπός με σκουρότερες ζώνες και ταινίες παράλληλες με τον ισημερινό του που παρουσιάζουν μικρούς στροβίλους με μεγαλύτερο ένα στρόβιλο σαν σκούρα ελλειψοειδή κηλίδα μήκους 6.000 χλμ. (για σύγκριση, η Mεγάλη Eρυθρά Kηλίδα στον Δία έχει μήκος 26.200 χλμ.). Το φαινόμενο μέγεθός του εξαρτάται από την κλίση των δακτυλίων του: Όταν τα δακτυλίδια φαίνονται ολόκληρα, τότε το φαινόμενο μέγεθός του είναι -0,3 (μόνο ο Σείριος και ο Κάνωπος είναι λαμπρότεροι στον νυχτερινό ουρανό). Όταν όμως τα δακτυλίδια είναι πλάγια, τότε το μέγεθος γίνεται +0,8.
Θα επέπλεε!…
Ο Κρόνος έχει μάζα 3.500 περίπου φορές μικρότερη από τη μάζα του Hλιου και η ταχύτητα διαφυγής από την έλξη της βαρύτητας στην επιφάνειά του είναι 3 περίπου φορές μεγαλύτερη από την αντίστοιχη της Γης. Η πυκνότητά του είναι εκπληκτικά μικρή (0,7 γραμμάρια στο κυβικό εκατοστό), μικρότερη και από την πυκνότητα του νερού. Αν βρισκόταν δηλαδή ένας ωκεανός νερού, αρκετά μεγάλος για να μπορεί να περιλάβει τον Κρόνο θα τον βλέπαμε να επιπλέει!
O πλανήτης Kρόνος, ο «άρχοντας των δαχτυλιδιών». Όπως και ο Δίας, ο Kρόνος είναι ένας αέριος γίγας, αποτελούμενος κυρίως από υδρογόνο, αναμειγμένο με ήλιο και ίχνη νερού, μεθανίου και αμμωνίας, σχηματίζοντας μια βαριά δηλητηριασμένη ατμόσφαιρα.
Mικρός πυρήνας
Σύμφωνα με τις σημερινές θεωρίες, ο Κρόνος έχει μικρό πυρήνα από βράχους, σίδηρο και διάφορα είδη πάγου. Ο μικρός αυτός πυρήνας είναι πολύ συμπιεσμένος και περιέχει 20 περίπου φορές τη μάζα της Γης. Γύρω από τον πυρήνα υπάρχει ένα στρώμα από ηλεκτρικά αγώγιμο μεταλλικό υδρογόνο σε υγρή μορφή και έξω από αυτό ένα στρώμα από μοριακό υδρογόνο (93%) και ήλιο (7%) που φτάνει μέχρι και την ατμόσφαιρα του πλανήτη που αποτελείται από αμμωνία, μεθάνιο, άζωτο, υδρογόνο, διοξείδιο του άνθρακα και αιθάνιο. Αυτό που βλέπουμε ως επιφάνεια του πλανήτη είναι προφανώς τα εξωτερικά όρια των νεφών του. Έχει μαγνητικό πεδίο 1.000 περίπου φορές εντονότερο από εκείνο της Γης, όχι όμως τόσο έντονο όπως εκείνο του Δία.
Η μαγνητόσφαιρά του εκτείνεται πέραν από τον μεγαλύτερό του δορυφόρο (τον Τιτάνα), και πάλι όμως είναι μικρότερη από εκείνη του Δία.
Η θερμοκρασία στις κορυφές των νεφών του Κρόνου είναι περίπου -180 C.
Ο πλανήτης απελευθερώνει δύο περίπου φορές μεγαλύτερη θερμότητα από εκείνη που δέχεται, γεγονός που δείχνει πως υπάρχει κάποια πηγή ενέργειας στο εσωτερικό του. Iσως η ενέργεια αυτή να προέρχεται από τον διαχωρισμό του υδρογόνου και του ηλίου στα εξωτερικά στρώματα του πλανήτη και από τη βύθιση του βαρύτερου ηλίου μέσα από το μέσο στρώμα του υγρού υδρογόνου.
Οι δακτύλιοι
Το χαρακτηριστικό στοιχείο του Κρόνου είναι το σύστημα των δακτυλίων του, που είναι κάτι το ξεχωριστό για το Hλιακό μας Σύστημα. Υπάρχουν βέβαια περιορισμένοι δακτύλιοι και στους άλλους αέριους πλανήτες, οι οποίοι όμως δεν δημιουργούν το θαυμάσιο αυτό σύστημα που είναι και το μόνο ορατό από τη Γη, ακόμα και με μικρά ερασιτεχνικά τηλεσκόπια.
Χωρίς αμφιβολία, ο Κρόνος είναι ένα από τα πιο ωραία αντικείμενα του νυχτερινού ουρανού.
Οι δακτύλιοι αποτελούνται από πάγο ή σωματίδια που είναι σκεπασμένα με πάγο.
Κάθε δακτύλιος κινείται γύρω από τον Κρόνο στη δική του ανεξάρτητη τροχιά. Από τη Γη πολύ νωρίς διέκριναν δύο μεγάλους δακτυλίους, τον Α (εξωτερικό, 239.600 – 272.300 χλμ. από τις κορυφές των νεφών του πλανήτη), τον Β (εσωτερικό και περισσότερο φωτεινό, 181.100 – 234.000 χλμ. από τις κορυφές των νεφών του Κρόνου) και το 1675 ο Κασινί (Cassini) ανακάλυψε το χώρισμα ανάμεσά τους που πήρε την ονομασία «διαίρεση Κασινί». Το 1837 ο Eνκε (Encke) ανακάλυψε και άλλη λιγότερο έντονη διαίρεση μέσα στον Α, που πήρε το όνομά του. Το 1850 ανακαλύφθηκε ένας ακόμα σκουρότερος εσωτερικός του Α δακτύλιος, ο C, σε απόσταση μόλις 17.500 χλμ. από την κορυφή των νεφών του πλανήτη. Eκτοτε ανακαλύφθηκαν και άλλοι δακτύλιοι (ένας πιο χαμηλός, ο D) και ένας εξωτερικά του Α (ο F, ακανόνιστος και πλεγμένος) αλλά και οι Ε και G, που βρέθηκαν από τις φωτογραφίες των διαστημόπλοιων Βόγιατζερ.
Οι αποστολές Βόγιατζερ έδειξαν ακόμα ότι οι δακτύλιοι είναι πολύ πιο σύνθετοι από ό,τι πιστεύαμε. Ο καθένας περιέχει εκατοντάδες ή χιλιάδες άλλα δακτυλίδια που βρίσκονται ακόμα και μέσα στη διαίρεση Κασινί. Το μέγεθος των σωματιδίων που αποτελούν τους δακτυλίους ποικίλλει από κόκκους λεπτής σκόνης μέχρι σώματα με διάμετρο δεκάδων χιλιομέτρων. Τα μεγαλύτερα αυτά σώματα, που θα μπορούσαμε να τα θεωρήσουμε και ως δορυφόρους, είναι πολύ λιγότερα.
Πολλές θεωρίες έχουν διατυπωθεί για την προέλευση των δακτυλίων. Iσως αυτοί να σχηματίστηκαν στη θέση που βρίσκονται από κατευθείαν συμπύκνωση παγωμένου υλικού από το ψυχόμενο νέφος αερίου και σκόνης που σχημάτισε και τον πλανήτη. Εξαιτίας των παλιρροϊκών φαινομένων, το υλικό αυτό δεν μπόρεσε ποτέ να συγκεντρωθεί σε ένα δορυφόρο. Iσως όμως οι δακτύλιοι να προήλθαν από την καταστροφή ενός ή περισσοτέρων δορυφόρων που οι παλίρροιες τούς έφεραν κοντά στον πλανήτη.
Οι δορυφόροι
Μέχρι το 1980 πιστεύαμε πως ο Κρόνος είχε 10 δορυφόρους. Μετά όμως από τις παρατηρήσεις των Βόγιατζερ, ο αριθμός τους αυξήθηκε επίσημα σε 22 με προσθήκη των δορυφόρων S11 – S22. Σε μερικούς από αυτούς δόθηκαν ονόματα αλλά υπάρχουν και άλλοι ανώνυμοι. Σήμερα στη βιβλιογραφία υπάρχουν 31 δορυφόροι.
Από τους δορυφόρους του Kρόνου, η Φοίβη φαίνεται πως ήταν κάποιος αστεροειδής που συνελήφθη σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη. Από τους άλλους, πιο ενδιαφέρων είναι ο Τιτάνας που έχει διάμετρο μεγαλύτερη από τον Ερμή και τον Πλούτωνα, αλλά είναι και ο μόνος δορυφόρος του πλανητικού μας συστήματος που φαίνεται ότι έχει ενδογενή ατμόσφαιρα.
Στον παγωμένο αυτό δορυφόρο (-180 C) έχει παρατηρηθεί ατμόσφαιρα από το 1944 που αποτελείται από μεθάνιο, αιθάνιο, υδροκυάνιο, κυανοακετυλένιο και άζωτο σε μεγάλες ποσότητες. Στις 14 Ιανουαρίου 2005 έφτασε στον μεγάλο αυτό δορυφόρο του Κρόνου το διαστημικό όχημα της NASA Cassini – Huygens που εκτοξεύτηκε το 1977 και πέρασε από την Αφροδίτη, τη Γη και τον Δία προτού φτάσει κοντά στον Κρόνο. Το όχημα αυτό έστειλε με αλεξίπτωτο το μικρό ερευνητικό όχημα Huygens που θα εξερευνήσει την ατμόσφαιρα του δορυφόρου αυτού. Tα αποτελέσματα της έρευνάς του αναμένονται με εξαιρετικό ενδιαφέρον από την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα.

ΟΥΡΑΝΟΣ
Γενικά
Έχει διάμετρο 51000 km περίπου, περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του σε 18 περίπου γήινες ώρες και περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο σε 84 γήινα χρόνια. H απόστασή του από τον Ήλιο είναι περίπου 2.870.000.000 km και έχει τον άξονα περιστροφής του σχεδόν παράλληλο στο επίπεδο της τροχιάς του γύρω από τον Ήλιο. Πιστεύεται ότι η αιτία για αυτό το παράδοξο είναι μια σύγκρουσή του με κάποιο άλλο μεγάλο πλανητικό σώμα, σύγκρουση που πιθανά έγινε στην πρώιμη ιστορία του πλανητικού μας συστήματος. Η μέση επιφανειακή του θερμοκρασία είναι -200 βαθμοί Κελσίου. Στον πλανήτη Ουρανό οφείλεται η ονομασία του χημικού στοιχείου Ουράνιο, το οποίο ανακαλύφθηκε από τον Μαρτιν Χάινριχ Κλέπροτ το ίδιο έτος με την ανακάλυψη του πλανήτη από τον Ουίλιαμ Χέρσελ.
Σύσταση-Ατμόσφαιρα
Η ατμόσφαιρά του αποτελείται κυρίως από υδρογονο(H) και ηλιο(He). Το χρώμα του πλανήτη Ουρανού είναι γαλάζιο και ο λόγος είναι ότι το λίγο Μεθανιο που υπάρχει στην ατμόσφαιρά του απορροφά το κόκκινο φως.

Δορυφόροι-Δακτύλιοι
Οι μεγαλύτεροι δορυφόροι του Ουρανού

 Οι πρώτοι τέσσερις δορυφόροι ανακαλύφθηκαν τον 18ο και 19ο αιώνα από τους αστρονόμουςW.Herschel και W Lassel. Ένας ακόμα ανακαλύφθηκε από τον G. Kuiper το 1948. Άλλοι δέκα δορυφόροι ανακαλύφθηκαν με τη διέλευση του Voyger 2 το 1986. Από τότε συνεχώς ανακαλύπτονται νέοι δορυφόροι αυτού του πλανήτη από παρατηρητήρια στη Γη. Οι δορυφόροι του Ουρανού παίρνουν τα ονόματά τους από τους ήρωες των θεατρικών έργων του Σαίξπηρ. Σήμερα είναι γνωστοί 27 δορυφόροι.

Ένα άλλο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό αυτού του πλανήτη είναι ότι, όπως ο Κρόνος και ο Δίας, έχει ένα σύστημα λεπτών δακτυλίων. Οι δακτύλιοι αυτοί, που είναι τουλάχιστον 11, αποτελούνται από σωματίδια πετρώδους και ανθρακώδους σύστασης. Παρατήρηση από τη Γη Λόγω της απόστασής του από τη Γη, ο πλανήτης Ουρανός είναι δύσκολα ορατός με γυμνό μάτι. Μπορεί κανείς να τον δει με κιάλια. Με οπτικό τηλεσκόπιο, είναι ορατός σαν γαλαζοπράσινος δίσκος, και δεν είναι δυνατόν να δει κανείς λεπτομέρειες της επιφάνειάς του.

 

 ΠΟΣΕΙΔΩΝ

 
Ο Ποσειδώνας είναι ο όγδοος κατά σειρά απόστασης από τον Ήλιο, πλανήτης του Ηλιακού Συστήματος. Δεν είναι ορατός με γυμνό οφθαλμό, ενώ αν παρατηρηθεί με ισχυρό τηλεσκόπιο προσομοιάζει σε πράσινο δίσκο. Στην αστρονομία συμβολίζεται με την τρίαινα.Ανακάλυψη
Ανακαλύφθηκε θεωρητικά, πριν παρατηρηθεί με τηλεσκόπιο, λόγω των βαρυτικών του επιδράσεων, (παρέλξεις) που ασκούσε στον Ουρανό το 1843.Ο Γάλλος μαθηματικός αστρονόμος Urbain Leverrier (1811-1877) του αστεροσκοπείου των Παρισίων, υπολόγισε θεωρητικά και υπέδειξε την ακριβή θέση στην οποία έπερεπε να βρίσκεται ένας άγνωστος πλανήτης, όπου και πράγματι βρέθηκε (παρατηρήθηκε) και καταγράφηκε στις 23 Σεπτεμβρίου του 1846 από τον Γερμανό αστρονόμο Johan Galle του αστεροσκοπείου του Βερολίνου.Η διάμετρός του είναι περίπου 3,5 φορές μεγαλύτερη από αυτή της Γης, ενώ ο όγκος του είναι ίσος με 42 γήινους όγκους. Αντίθετα η πυκνότητα του είναι μικρή και για αυτόν τον λόγο η μάζα του είναι 17 φορές μεγαλύτερη από τη μάζα της Γης.Η επιτάχυνση της βαρύτητας στην επιφάνειά του είναι 13,47 m/sec2.Ποσειδώνεια ΑτμόσφαιραΠεριβάλλεται από πυκνή ατμόσφαιρα που αποτελείται κυρίως από μεθάνιο και υδρογόνο. Υπάρχει ακόμη και ήλιο, σε αναλογία πιθανότατα μικρότερη από 0,25:1 της συγκέντρωσης του υδρογόνου.Ο εντυπωσιακότερος σχηματισμός στην επιφάνεια του πλανήτη είναι η Μεγάλη Σκοτεινή Κηλίδα στο νότιο ημισφαίριο. Η Μεγάλη Σκοτεινή Κηλίδα είναι περίπου η μισή της Μεγάλης Ερυθρής Κηλίδας του Δία, με διάμετρο ίση με αυτή της Γης.Ποσειδώνειοι ΔακτύλιοιΣτον Ποσειδώνα παρατηρήθηκαν τέσσερεις δακτύλιοι, ανάλογοι με του Ουρανού και του Κρόνου, οι οποίοι είναι αρκετά λεπτοί και αμυδροί. Αποτελούνται από παγωμένο μεθάνιο και από σωματίδια σκόνης που προέρχονται από θραύσματα συγκρούσεων. Επειδή τα υλικά αυτά δεν είναι ομοιόμορφα κατανεμημένα, μερικά τμήματα των δακτυλίων φαίνονται πιο λαμπερά από άλλα.Εκτείνονται σε απόσταση από 40.000 Km πάνω από τα σύννεφα του πλανήτη και μέχρι τα 63.000 Km ενώ το πλάτος τους δεν υπερβαίνει τα 15 με 20 Km.Ο εξωτερικός δακτύλιος ονομάζεται Δακτύλιος Adams και περιέχει τρία ανεξάρτητα τόξα, την Ελευθερία, την Ισότητα και την Αδελφότητα.Ο αμέσως επόμενος ονομάζεται «Γαλάτεια».Στη συνέχεια βρίσκεται ο Le Verrier (του οποίου οι απολήξεις ονομάζονται «Lassell» και «Arago») και τέλος ο αμυδρός αλλά πλατύς δακτύλιος του «Galle».Ποσειδώνειο Μαγνητικό ΠεδίοΤο Μαγνητικό Πεδίο του Ποσειδώνα ομοιάζει με εκείνο του Ουρανού και έχει παράξενο προσανατολισμό. Ο άξονας του μαγνητικού πεδίου σχηματίζει γωνία περίπου 50° με τον άξονα περιστροφής του πλανήτη. Ο λόγος της μεγάλης αυτής απόκλισης δεν είναι ακόμη γνωστός. Η ένταση του μαγνητικού πεδίου είναι περίπου ίση με το 1/5 της έντασης του γήινου μαγνητικού πεδίου.Το μαγνητικό πεδίο πιθανόν να δημιουργείται από κινήσεις αγώγιμου υλικού (ίσως νερού) στα μεσαία στρώματά του. Πλανητικοί Δορυφόροι Ο Ποσειδών, μέχρι σήμερα, έχει 13 γνωστούς δορυφόρους:Ναϊάς, Θάλασσα, Δέσποινα, Γαλάτεια, Λάρισα,Πρωτεύς, Τρίτων, Νηρηίς, Αλιμήδη, Σαώ, Λαομέδεια, Ψαμάθη, Νησώ. 

 

Ο ΥΠΟΒΙΒΑΣΜΟΣ ΕΝΟΣ ΘΕΟΥ

Ο Πλούτωνας (πλανήτης νάνος)φαίνεται από τη Γη ως αστέρας 15-ου μεγέθους. Η πραγματική του διάμετρος ισούται με 2.370 χλμ. ή με το 0,18 της γήινης.
Ο πλανήτης Πλούτωνας δεν είναι πλέον… πλανήτης: σύμφωνα με την απόφαση της 26ης συνόδου της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης στην Πράγα που ελήφθη στης 24 Αυγούστου, ο Πλούτωνας, αλλά και ο αστεροειδής Κέρες καθώς και το νεοανακαλυφθέν ουράνιο σώμα UB 313, κατατάσσονται πλέον στη νέα κατηγορία των πλανητών νάνων. Έτσι το ηλιακό μας σύστημα αποτελείται πλέον από 8 πλανήτες, 3 πλανήτες νάνους και χιλιάδες άλλα μικρότερα σώματα όπως αστεροειδείς και κομήτες.Εδώ και χρόνια η κοινότητα των αστρονόμων αμφιταλαντευόταν ως προς αυτό το ζήτημα, καθώς, όσο τα τηλεσκόπια και οι διαστημοσυσκευές μας διεισδύουν πέρα από την τροχιά του τελευταίου μεγάλου πλανήτη Ποσειδώνα, στη λεγόμενη ζώνη του Kuiper, ανακαλύπτουμε όλο και περισσότερ μεγαλύτερα σώματα, τα οποία, χωρίς να είναι αρκετά μεγάλα ώστε να αποκληθούν πλανήτες, δεν είναι και τόσο μικρά ώστε να αποτελούν απλούς αστεροειδείς.Έτσι πλέον ο Πλούτων αποτελεί ένα μέτρο σύγκρισης με το οποίο μελλοντικά θα εντάσσονται στην κατηγορία των πλαηντών νάνων και άλλα παρόμοιου μεγέθους σώματα τα οποία βρίσκονται πολύ πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα, βαθιά μέσα στη ζώνη του Kuiper.Γεγονός είναι ότι επί δύο εβδομάδες πριν τη λήψη της τελικής απόφασης, το σώμα των συνέδρων ήταν διακείμενο μάλλον προς τη διατήρηση της έως τότε υφιστάμενης κατάστασης, σύμφωνα με την οποία, το ηλιακό μας σύστημα θα διέθετε 12 πλανήτες, μεταξύ των οποίων τόσο ο Πλούτων, όσο και η Κέρες αλλά και το UB 313. 

https://enimerosiseola.blogspot.com/2016/11/blog-post_4.html 

 

Ο Ορθόδοξος Ρωμαίος Αυτοκράτορας Θεοδόσιος Α’ (ο Μέγας;;;) Διώκτης των Ελλήνων και προστάτης των Γότθων

Θεοδόσιος Α’ (ο Μέγας;;;)
Διώκτης των Ελλήνων και προστάτης των Γότθων
Γεννήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 347μ.χ στην Καύκα (σημερινή Κόκα) της Ισπανίας.
Στις 19 ιανουαρίου 379 ανακηρύχθηκε αυτοκράτορας του Ανατολικού Ρωμαϊκοϋ Κράτους, με αρχική πρωτεύουσα τη Θεσσαλονίκη.
Ο Θεοδόσιος υποστήριξε τον χριστιανισμό και τον καθιέρωσε ως υποχρεωτική και επίσημη θρησκεία του κράτους.
Καταδίωξε ότι ήταν Ελληνικό, έκλεισε τους αρχαίους ναούς και απαγόρευσε την λατρεία των παλαιών θεών με βαριές τιμωρίες στους παραβάτες.
Έδωσε εντολή να καταστραφούν αρχαίοι ναοί και μνημεία.
Δήμευσε τις περιουσίες τους.
Κατάργησε τους ολυμπιακούς αγώνες (394),
Έκλεισε αρχαία ιερά και κατεδάφισε αρχαίους ναούς

Στη Θεσσαλονίκη, μάλιστα, έδειξε μεγάλη σκληρότητα και διέταξε τη γενική σφαγή του πληθυσμού στον ιππόδρομο της πόλης (390μ.χ).
Η επίσημη δικαιολογία για την σφαγή της Θεσσαλονίκης είναι «αντίποινα» για τον θάνατο του Γότθου μισθοφόρου Βουδερίχου που ήταν ευνοούμενος του Αυτοκράτορα Θεοδοσίου.
15.000 νεκροί Έλληνες για έναν Γότθο Χριστιανό Μισθοφόρο!
Η σφαγή της Θεσσαλονίκης θεωρείται από τους μελετητές το πιο αποτρόπαιο, εν ψυχρώ έγκλημα ενός μονάρχη στην Ιστορία. Πραγματική θηριωδία!
Το όνομα Έλλην για αιώνες ήταν απαγορευμένο επί ποινή θανάτου και συνώνυμο του ειδωλολάτρη. Γιατί κανένας από τους Αυτοκράτορες του Βυζαντίου δεν υπήρξε Έλληνας
Η ιστορία τον ονόμασε Μέγα, κυρίως για τις εξαιρετικές υπηρεσίες που προσέφερε στον Χριστιανισμό και εναντίον των Ελλήνων και τιμά τη μνήμη του κάθε χρόνο στις 17 Ιανουαρίου.
ΑΥΤΑ ΕΚΑΝΑΝ ΟΙ ΚΑΛΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΜΟΥ..ΣΤΟ ΑΙΜΑ ΜΟΥ ..ΕΣΦΑΞΑΝ..ΕΚΑΨΑΝ..ΡΙΜΑΞΑΝ..ΒΑΣΑΝΙΣΑΝ..ΕΘΑΨΑΝ..ΟΤΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΥΠΗΡΧΕ…ΑΥΤΟ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΔΕ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ ΠΟΤΕ ΕΙΝΑΙ..ΝΑ ΣΒΗΣΟΥΝ ΤΟ ΕΛΛΑΝΙΟ ΦΩΣ!!
ΜΗΠΩΣ ΟΜΩΣ ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΤΟΥΣ;

 

Evangelos Stogios

 

Η ΠΡΩΤΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΗΤΑΝ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑ - ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ -Και εκεί στην Αντιόχεια, οι εθνικοί μαθητές του Χριστού ονομάστηκαν για πρώτη φορά Χριστιανοί !!! Πραξ. Αποστ. 11. 26,

 

ΕΙΚΟΝΑ: Μαθητής του Χριστού, καμία σχέση στην εμφάνιση με τους εβραιοχριστιανούς ορθόδοξους !

 

Ο Κλεμμένος μύθος του Χριστού από την ελληνική γραμματεία είναι γεμάτος από πρόσθετα των εβραιοχριστιανών για να τον κάνουν δικό τους... ( Ματθ. 23. 15, )

 

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΕΙΣ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΝ

Οι δέ διασπαρέντες από της Θλίψεως της γενομένης επι Στεφάνω διήλθον έως Φοινίκης.... και Αντιοχείας, μηδενί λαλούντες τόν λόγον ει μή μόνον Ιουδαίοις. 11. 19,

..χρηματίσαι τε πρώτον εν τη Αντιοχεία τούς μαθητάς Χριστιανούς. ( Εις την Αντιόχειαν οι μαθηταί ωνομάσθησαν δια πρώτην φορά Χριστιανοί ) Πραξ. Αποστ. 11. 26,

ΕΔΩ ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ !

Αφού ο Παύλος ξεπάστρεψε με τον Στέφανο μετά κυνήγησε τους μαθητές από τα Ιεροσόλυμα, οι οποίοι έφυγαν στην Αντιόχεια όπου συνέχισαν να διδάσκουν στους Ιουδαίους μόνο, όπως τους είπε ο Χριστός, από τα Ιεροσόλυμα να μην φύγετε και να γίνετε μάρτυρες της διδασκαλίας μου.... Και εκεί στην Αντιόχεια, οι εθνικοί μαθητές του Χριστού ονομάστηκαν για πρώτη φορά Χριστιανοί !!! Πραξ. Αποστ. 11. 26,

Και ποιοί ήταν αυτοί οι εθνικοί που ονομάστηκαν χριστιανοί ;

Ήταν αυτοί που τότε είχαν βγει στα Ιεροσόλυμα να συνεχίσουν την διδασκαλία του Χριστού ( Στέφανος, Φίλιππος, Πρόχορος, Νικάνορας, Τίμωνας, Παρμενας, Νικόλαος. Λέτε λοιπόν αυτοί οι μαθητές να είχανε Εβραίο διδάσκαλο ; Λίγο μυαλό θέλει !) και οι Αρχιερείς δεν τους επιτρέψανε κι όταν αυτοί συνέχιζαν τότε βάλανε την αρχιερατική φρουρά με τον αξιωματούχο Παύλο και τους διέλυσε κι αυτούς και τις οικογένειες τους... Σαυλος δέ ελυμαίνετο την εκκλησίαν κατά τούς οίκους εισπορευόμενος, σύρων τε άνδρας και γυναίκας παρεδίδου είς φυλακήν. Πραξ. Αποστ. 8. 3,

Ο δέ Σαυλος έτι εμπνέων απειλης και φόνου εις τους μαθητάς του Κυρίου, προσελθών τω αρχιερεί,/ Πραξ. αποστ. 9. 1,

Και τι ήθελε να πάει στον Αρχιερέα ; Ασφαλώς για να πάρει νέες εντολές τις οποίες γνωρίζουμε από την συνεχεία ότι βγήκε για να βρει τους μαθητές που έφυγαν αλλά στον δρόμο σκάλωσε σε ένα θαύμα που είδε τον Χριστό ο οποίος του είπε εν ολίγης να συνεχίσει αυτός την διδασκαλία του.. Ένα παραμυθάκι που ούτε για παιδάκια δεν κάνει ! Καί που δυστυχώς σ`αυτό το παραμυθάκι της διδασκαλίας του Φαρισαίου Παύλου και στις ιουδαϊκές του παραδόσεις στηρίχτηκε και στηρίζεται ο χριστιανισμός της ορθοδοξίας που ήταν η αιτία της καταστροφής του ελληνικού πολιτισμού όταν επικράτησε τον 4ο μ.χ. αιώνα με τον ορθόδοξο Αυτοκράτορα Θεοδόσιο Α` και τους μεγάλους ανθέλληνες πατέρες της......

 Διάφορα στοιχεία απο την επιστολή του Ιωάννου Α`, όπου αποδεικνύουν πως βγήκαν κι άλλοι να διδάξουν Χριστό αλλά για τα δικά τους συμφέροντα όπως αυτοί τον ήθελαν.... << εν τούτω γινώσκομεν ότι εν αυτώ εσμεν. ο λέγων εν αυτό μένειν οφείλει, καθώς εκείνος περιεπάτησε, και αυτός ούτως περιπατείν. 2. 5,- 6,. ( Με αυτό γνωρίζουμε ότι είμαστε μαζί του. Όποιος λέγει πως είναι μαζί του οφείλει να ζει όπως και ο Χριστός ) Πως μπορούν να μας εξηγήσουν οι Φαρισαίοι μας την διαφορετική ενδυμασία από αυτή του Χριστού ; Την διαφορετική διδασκαλία και διαφορετικά ήθη και έθιμα ;

 

<< οτι πολλοί πλάνοι εισήλθον εις τον κόσμον, οι μή ομολογούντες Ιησούν Χριστόν ερχόμενον εν σαρκί΄ούτος εστιν ο πλάνος και ο αντίχριστος. Ιωάννου  >>  Β` 6.7, ( Πολλοί πλάνοι βγήκαν στον κόσμο, οι οποίοι δεν ομολογούν πως ο Ιησούς Χριστός έρχεται ως άνθρωπος. Αυτός είναι ο πλάνος και ο αντίχριστος. ) 

Μήπως αυτό δεν συμφωνεί με την διδασκαλία του Παύλου ο οποίος δίδασκε Χριστό αναστημένο ; Και που η οποία διδασκαλία του δεν έχει καμία σχέση με του Χριστού ; Νά λοιπόν ο αντίχριστος !

 

ΙΩΑΝΝΟΥ Γ`
Πρός τον Γάιον
Αγαπητέ πιστόν ποιείς ό εάν εργάση εις τους αδελφούς και εις τους ξένους, οι εμαρτύρησάν σου τη αγάπη ενώπιον εκκλησίας, (....) ούς καλώς ποιήσεις προπέμψας αξίως του Θεού. υπέρ γάρ του ονόματος αυτού εξήλθον, μηδεν λαμβάνοντες από των εθνικών. Ιωάν. Γ` 5,-7, ( Αγαπητέ ενεργείς με πιστότητα ότι κι αν κανείς στους αδελφούς, άν και είναι ξένοι ( ... ) Ανέφεραν την αγάπη σου ενώπιον της εκκλησίας. Καλά θα κάνεις να τους προπέμψεις κατά τρόπον άξιον του θεού, διότι βγήκαν υπέρ του ονόματος του Χριστού, χωρίς να δεχτούν τίποτα από τους εθνικούς. ) ΑΥΤΟΊ ΟΙ ΞΈΝΟΙ ΠΟΥ ΕΔΕΙΞΑΝ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΊΑ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΏΝ ΒΓΗΚΑΝ ΝΑ ΔΙΔΑΞΟΥΝ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΘΝΙΚΟΎΣ, ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΓΝΩΡΙΣΑΝ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ, ΕΖΗΣΑΝ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ. ΕΝΩ ΑΥΤΟΊ ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ !!

Νικόλαος Παζαίτης

Διαβάστε από πού προέρχεται ο Χρηστιανισμός των Εθνικών... https://enimerosiseola.blogspot.com/2020/06/blog-post.html