Τα εναπομείναντα σφάγια έχουν ριχτεί πλέον στα σκυλιά. - Γενοκτονία του ελληνικού έθνους. του Paul Craig Roberts

 

Η πολιτική συγκάλυψη της γενοκτονίας του ελληνικού έθνους από τους πολιτικούς και τα μέσα ενημέρωσης ξεκίνησε χθες (20 Αυγούστου). Με πολιτικές δηλώσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση και άλλους, που ανακοίνωσαν, ότι η ελληνική κρίση έχει τελειώσει. Αυτό που εννοείται είναι, ότι η Ελλάδα έχει τελειώσει, είναι νεκρή και αποτελειωμένη. Αξιοποιήθηκε ό,τι ήταν δυνατό να αξιοποιηθεί μέχρι το έσχατο όριο, και τα εναπομείναντα σφάγια έχουν ριχτεί πλέον στα σκυλιά.

350.000 Έλληνες, κυρίως νέοι και επαγγελματίες, έχουν φύγει από τη νεκρή Ελλάδα. Το ποσοστό γεννήσεων είναι πολύ χαμηλότερο από το ποσοστό που είναι απαραίτητο για τη διατήρηση του υπόλοιπου πληθυσμού. Η αυστηρότητα που επιβάλλεται στον ελληνικό λαό από την ΕΕ, το ΔΝΤ και την ελληνική κυβέρνηση έχει οδηγήσει στη συρρίκνωση της ελληνικής οικονομίας κατά 25%. Η μείωση αυτή είναι το ισοδύναμο της Μεγάλης Ύφεσης της Αμερικής, αλλά στην Ελλάδα τα αποτελέσματα ήταν χειρότερα. Ο Πρόεδρος Franklin D. Roosevelt μείωσε τον αντίκτυπο της μαζικής ανεργίας με το νόμο περί κοινωνικής ασφάλισης, άλλα στοιχεία ενός δικτύου κοινωνικής ασφάλισης, όπως η ασφάλιση των καταθέσεων και τα προγράμματα δημοσίων έργων, ενώ η ελληνική κυβέρνηση, μετά τις εντολές του ΔΝΤ και της ΕΕ, επιδείνωσε τις επιπτώσεις της μαζικής ανεργίας με τη συρρίκνωση του δικτύου κοινωνικής ασφάλισης.

Παραδοσιακά, όταν μια κυρίαρχη χώρα, είτε λόγω διαφθοράς, κακοδιαχείρισης, κακής τύχης ή απροσδόκητων γεγονότων, βρέθηκε στη θέση να αδυνατεί να εξοφλήσει τα χρέη της, οι πιστωτές της χώρας διέγραψαν τα χρέη σε επίπεδο που θα μπορούσε να εξυπηρετήσει η χώρα που ήταν χρεωμένη.

Με την Ελλάδα υπήρξε μια αλλαγή παιχνιδιού. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, με επικεφαλής τον Jean-Claude Trichet, και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αποφάσισαν ότι η Ελλάδα έπρεπε να καταβάλει ολόκληρο το ποσό των τόκων και κεφαλαίου για τα κρατικά της ομόλογα που κατείχαν γερμανικές, ολλανδικές, γαλλικές και ιταλικές τράπεζες.

Πώς θα επιτυγχάνονταν αυτό;

Με δύο τρόπους, και οι δύο από τους οποίους επιδείνωσαν σημαντικά την κρίση, αφήνοντας την Ελλάδα σήμερα σε μια πολύ χειρότερη θέση, που βρισκόταν στην αρχή της κρίσης πριν από μια δεκαετία.

Στην αρχή της «κρίσης», η οποία θα μπορούσε εύκολα να επιλυθεί καταγράφοντας μέρος του χρέους, το ελληνικό χρέος ήταν 129% του ελληνικού ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος. Σήμερα το ελληνικό χρέος είναι 180% του ΑΕΠ.

Γιατί;

Η Ελλάδα δανείστηκε περισσότερα χρήματα για να καταβάλει τόκο στους πιστωτές της Ελλάδας, ώστε να μην χρειαστεί να χάσουν ούτε ένα λεπτό. Ο επιπρόσθετος δανεισμός, που ονομάζεται «διάσωση» από τα οικονομικά μέσα ενημέρωσης, δεν ήταν διάσωση της Ελλάδας. Ήταν μια διάσωση των πιστωτών της Ελλάδας.

Το καθεστώς του Ομπάμα ενθάρρυνε αυτή τη διάσωση, επειδή οι αμερικανικές τράπεζες, αναμένοντας τη διάσωση, είχαν πωλήσει συμβάσεις αντιστάθμισης πιστωτικού κινδύνου για το ελληνικό χρέος. Χωρίς τη διάσωση, οι αμερικανικές τράπεζες θα είχαν χάσει το στοίχημά τους και θα πλήρωναν ασφάλιστρα προεπιλογής για τα Ελληνικά Ομόλογα.

Επιπλέον, η Ελλάδα έπρεπε να πουλήσει τα δημόσια περιουσιακά της στοιχεία σε αλλοδαπούς και να αποδεκατίσει το ελληνικό δίχτυ κοινωνικής ασφάλισης, μειώνοντας έτσι τις συντάξεις, για παράδειγμα, κάτω από τα εισοδήματα διατροφής και επίσης μειώνοντας ριζικά την ιατρική περίθαλψη, με πολλούς ανθρώπους να πεθαίνουν πριν να μπορέσουν να λάβουν θεραπεία.

Για να μην ξεχνούμε, η Κίνα αγόρασε τα ελληνικά λιμάνια. Η Γερμανία αγόρασε τα αεροδρόμια. Διάφορες γερμανικές και ευρωπαϊκές οντότητες αγόραζαν τις ελληνικές δημοτικές εταιρείες παροχής νερού. Οι κερδοσκόποι των ακινήτων αγόρασαν τα προστατευόμενα ελληνικά νησιά για την ανάπτυξη ακινήτων.

Αυτή η λεηλασία της ελληνικής δημόσιας περιουσίας δεν πήγε προς την κατεύθυνση της μείωσης του χρέους που οφείλει η ελληνική κυβέρνηση. Πήγε, μαζί με τα νέα δάνεια, στην καταβολή των τόκων.

Το χρέος, μεγαλύτερο από ποτέ, παραμένει. Η οικονομία είναι μικρότερη από ποτέ, όπως και ο ελληνικός πληθυσμός που σηκώνει το χρέος.

Η δήλωση ότι η ελληνική κρίση έχει τελειώσει, είναι απλώς μια δήλωση, ότι δεν έχει απομείνει τίποτα για υφαρπαγή από τον ελληνικό λαό που να ενδιαφέρει τις ξένες τράπεζες.
Η Ελλάδα βυθίζεται γρήγορα. Όλα τα εισοδήματα που συνδέονται με λιμάνια, αεροδρόμια, δημοτικές επιχειρήσεις και ολόκληρη η υπόλοιπη δημόσια ακίνητη περιουσία, που ιδιωτικοποιήθηκε με εξαναγκασμό, ανήκουν τώρα στους αλλοδαπούς που απομακρύνουν τα χρήματα από τη χώρα, μειώνοντας έτσι την ελληνική οικονομία.

Όχι μόνο καταληστεύθηκε το οικονομικό μέλλον των Ελλήνων από τους ξένους. Οι Έλληνες έχασαν επίσης την κυριαρχία τους. Η Ελλάδα δεν είναι ένα κυρίαρχο έθνος. Έχει κυριαρχηθεί από την ΕΕ και το ΔΝΤ. Στο βιβλίο μου του 2013, Η αποτυχία του Laissez Faire Capitalism, στο Μέρος ΙΙΙ, «Το Τέλος της Κυριαρχίας», περιέγραψα με σαφήνεια πώς έγινε αυτό.

Ο ελληνικός λαός προδόθηκε από την κυβέρνηση Τσίπρα. Είχαν την επιλογή να επαναστατήσουν και να χρησιμοποιήσουν τη βία για να ανατρέψουν την κυβέρνηση που τους παρέδωσε σε διεθνείς τραπεζίτες. Αντ’ αυτού, οι Έλληνες δέχτηκαν τη δική τους καταστροφή και δεν έκαναν τίποτα. Ουσιαστικά, ο ελληνικός πληθυσμός διέπραξε μαζική αυτοκτονία.

Η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008 δεν έχει τελειώσει. Έχει σαρωθεί κάτω από το χαλί της μαζικής δημιουργίας χρημάτων από τις ΗΠΑ, την ΕΕ, το Ηνωμένο Βασίλειο και τις ιαπωνικές κεντρικές τράπεζες. Η δημιουργία χρήματος έχει ξεπεράσει σημαντικά την αύξηση του πραγματικού προϊόντος και έχει οδηγήσει τις αξίες των χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων πέρα από αυτό που μπορεί να υποστηριχθεί από τις «επιτόπιες συνθήκες».

Η εξέλιξη της κρίσης παραμένει προς το παρόν. Θα μπορούσε να οδηγήσει στην καταστροφή του δυτικού πολιτισμού. Ο σκύλος θα φάει σκύλο; Μετά την Ελλάδα, θα είναι η Ιταλία, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Γαλλία, το Βέλγιο, η Αυστραλία, ο Καναδάς, μέχρι να μην απομείνει κανένας;

Το σύνολο του Δυτικού Κόσμου ζει σε ψέματα που υποκινούνται από ισχυρές ομάδες οικονομικών συμφερόντων για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους. Δεν υπάρχουν ανεξάρτητα μέσα εκτός από το διαδίκτυο, και αυτά τα στοιχεία δαιμονοποιούνται και στερούνται πρόσβασης.
Οι λαοί που ζουν σε έναν κόσμο ελεγχόμενης πληροφορίας δεν έχουν ιδέα για το τι συμβαίνει σε αυτούς. Επομένως, δεν μπορούν να ενεργήσουν προς το συμφέρον τους.

από το «https://www.paulcraigroberts.org/» (μετάφραση Αι. Ιδέες)

 

https://kinotitaapopseon.blogspot.com/2018/08/blog-post_28.html