Η Αριστερά και οι πολιτικώς
ορθοφρονούντες συνοδοιπόροι της ανακαλύπτουν στο μεταναστευτικό το
ιστορικό άλλοθι που τους λείπει. Οι βιομηχανικοί εργάτες της εποχής του
Μαρξ και του Ενγκελς ανήκουν στην Ιστορία. Της γης οι κολασμένοι του
παρόντος είναι οι μετανάστες.
Οι ορδές των εξαθλιωμένων που ξεχύνονται στην Ευρώπη από την Ασία και την Αφρική μπορεί να μην έχουν καμία όρεξη για επαναστάσεις, έχουν ζήσει αρκετές στις πατρίδες τους, όμως κυκλοφορούν ανάμεσά μας για να μας θυμίζουν πόσο άδικος είναι ο κόσμος στον οποίον ζούμε.
Αν σε αυτό το πρώτο ιδεολόγημα προσθέσουμε και το κατ’ εξοχήν ιδεολόγημα της μετανεωτερικότητας, για την οποία η συνύπαρξη των πολιτισμών ταυτίζεται με την προαγωγή της διαφορετικότητας σε απόλυτη αξία, έχουμε μια αρκετά καθαρή εικόνα της εγκληματικής αμέλειας με την οποία αντιμετωπίζεται το μεταναστευτικό από την Αριστερά και τους παρατρεχάμενους αλληλέγγυους. Φεμινίστριες υποστηρίζουν τη μαντίλα και την μπούργκα και άθεοι ζητούν σεβασμό απέναντι στο θρησκευόμενο Ισλάμ, σεβασμό τον οποίον οι ίδιοι δεν δείχνουν απέναντι στον χριστιανισμό. Υπάρχει δόλος; Η αλληλεγγύη και ο ανθρωπισμός για πολλούς είναι προσοδοφόρο επάγγελμα. Και με την ανεργία στα ύψη δεν είναι και λίγο.
Στην Ελλάδα όμως υπάρχει μία ακόμη παράμετρος η οποία δεν ισχύει ούτε για τη Γερμανία ούτε για τη Γαλλία. Είναι το καθεστώς της ανομίας. Ο μετανάστης εγκαθίσταται σε μια κοινωνία όπου η αντίληψη της δημόσιας τάξης είναι ανύπαρκτη, όπως και η προστασία του δημόσιου χώρου.
Η δημόσια διοίκηση είναι σε κατάσταση προχωρημένης αποσύνθεσης, η δε αστυνομία υπάρχει μόνον επειδή φοράει ειδικές στολές και ξεχωρίζει από τους περαστικούς.
Ο νεοφερμένος γρήγορα αντιλαμβάνεται πως ζει σε έναν τόπο όπου κανείς δεν θα τον κυνηγήσει αν θέλει να κλέψει ένα κινητό, αν θέλει να προπηλακίσει κάποιον περαστικό ή την κοπέλα που προκάλεσε τον ανδρισμό του με την κοντή φούστα της. Ακόμη και στην πιο τουριστική περιοχή της πόλης, στου Φιλοπάππου, που ο άτυχος 25χρονος Μουστάκας ήθελε να δείξει στη φίλη του.
Οταν ολοκληρώσει τις εγκύκλιες σπουδές του στον ελληνισμό, ο μετανάστης θα ξέρει πλέον ότι έφθασε σε μια χώρα όπου έχει μόνον δικαιώματα και καμία απολύτως υποχρέωση.
Και για του λόγου το αληθές. Επεσε στα χέρια μου ένα φυλλάδιο γραμμένο στην αγγλική και στην αραβική το οποίο μοιράζεται στους νεοαφιχθέντες στη Μυτιλήνη. Είναι μία οργάνωση που τους εξηγεί τα δικαιώματά τους και τους καθοδηγεί στις διαδικασίες ασύλου. Στις υποχρεώσεις τους υποθέτω θα αναφέρονται η κατάληψη της πλατείας Σαπφούς, κλείσιμο οδών και καταγγελία για τις κακοτεχνίες της χώρας που τους φιλοξενεί.
http://www.kathimerini.gr/981491/opinion/epikairothta/politikh/metanastes-sth-xwra-ths-anomias#disqus_threadΟι ορδές των εξαθλιωμένων που ξεχύνονται στην Ευρώπη από την Ασία και την Αφρική μπορεί να μην έχουν καμία όρεξη για επαναστάσεις, έχουν ζήσει αρκετές στις πατρίδες τους, όμως κυκλοφορούν ανάμεσά μας για να μας θυμίζουν πόσο άδικος είναι ο κόσμος στον οποίον ζούμε.
Αν σε αυτό το πρώτο ιδεολόγημα προσθέσουμε και το κατ’ εξοχήν ιδεολόγημα της μετανεωτερικότητας, για την οποία η συνύπαρξη των πολιτισμών ταυτίζεται με την προαγωγή της διαφορετικότητας σε απόλυτη αξία, έχουμε μια αρκετά καθαρή εικόνα της εγκληματικής αμέλειας με την οποία αντιμετωπίζεται το μεταναστευτικό από την Αριστερά και τους παρατρεχάμενους αλληλέγγυους. Φεμινίστριες υποστηρίζουν τη μαντίλα και την μπούργκα και άθεοι ζητούν σεβασμό απέναντι στο θρησκευόμενο Ισλάμ, σεβασμό τον οποίον οι ίδιοι δεν δείχνουν απέναντι στον χριστιανισμό. Υπάρχει δόλος; Η αλληλεγγύη και ο ανθρωπισμός για πολλούς είναι προσοδοφόρο επάγγελμα. Και με την ανεργία στα ύψη δεν είναι και λίγο.
Στην Ελλάδα όμως υπάρχει μία ακόμη παράμετρος η οποία δεν ισχύει ούτε για τη Γερμανία ούτε για τη Γαλλία. Είναι το καθεστώς της ανομίας. Ο μετανάστης εγκαθίσταται σε μια κοινωνία όπου η αντίληψη της δημόσιας τάξης είναι ανύπαρκτη, όπως και η προστασία του δημόσιου χώρου.
Η δημόσια διοίκηση είναι σε κατάσταση προχωρημένης αποσύνθεσης, η δε αστυνομία υπάρχει μόνον επειδή φοράει ειδικές στολές και ξεχωρίζει από τους περαστικούς.
Ο νεοφερμένος γρήγορα αντιλαμβάνεται πως ζει σε έναν τόπο όπου κανείς δεν θα τον κυνηγήσει αν θέλει να κλέψει ένα κινητό, αν θέλει να προπηλακίσει κάποιον περαστικό ή την κοπέλα που προκάλεσε τον ανδρισμό του με την κοντή φούστα της. Ακόμη και στην πιο τουριστική περιοχή της πόλης, στου Φιλοπάππου, που ο άτυχος 25χρονος Μουστάκας ήθελε να δείξει στη φίλη του.
Οταν ολοκληρώσει τις εγκύκλιες σπουδές του στον ελληνισμό, ο μετανάστης θα ξέρει πλέον ότι έφθασε σε μια χώρα όπου έχει μόνον δικαιώματα και καμία απολύτως υποχρέωση.
Και για του λόγου το αληθές. Επεσε στα χέρια μου ένα φυλλάδιο γραμμένο στην αγγλική και στην αραβική το οποίο μοιράζεται στους νεοαφιχθέντες στη Μυτιλήνη. Είναι μία οργάνωση που τους εξηγεί τα δικαιώματά τους και τους καθοδηγεί στις διαδικασίες ασύλου. Στις υποχρεώσεις τους υποθέτω θα αναφέρονται η κατάληψη της πλατείας Σαπφούς, κλείσιμο οδών και καταγγελία για τις κακοτεχνίες της χώρας που τους φιλοξενεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου