ΠΩΣ ΜΕ ΤΗ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ''ΘΕΟΥ'' ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΕ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ

 

ΤΙΜΩΡΙΑ ΜΕ ΤΗ ΘΕΛΗΣΗ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ, ΤΟ ΕΔΙΚΤΟ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ή ΠΩΣ ΜΕ ΤΗ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΕ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ
Τέτοια εποχή το 380 εκδόθηκε στα λατινικά το Έδικτο (διάταγμα) της Θεσσαλονίκης, με το οποίο ο τότε αυτοκράτορας και ήδη άγιος Θεοδόσιος Α΄ με τους Γρατιανό και Ουαλεντινιανό Β΄ διέτασσε όλους τους υπηκόους της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας να πρεσβεύουν την πίστη των επισκόπων της Ρώμης και Αλεξάνδρειας, καθιστώντας τον χριστιανισμό που προέκυψε από τη Σύνοδο της Νίκαιας, επίσημη θρησκεία της αυτοκρατορίας. Εδώ σε μετάφραση:
ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ ΓΡΑΤΙΑΝΟΣ, ΟΥΑΛΕΝΤΙΝΙΑΝΟΣ ΚΑΙ ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΙ. ΕΔΙΚΤΟ ΠΡΟΣ ΤΟ ΛΑΟ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ.
Είναι επιθυμία μας ότι όλα τα διάφορα έθνη, τα οποία υπόκεινται στην επιείκεια και μετριοπάθειά μας, θα πρέπει να πρεσβεύουν τη θρησκεία που παραδόθηκε στους Ρωμαίους από τον θείο Απόστολο Πέτρο, όπως έχει διατηρηθεί από την θεία παράδοση, και η οποία τώρα ομολογείται από τον Ποντίφικα Δάμασο και τον Πέτρο, Επίσκοπο της Αλεξάνδρειας, ένα άνθρωπο αποστολικής αγιότητας. Σύμφωνα με την αποστολική διδασκαλία και τη διδασκαλία του Ευαγγελίου, ας πιστεύουμε στη μία θεότητα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, ίσου μεγαλείου και σε ιερή τριάδα. Θα επιτρέψουμε στους τηρητές αυτού του νόμου να φέρουν τον τίτλο του Καθολικού Χριστιανού. Αλλά για τους άλλους, δεδομένου ότι, κατά τη γνώμη μας είναι ανόητοι τρελοί, διατάσσουμε ότι πρέπει να στιγματίζονται με το ατιμωτικό όνομα των αιρετικών και δεν θα τολμούν να δίνουν στις παρασυναγωγές τους το όνομα των εκκλησιών. Θα υποφέρουν καταρχήν την τιμωρία της θείας καταδίκης και κατόπιν την τιμωρία της εξουσίας μας, την οποία θα επιβάλουμε σύμφωνα με τη θέληση του Ουρανού.
ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΜΕΡΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΛΕΝΔΕΣ ΤΟΥ ΜΑΡΤΙΟΥ, ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ ΘΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΓΡΑΤΙΑΝΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
— Codex Theodosianus, xvi.1.2
Το 383, ο Θεοδόσιος διέταξε τις διάφορες αιρέσεις να υποβάλουν γραπτώς τις δοξασίες τους στον ίδιο, τις οποίες τις αξιολόγησε και στη συνέχεια τις έκαψε. Οι ανήκοντες σε αιρέσεις έχασαν το δικαίωμα να συνέρχονται, να χειροτονούν ιερείς ή να διαδίδουν τα πιστεύω τους. Επίσης απαγόρευσε στους αιρετικούς να κατοικούν στην Κωνσταντινούπολη και το 392 και το 394 κατέσχεσε τους χώρους λατρείας τους. Την τιμωρία των αιρετικών την ανέλαβε αργότερα η Ιερά Εξέταση. Αν τιμωρούσαν τους χριστιανούς που είχαν μια διαφορετική άποψη για το Χριστό, καταλαβαίνετε πώς αντιμετώπιζαν τους ΄Ελληνες που ήθελαν να μείνουν πιστοί στην Ελληνική θρησκεία, στη θρησκεία των προγόνων τους...

Margarita Vasalaki