Πάρε την ανηφοριά στο ξέφωτο να βγεις
σκούπισε τις τσίμπλες τον ήλιο για να δεις
ηρωική υπέρβαση αν κάνεις να σωθείς μπορείς
όσο τα φαντάσματα φοβάσαι τόσο θα είσαι δυστυχής
Ο δρόμος που πήρες κατηφορικός
αν πορεία δεν αλλάξεις σίγουρα πας τσιφ για το γκρεμό
αδιέξοδα στη ζωή δεν υπάρχουν
αυτοί που στα βάζουν θέλουν να στα αρπάξουν
Βλέπεις το δένδρο το δάσος αγνοείς
η φωτιά στην αυλή σου φέρνει ανατροπή
ο λεύτερος τον θάνατο δεν τον φοβάται
μέσα από τις φλόγες πιο σκληρός αναγεννάται.
Σύμμαχο κάναμε πρωτόγονο θεριό
τρώει ανθρώπους καταστρέφει το βιός
του Μαμμωνά υπηρέτης και υποτακτικός
για αίμα διψάει ο Τούρκος για χρήμα ο Οβριός
Σαν αστρόσκονες θα ζούμε στο αιώνιο σκοτάδι
στιγμιαία αναλαμπή στη Γη η ζωή μας λάμπει
αντί την δημιουργία να χαρούμε και του έρωτα το χάδι
ζοφερή την κάνουμε αβίωτη και μαύρη
Κάτι ανώτερο στο Σύμπαν ψηλαφούμε
πολυσύμπαντα ζητάμε για να βρούμε
στρεβλόψυχοι μας βάζουνε διχόνοια και ψέμα
παντού πόλεμοι , κρίσεις , φτώχεια, ποτάμια το αίμα
Ο «εκλεκτοί» στο σκάφος τιμονιέρηδες
εσύ κωπηλάτης στη γαλέρα ολόγυρα αέρηδες
κι’ όμως κάποτε ήσουν εσύ ο καπετάνιος
τώρα σ’ έχουν για εξαφάνιση είδος να γίνεις σπάνιο
*Αμφικτύων
3/12/2015
*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης,
Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων λογοτεχνών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου