Απο την έντυπη έκδοση του ΑΝΤΙΦΩΝΗΤΗ.
Φτάσαμε λοιπόν ἐδῶ, στό τελευταῖο φῦλλο τοῦ «Ἀντιφωνητῆ».
Μιά πορεία 17,5 χρόνων ἔφτασε στό τέρμα της αἰσίως καί δέν μποροῦμε νά παραπονεθοῦμε.
Παρότι ἐρασιτέχνες, παρότι ἐπαρχιῶτες, καταφέραμε νά ἐκφράσουμε ὄχι μόνο τόν δικό μας καημό ἀλλά καί ἕναν κόσμο ἀνά τήν Ἑλλάδα πού δέν ἔβρισκε πουθενά στά ΜΜΕ τήν ἀλήθεια καί τόν ἑαυτό του.
Δέν ξέρω ἄν κάτι μένει ἀπό τό ὅλο ἐγχείρημα, τό ὁποῖο πάντως σέ μιά παρόμοια μορφή θά συνεχιστεῖ, Θεοῦ θέλοντος καί ὑμῶν βοηθούντων, στό Διαδίκτυο.
Ὅλοι θέλουμε νά πιστεύουμε ὅτι αὐτό πού κάναμε εἶχε μεγάλη σημασία, ὅτι ἔδειξε κάποιον δρόμο καί ὅτι ὠφέλησε κι ἄλλους ἀπό τούς πρωτεργάτες του.
Ἐξαίρεση δέν ἀποτελοῦμε οὔτε σ’ αὐτό. Στά χρόνια πού πέρασαν ἄν κάτι πρωτίστως ὑπηρετήσαμε μέ συνέπεια ἦταν ἡ ἄρθρωση ἑνός καθαροῦ λόγου πάνω στό μειονοτικό ζήτημα τῆς ἑλληνικῆς Θράκης.
Χωρίς ὑποκρισίες, χωρίς μισές ἀλήθειες, χωρίς προκαταλήψεις δώσαμε στό κοινό μας τόσο τίς εἰδήσεις όσο καί τόν σχολιασμό τους (ἀφοῦ δέν εἶναι εὔκολο νά ἀναγνωστοῦν σωστά χωρίς ἐμπειρία τοῦ χώρου καί τῶν προσώπων). Μιλήσαμε γιά τό ἐθνικό μας συμφέρον ὅταν κανείς δέν τολμοῦσε νά τό ἀναφέρει καί ἀναδείξαμε τίς ὑπερβολές καί τίς ἐλαφρότητες πού συχνά χαρακτηρίζουν τό εὐαίσθητο στά ἐθνικά θέματα κοινό.
Ταυτόχρονα δέν χαριστήκαμε στά ἑλληνόφωνα κνώδαλα πού λυμαίνοντο τήν περιοχή, εἴτε ἀπό πολιτικό θῶκο εἴτε ἀπό ἀκαδημαϊκό βῆμα εἴτε ἀπό ἐπιχειρηματικό γραφεῖο.
Ἤμασταν οἱ ΜΟΝΟΙ στή Θράκη πού τά ἔβαλαν μέ φαινόμενα προσιδιάζοντα περισσότερο σέ μαφία παρά σέ προβεβλημένα μέλη τῆς τοπικῆς ἐλίτ (καταβάλοντας καί τό ἀνάλογο τίμημα). Τήν ἴδια στιγμή, μέ γνώμονα πάντα τό κοινό καλό καί τό πολιτικά ἐφικτό, στηρίξαμε κατά καιρούς πρόσωπα πού ὄντως ὑπηρέτησαν τόν τόπο, ἔστω καί ἄν σέ ἄλλα ζητήματα μᾶς χώριζαν μεγάλες διαφορές ἀντιλήψεων. Τελικά - καί γιά νά μήν εἴμαστε μόνο λόγια - φτιάξαμε καί τόν τοπικό ΣΠΑΡΤΑΚΟ, μιά Παράταξη Πολιτῶν γιά τόν Δῆμο Κομοτηνῆς, πού σήμερα μέ τίς τρεῖς θέσεις στό Δημοτικό Συμβούλιο πρεσβεύουμε τοπικά τήν ἀναγκαία μετάβαση πού καί ὅλη ἡ χώρα μας ἄλλωστε χρειάζεται γιά νά ἐπιβιώσει. Βεβαίως δέν ἔμειναν ἔξω ἀπό τήν ὀπτική μας γωνία οὔτε ἡ κεντρική πολιτική σκηνή τῆς πατρίδας μας ἀλλά οὔτε καί ἡ διεθνής. Μεταφέραμε ὅποιες εἰδήσεις κρίναμε πώς εἶχαν (κακῶς) θαφτεῖ, σχολιάσαμε - πάντα ἐκτός πολιτικῆς ὀρθότητας καί αὐτολογοκρισίας - ὅλα τά σπουδαῖα, ἀλλά ἐνίοτε καί τά ἀσήμαντα ὅταν κρίναμε πώς εἶχαν «ψωμί». Φτύσαμε στά μοῦτρα τήν καθεστωτική λογοκρισία τοῦ φιλοσημιτισμοῦ καί τοῦ ἀντιρατσισμοῦ, ἀμφισβητώντας τούς θεμελιώδεις μύθους τους μέ στέρεα ἐπιχειρήματα καί πραγματικά περιστατικά.
Κι αὐτό ἦταν τό ἄλλο, ἐπίσης μοναδικό, χαρακτηριστικό πού ἔφερε ὁ «Α»...
Τέλος, δημοσιεύσαμε δεκάδες ἄρθρα γιά τά ἐκκλησιαστικά μας πράγματα, λογοτεχνικά κείμενα, ποιητικές δοκιμές, βιβλιοπαρουσιάσεις, συνεντεύξεις (ἀπό καλλιτέχνες, συγγραφεῖς, καθηγητές μέχρι τόν ...τρομοκράτη Κάρλος ἤ τήν λιβανέζικη Χεζμπολά) καί - φυσικά - χιουμοριστικά ἄρθρα.
Ἦταν τό στοιχεῖο πού πράγματι μᾶς κράτησε ζωντανούς, τό ὀξυγόνο μέσα στή μπόχα
τῆς πολιτικῆς, καί χαιρόμαστε πολύ ὅταν κι ἐσεῖς τό ἀναφέρετε ὡς ἕνα βασικό προσόν τοῦ «Α». Ὅπως τό ἔχουμε ξαναγράψει, στήσαμε ὄρθιο ἕνα ξεραμένο δέντρο (σάν τόν πιτσιρικά στό καταληκτικό πλάνο τῆς «Θυσίας» τοῦ Ταρκόφσκι) καί τό ποτίσαμε μέ τήν κρυφή ἐλπίδα νά
ἀνθίσει. Ἔ, πράγματι ἄνθισε τόσα χρόνια!
Καί τώρα; Τώρα πᾶμε γι’ ἄλλα. Ἕνας δρόμος ἔκλεισε, ἕνας ἄλλος ἴσως ἀνοίγει.
Λυπούμαστε βεβαίως πολύ γιά τούς ἀνθρώπους πού μᾶς ἀγάπησαν καί δέν ἔχουν πρόσβαση στό Διαδίκτυο ἀλλά θά προσπαθήσουμε νά κάνουμε κάτι καί γι’ αὐτούς, ἐρχόμενοι πρῶτα σέ τηλεφωνική ἐπαφή μαζί τους.
Μετά ἀπό αὐτό τό φῦλλο θά κυκλοφοροῦμε μόνο διαδικτυακά (www.antifonitis.gr), σύντομα μέ ἀναβαθμισμένη μορφή.
Εὐχαριστοῦμε θερμά ὅλους ἐσᾶς γιά τήν ἀγάπη καί τήν ὑποστήριξή σας καί συνεχίζουμε. Ὑπάρχει «ζωή» καί μετά τό ...χαρτί!
Καλά Χριστούγεννα - Εὐτυχισμένο 2016 - καλή Ἀνάσταση στήν πατρίδα μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου