ΤΟ
ΑΓΑΛΜΑ ΤΗΣ ΠΡΟΜΑΧΟΥ ΑΘΗΝΑΣ ΗΤΑΝ ( ΚΑΙ ΠΙΘΑΝΟΝ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ) ΕΝΑ
ΚΟΛΟΣΙΑΙΟ ΓΛΥΠΤΟ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΠΡΟΠΥΛΑΙΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΡΕΧΘΕΙΟΥ. ΕΡΓΟ ΤΟΥ
ΑΞΕΠΕΡΑΣΤΟΥ ΦΕΙΔΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΦΙΛΟΤΕΧΝΗΘΗΚΕ ΤΟΝ ΠΕΜΠΤΟ Π.Χ. ΑΙΩΝΑ. Η
ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΓΙΝΕ ΑΠΟ ΤΑ ΛΑΦΥΡΑ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΠΙ ΤΩΝ
ΠΕΡΣΩΝ ΣΤΟΝ ΜΑΡΑΘΩΝΑ. Η ΘΕΑ ΤΟΥ ΗΤΑΝ ΔΥΝΑΤΗ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΡΑΒΙΑ ΠΟΥ
ΕΠΛΕΑΝ ΑΝΟΙΧΤΑ ΤΟΥ ΣΟΥΝΙΟΥ. Η ΤΡΟΜΕΡΗ ΤΗΣ ΑΣΠΙΔΑ ΕΙΧΕ ΣΚΑΛΙΣΜΕΝΗ ΤΗΝ
ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΤΩΝ ΛΑΠΙΘΩΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥΣ. ΥΠΗΡΧΕ ΜΕΧΡΙ ΤΟ
395 Μ.Χ. ΚΑΙ Η ΘΕΑ ΤΟΥ ΠΡΟΞΕΝΗΣΕ ΦΟΒΟ ΣΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ ΤΟΥ ΑΛΑΡΙΧΟΥ ΚΑΤΑ
ΤΗΝ ΕΠΙΔΡΟΜΗ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ. ΣΗΜΕΡΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΟΝΟ Η ΒΑΣΗ ΤΟΥ ΑΓΑΛΜΑΤΟΣ
ΚΑΘΩΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΙ ΑΠΕΓΙΝΕ.. ΜΕ ΤΗ ΛΑΙΛΑΠΑ ΤΟΥ
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ΠΙΘΑΝΟΝ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΗΚΕ...
ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΕΝΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΤΟΥ ΕΡΝΕΣΤΟΥ ΡΕΝΑΝ ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΤΗΣ
" Πόσο όμορφη θα είναι αυτή η ημέρα, όπου όλες οι πόλεις, που πήραν κάτι από τα υπολείμματα του ναού σου : η Βενετία, το Παρίσι, το Λονδίνο, η Κοπεγχάγη, θα ξαναδώσουν πίσω τα κλοπιμαία τους, επανορθώνοντας έτσι την αδικία που έκαναν !
Θα σχηματίσουν επίσημες αντιπροσωπείες, αρχαιολογικές αποστολές, στα ιερά μέρη της Ελλάδος για να ξαναδώσουν τα αρχαία μνημεία, που κρατούν ακόμα στη κατοχή τους, λέγοντας : " Συγχώρεσέ μας Θεά " ! Τα πήραμε για να τα σώσωμε από τους βαρβάρους, από τα κακά δαιμόνια της νύχτας, και θα ξαναχτίσουν τα τείχη σου, κάτω από τους ήχους της φλογέρας σου, για να ξεπλύνουν το κρίμα του ανόσιου Λύσανδρου, που τα γκρέμισε.
Πιστός σε σένα, θα αντισταθώ στους επικίνδυνους και μοιραίους συμβούλους μου : στον σκεπτικισμό μου, που με κάνει να αμφιβάλλω, στην ανησυχία του πνεύματός μου, που κι όταν ακόμα βρεθεί η αλήθεια με κάμνει να την αναζητώ διαρκώς στη φαντασία μου που δεν μ' αφήνει ποτέ να ησυχάσω, και ύστερα από την διαπίστωσή της από την ίδια τη λογική.
Ω αρχηγέτιδα Αθηνά, ιδανικό, που ο κάθε μεγαλοφυής άνθρωπος ενσαρκώνει στα αριστουργήματά του, προτιμώ να είμαι ο τελευταίος στη πατρίδα σου, παρά ο πρώτος οπουδήποτε αλλού.
Ναι, θα προσκολληθώ στον στυλοβάτη του ναού σου, θα ξεχάσω κάθε άλλη πειθαρχία, εκτός απ' τη δική σου, θα γίνω στυλίτης στις κολώνες σου, στο επιστήλιο σου επάνω θα στήσω το κελί μου.
Κάτι πιο δύσκολο ακόμη :
Για να σε ευχαριστήσω, για χάρη σου, θα γίνω αν μπορώ,
Ασυμβίβαστος, μεροληπτικός, φανατικός, θα αγαπώ μόνο εσένα. Θα μάθω τη δική σου τη γλώσσα, θα ξεμάθω όλα τ' άλλα, δεν θ' αγαπώ κανέναν άλλο, παρά μόνον εσένα.
Θα γίνω άδικος γι αυτόν, που δεν σε λατρεύει, θα γίνω ο υπηρέτης και του τελευταίου από τους απογόνους σου. Τους σημερινούς κατοίκους της γης, που έδωκες στον Ερεχθέα, θα τους εξυψώσω θα τους περιποιηθώ, θα τους συμπαθήσω. Θα προσπαθήσω να πείσω τον εαυτό μου, ω Ιππία Αθηνά, ότι οι νεώτεροι Έλληνες κατάγονται από τους ιππείς, που πανηγυρίζουν εκεί ψηλά, επάνω στο μάρμαρο του διαζώματος του ναού σου, την παντοτινή γιορτή τους. Θα ξεκολλήσω απ' την καρδιά μου κάθε χορδή, που δεν είναι καθαρή λογική και αληθινή Τέχνη "
" Πόσο όμορφη θα είναι αυτή η ημέρα, όπου όλες οι πόλεις, που πήραν κάτι από τα υπολείμματα του ναού σου : η Βενετία, το Παρίσι, το Λονδίνο, η Κοπεγχάγη, θα ξαναδώσουν πίσω τα κλοπιμαία τους, επανορθώνοντας έτσι την αδικία που έκαναν !
Θα σχηματίσουν επίσημες αντιπροσωπείες, αρχαιολογικές αποστολές, στα ιερά μέρη της Ελλάδος για να ξαναδώσουν τα αρχαία μνημεία, που κρατούν ακόμα στη κατοχή τους, λέγοντας : " Συγχώρεσέ μας Θεά " ! Τα πήραμε για να τα σώσωμε από τους βαρβάρους, από τα κακά δαιμόνια της νύχτας, και θα ξαναχτίσουν τα τείχη σου, κάτω από τους ήχους της φλογέρας σου, για να ξεπλύνουν το κρίμα του ανόσιου Λύσανδρου, που τα γκρέμισε.
Πιστός σε σένα, θα αντισταθώ στους επικίνδυνους και μοιραίους συμβούλους μου : στον σκεπτικισμό μου, που με κάνει να αμφιβάλλω, στην ανησυχία του πνεύματός μου, που κι όταν ακόμα βρεθεί η αλήθεια με κάμνει να την αναζητώ διαρκώς στη φαντασία μου που δεν μ' αφήνει ποτέ να ησυχάσω, και ύστερα από την διαπίστωσή της από την ίδια τη λογική.
Ω αρχηγέτιδα Αθηνά, ιδανικό, που ο κάθε μεγαλοφυής άνθρωπος ενσαρκώνει στα αριστουργήματά του, προτιμώ να είμαι ο τελευταίος στη πατρίδα σου, παρά ο πρώτος οπουδήποτε αλλού.
Ναι, θα προσκολληθώ στον στυλοβάτη του ναού σου, θα ξεχάσω κάθε άλλη πειθαρχία, εκτός απ' τη δική σου, θα γίνω στυλίτης στις κολώνες σου, στο επιστήλιο σου επάνω θα στήσω το κελί μου.
Κάτι πιο δύσκολο ακόμη :
Για να σε ευχαριστήσω, για χάρη σου, θα γίνω αν μπορώ,
Ασυμβίβαστος, μεροληπτικός, φανατικός, θα αγαπώ μόνο εσένα. Θα μάθω τη δική σου τη γλώσσα, θα ξεμάθω όλα τ' άλλα, δεν θ' αγαπώ κανέναν άλλο, παρά μόνον εσένα.
Θα γίνω άδικος γι αυτόν, που δεν σε λατρεύει, θα γίνω ο υπηρέτης και του τελευταίου από τους απογόνους σου. Τους σημερινούς κατοίκους της γης, που έδωκες στον Ερεχθέα, θα τους εξυψώσω θα τους περιποιηθώ, θα τους συμπαθήσω. Θα προσπαθήσω να πείσω τον εαυτό μου, ω Ιππία Αθηνά, ότι οι νεώτεροι Έλληνες κατάγονται από τους ιππείς, που πανηγυρίζουν εκεί ψηλά, επάνω στο μάρμαρο του διαζώματος του ναού σου, την παντοτινή γιορτή τους. Θα ξεκολλήσω απ' την καρδιά μου κάθε χορδή, που δεν είναι καθαρή λογική και αληθινή Τέχνη "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου