Ο Ήλιος κατείχε δεσπόζουσα θέση σε όλες τις αρχαίες θρησκείες .Στο μακρινό παρελθόν, για τον πρωτόγονο η παρατήρηση και η κατανόηση των εποχικών μεταβολών που επέβαλε η πορεία του Ήλιου( οι Ισημερίες και τα Ηλιοστάσια) ήταν θεμελιώδης προϋπόθεση για την επιβίωσή του.
Στις ισημερίες και στα αντίστοιχα Ηλιοστάσια τοποθετήθηκαν σπουδαίες γιορτές με θαυμάσιο τελετουργικό και λαϊκά -κατά τόπους- έθιμα, τα οποία εκχριστιανισμένα επιζούν μέχρι σήμερα.
Η εαρινή ισημερία (21 Μαρτίου) και η αντίστοιχη φθινόπωρινή Ισημερία
(22 Σεπτεβμρίου) χρησιμοποιήθηκαν ως ημερολογιακά ορόσημα.
Το θερινό ηλιοστάσιο (21 Ιουνίου) γιόρταζαν την δόξα του ήλιου και το χειμερινό ηλιοστάσιο(21 Δεκεμβρίου) την γέννηση των μονογενών υιών του Θεού.
Κατά την χειμερινή τροπή του ήλιου χειμερινό Ηλιοστάσιο (21 Δεκεμβρίου) οι Έλληνες γιόρταζαν την γέννηση του Διόνυσου του Ζαγρέως .
Κατά το χειμερινό Ηλιοστάσιο (από 21 μέχρι 27 Δεκεμβρίου) γεννήθηκαν: Ο Απόλλων-Φοίβος -Διόνυσος – Ζευς για τους Έλληνες, ο Όσιρις για τους Αιγυπτίους, ο Μίθρας για τους Πέρσες ο Βράχμα, για τους Ινδούς,ο Βάαλ για τους Βαβυλωνίους και τόσοι άλλοι Μεσσίες.
Στην πραγματικότητα κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο οι αρχαίοι λαοί γιόρταζαν την αναγέννηση του φωτός.
Γιατί ενώ ο ήλιος έτεινε να εξαφανιστεί(εννέα ώρες η μέρα) ξαφνικά στέκεται. Τρεις ολόκληρες μέρες δεν αλλάζει θέση στο ουράνιο στερέωμα και την 25η Δεκεμβρίου εμφανίζεται αναγεννημένος κλέβοντας από τη νύκτα(σκότος) το φως και χαρίζοντας το στην ημέρα.
Τα Ηλιούγεννα λοιπόν γιόρταζαν την 25η Δεκεμβρίου οι πεφωτισμένοι μας πρόγονοι, πριν η «εξ αποκαλύψεως θρησκεία» οικειοποιηθεί και φέρει στα δικά της μέτρα όσα από την θρησκεία των Ελλήνων δεν μπόρεσε παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες να εξαφανίσει και να δαιμονοποιήσει.
Τελικά τον 4ο αιώνα ο Πάπας Ιούλιος αναγκάστηκε να ορίσει τα γενέθλια του Ιησού στις 25 Δεκεμβρίου του Ιουλιανού ημερολογίου, βαφτίζοντας Χριστούγεννα τις γιορτές και τα έθιμα που προϋπήρχαν.
Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που οι Έλληνες περιμένουν με συγκίνηση την γέννηση του Θεανθρώπου που τώρα ονομάζεται Ιησούς, γιατί μέσα στα κύτταρα τους κουβαλούν υποσυνείδητες μνήμες της γέννησης των δικών τους Θεών αιώνες πριν.
ΕΛΕΝΗ ΜΑΝΙΩΡΑΚΗ-ΖΩΙΔΑΚΗ
Ελένη Μανιωράκη
Ο Ήλιος κατείχε δεσπόζουσα θέση σε όλες τις αρχαίες θρησκείες .Στο μακρινό παρελθόν, για τον πρωτόγονο η παρατήρηση και η κατανόηση των εποχικών μεταβολών που επέβαλε η πορεία του Ήλιου( οι Ισημερίες και τα Ηλιοστάσια) ήταν θεμελιώδης προϋπόθεση για την επιβίωσή του.
Στις ισημερίες και στα αντίστοιχα Ηλιοστάσια τοποθετήθηκαν σπουδαίες γιορτές με θαυμάσιο τελετουργικό και λαϊκά -κατά τόπους- έθιμα, τα οποία εκχριστιανισμένα επιζούν μέχρι σήμερα.
Η εαρινή ισημερία (21 Μαρτίου) και η αντίστοιχη φθινόπωρινή Ισημερία
(22 Σεπτεβμρίου) χρησιμοποιήθηκαν ως ημερολογιακά ορόσημα.
Το θερινό ηλιοστάσιο (21 Ιουνίου) γιόρταζαν την δόξα του ήλιου και το χειμερινό ηλιοστάσιο(21 Δεκεμβρίου) την γέννηση των μονογενών υιών του Θεού.
Κατά την χειμερινή τροπή του ήλιου χειμερινό Ηλιοστάσιο (21 Δεκεμβρίου) οι Έλληνες γιόρταζαν την γέννηση του Διόνυσου του Ζαγρέως .
Κατά το χειμερινό Ηλιοστάσιο (από 21 μέχρι 27 Δεκεμβρίου) γεννήθηκαν: Ο Απόλλων-Φοίβος -Διόνυσος – Ζευς για τους Έλληνες, ο Όσιρις για τους Αιγυπτίους, ο Μίθρας για τους Πέρσες ο Βράχμα, για τους Ινδούς,ο Βάαλ για τους Βαβυλωνίους και τόσοι άλλοι Μεσσίες.
Στην πραγματικότητα κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο οι αρχαίοι λαοί γιόρταζαν την αναγέννηση του φωτός.
Γιατί ενώ ο ήλιος έτεινε να εξαφανιστεί(εννέα ώρες η μέρα) ξαφνικά στέκεται. Τρεις ολόκληρες μέρες δεν αλλάζει θέση στο ουράνιο στερέωμα και την 25η Δεκεμβρίου εμφανίζεται αναγεννημένος κλέβοντας από τη νύκτα(σκότος) το φως και χαρίζοντας το στην ημέρα.
Τα Ηλιούγεννα λοιπόν γιόρταζαν την 25η Δεκεμβρίου οι πεφωτισμένοι μας πρόγονοι, πριν η «εξ αποκαλύψεως θρησκεία» οικειοποιηθεί και φέρει στα δικά της μέτρα όσα από την θρησκεία των Ελλήνων δεν μπόρεσε παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες να εξαφανίσει και να δαιμονοποιήσει.
Τελικά τον 4ο αιώνα ο Πάπας Ιούλιος αναγκάστηκε να ορίσει τα γενέθλια του Ιησού στις 25 Δεκεμβρίου του Ιουλιανού ημερολογίου, βαφτίζοντας Χριστούγεννα τις γιορτές και τα έθιμα που προϋπήρχαν.
Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που οι Έλληνες περιμένουν με συγκίνηση την γέννηση του Θεανθρώπου που τώρα ονομάζεται Ιησούς, γιατί μέσα στα κύτταρα τους κουβαλούν υποσυνείδητες μνήμες της γέννησης των δικών τους Θεών αιώνες πριν.
ΕΛΕΝΗ ΜΑΝΙΩΡΑΚΗ-ΖΩΙΔΑΚΗ
Ελένη Μανιωράκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου