Η ελευθερία λοιπόν για τον Έλληνα είναι όπως η όραση για τα μάτια.
Εάν ο άνθρωπος δέν είναι ελεύθερος δέν μπορεί να γνωρίσει τη διαφορά τους απο τον δούλο, όπως και για τον δούλο είναι αναγκαίο πράγμα να γνωρίσει την ελευθερία για να μισήσει την δουλεία και να την αποφύγει. Ας μήν μας φαίνεται παράξενο ότι ο σκλάβος δέν γνωρίζει πως είναι η ελεύθερη ζωή. Φανταστείτε ότι όποιας κατάστασης κι άν είναι ο δούλος πρέπει εξ ανάγκης να είναι δυστυχής.
Ο μέν πλούσιος φοβάται να μήν φτωχύνη , ο δε φτωχός λυπάται που δέν είναι πλούσιος. Ο μέν ενάρετος στην δουλεία κοροϊδεύεται, ο δε φίλος της αλήθειας δέν εισακούγεται, εκεί η αξία συνοδεύει με τη φτώχεια, η δε αρετή με την αδιαφορία.
Ακόμη η δυσπιστία , ο φθόνος και το μίσος είναι γεννήματα της δουλείας που αποκαθιστούν στο μυαλό των δούλων την εμπιστοσύνη, την φιλία κι αυτήν την φιλανθρωπότητα, καθ`όλα ανώφελη και πολλές φορές επιζήμια. Πώς λοιπόν είναι δυνατόν ο ταλαίπωρος δούλος , ο οποίος αφ`ότου γεννήθηκε μέχρι το τέλος της ζωής του δέν έμαθε τίποτα άλλο παρά να υποτάσσεται εις έναν άλλον, πώς λοιπόν μπορεί να καταλάβει ότι η φύση μας έκανε όλους μας όμοιους και ότι οι νόμοι πρέπει να βλέπουν για όλους τους πολίτες;
Πώς είναι δυνατόν εκείνος ο σκληρός τύραννος να σκεφτεί ποτέ και να πιστέψει ότι όποιος νομίζει να ανέβει στο θρόνο για να γίνει πιό μεγάλος απο τους άλλους γίνεται καλύτερος ; Πώς λοιπόν εκείνος ο σκλάβος όπου πάντοτε γυμνός και καταπιεσμένος, πεινασμένος και αδικημένος, που υπακούει όπως τα βόδια του αγωγιάτη, απο υποχρέωση κι από συνήθεια, πολλές φορές δε ο κύριος είναι δυνατόν να γνωρίσει αυτός ότι αυτός ο ίδιος πρέπει να είναι ένα μέρος του συνόλου και ότι η ζωή του χρησιμεύει σε όλους και ότι ο θάνατος του ; .... Πώς δηλαδή με μιά κουβέντα να αγαπήσει την ελευθερία εφ`όσον είναι δούλος και να γνωρίσει την ανάγκη για να την αποκτήσει ; Αφού αυτός νομίζει ότι γεννήθηκε σκλάβος και ούτε τολμά να σκεφτεί να αλλάξει τη γέννα του. Πώς να μη μείνει έκστατος αυτός ο άνθρωπος , άν ένας ελεύθερος ήθελε να του πεί <τυφλέ και ανόητε άνθρωπε, μάθε ότι η φύση είναι μία και ότι δεν διαφέρει σε τίποτε ο τύραννος σου απο σένα. Οι περιστάσεις και η κακή διοίκηση μόνον σε κατάντησαν να φαίνεσαι διαφορετικός.
ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ
npazaitis@hotmail.com
Εάν ο άνθρωπος δέν είναι ελεύθερος δέν μπορεί να γνωρίσει τη διαφορά τους απο τον δούλο, όπως και για τον δούλο είναι αναγκαίο πράγμα να γνωρίσει την ελευθερία για να μισήσει την δουλεία και να την αποφύγει. Ας μήν μας φαίνεται παράξενο ότι ο σκλάβος δέν γνωρίζει πως είναι η ελεύθερη ζωή. Φανταστείτε ότι όποιας κατάστασης κι άν είναι ο δούλος πρέπει εξ ανάγκης να είναι δυστυχής.
Ο μέν πλούσιος φοβάται να μήν φτωχύνη , ο δε φτωχός λυπάται που δέν είναι πλούσιος. Ο μέν ενάρετος στην δουλεία κοροϊδεύεται, ο δε φίλος της αλήθειας δέν εισακούγεται, εκεί η αξία συνοδεύει με τη φτώχεια, η δε αρετή με την αδιαφορία.
Ακόμη η δυσπιστία , ο φθόνος και το μίσος είναι γεννήματα της δουλείας που αποκαθιστούν στο μυαλό των δούλων την εμπιστοσύνη, την φιλία κι αυτήν την φιλανθρωπότητα, καθ`όλα ανώφελη και πολλές φορές επιζήμια. Πώς λοιπόν είναι δυνατόν ο ταλαίπωρος δούλος , ο οποίος αφ`ότου γεννήθηκε μέχρι το τέλος της ζωής του δέν έμαθε τίποτα άλλο παρά να υποτάσσεται εις έναν άλλον, πώς λοιπόν μπορεί να καταλάβει ότι η φύση μας έκανε όλους μας όμοιους και ότι οι νόμοι πρέπει να βλέπουν για όλους τους πολίτες;
Πώς είναι δυνατόν εκείνος ο σκληρός τύραννος να σκεφτεί ποτέ και να πιστέψει ότι όποιος νομίζει να ανέβει στο θρόνο για να γίνει πιό μεγάλος απο τους άλλους γίνεται καλύτερος ; Πώς λοιπόν εκείνος ο σκλάβος όπου πάντοτε γυμνός και καταπιεσμένος, πεινασμένος και αδικημένος, που υπακούει όπως τα βόδια του αγωγιάτη, απο υποχρέωση κι από συνήθεια, πολλές φορές δε ο κύριος είναι δυνατόν να γνωρίσει αυτός ότι αυτός ο ίδιος πρέπει να είναι ένα μέρος του συνόλου και ότι η ζωή του χρησιμεύει σε όλους και ότι ο θάνατος του ; .... Πώς δηλαδή με μιά κουβέντα να αγαπήσει την ελευθερία εφ`όσον είναι δούλος και να γνωρίσει την ανάγκη για να την αποκτήσει ; Αφού αυτός νομίζει ότι γεννήθηκε σκλάβος και ούτε τολμά να σκεφτεί να αλλάξει τη γέννα του. Πώς να μη μείνει έκστατος αυτός ο άνθρωπος , άν ένας ελεύθερος ήθελε να του πεί <τυφλέ και ανόητε άνθρωπε, μάθε ότι η φύση είναι μία και ότι δεν διαφέρει σε τίποτε ο τύραννος σου απο σένα. Οι περιστάσεις και η κακή διοίκηση μόνον σε κατάντησαν να φαίνεσαι διαφορετικός.
ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ
npazaitis@hotmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου