ΠΡΌΛΟΓΟΣ
Η Ελληνική Νομαρχία είναι ένα βιβλίο, που γράφτηκε από έναν ανώνυμο Έλληνα της Ιταλίας, λίγα χρόνια πριν την επανάσταση του 1821 και συγκεκριμένα το 1908.
Ο συγγραφέας προσπαθεί με αυτό το βιβλίο του, να ξυπνήσει τους σκλαβωμένους Έλληνες από τον λήθαργο της τουρκικής σκλαβιάς, να τους κάνει γνωστό τι σημαίνει ελευθερία και να τους πει τους λόγους και τις αιτίες που σκλαβώθηκαν από τους Οθωμανούς Τούρκους. Επηρεασμένος από τον Διαφωτισμό της Γαλλικής επανάστασης και μελετητής της Αρχαίας Ελληνικής γραμματείας, φαίνεται να γνωρίζει πολύ καλά την Ιστορία, καθώς και κατά πόσο αυτή είναι επηρεασμένη από τις εκάστοτε θρησκείες που επικρακρατούσαν.
Το βιβλίο είναι γραμμένο στην ελληνική γλώσσα της εποχής εκείνης, όπου οι άνθρωποι των γραμμάτων ομιλούσαν και έγραφαν στην Καθαρεύουσα. Και επειδή στην σημερινή εποχή δύσκολα γίνεται κατανοητή, απέδωσα όλο το βιβλίο στην σημερινή καθομιλουμένη γλώσσα.
Είναι ένα βιβλίο που θα πρέπει να διαβάσουν όλοι οι Έλληνες, για να γνωρίσουν γιατί πλέον δέν είμαστε τα φώτα... όπως ήμασταν στην αρχαιότητα και ποιες είναι οι αιτίες.
Νίκος Παζα'ί'της
-___________________________________________________________________________________
Ο ΕΛΕΎΘΕΡΟΣ ΆΝΘΡΩΠΟΣ
Η αλήθεια πρέπει να λέγεται, κατά τον Φιλόσοφο, διότι < έτσι μόνο θα αποκτήσει ο άνθρωπος καθαρό πνεύμα το οποίο θα τον βοηθήσει στην έρευνα στη γνώση, που θα του δώσουν την Ελευθερία >.
....Θα πρέπει βέβαια να εξετάσουμε κατ` αρχήν τι εστί ελευθερία.
Όταν υπάρχει αναρχία, ελεύθεροι είναι μόνο οι ισχυρότεροι, όταν υπάρχει μοναρχία είναι μόνον ένας, όταν υπάρχει δικτατορία δεν είναι κανένας και όταν υπάρχει δημοκρατία είναι όλοι !..
Οπότε κατα τους μεν πρώτους, η ελευθερία δεν είναι τίποτα άλλο παρά η πραγματοποίηση των επιθυμιών του καθενός, επειδή, ευρισκόμενοι χωρίς νόμους και χωρίς έλεγχο, ο μεν άσωτος τις ασωτίες του και, ο κακός τις κακίες του.
Στους δε δεύτερους ωσάν πωλητές της ελευθερίας του ενός, δέν ευνοούν τίποτα άλλο με αυτήν τη λέξη παρά τις προσταγές του κυρίου των και είναι μόνο ελεύθεροι για να τον υπακούουν!!!
Ο δικτάτορας δε και οι δούλοι του αγνοούν όλως διόλου αυτήν την λέξη επειδή ποτέ δεν θέλησαν να μάθουν για να γνωρίσουν περι αυτής.
Τέλος με την δημοκρατία η ελευθερία βρίσκεται σε όλους ωσάν όλοι τους μαζί να την αφιερώσουν στους νόμους τους οποίους καθόρισαν αυτοί οι ίδιοι και ακολουθώντας τους ο καθένας υπακούει στην θέλησή του, και είναι ελεύθερος !! Έτσι γι`αυτούς η ελευθερία δέν είναι τίποτα άλλο παρά η ίδια η δημοκρατία. Αυτή είναι εκείνη η ελευθερία, όπου άλλοι μεν νόμιζαν ότι χάθηκε, άλλοι δε χωρίς να το θέλουν δεν τη πίστευαν και άλλοι διαφορετικά, ανάλογα με τη μόρφωση του καθενός, κατάλοιπα αποτελέσματα της δουλείας, η οποία αγρίευε τους ανθρώπους, διέφθειρε τα ήθη και εξ` αιτίας της, εμείς διαφέρουμε τόσο από τους προγόνους μας, που σε μερικούς φαινόμαστε διαφορετικού γένους ! !.....
'Οσο λοιπόν γνωρίζουμε την αληθινή σημασία της ελευθερίας τόσο αυξάνει ο πόθος μας να την απολαύσουμε.
Οι σκλαβωμένοι Έλληνες της τουρκοκρατίας μονολογούν περί ελευθερίας : <Εσύ είσαι η μητέρα των μεγάλων ανδρών, εσύ ο στύλος της δικαιοσύνης, εσύ η πηγή της ευτυχίας. Πόσο τους λείπεις εκείνους που σε στερούνται, πόσο κλάψανε όσοι μέχρι τώρα δέν σε γνώρισαν ! Εμείς δε, Ιερή Ελευθερία, με τα δόντια μας θέλουμε να συντρίψουμε τις αλυσίδες μας για να τρέξουμε προς εσένα, είναι αδύνατον οι ελληνικές ψυχές να κοιμηθούν πλέον στον λήθαργο της τυραννίας. Ο ήχος των αρμάτων τους πάλι θέλει να ακουσθεί για να κατατροπώσει τους τυράνους τους και γρήγορα>.
ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ.
2ο ....
....Αλλά πριν μπούμε στην ανάλυση της Δημοκρατίας, είναι αναγκαίο να φανερώσουμε τις ομοιότητες των ανθρώπων, και αυτό για να μην απατηθούν όσοι θέλουν να νομίζουν πως θα βρουν σε αυτή τη διοίκηση μια απόλυτη ομοιότητα.
Υπάρχουν τρεις αιτίες για την ανομοιότητα των ανθρώπων που τους κάνει να διαφέρουν κατα πολλούς τρόπους.Η πρώτη από αυτές είναι η ίδια η φύση. Η οποία άλλους μεν τους έκανε με δυνατή κράση και άλλους αδύνατους, χάρισε δε σε μερικούς περισσότερο πνεύμα και σε άλλους λιγότερο, κι έτσι οι άνθρωποι διαφέρουν μεταξύ τους κατά φυσικό τρόπο.
Η δε δεύτερη είναι η ανατροφή από την οποία ο άνθρωπος αποκτά τις αρετές και τη σοφία, ήτοι τα καλά ήθη, οπότε οι άνθρωποι διαφέρουν ακόμη και στα ήθη.
Η τρίτη αιτία τελικά είναι η τύχη και έτσι ο φτωχός διαφέρει από τον πλούσιο. Η αναρχία λοιπόν έκανε κατ`αρχάς την απλή φυσική ανομοιότητα να γίνει ανυπόφορη. Και
ακολούθως η μοναρχία και κατόπιν η τυραννία θέλησαν να μετριάσουν όπως ήταν η φυσική ανομοιότητα και προξένησαν στην ανθρωπότητα την ακατάστατη και φοβερή ανομοιότητα των ηθών και της τύχης, όπου βλέποντας σήμερα κανείς μερικούς ανθρώπους, πρέπει να ανατριχιάζει από τέτοιο ελεεινό θέαμα, βρίσκοντας πολύ μεγαλύτερη διαφορά απο έναν άνθρωπο σε άλλον, παρά απο τον άνθρωπο σε ένα ζώο.
Άλλο μέσον δέν ήταν να παρηγορήσει την ανθρωπότητα σε τόσο κακή κατάσταση που βρίσκεται παρά μία καλή διοίκηση και γι`αυτό η διοίκηση των νόμων, χωρίς να θελήσει μάταια να κάνει όλους δυνατούς, όλους μορφωμένους, όλους πλούσιους ή το αντίθετο, μετρίασε μόνο με τούς νόμους την φυσική ανομοιότητα. Και τόσο καλά εξίσωσε τις υπόλοιπες, ώστε έκανε να χαίρονται οι άνθρωποι μία ευτελή ομοιότητα, μαζί και κατα φύση ανόμοιοι. Αυτή έδωσε αμέσως δικαίωμα στους δυνατούς να μεριμνήσουν την πατρίδα τους, παρηγόρησε τους αδύνατους με τον νόμο της δικαιοσύνης, δίδαξε τους άτακτους να βρούν την ευτυχία τους στην χριστιανική θρησκεία, βράβευσε τους καλόύς και τέλος χωρίς να εμποδίσει την ακαταστασία των συμβάντων, τίμησε μόνο την αξιότητά του υποκειμένου, και χωρίς να καταφρονεί τον φτωχό, έδιωξε απο τον πλούσιο την μανία χρημάτων.
Και ιδού παρόλα αυτά ο στρατιώτης να γίνει ήρωας, ο πολίτης να κερδίζει την τροφή του για τα ζώα του χωρίς να ζημιώσει τον αδελφό του, ο φτωχός να μή βλέπει την φτώχεια του ως πραγμα άτιμο και ο πλούσιος να μήν σκέφτεται τα πλούτη του ως δοχείο αρετών αλλά όλοι τους να βρίσκουν την ευχαρίστηση τους χωρίς τον παραμικρό κόπο, και να είναι ευτυχισμένοι ! ! Διότι είναι φανερό όπου όταν ο αδύνατος δέν βλάπτεται απο τον δυνατό δέν τον θλίβει η αδυναμία του, ο φτωχός δε, βλέποντας την αδιαφορία των υπολοίπων εις τα τυχερά αποκτημένα δέν τον στεναχωρεί η έλλειψη και έτσι όλοι βρίσκονται ευχαριστημένοι, συμβιώνοντας όμοιοι και ελεύθεροι σάν κάποιοι αδελφοί στο πατρικό τους σπίτι. Και καθώς αυτοί ρυθμίζουν τους γονείς τους και τους αγαπούν, έτσι και εκείνοι χύνουν το αίμα τους για την αγάπη της πατρίδος τους και για την τήρηση των νόμων.
Οι νόμοι ( δια μέσου των οποίων στη διοίκηση των νόμων χαίρονται οι άνθρωποι μία απόλυτο πολιτική ομοιότητα ), είναι στην διοίκηση σαν την ψυχή στο σώμα, αυτοί δίνουν την κίνηση στα πολιτικά κόμματα και ο καλός νομοθέτης είναι ο πιό άξιος και ο πιό τίμιος των ανθρώπων.
Με τους καλούς νόμους γίνονται άριστα τα ήθη των πολιτών και όσο περισσότερο τα δέχεται ο λαός, τόσο πιο εύκολα υπακούονται οι νόμοι. Αυτοί ενώνουν με μεγάλη τέχνη τη δική τους με την κοινή ωφέλεια και προετοιμάζουν τους πολίτες στην αρετή και στην δόξα απο την μικρή τους ήδη ηλικία, μέσω μιάς ανατροφής αληθινής και ευχάριστης!!!
Η ανατροφή των νέων είναι ο κυριότερος σκοπός των ανθρώπων του νόμου. Ο θαυμασιώτερος νομοθέτης που μέχρι σήμερα εμφανίστηκε στον κόσμο με κάθε τρόπο στάθηκε βέβαια ο μέγας Λυκούργος, ο οποίος δέν προσπάθησε να κάνει τους ανθρώπους όπως πρέπει να γίνουν , αλλά γνωρίζοντας πώς ήταν τους έκανε καλύτερα. Διότι η ανατροφή είναι μία δεύτερη φύση στον άνθρωπο γι`αυτό πρέπει να αρχίσει μαζί με τη ζωή του.
Η Ελλάδα μας παρέχει απο το παρελθόν πολλά παραδείγματα της καλής ανατροφής των προγόνων μας. Τα γυμναστήρια ήταν ανοιχτά για όλους και για τον φωτισμό όλων. Τώρα, ίσως κάποιος ήθελε να ρωτήσει: << μπορεί ένας φτωχός πατέρας να δώσει στα παιδιά του μιά τέτοια ανατροφή; >> Mιά τέτοια ερώτηση είναι γνωστό απο ποιούς προέρχεται. Αυτοί που βρίσκονται υπό την τυραννία.
Ας μάθουν λοιπόν όλοι οι φτωχοί πατέρες ότι με την διοίκηση των νόμων καθένας μπορεί να ζήσει καλά χωρίς να είναι πλούσιος. Οι νόμοι προβλέπουν και γι`αυτούς που δεν έχουν. Τα παιδιά όλων είναι της πατρίδας παιδιά και αυτή τα ανατρέφει, τα γυμνάζει και τα μορφώνει, γι`αυτό και αυτά την αγαπούν και την ευγνωμονούν και γι`αυτό αυτή η διοίκηση είναι προτιμητέα, γιατι όχι μόνον δέν έχει τα κακά των άλλων, αλλά είναι γεμάτη απο καλά ,ωφέλιμα και αναγκαία. Ποιός δεν καταλαβαίνει λοιπόν ότι στην διοίκηση των νόμων μονάχα βρίσκεται η ευτυχία μας και ότι η ελευθερία και η ομοιότητα είναι τα πρώτα και κύρια μέσα της ανθρώπινης ευδαιμονίας . Κανείς βέβαια, πολλοί όμως, άν και γνωρίζουν ότι η ελευθερία είναι καλό πράγμα, δέν μπορούν να καταλάβουν με την ίδια γνώση πόσο αναγκαία είναι στον άνθρωπο και γι`αυτό τους αναφέρω τα εξής: < ο Δίας <Ζεύς> μας λέει ο Όμηρος, στερεί το μισό του λογικού απο έναν λαό που είναι υποδουλωμένος >. Έτσι φαίνεται φανερά ότι θεωρούσε τους δούλους να είναι μιάς διαφορετικής φύσεως, και πολύ πιό ανίκανοι απο τους ελεύθερους, θεωρούσε δε τόσο αναγκαία την ελευθερία στον άνθρωπο , που χωρίς αυτή δέν μπορούσε να λέγεται άνθρωπος.
ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ...
3ο
Η ελευθερία λοιπόν για τον Έλληνα είναι όπως η όραση για τα μάτια.
Εάν ο άνθρωπος δέν είναι ελεύθερος δέν μπορεί να γνωρίσει τη διαφορά τους απο τον δούλο, όπως και για τον δούλο είναι αναγκαίο πράγμα να γνωρίσει την ελευθερία για να μισήσει την δουλεία και να την αποφύγει. Ας μήν μας φαίνεται παράξενο ότι ο σκλάβος δέν γνωρίζει πως είναι η ελεύθερη ζωή. Φανταστείτε ότι όποιας κατάστασης κι άν είναι ο δούλος πρέπει εξ ανάγκης να είναι δυστυχής.
Ο μέν πλούσιος φοβάται να μήν φτωχύνη , ο δε φτωχός λυπάται που δέν είναι πλούσιος. Ο μέν ενάρετος στην δουλεία κοροϊδεύεται, ο δε φίλος της αλήθειας δέν εισακούγεται, εκεί η αξία συνοδεύει με τη φτώχεια, η δε αρετή με την αδιαφορία.
Ακόμη η δυσπιστία , ο φθόνος και το μίσος είναι γεννήματα της δουλείας που αποκαθιστούν στο μυαλό των δούλων την εμπιστοσύνη, την φιλία κι αυτήν την φιλανθρωπότητα, καθ`όλα ανώφελη και πολλές φορές επιζήμια. Πώς λοιπόν είναι δυνατόν ο ταλαίπωρος δούλος , ο οποίος αφ`ότου γεννήθηκε μέχρι το τέλος της ζωής του δέν έμαθε τίποτα άλλο παρά να υποτάσσεται εις έναν άλλον, πώς λοιπόν μπορεί να καταλάβει ότι η φύση μας έκανε όλους μας όμοιους και ότι οι νόμοι πρέπει να βλέπουν για όλους τους πολίτες;
Πώς είναι δυνατόν εκείνος ο σκληρός τύραννος να σκεφτεί ποτέ και να πιστέψει ότι όποιος νομίζει να ανέβει στο θρόνο για να γίνει πιό μεγάλος απο τους άλλους γίνεται καλύτερος ; Πώς λοιπόν εκείνος ο σκλάβος όπου πάντοτε γυμνός και καταπιεσμένος, πεινασμένος και αδικημένος, που υπακούει όπως τα βόδια του αγωγιάτη, απο υποχρέωση κι από συνήθεια, πολλές φορές δε ο κύριος είναι δυνατόν να γνωρίσει αυτός ότι αυτός ο ίδιος πρέπει να είναι ένα μέρος του συνόλου και ότι η ζωή του χρησιμεύει σε όλους και ότι ο θάνατος του ; .... Πώς δηλαδή με μιά κουβέντα να αγαπήσει την ελευθερία εφ`όσον είναι δούλος και να γνωρίσει την ανάγκη για να την αποκτήσει ; Αφού αυτός νομίζει ότι γεννήθηκε σκλάβος και ούτε τολμά να σκεφτεί να αλλάξει τη γέννα του. Πώς να μη μείνει έκστατος αυτός ο άνθρωπος , άν ένας ελεύθερος ήθελε να του πεί <τυφλέ και ανόητε άνθρωπε, μάθε ότι η φύση είναι μία και ότι δεν διαφέρει σε τίποτε ο τύραννος σου απο σένα.
ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ 4 Α
https://enimerosiseola.blogspot.com/2014/03/blog-post_9.html
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ 4 Β
https://enimerosiseola.blogspot.com/2014/03/4.html
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ 5 Τέλος
https://enimerosiseola.blogspot.com/2013/03/blog-post_23.html
https://twitter.com/PAZAITIS
npazaitis@hotmail.com
....Θα πρέπει βέβαια να εξετάσουμε κατ` αρχήν τι εστί ελευθερία.
Όταν υπάρχει αναρχία, ελεύθεροι είναι μόνο οι ισχυρότεροι, όταν υπάρχει μοναρχία είναι μόνον ένας, όταν υπάρχει δικτατορία δεν είναι κανένας και όταν υπάρχει δημοκρατία είναι όλοι !..
Οπότε κατα τους μεν πρώτους, η ελευθερία δεν είναι τίποτα άλλο παρά η πραγματοποίηση των επιθυμιών του καθενός, επειδή, ευρισκόμενοι χωρίς νόμους και χωρίς έλεγχο, ο μεν άσωτος τις ασωτίες του και, ο κακός τις κακίες του.
Στους δε δεύτερους ωσάν πωλητές της ελευθερίας του ενός, δέν ευνοούν τίποτα άλλο με αυτήν τη λέξη παρά τις προσταγές του κυρίου των και είναι μόνο ελεύθεροι για να τον υπακούουν!!!
Ο δικτάτορας δε και οι δούλοι του αγνοούν όλως διόλου αυτήν την λέξη επειδή ποτέ δεν θέλησαν να μάθουν για να γνωρίσουν περι αυτής.
Τέλος με την δημοκρατία η ελευθερία βρίσκεται σε όλους ωσάν όλοι τους μαζί να την αφιερώσουν στους νόμους τους οποίους καθόρισαν αυτοί οι ίδιοι και ακολουθώντας τους ο καθένας υπακούει στην θέλησή του, και είναι ελεύθερος !! Έτσι γι`αυτούς η ελευθερία δέν είναι τίποτα άλλο παρά η ίδια η δημοκρατία. Αυτή είναι εκείνη η ελευθερία, όπου άλλοι μεν νόμιζαν ότι χάθηκε, άλλοι δε χωρίς να το θέλουν δεν τη πίστευαν και άλλοι διαφορετικά, ανάλογα με τη μόρφωση του καθενός, κατάλοιπα αποτελέσματα της δουλείας, η οποία αγρίευε τους ανθρώπους, διέφθειρε τα ήθη και εξ` αιτίας της, εμείς διαφέρουμε τόσο από τους προγόνους μας, που σε μερικούς φαινόμαστε διαφορετικού γένους ! !.....
'Οσο λοιπόν γνωρίζουμε την αληθινή σημασία της ελευθερίας τόσο αυξάνει ο πόθος μας να την απολαύσουμε.
Οι σκλαβωμένοι Έλληνες της τουρκοκρατίας μονολογούν περί ελευθερίας : <Εσύ είσαι η μητέρα των μεγάλων ανδρών, εσύ ο στύλος της δικαιοσύνης, εσύ η πηγή της ευτυχίας. Πόσο τους λείπεις εκείνους που σε στερούνται, πόσο κλάψανε όσοι μέχρι τώρα δέν σε γνώρισαν ! Εμείς δε, Ιερή Ελευθερία, με τα δόντια μας θέλουμε να συντρίψουμε τις αλυσίδες μας για να τρέξουμε προς εσένα, είναι αδύνατον οι ελληνικές ψυχές να κοιμηθούν πλέον στον λήθαργο της τυραννίας. Ο ήχος των αρμάτων τους πάλι θέλει να ακουσθεί για να κατατροπώσει τους τυράνους τους και γρήγορα>.
ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ.
2ο ....
....Αλλά πριν μπούμε στην ανάλυση της Δημοκρατίας, είναι αναγκαίο να φανερώσουμε τις ομοιότητες των ανθρώπων, και αυτό για να μην απατηθούν όσοι θέλουν να νομίζουν πως θα βρουν σε αυτή τη διοίκηση μια απόλυτη ομοιότητα.
Υπάρχουν τρεις αιτίες για την ανομοιότητα των ανθρώπων που τους κάνει να διαφέρουν κατα πολλούς τρόπους.Η πρώτη από αυτές είναι η ίδια η φύση. Η οποία άλλους μεν τους έκανε με δυνατή κράση και άλλους αδύνατους, χάρισε δε σε μερικούς περισσότερο πνεύμα και σε άλλους λιγότερο, κι έτσι οι άνθρωποι διαφέρουν μεταξύ τους κατά φυσικό τρόπο.
Η δε δεύτερη είναι η ανατροφή από την οποία ο άνθρωπος αποκτά τις αρετές και τη σοφία, ήτοι τα καλά ήθη, οπότε οι άνθρωποι διαφέρουν ακόμη και στα ήθη.
Η τρίτη αιτία τελικά είναι η τύχη και έτσι ο φτωχός διαφέρει από τον πλούσιο. Η αναρχία λοιπόν έκανε κατ`αρχάς την απλή φυσική ανομοιότητα να γίνει ανυπόφορη. Και
ακολούθως η μοναρχία και κατόπιν η τυραννία θέλησαν να μετριάσουν όπως ήταν η φυσική ανομοιότητα και προξένησαν στην ανθρωπότητα την ακατάστατη και φοβερή ανομοιότητα των ηθών και της τύχης, όπου βλέποντας σήμερα κανείς μερικούς ανθρώπους, πρέπει να ανατριχιάζει από τέτοιο ελεεινό θέαμα, βρίσκοντας πολύ μεγαλύτερη διαφορά απο έναν άνθρωπο σε άλλον, παρά απο τον άνθρωπο σε ένα ζώο.
Άλλο μέσον δέν ήταν να παρηγορήσει την ανθρωπότητα σε τόσο κακή κατάσταση που βρίσκεται παρά μία καλή διοίκηση και γι`αυτό η διοίκηση των νόμων, χωρίς να θελήσει μάταια να κάνει όλους δυνατούς, όλους μορφωμένους, όλους πλούσιους ή το αντίθετο, μετρίασε μόνο με τούς νόμους την φυσική ανομοιότητα. Και τόσο καλά εξίσωσε τις υπόλοιπες, ώστε έκανε να χαίρονται οι άνθρωποι μία ευτελή ομοιότητα, μαζί και κατα φύση ανόμοιοι. Αυτή έδωσε αμέσως δικαίωμα στους δυνατούς να μεριμνήσουν την πατρίδα τους, παρηγόρησε τους αδύνατους με τον νόμο της δικαιοσύνης, δίδαξε τους άτακτους να βρούν την ευτυχία τους στην χριστιανική θρησκεία, βράβευσε τους καλόύς και τέλος χωρίς να εμποδίσει την ακαταστασία των συμβάντων, τίμησε μόνο την αξιότητά του υποκειμένου, και χωρίς να καταφρονεί τον φτωχό, έδιωξε απο τον πλούσιο την μανία χρημάτων.
Και ιδού παρόλα αυτά ο στρατιώτης να γίνει ήρωας, ο πολίτης να κερδίζει την τροφή του για τα ζώα του χωρίς να ζημιώσει τον αδελφό του, ο φτωχός να μή βλέπει την φτώχεια του ως πραγμα άτιμο και ο πλούσιος να μήν σκέφτεται τα πλούτη του ως δοχείο αρετών αλλά όλοι τους να βρίσκουν την ευχαρίστηση τους χωρίς τον παραμικρό κόπο, και να είναι ευτυχισμένοι ! ! Διότι είναι φανερό όπου όταν ο αδύνατος δέν βλάπτεται απο τον δυνατό δέν τον θλίβει η αδυναμία του, ο φτωχός δε, βλέποντας την αδιαφορία των υπολοίπων εις τα τυχερά αποκτημένα δέν τον στεναχωρεί η έλλειψη και έτσι όλοι βρίσκονται ευχαριστημένοι, συμβιώνοντας όμοιοι και ελεύθεροι σάν κάποιοι αδελφοί στο πατρικό τους σπίτι. Και καθώς αυτοί ρυθμίζουν τους γονείς τους και τους αγαπούν, έτσι και εκείνοι χύνουν το αίμα τους για την αγάπη της πατρίδος τους και για την τήρηση των νόμων.
Οι νόμοι ( δια μέσου των οποίων στη διοίκηση των νόμων χαίρονται οι άνθρωποι μία απόλυτο πολιτική ομοιότητα ), είναι στην διοίκηση σαν την ψυχή στο σώμα, αυτοί δίνουν την κίνηση στα πολιτικά κόμματα και ο καλός νομοθέτης είναι ο πιό άξιος και ο πιό τίμιος των ανθρώπων.
Με τους καλούς νόμους γίνονται άριστα τα ήθη των πολιτών και όσο περισσότερο τα δέχεται ο λαός, τόσο πιο εύκολα υπακούονται οι νόμοι. Αυτοί ενώνουν με μεγάλη τέχνη τη δική τους με την κοινή ωφέλεια και προετοιμάζουν τους πολίτες στην αρετή και στην δόξα απο την μικρή τους ήδη ηλικία, μέσω μιάς ανατροφής αληθινής και ευχάριστης!!!
Η ανατροφή των νέων είναι ο κυριότερος σκοπός των ανθρώπων του νόμου. Ο θαυμασιώτερος νομοθέτης που μέχρι σήμερα εμφανίστηκε στον κόσμο με κάθε τρόπο στάθηκε βέβαια ο μέγας Λυκούργος, ο οποίος δέν προσπάθησε να κάνει τους ανθρώπους όπως πρέπει να γίνουν , αλλά γνωρίζοντας πώς ήταν τους έκανε καλύτερα. Διότι η ανατροφή είναι μία δεύτερη φύση στον άνθρωπο γι`αυτό πρέπει να αρχίσει μαζί με τη ζωή του.
Η Ελλάδα μας παρέχει απο το παρελθόν πολλά παραδείγματα της καλής ανατροφής των προγόνων μας. Τα γυμναστήρια ήταν ανοιχτά για όλους και για τον φωτισμό όλων. Τώρα, ίσως κάποιος ήθελε να ρωτήσει: << μπορεί ένας φτωχός πατέρας να δώσει στα παιδιά του μιά τέτοια ανατροφή; >> Mιά τέτοια ερώτηση είναι γνωστό απο ποιούς προέρχεται. Αυτοί που βρίσκονται υπό την τυραννία.
Ας μάθουν λοιπόν όλοι οι φτωχοί πατέρες ότι με την διοίκηση των νόμων καθένας μπορεί να ζήσει καλά χωρίς να είναι πλούσιος. Οι νόμοι προβλέπουν και γι`αυτούς που δεν έχουν. Τα παιδιά όλων είναι της πατρίδας παιδιά και αυτή τα ανατρέφει, τα γυμνάζει και τα μορφώνει, γι`αυτό και αυτά την αγαπούν και την ευγνωμονούν και γι`αυτό αυτή η διοίκηση είναι προτιμητέα, γιατι όχι μόνον δέν έχει τα κακά των άλλων, αλλά είναι γεμάτη απο καλά ,ωφέλιμα και αναγκαία. Ποιός δεν καταλαβαίνει λοιπόν ότι στην διοίκηση των νόμων μονάχα βρίσκεται η ευτυχία μας και ότι η ελευθερία και η ομοιότητα είναι τα πρώτα και κύρια μέσα της ανθρώπινης ευδαιμονίας . Κανείς βέβαια, πολλοί όμως, άν και γνωρίζουν ότι η ελευθερία είναι καλό πράγμα, δέν μπορούν να καταλάβουν με την ίδια γνώση πόσο αναγκαία είναι στον άνθρωπο και γι`αυτό τους αναφέρω τα εξής: < ο Δίας <Ζεύς> μας λέει ο Όμηρος, στερεί το μισό του λογικού απο έναν λαό που είναι υποδουλωμένος >. Έτσι φαίνεται φανερά ότι θεωρούσε τους δούλους να είναι μιάς διαφορετικής φύσεως, και πολύ πιό ανίκανοι απο τους ελεύθερους, θεωρούσε δε τόσο αναγκαία την ελευθερία στον άνθρωπο , που χωρίς αυτή δέν μπορούσε να λέγεται άνθρωπος.
ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ...
3ο
Η ελευθερία λοιπόν για τον Έλληνα είναι όπως η όραση για τα μάτια.
Εάν ο άνθρωπος δέν είναι ελεύθερος δέν μπορεί να γνωρίσει τη διαφορά τους απο τον δούλο, όπως και για τον δούλο είναι αναγκαίο πράγμα να γνωρίσει την ελευθερία για να μισήσει την δουλεία και να την αποφύγει. Ας μήν μας φαίνεται παράξενο ότι ο σκλάβος δέν γνωρίζει πως είναι η ελεύθερη ζωή. Φανταστείτε ότι όποιας κατάστασης κι άν είναι ο δούλος πρέπει εξ ανάγκης να είναι δυστυχής.
Ο μέν πλούσιος φοβάται να μήν φτωχύνη , ο δε φτωχός λυπάται που δέν είναι πλούσιος. Ο μέν ενάρετος στην δουλεία κοροϊδεύεται, ο δε φίλος της αλήθειας δέν εισακούγεται, εκεί η αξία συνοδεύει με τη φτώχεια, η δε αρετή με την αδιαφορία.
Ακόμη η δυσπιστία , ο φθόνος και το μίσος είναι γεννήματα της δουλείας που αποκαθιστούν στο μυαλό των δούλων την εμπιστοσύνη, την φιλία κι αυτήν την φιλανθρωπότητα, καθ`όλα ανώφελη και πολλές φορές επιζήμια. Πώς λοιπόν είναι δυνατόν ο ταλαίπωρος δούλος , ο οποίος αφ`ότου γεννήθηκε μέχρι το τέλος της ζωής του δέν έμαθε τίποτα άλλο παρά να υποτάσσεται εις έναν άλλον, πώς λοιπόν μπορεί να καταλάβει ότι η φύση μας έκανε όλους μας όμοιους και ότι οι νόμοι πρέπει να βλέπουν για όλους τους πολίτες;
Πώς είναι δυνατόν εκείνος ο σκληρός τύραννος να σκεφτεί ποτέ και να πιστέψει ότι όποιος νομίζει να ανέβει στο θρόνο για να γίνει πιό μεγάλος απο τους άλλους γίνεται καλύτερος ; Πώς λοιπόν εκείνος ο σκλάβος όπου πάντοτε γυμνός και καταπιεσμένος, πεινασμένος και αδικημένος, που υπακούει όπως τα βόδια του αγωγιάτη, απο υποχρέωση κι από συνήθεια, πολλές φορές δε ο κύριος είναι δυνατόν να γνωρίσει αυτός ότι αυτός ο ίδιος πρέπει να είναι ένα μέρος του συνόλου και ότι η ζωή του χρησιμεύει σε όλους και ότι ο θάνατος του ; .... Πώς δηλαδή με μιά κουβέντα να αγαπήσει την ελευθερία εφ`όσον είναι δούλος και να γνωρίσει την ανάγκη για να την αποκτήσει ; Αφού αυτός νομίζει ότι γεννήθηκε σκλάβος και ούτε τολμά να σκεφτεί να αλλάξει τη γέννα του. Πώς να μη μείνει έκστατος αυτός ο άνθρωπος , άν ένας ελεύθερος ήθελε να του πεί <τυφλέ και ανόητε άνθρωπε, μάθε ότι η φύση είναι μία και ότι δεν διαφέρει σε τίποτε ο τύραννος σου απο σένα.
ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ 4 Α
https://enimerosiseola.blogspot.com/2014/03/blog-post_9.html
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ 4 Β
https://enimerosiseola.blogspot.com/2014/03/4.html
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ 5 Τέλος
https://enimerosiseola.blogspot.com/2013/03/blog-post_23.html
https://twitter.com/PAZAITIS
npazaitis@hotmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου