Η αποφράς ημέρα της 23ης Ιουλίου 1974!!!
Την αποφράδα ημέρα της 23ης Ιουλίου 1974...βρισκόμουν επίστρατος στην Κατερίνη όταν ξεκίνησε ο δεύτερος «γύρος» της προδοσίας του Ελληνισμού!!! Στις 18:00 η ροή του προγράμματος του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας-Τηλεοράσεως διακόπηκε από την ακόλουθο έκτακτη ανακοίνωση: «Έκ της προεδρίας της Δημοκρατίας ανακοινώνονται τα ακόλουθα. Εν όψει των εξαιρετικών περιστάσεων, υπό τας οποίας τελεί η πατρίς, αι ένοπλαι δυνάμεις απεφάσισαν, όπως αναθέσουν την διακυβέρνησιν της χώρας εις πολιτικήν κυβέρνησιν».
Με την λιτή αυτή ανακοίνωση οι καταστροφείς τής Ελλάδας άρχισαν το ξεκίνημα μιάς χυδαίας πορείας προς τον εθνομηδενισμό και τούτο γιατί δυστυχώς η Ελλάδα είναι προδομένη απ' όλους αφού, δολοφονηθέντος του Ιωάννη Καποδίστρια, ΟΥΔΕΙΣ εκ των ηγετών της ήταν πατριώτης, εκτός δύο ολιγοετών εξαιρέσεων!!!
Ο καταγόμενος από το Κιουπκιόι Σερρών, την σημερινή Πρώτη, Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο αρχιτέκτονας της διάλυσης του Έθνους, εγκαταλείποντας κρυφά την χώρα την 9η Δεκεμβρίου 1963, με το ψευδώνυμο Κωνσταντίνος Τριανταφυλλίδης, εγκαταστάθηκε στο Παρίσι στην οδό Μπουλβάρ ντε Μονμορανσί παριστάνοντας επί 11 σχεδόν χρόνια τον «εξόριστο».
Και έμελλε το πιόνι αυτό, υπό τις ιαχές των «αδελφών» του: «Ξίφισον! Ουζαί! Ουζαί! Ουζαί!», προς δόξα του περίφημου Μ.Α.Τ.Σ., του Μεγάλου Αρχιτέκτονα Του Σύμπαντος, να επιστρέψει ως «σωτήρας», ερχόμενος από το Παρίσι με το «χρίσμα» των ξένων μυστικών υπηρεσιών για να υπηρετήσει άλλη μία φορά τα «αφεντικά» του με «αντιπαροχή» την Κύπρο που εκείτο «μακριά» παίζοντας θαυμάσια τον ρόλο του στο «στημένο» παιχνίδι της «συμμορίας» που οδήγησε το Έθνος των Ελλήνων σε μια «παγίδα» θανάτου, πραγματοποιώντας έτσι το τεκτονικό όνειρό του!
Από τον Μέρτεν μάθαμε ότι στα χρόνια τής γερμανικής Κατοχής ήταν συνεργάτης των ΝΑΖΙ. Υπήρχαν φωτογραφίες του με τον Μέρτεν, οι οποίες «μαρτυρούσαν» τη μεταξύ τους συνεργασία. Υπήρχαν και τα παράνομα ομόλογα του 1962 και οι ιστορίες με τα βρόμικα σεντόνια τού Ευταξία και ποιός ξέρει με τί άλλο εκβιαζόμενος ο αμετροεπής, διεφθαρμένος «ψευτοεθνάρχης» έχτισε το κράτος τής ναζιστικής Siemens της γερμανικής «σπείρας» ρίχνοντας ξανά την Ελλάδα στα «σαγόνια» του Γερμανικού Μινώταυρου και των τοκογλύφων.
Και ο μη γνωρίζων Ελληνικός λαός, σε μιά «παράσταση» «σκηνοθετημένη», την 23η Ιουλίου 1974, υπό τον εκβιασμό του «διωκόμενου κομμουνιστή» Μίκη Θεοδωράκη: «Καραμανλής ή τανκς» αναγκάστηκε να τον υποδεχθεί σαν «ήρωα» και σαν «Εθνάρχη», αυτόν τον σαλιάρη αριβίστα που εγώ προσωπικά ΟΥΔΕΠΟΤΕ τον αποδέχτηκα ως ηγέτη. Από την Κατερίνη έβλεπα την προδοτική «Μεταπολίτευση» να έρχεται με λαμπάδες, τυμπανοκρουσίες και κραυγές για να αναλάβει την εξουσία της χώρας αγκαλιά με τους δωσίλογους της Κατοχής και τα παιδιά τους και τότε με συνεπήρε μια ιερή οργή η οποία οδήγησε το χέρι μου να γράψει, με πόνο ψυχής, το κάτωθι ποίημα που το αφιερώνω, με όλη μου την θλίψη, στις χαμένες προσδοκίες του ελληνισμού!!!
23η Ιουλίου 1974
23η Ιουλίου 1974, κι ο λαός, πεσμένος στα τέσσερα σούρνεται σα δαρμένο σκυλί χειροκροτώντας τη Δημοκρατία που φτάνει πλουμιστή, ντυμένη με χαμόγελα και χάρη περισσή.
Κι είπαν τα ραδιόφωνα τα δήθεν εθνικά, ζήτω, έρχεται η ελπίδα μας, ζήτω, έρχεται ο σωτήρας μας. Ζήτω Ελλάς, ζήτω Γαλλία, Ελλάς, Γαλλία συμμαχία, και άλλα πολλά με πονηριά και σημασία.
Να’ σου στο κεφαλόσκαλο μιά μάγισσα γριά, κουρελού και ξεδοντιάρα, παμπόνηρη και ξεμαλλιάρα, πουδραρισμένη και κακιά, κι αλεπουδίστικη θωριά.
Ο όχλος ζητωκραύγαζε, άναβε και κεριά κι οι πόρνες της πολιτικής ανέμιζαν τις κυλόττες καλωσορίζαν τη γριά που ως πουτάνα και παλιά, ήξερε και διαφέντευε του είδους τις κοκότες.
Κι εγώ, ούρλιαξα στη θέα της, φώναξα δυνατά. Όχι! Μη! Διώξτε τη Δημοκρατία αυτή του κερατά. Είναι φερτή, ξενόδουλη, απατηλή, μπαμπέσα, θα μας προδώσει σίγουρα, γιατί δεν έχει μπέσα.
Είσαι τρελός, μου φώναζε ο γαλατάς ο γλείφτης, ποιός είσαι συ που διαφωνείς με ρώταγε ο χτίστης, για βούλωσέ το φίλε μου φώναζ’ ο σιδεράς γιατί θα φας τα μούτρα σου εσύ όπως το πας.
Και μέσα στην οχλοβοή, ακούστηκε μιά ήρεμη, μειλίχια φωνή, «Άκουσε φίλε μου καλά και βάλτο στο μυαλό σου, αν θες να ζήσης ήσυχα, κι αυτό για το καλό σου, τούτ’ η πουτάνα η γριά, θα’ ρθει στο σπιτικό σου, θα χτενιστεί, θα στολιστεί, θα γίνει αφεντικό σου. Κι εσύ θα ζήσης ήσυχα μεσ’ στο φρενοκομείο μ’ απόλυτη τη σιγουριά πως τούτο το ξεφτέρι, ξέρει καλά τη τέχνη του και θα τα καταφέρει, να μετατρέψει μονομιάς το μέγα κυβερνείο σε λαϊκό πορνείο».
Οδυσσέας Τηλιγάδας
Από την ποιητική μου συλλογή: «Χωρίς ήλιο!!!»
