Μεγάλωσα στη Γερμανία. Έμαθα να πλακώνομαι στο ξύλο με τα "Γερμανάκια", γιατί μου έλεγαν να μην μιλώ Ελληνικά σε δημόσιους χώρους, έμαθα όμως και να παίζω σαν παιδί επίσης με αυτά ,αλλά και με Τουρκόπουλα, Γιουγκοσλαβάκια....
Είδα τους γονείς μου να καλούν Γιουγκοσλάβους και Τούρκους στο σπίτι τους, για φαγητό, είδα να γιορτάζουμε μαζί ( ορθόδοξοι και μουσουλμάνοι ) στο τραπέζι την Κυριακή του Πάσχα, όπου χόρευαν και έπιναν αγκαλιασμένοι, έβλεπα όμως και τους γονείς των συμμαθητών μου, να κλαίνε κάθε φορά που ακουγόταν ο Εθνικός Ύμνος, στις σχολικές επετειακές γιορτές που διοργανώναμε στο σχολείο μου. Γιατί τους έλλειπε η Ελλάδα, γιατί δούλευαν μια ζωή, για να γυρίσουν στην Ελλάδα, γιατί ήταν - ήμασταν υπερήφανοι που ήμασταν Έλληνες, και δεν υπήρχε κανένας βλάκας να μας αποκαλεί "εθνικιστές" γι αυτό το λόγο, ήμασταν υπερήφανοι που υπήρχαν πολλοί φιλέλληνες Γερμανοί, που μιλούσαν με θαυμασμό για την πατρίδα μας.
Μάθαμε να ζούμε όλοι μαζί, και καθένας σεβόταν τον άλλον, ΓΙΑΤΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΗΤΑΝ ΠΕΡΙΦΑΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ. Και όλα ήταν εντάξει...!!!
Τώρα γιατί ξαφνικά πρέπει να ξεπουλήσω την ιστορία μου, την καταγωγή μου, για να γίνω αρεστός στους "αχρείους εταίρους" μου; Γιατί πρέπει να βιώνω αυτόν άκρατο παραλογισμό; Δεν μπορώ λυπάμαι. Δεν μπορώ να το χωνέψω. ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ !!! 154 στον αριθμό είναι οι προδότες της πατρίδας μου, και οι υπόλοιποι 146 οι σιωπηλοί συνεργοί τους. Μπορούσαν να παραιτηθούν όλοι τους, και να μην φτάσουμε εδώ που φτάσαμε. Δεν το έκαναν όμως. Δεν το έκαναν...!!!
Το κρίμα και το αίσχος, στο λαιμό τους. Ο λόγος σε μας λοιπόν.
Δεν ξέρω ΤΙ θα μπορούσαμε να κάνουμε...δεν μπορεί, κάτι θα γίνει. Ακόμη κι να οι δικοί μας ΠΑΝΙΒΛΑΚΕΣ, βουλευτές, πολιτικοί( όχι όλοι, αλλά είναι λίγοι οι καλοί) κ.τ.λ., το δέχονται, δεν μπορεί να δεχθεί οι παγκόσμια ακαδημαϊκή ( ας την πω έτσι ) κοινότητα, αυτήν την γελειοποίηση της Ιστορίας. Δεν μπορεί. Κάτι θα γίνει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου