Νέμεσις.
Επίτρεψον Θεοίσιν.
(Σ. Αλκαίος Χ.
16.06.2018)
{ΧΟ.} Τελοῦσ' ἀραί· ζῶσιν οἱ γᾶς ὑπαὶ κείμενοι·
παλίρρυτον γὰρ αἷμ' ὑπεξαιροῦσι τῶν
κτανόντων οἱ πάλαι θανόντες.
Σοφοκλής , Ηλέκτρα. 1420- 1421
παλίρρυτον γὰρ αἷμ' ὑπεξαιροῦσι τῶν
κτανόντων οἱ πάλαι θανόντες.
Σοφοκλής , Ηλέκτρα. 1420- 1421
(Οι κατάρες εκπληρώνονται, οι νεκροί ζωντανεύουν,
των φονιάδων το αίμα ποτάμι, οι νεκροί το πληρώνονται)
των φονιάδων το αίμα ποτάμι, οι νεκροί το πληρώνονται)
Είναι καιρός που ο λαός
πλέον δεν τους πιστεύει,
τους ρήτορες, τους σοφιστές
και τους πολιτικούς μας.
Ο ένας μπήκε στα κοινά,
με τρύπια τα σανδάλια
και τώρα τον εβλέπουμε
με Περσικό παλάτι.
με τρύπια τα σανδάλια
και τώρα τον εβλέπουμε
με Περσικό παλάτι.
Με τον καιρό γνωρίστηκαν
και συγγενείς εγίναν
κι είναι μια κλίκα σιδηρά
που όλα τα ορίζει.
και συγγενείς εγίναν
κι είναι μια κλίκα σιδηρά
που όλα τα ορίζει.
Τους νόμους τους αλλάξανε
σαν νάταν πανωφόρια
και τους εχθρούς τους
μυστικά, κρυφά δολοφονούνε.
σαν νάταν πανωφόρια
και τους εχθρούς τους
μυστικά, κρυφά δολοφονούνε.
Με δίχτυ σαν του Ήφαιστου
που έδεσε τον Άρη,
τον Δήμο μας εκλείσανε
σ’ αόρατα δεσμά.
που έδεσε τον Άρη,
τον Δήμο μας εκλείσανε
σ’ αόρατα δεσμά.
Μ’ αυτό που τώρα προσπαθούν
για νόμο να περάσουν,
το βλέπει κι εξεγείρεται
όποιος τον νου του έχει.
για νόμο να περάσουν,
το βλέπει κι εξεγείρεται
όποιος τον νου του έχει.
Να δώσουν αποφάσισαν,
πόλεις στον μέγα Πέρση,
Όλυνθο και Ποτίδαια
και τις εννιά οδούς.
πόλεις στον μέγα Πέρση,
Όλυνθο και Ποτίδαια
και τις εννιά οδούς.
Κι από το βήμα θορυβούν,
μας λένε πως δεν πρέπει,
γι’ ασήμαντα πολίσματα
οι νέοι να πεθαίνουν.
μας λένε πως δεν πρέπει,
γι’ ασήμαντα πολίσματα
οι νέοι να πεθαίνουν.
Μα ο λαός οργίστηκε,
άλλο δεν τους αντέχει
και η οργή ξεχείλισε,
εβγήκε εις τους δρόμους.
άλλο δεν τους αντέχει
και η οργή ξεχείλισε,
εβγήκε εις τους δρόμους.
Με θάρρος εζητήσανε
τον Φίλωνα στην πόλη,
να φέρει σε ημίονο
απ’ το μικρό χωράφι,
όλης της γης τα κώνεια
το Δήμο ν’ απαλλάξει,
απ’ τους αθλίους έμπορους
κι από τους τοκογλύφους.
τον Φίλωνα στην πόλη,
να φέρει σε ημίονο
απ’ το μικρό χωράφι,
όλης της γης τα κώνεια
το Δήμο ν’ απαλλάξει,
απ’ τους αθλίους έμπορους
κι από τους τοκογλύφους.
Όλα αυτά τα κνώδαλα,
που μας εταπεινώσαν
και να μην γίνουμε ξανά,
σάρκες κενές φρενών.
που μας εταπεινώσαν
και να μην γίνουμε ξανά,
σάρκες κενές φρενών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου