Αρχαίες ψυχές. - Γιορτάστε Έλληνες ξανά Λατρεύστε τους θεούς σας

 

Αρχαίες ψυχές.

 

Σ.-Α. Χ.

 

Δεν έχω τον μηρό χρυσό (*)
Και χάλκινα σανδάλια. (**)
Δεν δίδαξα στον Κρότωνα
Δεν έζησα στην Αίτνα.

 

Πολύ πριν από τον Έφορβο
Γεννήθηκ’ η ψυχή μου.
Μία σταγόνα γάλακτος
Απ’ την θηλή της Ήρας.

 

Στο Ίλιο πολέμησα
Μαζί με τους γενναίους.
Τον Πήλιο, τον Μήστορα,
Τον Φλέγυ, τον Ποδάργη,
Τον Ίσανδρο, τον Έλενο,
Τον Δάρη, τον Διομήδη,
Τον Σίπυλο, τον Φενεό,
Και τον λαμπρό Πηλείδη.

 

Ένα πουλί σαν τις ψυχές
Τόσων νεκρών ηρώων.
Που πέταξαν στα σύννεφα
Και που πετούν ακόμα.

 

Τα βλέπεις εις τους ουρανούς
Χαρούμενα φωνάζουν,
Σμήνη πουλιών πυκνά πετούν
Στα νέφη κολυμπούνε.

 

Μα σαν θα έλθει η στιγμή
Ωσάν την Περσεφόνη,
Βουτούν ξανά στον Άδη μας
Το γένος για να σώσουν.

 

Ανάμεσά μας περπατούν
Σαν όλους τους ανθρώπους.
Δεν έχουν σήμα στην μορφή,
Για να τους ξεχωρίσεις.

 

Μα σαν  κι εσύ είσαι ψυχή
Από τις δοξασμένες,
Συγγένεια νοιώθεις με μιας
σαν θα βρεθείς κοντά τους.

 

Πολλές ψυχές χαθήκανε
Τα χρόνια που περάσαν.
Η άγνοια κι η αμάθεια
Και το βαθύ σκοτάδι
Κι οι απειλές για θάνατο
Σβήνανε κάθε ελπίδα.

 

Κι έτσι η ψυχή του Έλληνα
Σαν την πυγολαμπίδα,
Σε δάσος άγριο, πυκνό
Έφεγγε στο σκοτάδι.

 

Μ’ ονόματα βαρβαρικά,
Με γλώσσα στρεβλωμένη,
Χωρίς θεούς και ήρωες
Πορεύτηκε στην νύχτα.

 

Μα ξάφνου φως Ελληνικό
Ανάβει στα ερέβη
Πλήθωνας κι Ιουλιανός
Καβάφης, Υψηλάντης
Έλληνες βροντοφώναξαν
Τους τάφους σας γκρεμίστε.

 

Κι ο Γιάννης έγινε με μιας
Κελάδων, Νηλεΐδης
Και Υπατία η Μαριώ
Μαινάδα του Διονύσου.

 

Γιορτάστε Έλληνες ξανά
Λατρεύστε τους θεούς σας
Στρώστε, πατήστε την πυρά ,
Μεθύστε με τον Βάκχο.

 

Κι όλα θα έλθουνε ξανά,
Καλλίτερα από πρώτα.
Φιλόσοφοι και ρήτορες 
γλύπτες κι ιεροφάντες
της Δήμητρας, της κόρης της,
την κίστη θα δεικνύουν.

 

(*) Πυθαγόρας
(**) Εμπεδοκλής 

 ENDYMION 

 

http://ermionh.blogspot.gr/2018/04/blog-post_5.html