Ἡ κυριολεκτικὴ ἔννοια τῆς φιλοσοφίας εἶναι Ἔρως διὰ τὴν Σοφίαν.

Ἡ κυριολεκτικὴ ἔννοια τῆς φιλοσοφίας εἶναι Ἔρως διὰ τὴν Σοφίαν. Ὁ Σωκράτης, στὸ Συμπόσιο, λέγει, «ὁ Ἔρως εἶναι ἡ ἐπιθυμία διὰ τὸ Ἀγαθόν».
Γιὰ τοὺς Πυθαγορείους ὁ Ἔρως δὲν ἦταν προς κάτι ποὺ κάποιος ἔχει ἀλλά προς κάτι πού ἐπιθυμεῖ νά ἀποκτήσει, ἐπομένως ἦταν ἕνα αἴσθημα πού συνδέονταν με την στέρησιν. Ἦταν μία ἐπιθυμία, μία δύναμις ἤ μεσότης ποὺ ἕλκυε και ἕνωνε μέ τό ἐπιθυμητό ἀντικείμενο. Ὅταν τὸ ἐπίτευγμα ὀλοκληρώνονταν, ὁ Ἔρως ἀντικαθίστατο ἀπὸ τὴν εὐτυχία ἢ τὴν ἱκανοποίηση. Ἔρως πρὸς ὁποιοδήποτε ἰδιαίτερο ἀντικείμενο ἐκτός τοῦ Ἀγαθοῦ, ἐθεωρεῖτο Ἔρως πρὸς λάθος κατεύθυνσιν. Τὸ Ἀγαθὸν εἶναι ὁ Θεός, τὸ Ἕν, ἢ ἡ Ἀπόλυτος Πραγματικότης, εἶναι τὸ Σύμπαν καὶ ὅλα τὰ πράγματα ποὺ περιλαμβάνει, σὲ τέλεια ἁρμονία μὲ τὸν ἑαυτό του. Ἐπιτυγχάνοντάς το μᾶς ὁδηγεῖ στὴν εὐτυχία, ἢ τὴν ἱκανοποίησιν. Ὁ Πλάτων δίδαξε ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι εὐτυχὴς ἐφ' ὅσον κατέχει τὸ Ἀγαθόν.

Ἐφόσον ὁ ἄνθρωπος κατέχει τὸ Ἀγαθόν,δὲν στερεῖται τίποτα, διότι τὸ Ἀγαθὸν εἶναι τὸ Πᾶν.
Ἡ Σοφία εἶναι ἡ σύνδεσις μεταξύ τοῦ ἀτόμου καὶ τοῦ Θείου, εἶναι ἐπίσης τὸ Θεῖον. Ὁ Ἰάμβλιχος, ἕνας Πυθαγόρειος, μᾶς λέγει ὅτι ἡ Σοφία εἶναι μία Ἀρετὴ μέσω τῆς ὁποίας ἀφομοιωνόμεθα μὲ τοὺς Θεοὺς στὸν ὕψιστο βαθμό.

Evangelos Ziamos μαζί με Μονεδας Γιαννης Λυκειος.