Παντού και πάντα ...ΤΟΥΡΚΟΙ

  
Γιατί δεν δίνει άδεια η ΥΠΑ στην Turkish Airlines για δεύτερη πτήση
Κωνσταντινούπολη - Θεσσαλονίκη; Μήπως μας έπιασε κάποιος
εθνικισμός;
 
 Ακούστε την διαφωτιστική απάντηση (1-11-13) του
αντιπροέδρου της Aegean Airlines, Ευτύχιου Βασιλάκη (φωτό) στην
ιστοσελίδα http://money-tourism.blogspot.gr:
“Έχουμε τα δικαιώματα από το 2009, ζητάμε κάθε χρόνο χρονοθυρίδα
στην Κωνσταντινούπολη και δεν μας δίνουν. Ως δια μαγείας όμως το
ίδιο διάστημα η Turkish έχει τριπλασιαστεί
σε δραστηριότητα, αλλά εκείνη ελέγχει
τα slots πρακτικά του «Ατατούρκ» της
Κωνσταντινούπολης. Ως εκ τούτου, όταν
έχεις απέναντι ένα κράτος και έναν φορέα ο
οποίος αντίθετα με τους κανόνες που ισχύουν
στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπου άλλο πράγμα
είναι η αρχή διαχείρισης slots, άλλο πράγμα
είναι η υπηρεσία πολιτικής αεροπορίας, άλλο
πράγμα είναι το αεροδρόμιο της Αθήνας
και βεβαίως άλλο πράγμα είναι η Aegean, η
Ολυμπιακή ή οποιαδήποτε άλλη αεροπορική εταιρεία. Δεν έχουν σχέση
ούτε και ελέγχουν ο ένας τον άλλον.
Στα κράτη εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης τα πράγματα δεν είναι
ακριβώς έτσι, δεν υπάρχουν αυτοί οι κανόνες και εκεί οι τοπικοί
αερομεταφορείς ορίζουν τα πάντα και σερβίρουν με το μαχαίρι και το
καρπούζι. Εμείς λοιπόν στη Θεσσαλονίκη, από όπου όπως ξέρετε είναι
και η γυναίκα μου, πριν από 4 χρόνια είχαμε ανακοινώσει Θεσσαλονίκη
– Κωνσταντινούπολη. Την είδατε; Μήπως θεωρείτε ότι δεν πετάξαμε
γιατί είναι μακριά; Είναι όσο είναι η Αλεξανδρούπολη, περίπου, από
τη Θεσσαλονίκη η Πόλη. Γιατί δεν πάμε εκεί; Γιατί δεν μας δίνουν
χρονοθυρίδα.

Πέρσι επειδή πήρε παραπάνω χρονοθυρίδες, παραπάνω δικαιώματα,
η Turkish στην Αθήνα, πήρε και η Pegasus στην Αθήνα και έχουν
ουσιαστικά οι δύο τουρκικές εταιρείες τριπλασιάσει τα τελευταία 5 χρόνια
την δραστηριότητά τους προς την Ελλάδα είτε προς τη Θεσσαλονίκη είτε
προς την Αθήνα, ζητήσαμε και εμείς να πάρουμε κάποιες χρονοθυρίδες
για να εκτελέσουμε γραμμή από το Ηράκλειο που έχουμε μόνο εμείς
δικαίωμα, δεν έχουν οι Τούρκοι όπως και εμείς δεν έχουμε πρόσβαση
στην Άγκυρα που μπορούν να πετάνε μόνο αυτοί.
Λοιπόν, δεν μας έδωσαν. Μας έδωσαν τελικώς μετά
από χίλια παρακάλια και χίλιες πιέσεις 4.00’ άφιξη
το βράδυ στην Κωνσταντινούπολη, 5.00’ το πρωί
αναχώρηση. Και το πετάξαμε. Μόνο και μόνο για να
δείξουμε ότι έστω και αυτό το οποίο το λένε στην
αεροπορική αγορά junk slot, δηλαδή αυτό που δίνεις
όταν θέλεις να του πεις: φύγε από εδώ, βρε βλάκα,
γιατί τι θα κάνεις εκείνη την ώρα το βράδυ; Στα
μπουζούκια θα πάνε στην Αθήνα ή στο Ηράκλειο ή
στην Κωνσταντινούπολη; Παρόλα αυτά το πετάξαμε.
Κάποια στιγμή πρέπει και εκείνοι να δείξουν
μία αμοιβαιότητα. Βεβαίως είναι δέκα φορές πιο
μεγάλοι, τέλεια. Θέλουν να πετάνε τρεις φορές
παραπάνω, βέβαια. Όμως είμαστε δύο χώρες. Ας
δώσουν και στις δικές μας εταιρείες τη δυνατότητα
να πετάξουμε εκεί και αν δεν έχουμε τη δυνατότητα
να το κάνουμε οικονομικά, από στόλο, από εμπορική
δυνατότητα, από διάθεση, επειδή δεν μας αγαπάνε
οι επιβάτες, εντάξει να μην το κάνουμε. Αλλά να
μας τη δώσουν, ρε παιδιά. Δεν μπορεί, τι σόι σχέση
είναι αυτή μεταξύ χωρών όπου λέμε ότι έχουμε μία
διμερή σύμβαση, όπου ο ένας μόνο δίνει και ο άλλος
απωθεί;”.
Σας θυμίζει κάτι από τις διακρατικές μας
σχέσεις;! Σημειώστε κι ότι αυτό το διάστημα η
διευθύντρια της ΤΑ αλωνίζει την Ελλάδα για νέες
συνδέσεις με την Πόλη, δήθεν για το καλό μας
(για να μας φέρει ως και ...Ιάπωνες τουρίστες!),
τη στιγμή που κουβαλάει όλους τους (κωλο)
Έλληνες να τα ακουμπήσουν στην Ισταμπούλ των
καφροσήριαλ. Θα σοβαρευτούμε ποτέ;

ΑΝΤΙΦΩΝΗΤΗΣ
ΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΟ ΠΑΝΘΡΑΚΙΚΟ ΕΝΤΥΠΟ ΓΝΩΜΗΣ