Ο μεγάλος άρχοντας του κόσμου, ο Δίας ! ! !

 

Ο μεγάλος άρχοντας του κόσμου, ο Δίας, οδηγώντας φτερωτό άρμα, πρώτος πορεύεται... Πίσω του έρχεται στρατιά θεών και δαιμόνων, διαιρεμένη σε έντεκα μέρη (τάγματα). Γιατί μονάχα η Εστία μένει μέσα στον οίκο των θεών. Οι άλλοι έντεκα πάνε μπροστά ο καθένας με την σειρά που ορίστηκε.
Πολλά και τερπνότατα θεάματα και περάσματα υπάρχουν εκεί στον ουρανό, που τα περνοδιαβαίνει το γένος των μακάριων θεών, ο καθένας εκτελώντας το έργο του. Και πάντα τους ακολουθεί όποιος θέλει κ όποιος μπορεί να τους ακολουθεί. Ο φθόνος στέκει έξω από τον θείο τούτον χορό
 Και όταν πια πηγαίνουν για συμπόσιο προχωρούν από ανηφορικό δρόμο, ώσπου να φτάσουν στην υψηλότερη κορφή του ουράνιου θόλου, απ' όπου φαίνεται ο τόπος πάνω από τον ουρανό.
Τα οχήματα των θεών προχωρούν εύκολα επειδή έχουν ισορροπία ενώ τα άλλα με δυσκολία.
Γιατί το άλογο που μετέχει στην κακία βαραίνει και γέρνει προς την γη αν ο ηνίοχος δεν το έχει τιθασεύσει καλά.

 

Εκεί τότε η ψυχή μοχθεί και κάνει τον έσχατο αγώνα. Επειδή οι ψυχές που ονομάζουμε αθάνατες, όταν φτάσουν στην άκρη της αψίδας, στέκουν στο καταράχι του ουρανού κ η περιφορά τις πάει γύρω ώστε να βλέπουν κάθε τι έξω από τον ουρανό.............
Όσο κρατά αυτή η περιφορά έχει κάτω από τα μάτια της την καθαυτό δικαιοσύνη, σωφροσύνη και την γνώση. Όχι αυτή που προήλθε από μεταβολές ούτε αυτή που παρουσιάζει διαφορές για κάθε πράγμα, μα η επιστήμη που ενδιαφέρεται για την ουσία των όντων. Και αφού χορτάσει με τ αληθινά όντα ξαναμπαίνει στο μέσα μέρος του ουρανού και γυρίζει στον οίκο της.........
Από τις άλλες όμως ψυχές, όποια μπορεί ν ακολουθήσει τον θεό που της μοιάζει υψώνει το κεφάλι και κάνει την κυκλική περιφορά μαζί με τον θεό.
Μα επειδή φοβάται από τα άλογα με κόπο ξεχωρίζει τα όντα. Άλλη ψυχή πάλι μια σηκώνει το κεφάλι και μια το χαμηλώνει κ επειδή τα άλογα τραβάνε βίαια μερικά όντα τα βλέπει μερικά όχι. Άλλες ψυχές τέλος επιθυμώντας τον υπερουράνιο τόπο ακολουθούν αλλά δεν έχουν ανάλογη δύναμη και τριγυρνάνε κάτω από τον ουράνιο θόλο σπρώχνοντας η μια την άλλη.
Έτσι γίνεται μεγάλος θόρυβος και ανταγωνισμός και εξ αιτίας του ηνιόχου πολλές ακρωτηριάζονται και άλλες σπάνε τα φτερά τους. Έτσι αναγκάζονται να φύγουν χωρίς να δουν το Απόλυτο Ον. Μετά την φυγή τους λοιπόν τρέφονται με εικασίες.
Ο λόγος που πηγαίνουν όλες εκεί είναι επειδή εκεί είναι το λιβάδι που παράγεται η τροφή για τα φτερά τους και που φέρνει ανάλαφρα ψηλά την ψυχή..................... 

Πλάτων Φαίδρος 

ΕΛλάνθεια Ε.Φ.Η. Παππά