Η Ακρόπολη της Αθήνας και τα μνημεία της είναι παγκόσμια σύμβολα του κλασικού πνεύματος και του πολιτισμού και αποτελούν το μεγαλύτερο αρχιτεκτονικό και καλλιτεχνικό συγκρότημα κληροδότησε από την ελληνική αρχαιότητα στον κόσμο. Στο δεύτερο μισό του πέμπτου αιώνα π.Χ. η Αθήνα, μετά τη νίκη κατά των Περσών και την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας, πήρε μια ηγετική θέση ανάμεσα στις άλλες πόλεις-κράτη του αρχαίου κόσμου. Στην εποχή που ακολούθησε, η σκέψη και η τέχνη άνθισε, μια εξαιρετική ομάδα καλλιτεχνών τεθεί σε εφαρμογή τα φιλόδοξα σχέδια της Αθηναϊκής Περικλή και, υπό την εμπνευσμένη καθοδήγηση του γλύπτη Φειδία, μεταμόρφωσαν το βραχώδη λόφο σε ένα μοναδικό μνημείο της σκέψης και του τέχνες. Τα πιο σημαντικά μνημεία χτίστηκαν κατά τη διάρκεια αυτού του χρόνου: ο Παρθενώνας, που χτίστηκε από τον Ικτίνο, η Erechtheon, τα Προπύλαια, η μνημειακή είσοδος στην Ακρόπολη, που σχεδιάστηκε από τον Μνησικλή και το μικρό ναό Αθηνάς Νίκης.
Η Ακρόπολη της Αθήνας είναι η υπέρτατη έκφραση της προσαρμογής της αρχιτεκτονικής σε ένα φυσικό χώρο. Αυτό το μεγάλο σύνθεση απόλυτα ισορροπημένο μαζικές δομές δημιουργεί ένα μνημειώδες τοπίο μοναδικής ομορφιάς που αποτελείται από μια πλήρη σειρά από αριστουργήματα του 5ου π.Χ. αιώνα. Τα μνημεία της Ακρόπολης έχουν ασκήσει μια εξαιρετική επιρροή, όχι μόνο στην ελληνορωμαϊκή αρχαιότητα, μια στιγμή στον κόσμο της Μεσογείου θεωρούνταν υποδειγματικά μοντέλα, αλλά στη σύγχρονη εποχή, καθώς και.
Από τον μύθο στην θεσμοθετημένη λατρεία, η Ακρόπολη, λόγω της ακρίβειας και την ποικιλομορφία της, φέρει μια μοναδική μαρτυρία για τις θρησκείες της αρχαίας Ελλάδα. Είναι το ιερό ναό από τον οποίο ξεπήδησε θεμελιώδεις μύθοι για την πόλη. Καταδεικνύει τους πολιτισμούς της Ελλάδα για περισσότερο από μια χιλιετία. Από το Βασιλικό Παλάτι των βασιλέων τον 15ο αιώνα π.Χ. και τα πελασγικά τείχη της πρώτης οχύρωσης, στο Ωδείο κατασκευάστηκε το 161 μ.Χ. από τον Ηρώδη του Αττικού, μια μοναδική σειρά από δημόσια μνημεία χτίστηκε και διατηρείται σε ένα από τα πυκνότερα χώρους της Μεσογείου .
Η Ακρόπολη βρίσκεται σε ένα βραχώδες ακρωτήρι 156m πάνω από την κοιλάδα του Ιλισού? Καλύπτει μια επιφάνεια μικρότερη από 3HA. Από τη 2η χιλιετία π.Χ. ήταν ένα φρούριο χώρους προστασίας της λατρείας και των βασιλικών ανακτόρων. Η πρόσβαση στο οροπέδιο προστατευόταν από έναν τοίχο, την Pelasgicon, που υπήρχαν πριν από τις επιδρομές των Δωριέων που απειλούνται Αθήνας που αρχίζει το 1200. Μετά την πτώση των τυράννων, Ίππαρχος το 514 και τον Ιππία το 510, η Ακρόπολη ανακατασκευάστηκε. Η Pelasgicon, που ένας χρησμός των Δελφών κηρυχθεί καταραμένοι, καταστράφηκε. Η Άνω Πόλη, στερηθεί τις επάλξεις του, αποδυναμώθηκε, και το 480 οι Πέρσες με τον Ξέρξη ανέλαβε καίει και λεηλατεί τα ιερά. Παραδόξως, η λεηλασία της Ακρόπολης το 480 π.Χ. εγγυάται τη διατήρηση μιας από τις πιο εντυπωσιακές συλλογές της αρχαϊκής γλυπτικής στον ελληνικό κόσμο. Το προτείχισμα καταστράφηκε το 472 - 471, την ίδια χρονική στιγμή με τα «Μακρά Τείχη», το οποίο περικλείεται Αθήνα και το λιμάνι του στον Πειραιά. Με Περικλή τον 5ο αιώνα π.Χ., σηματοδοτεί το απόγειο της αθηναϊκής δημοκρατίας. Μια περίοδο αρκετών δεκαετιών, 447 - 406 π.Χ., είδε την διαδοχική κτίριο του κυρίως ναού αφιερωμένου στην Αθηνά, ο Παρθενώνας? Τα Προπύλαια, η μνημειακή είσοδος η οποία αντικατέστησε την Πύλη του Πεισίστρατου, χτισμένη στο χώρο μιας από τις εισόδους η ακρόπολη των αρχαίων βασιλέων? του ναού της Αθηνάς Νίκης? και το Ερέχθειο - τα τέσσερα αριστουργήματα της κλασικής ελληνικής τέχνης. Αν και το καταστροφικό Πελοποννησιακό πόλεμο και τη συνθηκολόγηση της Αθήνας τον Απρίλιο του 404 π.Χ. προκάλεσε την κατεδάφιση των Μακρών Τειχών, που δεν επηρέασε των μνημείων της Ακρόπολης.
Ο ιερός λόφος της Αθήνας, τα μνημεία των οποίων ήταν το θαυμασμό όλων, συνέχισε να ωραιοποιημένο από τις ισχυρές προσωπικότητες της στιγμής, συμπεριλαμβανομένων των ηγεμόνων της Περγάμου, την Καππαδοκία και την Αίγυπτο, Ρωμαίοι αυτοκράτορες, όπως ο Κλαύδιος και τον Αδριανό, και πλούσιοι ιδιώτες, όπως Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, το ιδιωτικό δάσκαλο του Μάρκου Αυρήλιου. Η πρώτη επίπτωση της βλάβης στη μνημειακή κληρονομιά της Ακρόπολης ήρθε κατά τη στιγμή της επιδρομής των Ερούλων το 267 μ.Χ.. Έκτοτε και παρά τις μεγάλες περιόδους σχετικής ηρεμίας, τα μνημεία και την περιοχή έχουν καταστραφεί πολλές φορές. Οι Βυζαντινοί μετέτρεψαν τις εκκλησίες σε ναούς και να απομακρύνονται θησαυρούς τέχνης τους στην Κωνσταντινούπολη. Μετά την πτώση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας το 1204, η Αθήνα είχε τεθεί στα χέρια των Φράγκων αρχόντων που είχαν λίγο σεβασμό για τα ερείπια του. Όταν οι Τούρκοι κατέλαβαν την πόλη το 1456, έγινε τζαμί και το Ερεχθείο χρησιμοποιήθηκε κατά καιρούς ως το χαρέμι του Τούρκου διοικητή. Το 1687, η πιο τραγική από τις ημερομηνίες, η πολιορκία της Ακρόπολης από τους Ενετούς στρατεύματα του Μοροζίνι είχε ως αποτέλεσμα την έκρηξη του Παρθενώνα, την οποία οι Τούρκοι χρησιμοποιήθηκε ως πυριτιδαποθήκη. Κατά τον 19ο αιώνα, με την επίσημη άδεια από τον Σουλτάνο, ο Λόρδος Έλγιν, πρεσβευτή του βασιλιά της Αγγλίας στην Υψηλή Πύλη, ολοκλήρωσε τη λεηλασία με την απόκτηση τμημάτων μάρμαρο που από το 1815 ήταν το καμάρι του Βρετανικού Μουσείου. Μετά από έναν αιώνα των ανασκαφών και βελτιώσεις της ιστοσελίδας, η Ακρόπολη είναι τώρα ένα πεδίο δοκιμών για τις πιο καινοτόμες υπαίθριο τεχνικές διατήρησης που αποσκοπούν στη διασφάλιση των τμημάτων μαρμάρου, οι οποίες έχουν πληγεί από τα βαρέα ατμοσφαιρικής ρύπανσης.
Τάσος Κανάκης
Πηγή: UNESCO / CLT / WHC
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου