Η
21η Δεκεμβρίου 2012, για πολλούς θα μπορούσε να είναι το πέρασμα μεταξύ
του τριγώνου «’Ιμερου, Δείμου και του Φόβου».
Από την 12η Δεκεμβρίου - 13η και 14η εισήλθαμε, ορισμένοι στη Τροχιά
του Δείμου.
Η κερκόπορτα παρέμεινε ανοιχτή, φυλασσόμενη από τον Κέρβερο.
Προχωρήσαμε στο 2013 και συνεχίζουμε ..
Η θύρα παραμένει ανοιχτή μέχρι ο ανθρώπινος νους να αντιληφθεί την
έννοια του "Ι", τη διαφορά αλλά και τη συνοχή των Ελληνικών γραμμάτων,
από το "Φόβο" στο "Φοίβο".
Από τα τιτανικά μας πάθη, στην έλευση του Φωτός, την χαρά, και την
ευδαιμονία.
Καλούμαστε να αντεπεξέλθουμε, να συντηρήσουμε, και να τηρήσουμε την μια υπόσχεση μας "ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΜΕ ΆΝΘΡΩΠΟΙ" ...
ΦΟΒΟΣ- ΦΟΙΒΟΣ Ι ( Γιώτα) και η κατάληξη "ίσμα", μας παραπέμπει εύστοχα, ως το 9ο γράμμα της Ελληνικής αλφαβήτου, στην Ίαση του κτίσματος του ανθρώπινου γένους. "Ισμα" είναι το κτήριο σύμφωνα με τον Ησύχιο, και το "Ι" πρωτοστατεί για να χαράξει την Κάθετη στη συνέχεια ακτινοβολία του Απόλλωνα - Ήλιου, με το Ηλιοστάσιο και την Ισημερία. Δια Πυρός αφενός, το πέρασμα, η μύηση και η διείσδυση στα νοήματα ζωής. Κοινώς διύλιση πνεύματος, αφετέρου το πέρασμα στην "Ίσια" - Ευθεία , στην αμεσότητα και την Ειλικρίνεια, ώστε να γίνει κάθε ένας μας Ισιοστήμονας.
Ι και Ε μαζί γιατί είναι Ίσια - Ευθεία η ΔΙΑ-δρομή του ανθρώπου, και οδηγεί στην αντίπερα όχθη, δια την αντίληψη της ουσιαστικής ανάγκης, της ενσυνείδητης επιλογής και της περαίωσης εκκρεμοτήτων. Καθείς ποικιλοτρόπως επιλέγει και επιλέγεται . Αναλαμβάνει και εκτελεί ή αποσύρεται. Αποστολή ή χρέος ... αγώνας νυν υπέρ πάντων η Ελλάς. Η Ελληνική μαθηματική γλώσσα που σημαίνει όπως ο Απόλλων, και που με νοήματα και νήματα, που ανασύρουν το πνεύμα, ταξιδεύουν το Νου μέσα από πολυδιάστατα πεδία στην ολοκλήρωση και το «ΕΙ».
Και για να προχωρήσει, να προοδεύσει η ΕΛλάνια, χρειάζεται το στόλο της καθαρό, αγνό, δυνατό. Στόλος και στρατός και σύμμαχος και πολεμιστής είσαι ΕΣΥ! Εμείς μαζί στο "ΕΝ". Η "ΑΡΓΩ"ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΑΕΝΑΑ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ ΠΛΗΡΩΜΑΤΑ , ΣΥΝ- ΠΛΗΡΩΜΑΤΑ .. ΠΡΟΣ-ΦΕΡΟΥΜΕ ΤΗΝ " ΣΥΝ-ΤΕΛΕΙΑ" ... ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΜΑΣ, ΜΕ ΤΗ ΒΟΗ-ΘΕΙΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ, ΣΑΝ ΑΥΤΟ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ ΖΑΓΡΕΑ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ, ΠΟΥ ΕΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΤΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΝΥΧΤΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΣΤΟ ΧΕΙΜΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ. ΤΟ ΧΕΙΜΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΣΤΟ ΧΟΡΗΓΟ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ - ΤΟ ΦΩΤΟΦΟΡΟ ΑΠΟΛΛΩΝΑ Το πρωί της 21ης Δεκεμβρίου ο Ήλιος κάνει τη μικρότερη τροχιά γύρω απο τη γη, η νύχτα είναι η μεγαλύτερη του έτους, ΑΛΛΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΠΙΟ ΚΟΝΤΙΝΟ ΣΗΜΕΙΟ ΣΤΗ ΓΗ. Έτσι το βράδυ της 22ης Δεκεμβρίου, ο Φωτοδότης, ο Φωσφόρος Απόλλων, ο Καθάρσιος, ρίχνει τις ακτίνες του κάθετα πλέον και καθοριστικά. Κατά συνέπεια, δεν είναι η πάλη της Νύχτας με το Φως, αλλά η συνεργασία της Σελήνης της Άρτεμης με τον αδερφό της Απόλλων.
Εορτάζεται ο Διόνυσος Ζαγρέας για τη μέθεξη και ουχί τη μέθη . Διόνυσος και Απόλλων στο ΕΝ, για να εορταστεί η μάχη που δίνει ο Ήλιος για να καθαρίσει να ζεστάνει και να φωτίσει με το Απολλώνιο Φως και να φέρει τα Ηλιούγεννα. Τα γνωστά παλαιά Σατουρνάλια, ( όπου εορτή του Κρόνου προγενέστερα - Κρόνια) . Ιστορικά στοιχεία πάμπολλα, κάθε ένας μας μπορεί να αναζητήσει προς ενημέρωση και γνώση. Σύμφωνα με την δικιά μας, την Ελληνική θεώρηση- ιστορία, φιλοσοφία και τρόπο ζωής, το Χειμερινό ηλιοστάσιο είναι η αφετηρία των Βρουμαλίων, της Γέννησης του Ήλιου.
Στην ουσία αποτελεί την έκκληση στη Δήμητρα, στη Φύση, στην ανθρώπινη φύση μας, για να ξυπνήσει, να ανθοφορήσει και να ισορροπήσει.
Το μέσο για να επιτευχθεί η γονιμότητα, είναι το "υγρό του αμπελιού" που ποτίζει τη γη- Δημήτηρ-Παν γαία - ο Διόνυσος.
Η έκφραση αυτής της ανάγκης, πραγματώνεται μέσα από την "τέλεια και αρχέγονη έκκληση στον Φοίβο". Η ΈΚΚΛΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΉΛΙΟ ΤΟ "ΝΟΗΤΟ" - ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ. Για να μείνει κοντά στον άνθρωπο το Φως. Για να ενδυναμώσει και να μη χαθεί η Ελπίδα, η ζεστασιά μέσα στη καρδιά του Χειμώνα. Ενός χειμώνα ψυχής, ενός κρύου χειμώνα που καθένας καλείται για τον προσωπικό Ηράκλειο Άθλο του.
«Τον Βάκχο τον περίστυλο επικαλούμαι, τον δωρητή του κρασιού, που περιστρεφόμενος προς κάθε κατεύθυνση στα δώματα του Κάδμου, τη γη στήριξε….» (Ορφέως, Βάκχου Περικιόνιου θυμίαμα)
Ο Διόνυσος, ο Βάκχος έρχεται με τις Μαινάδες, (όπου Μανάς είναι η ικανότητα που διακρίνει τον άνθρωπο, επειδή έχει νοημοσύνη και ηθική). Γεννιέται από τη παρθένα Σεμέλη, συνοδεύει τον Απόλλωνα, και έτσι επιτυγχάνεται η σύλληψη με τη σύνοδο αστερισμών για να περάσει μέσα από μύθους στη πραγματικότητα, και να μεταφερθεί το νέο της Γέννησης ενός θεού και κατά συνέπεια της ΣΥΝ- ΕΙΔΗΣΗΣ... ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΦΩΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΡΜΟΝΙΑΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΜΑΣ.
ΤΑ ΗΛΙΟΥΓΕΝΝΑ
Ο Στησίχορος αναφέρει : Κι ο Ήλιος εκατέβαινε σε χρυσαφένιο τάσι,
ο γιος του Υπερίωνα, τον Ωκεανό περνώντας,
να φτάσει μέσα στης νυχτός της ιερής τα βάθη
στη μάνα, στη γυναίκα του, στ’ αγαπητά παιδιά του.
Ενδεικτικές γεννήσεις στο διάστημα των Πανάρχαιων Ελληνικών Ηλιούγεννων, είναι η γέννηση του Ηρακλή,του Άδωνη, του Ρα, του Ατόν και του Όσιρη, του Βράχμα και Βισνού, του Μίθρα, του Ωρου, του Βααλ, και πολλών άλλων. Τα δικά μας Ηλιούγεννα διαρκούσαν 12 ημέρες, τιμώνταν έτσι αντιπροσωπευτικές θεότητες - δηλαδή βασικές αρχές που διέπουν τον άνθρωπο και συνδράμουν στην ενάρετη ζωή. Το όλον μέσα από μία λέξη " Απόλλων" Απόλλων ο Υπατος θεός, όπου "Ιαω" - Ιανός, είναι για τους μυημένους "Δίας- Αδης- Ποσειδώνας- Απόλλων.
Ο Δίας για παράδειγμα και η Κυβέλη, τιμώνταν με στολισμούς, και λιτανείες. Τα κάλαντα του Τριέσπερου - του Απόλλωνα, οι διακοσμητικές κορδέλες και τα φαναράκια που κρέμονταν από ένα δέντρο ελιάς, συμβόλιζαν τη δύναμη του Φωτός, τη γέννηση του Αήττητου Ζωοδότη Ηλίου, την πνευματική φώτιση. Ο στολισμός ενός δέντρου, συναντάται ακόμα στους Κέλτες , Δρυίδες, αλλά και στους Βίκινγκς, σημεία πού οι πρόγονοί μας επισκέφθηκαν και μετέφεραν φως, έθιμα, γνώση και πολιτισμό.
Η ειρεσιώνη και η ικετηρία είναι τα δικά μας ΕΛληνικά δέντρα.
«Των δένδρων το νόμο αυξάνει ο χαρωπός Διόνυσος, το αγνό φέγγος της αυγής που συλλέγονται οι καρποί» Πίνδαρος. Αυτά στολίζαμε, με ένα κλαδί ελιάς και δάφνης περιφέρονταν τα παιδιά μας στους δρόμους και στα γειτονικά σπίτια για να μεταφέρουν την επιστροφή του Φωτός, της Ζωής. Στα θεσμοφόρια μοιράζαμε τον Άρτο- τη σημερινή βασιλόπιτα. ο "Άγιος Βασίλης" είναι ο δικός μας Απόλλωνας επάνω στο άρμα του που μοιράζει το Φως - τα αγαθά της ζωής σε όλους.
ΤΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΤΡΙΕΣΠΕΡΟΥ Τα Κάλαντα του Τριέσπερου, από τους Αρχαίους Χρόνους, και την Κύπρο.
Καλήν εσπέραν άρχοντες, αν είναι ορισμός σας Ηλίου τη θεία γέννηση να πω στ' αρχοντικό σας. Απόλλων άρχοντα θεέ, έλα ξανά κοντά μας συ φωτοδότη Βασιλιά, φώτισε την καρδιά μας. Λιώσε τα χιόνια στα βουνά ζέστανε τα πλατάνια φέρε μας γέλια και χαρά, ειρήνη και ζωντάνια. Στο σπίτι αυτό που μπήκαμε οι εστίες να μη σβήσουν κι όλοι οι νοικοκυραίοι του χίλια χρόνια να ζήσουν Ποιος θεός όμως θα μπορούσε να είναι ο πιο γιορτινός ; Ποιος θεός θα μπορούσε να ευφραίνει καρδία και να φέρει τους ανθρώπους κοντά ; Στη καρδιά λοιπόν του χειμώνα, Ας πιούμε και ας γιορτάσουμε με οίνο !
«Τον Διόνυσο προσκαλώ, τον θορυβώδη που φωνάζει ευά! Τον πρωτογενή που έχει δύο φύσεις και γεννήθηκε τρεις φορές. Τον Βακχικό βασιλιά, που ζει στους αγρούς, τον ανέκφραστο, τον απόκρυφο που έχει δύο κέρατα και δύο μορφές, τον γεμάτο από κισσό, που έχει πρόσωπο ταύρου, τον βακχικό, τον αγνό, τον τριετή που τρέφει τα σταφύλια και έχει για πέπλο βλαστάρια…… Αθάνατε θεέ, άκουσε μακάριε τη φωνή μου και σπεύσε με γλυκύτητα και με προσήνεια, έχοντας ευμενή διάθεση μαζί με τις καλλίζωνες συντρόφους σου». (Ορφέως, «Διονύσου θυμίαμα»).
Ας ευχηθούμε "εὐοῑ και εὐοὶ και εὐαὶ και εὐαί και εὖα και εὐάν" ,( επιφώνημα Διονυσιακού Ενθουσιασμού) , ή αν προτιμάτε "εβίβα" , από το vivere, που σημαίνει ΖΩΗ ! Γιατί ο Διόνυσος θα μπορούσε να ταιριάζει περισσότερο από όλους ! ο Διόνυσος ως Α και Ω . Ο Διόνυσος ο καλός ποιμένας, Ο Διόνυσος που είναι κοντά στην ανθρώπινη φύση. ΔΙΟΝΥΣΟΣ = ΔΙΑΣ + ΟΙΝΟΣ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟ ΔΙΟΝΥΣΟΥ - ΤΟΥ ΔΙΑΜΕΛΙΣΜΕΝΟΥ - ΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕ. ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΜΠΕΛΟΣ. ΓΙΑΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΟΤΑΜΙ, ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΕΛΘΕΙ ΚΑΘΕ ΘΝΗΤΟΣ ΣΤΗΝ ΑΤΡΑΠΟ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ.
Ό γιος της Περσεφόνης και του Δία. ο κυνηγημένος από τους Τιτάνες ! Ναι, ένας διαμελισμένος που γιορτάζει, που πεθαίνει και που ξαναγεννιέται. Όπως η Ελλάδα, όπως κάθε Έλληνας ! Είναι αυτός που σε κυνηγάει για να σε φτάσει στη θέωση,(ο Ζ - ΑΓΡΕΥΣ) είναι αυτός που κατέχει τα μυστήρια της ζωής αλλά και του θανάτου, αυτός που συνδυάζει τα δάκρυα με τους σάτυρους και το βακχικό γλέντι! Είναι ο Διόνυσος που κοιτάζεις στο καθρέφτη και καλείσαι να μετριάσεις να νικήσεις τους Τιτάνες, τα πάθη και τις ορμές σου, για να σε οδηγήσει στους Δελφούς, και να δεις το Φως. Είναι ο Διόνυσος που ανεβάζει στον ουρανό τη μητέρα του Περσεφόνη κοντά στους Ολύμπιους. Είναι η Ψυχή σου, Η ψυχή της παρέας, το κέφι και η αυτοθυσία. ΔΙΟΝΥΣΟΣ = ΔΙΑΣ + ΝΥΣΗ ΒΑΚΧΟΣ = ΙΑΚΧΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΗΧΟΣ, ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΙΝΗΣΗ - ΔΟΝΗΣΗ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΕΛΘΕΙ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ Η ΙΑΣΗ, Ο ΙΑΚΧΟΣ ΚΑΙ Ο ΟΡΦΕΑΣ, ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΠΕΙΑ Ο ΑΠΟΛΛΩΝ ! Είναι Διόνυσος και Απόλλωνας μαζί ! - ΚΒΑΝΤΟΜΗΧΑΝΗ ΚΑΙ ΠΥΛΗ ΓΝΩΣΗΣ ΔΙΟΣ !, γιατι Δίας και Διόνυσος έχουν κοινή καταγωγή. Ο Δίας διόρισε βασιλιά των Θέών τον γίο του, και τον προίκισε με ΣΚΗΠΤΡΟ ΚΑΙ ΚΕΡΑΥΝΟ, ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΤΕΣΤΗΣΕ ΥΠΕΥΘΥΝΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ - ΡΟΗΣ. ( ΑΚΡΑΤΟΣ ΟΙΝΟΣ- ΙΓΩΡ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΟΜΗΡΟ).
ΖΕΥΣ ΚΡΗΤΑΓΕΝΗΣ, ΥΑΚΙΝΘΟΣ (Αρκαδία) , ΔΙΟΝΥΣΟΣ Ζ- ΑΓΡΕΥΣ . Γι' αυτό το Λόγο Κορύβαντες και Κουρήτες και Κάβειροι και Σιληνοί τους συνόδευαν. Ήταν τα "μέσα", στρατιώτες, δαιμόνια πνεύματα, του Νερού, του Αιθέρα, και της Φωτιάς. Νύμφες και Πάνες, που συμβάλλουν στην αποκρυπτογράφηση, τη μίμηση πράξεως, σπουδαίας και τελείας, της Ζωής τη τραγωδία... (Τράγων Ωδή) .
Είσαι ο θνητός που έρχεται στη ζωή ως "Νέος Διόνυσος", ως "Βάκχος και νεομύητος", και που η γνώση - η σοφία, η Αθηνά, βοηθά για να γίνεις Θεός κοντά στον "Απόλλων.."
Καλούμαστε να αντεπεξέλθουμε, να συντηρήσουμε, και να τηρήσουμε την μια υπόσχεση μας "ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΜΕ ΆΝΘΡΩΠΟΙ" ...
ΦΟΒΟΣ- ΦΟΙΒΟΣ Ι ( Γιώτα) και η κατάληξη "ίσμα", μας παραπέμπει εύστοχα, ως το 9ο γράμμα της Ελληνικής αλφαβήτου, στην Ίαση του κτίσματος του ανθρώπινου γένους. "Ισμα" είναι το κτήριο σύμφωνα με τον Ησύχιο, και το "Ι" πρωτοστατεί για να χαράξει την Κάθετη στη συνέχεια ακτινοβολία του Απόλλωνα - Ήλιου, με το Ηλιοστάσιο και την Ισημερία. Δια Πυρός αφενός, το πέρασμα, η μύηση και η διείσδυση στα νοήματα ζωής. Κοινώς διύλιση πνεύματος, αφετέρου το πέρασμα στην "Ίσια" - Ευθεία , στην αμεσότητα και την Ειλικρίνεια, ώστε να γίνει κάθε ένας μας Ισιοστήμονας.
Ι και Ε μαζί γιατί είναι Ίσια - Ευθεία η ΔΙΑ-δρομή του ανθρώπου, και οδηγεί στην αντίπερα όχθη, δια την αντίληψη της ουσιαστικής ανάγκης, της ενσυνείδητης επιλογής και της περαίωσης εκκρεμοτήτων. Καθείς ποικιλοτρόπως επιλέγει και επιλέγεται . Αναλαμβάνει και εκτελεί ή αποσύρεται. Αποστολή ή χρέος ... αγώνας νυν υπέρ πάντων η Ελλάς. Η Ελληνική μαθηματική γλώσσα που σημαίνει όπως ο Απόλλων, και που με νοήματα και νήματα, που ανασύρουν το πνεύμα, ταξιδεύουν το Νου μέσα από πολυδιάστατα πεδία στην ολοκλήρωση και το «ΕΙ».
Και για να προχωρήσει, να προοδεύσει η ΕΛλάνια, χρειάζεται το στόλο της καθαρό, αγνό, δυνατό. Στόλος και στρατός και σύμμαχος και πολεμιστής είσαι ΕΣΥ! Εμείς μαζί στο "ΕΝ". Η "ΑΡΓΩ"ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΑΕΝΑΑ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ ΠΛΗΡΩΜΑΤΑ , ΣΥΝ- ΠΛΗΡΩΜΑΤΑ .. ΠΡΟΣ-ΦΕΡΟΥΜΕ ΤΗΝ " ΣΥΝ-ΤΕΛΕΙΑ" ... ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΜΑΣ, ΜΕ ΤΗ ΒΟΗ-ΘΕΙΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ, ΣΑΝ ΑΥΤΟ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ ΖΑΓΡΕΑ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ, ΠΟΥ ΕΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΤΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΝΥΧΤΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΣΤΟ ΧΕΙΜΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ. ΤΟ ΧΕΙΜΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΣΤΟ ΧΟΡΗΓΟ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ - ΤΟ ΦΩΤΟΦΟΡΟ ΑΠΟΛΛΩΝΑ Το πρωί της 21ης Δεκεμβρίου ο Ήλιος κάνει τη μικρότερη τροχιά γύρω απο τη γη, η νύχτα είναι η μεγαλύτερη του έτους, ΑΛΛΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΠΙΟ ΚΟΝΤΙΝΟ ΣΗΜΕΙΟ ΣΤΗ ΓΗ. Έτσι το βράδυ της 22ης Δεκεμβρίου, ο Φωτοδότης, ο Φωσφόρος Απόλλων, ο Καθάρσιος, ρίχνει τις ακτίνες του κάθετα πλέον και καθοριστικά. Κατά συνέπεια, δεν είναι η πάλη της Νύχτας με το Φως, αλλά η συνεργασία της Σελήνης της Άρτεμης με τον αδερφό της Απόλλων.
Εορτάζεται ο Διόνυσος Ζαγρέας για τη μέθεξη και ουχί τη μέθη . Διόνυσος και Απόλλων στο ΕΝ, για να εορταστεί η μάχη που δίνει ο Ήλιος για να καθαρίσει να ζεστάνει και να φωτίσει με το Απολλώνιο Φως και να φέρει τα Ηλιούγεννα. Τα γνωστά παλαιά Σατουρνάλια, ( όπου εορτή του Κρόνου προγενέστερα - Κρόνια) . Ιστορικά στοιχεία πάμπολλα, κάθε ένας μας μπορεί να αναζητήσει προς ενημέρωση και γνώση. Σύμφωνα με την δικιά μας, την Ελληνική θεώρηση- ιστορία, φιλοσοφία και τρόπο ζωής, το Χειμερινό ηλιοστάσιο είναι η αφετηρία των Βρουμαλίων, της Γέννησης του Ήλιου.
Στην ουσία αποτελεί την έκκληση στη Δήμητρα, στη Φύση, στην ανθρώπινη φύση μας, για να ξυπνήσει, να ανθοφορήσει και να ισορροπήσει.
Το μέσο για να επιτευχθεί η γονιμότητα, είναι το "υγρό του αμπελιού" που ποτίζει τη γη- Δημήτηρ-Παν γαία - ο Διόνυσος.
Η έκφραση αυτής της ανάγκης, πραγματώνεται μέσα από την "τέλεια και αρχέγονη έκκληση στον Φοίβο". Η ΈΚΚΛΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΉΛΙΟ ΤΟ "ΝΟΗΤΟ" - ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ. Για να μείνει κοντά στον άνθρωπο το Φως. Για να ενδυναμώσει και να μη χαθεί η Ελπίδα, η ζεστασιά μέσα στη καρδιά του Χειμώνα. Ενός χειμώνα ψυχής, ενός κρύου χειμώνα που καθένας καλείται για τον προσωπικό Ηράκλειο Άθλο του.
«Τον Βάκχο τον περίστυλο επικαλούμαι, τον δωρητή του κρασιού, που περιστρεφόμενος προς κάθε κατεύθυνση στα δώματα του Κάδμου, τη γη στήριξε….» (Ορφέως, Βάκχου Περικιόνιου θυμίαμα)
Ο Διόνυσος, ο Βάκχος έρχεται με τις Μαινάδες, (όπου Μανάς είναι η ικανότητα που διακρίνει τον άνθρωπο, επειδή έχει νοημοσύνη και ηθική). Γεννιέται από τη παρθένα Σεμέλη, συνοδεύει τον Απόλλωνα, και έτσι επιτυγχάνεται η σύλληψη με τη σύνοδο αστερισμών για να περάσει μέσα από μύθους στη πραγματικότητα, και να μεταφερθεί το νέο της Γέννησης ενός θεού και κατά συνέπεια της ΣΥΝ- ΕΙΔΗΣΗΣ... ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΦΩΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΡΜΟΝΙΑΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΜΑΣ.
ΤΑ ΗΛΙΟΥΓΕΝΝΑ
Ο Στησίχορος αναφέρει : Κι ο Ήλιος εκατέβαινε σε χρυσαφένιο τάσι,
ο γιος του Υπερίωνα, τον Ωκεανό περνώντας,
να φτάσει μέσα στης νυχτός της ιερής τα βάθη
στη μάνα, στη γυναίκα του, στ’ αγαπητά παιδιά του.
Ενδεικτικές γεννήσεις στο διάστημα των Πανάρχαιων Ελληνικών Ηλιούγεννων, είναι η γέννηση του Ηρακλή,του Άδωνη, του Ρα, του Ατόν και του Όσιρη, του Βράχμα και Βισνού, του Μίθρα, του Ωρου, του Βααλ, και πολλών άλλων. Τα δικά μας Ηλιούγεννα διαρκούσαν 12 ημέρες, τιμώνταν έτσι αντιπροσωπευτικές θεότητες - δηλαδή βασικές αρχές που διέπουν τον άνθρωπο και συνδράμουν στην ενάρετη ζωή. Το όλον μέσα από μία λέξη " Απόλλων" Απόλλων ο Υπατος θεός, όπου "Ιαω" - Ιανός, είναι για τους μυημένους "Δίας- Αδης- Ποσειδώνας- Απόλλων.
Ο Δίας για παράδειγμα και η Κυβέλη, τιμώνταν με στολισμούς, και λιτανείες. Τα κάλαντα του Τριέσπερου - του Απόλλωνα, οι διακοσμητικές κορδέλες και τα φαναράκια που κρέμονταν από ένα δέντρο ελιάς, συμβόλιζαν τη δύναμη του Φωτός, τη γέννηση του Αήττητου Ζωοδότη Ηλίου, την πνευματική φώτιση. Ο στολισμός ενός δέντρου, συναντάται ακόμα στους Κέλτες , Δρυίδες, αλλά και στους Βίκινγκς, σημεία πού οι πρόγονοί μας επισκέφθηκαν και μετέφεραν φως, έθιμα, γνώση και πολιτισμό.
Η ειρεσιώνη και η ικετηρία είναι τα δικά μας ΕΛληνικά δέντρα.
«Των δένδρων το νόμο αυξάνει ο χαρωπός Διόνυσος, το αγνό φέγγος της αυγής που συλλέγονται οι καρποί» Πίνδαρος. Αυτά στολίζαμε, με ένα κλαδί ελιάς και δάφνης περιφέρονταν τα παιδιά μας στους δρόμους και στα γειτονικά σπίτια για να μεταφέρουν την επιστροφή του Φωτός, της Ζωής. Στα θεσμοφόρια μοιράζαμε τον Άρτο- τη σημερινή βασιλόπιτα. ο "Άγιος Βασίλης" είναι ο δικός μας Απόλλωνας επάνω στο άρμα του που μοιράζει το Φως - τα αγαθά της ζωής σε όλους.
ΤΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΤΡΙΕΣΠΕΡΟΥ Τα Κάλαντα του Τριέσπερου, από τους Αρχαίους Χρόνους, και την Κύπρο.
Καλήν εσπέραν άρχοντες, αν είναι ορισμός σας Ηλίου τη θεία γέννηση να πω στ' αρχοντικό σας. Απόλλων άρχοντα θεέ, έλα ξανά κοντά μας συ φωτοδότη Βασιλιά, φώτισε την καρδιά μας. Λιώσε τα χιόνια στα βουνά ζέστανε τα πλατάνια φέρε μας γέλια και χαρά, ειρήνη και ζωντάνια. Στο σπίτι αυτό που μπήκαμε οι εστίες να μη σβήσουν κι όλοι οι νοικοκυραίοι του χίλια χρόνια να ζήσουν Ποιος θεός όμως θα μπορούσε να είναι ο πιο γιορτινός ; Ποιος θεός θα μπορούσε να ευφραίνει καρδία και να φέρει τους ανθρώπους κοντά ; Στη καρδιά λοιπόν του χειμώνα, Ας πιούμε και ας γιορτάσουμε με οίνο !
«Τον Διόνυσο προσκαλώ, τον θορυβώδη που φωνάζει ευά! Τον πρωτογενή που έχει δύο φύσεις και γεννήθηκε τρεις φορές. Τον Βακχικό βασιλιά, που ζει στους αγρούς, τον ανέκφραστο, τον απόκρυφο που έχει δύο κέρατα και δύο μορφές, τον γεμάτο από κισσό, που έχει πρόσωπο ταύρου, τον βακχικό, τον αγνό, τον τριετή που τρέφει τα σταφύλια και έχει για πέπλο βλαστάρια…… Αθάνατε θεέ, άκουσε μακάριε τη φωνή μου και σπεύσε με γλυκύτητα και με προσήνεια, έχοντας ευμενή διάθεση μαζί με τις καλλίζωνες συντρόφους σου». (Ορφέως, «Διονύσου θυμίαμα»).
Ας ευχηθούμε "εὐοῑ και εὐοὶ και εὐαὶ και εὐαί και εὖα και εὐάν" ,( επιφώνημα Διονυσιακού Ενθουσιασμού) , ή αν προτιμάτε "εβίβα" , από το vivere, που σημαίνει ΖΩΗ ! Γιατί ο Διόνυσος θα μπορούσε να ταιριάζει περισσότερο από όλους ! ο Διόνυσος ως Α και Ω . Ο Διόνυσος ο καλός ποιμένας, Ο Διόνυσος που είναι κοντά στην ανθρώπινη φύση. ΔΙΟΝΥΣΟΣ = ΔΙΑΣ + ΟΙΝΟΣ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟ ΔΙΟΝΥΣΟΥ - ΤΟΥ ΔΙΑΜΕΛΙΣΜΕΝΟΥ - ΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕ. ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΜΠΕΛΟΣ. ΓΙΑΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΟΤΑΜΙ, ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΕΛΘΕΙ ΚΑΘΕ ΘΝΗΤΟΣ ΣΤΗΝ ΑΤΡΑΠΟ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ.
Ό γιος της Περσεφόνης και του Δία. ο κυνηγημένος από τους Τιτάνες ! Ναι, ένας διαμελισμένος που γιορτάζει, που πεθαίνει και που ξαναγεννιέται. Όπως η Ελλάδα, όπως κάθε Έλληνας ! Είναι αυτός που σε κυνηγάει για να σε φτάσει στη θέωση,(ο Ζ - ΑΓΡΕΥΣ) είναι αυτός που κατέχει τα μυστήρια της ζωής αλλά και του θανάτου, αυτός που συνδυάζει τα δάκρυα με τους σάτυρους και το βακχικό γλέντι! Είναι ο Διόνυσος που κοιτάζεις στο καθρέφτη και καλείσαι να μετριάσεις να νικήσεις τους Τιτάνες, τα πάθη και τις ορμές σου, για να σε οδηγήσει στους Δελφούς, και να δεις το Φως. Είναι ο Διόνυσος που ανεβάζει στον ουρανό τη μητέρα του Περσεφόνη κοντά στους Ολύμπιους. Είναι η Ψυχή σου, Η ψυχή της παρέας, το κέφι και η αυτοθυσία. ΔΙΟΝΥΣΟΣ = ΔΙΑΣ + ΝΥΣΗ ΒΑΚΧΟΣ = ΙΑΚΧΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΗΧΟΣ, ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΙΝΗΣΗ - ΔΟΝΗΣΗ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΕΛΘΕΙ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ Η ΙΑΣΗ, Ο ΙΑΚΧΟΣ ΚΑΙ Ο ΟΡΦΕΑΣ, ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΠΕΙΑ Ο ΑΠΟΛΛΩΝ ! Είναι Διόνυσος και Απόλλωνας μαζί ! - ΚΒΑΝΤΟΜΗΧΑΝΗ ΚΑΙ ΠΥΛΗ ΓΝΩΣΗΣ ΔΙΟΣ !, γιατι Δίας και Διόνυσος έχουν κοινή καταγωγή. Ο Δίας διόρισε βασιλιά των Θέών τον γίο του, και τον προίκισε με ΣΚΗΠΤΡΟ ΚΑΙ ΚΕΡΑΥΝΟ, ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΤΕΣΤΗΣΕ ΥΠΕΥΘΥΝΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ - ΡΟΗΣ. ( ΑΚΡΑΤΟΣ ΟΙΝΟΣ- ΙΓΩΡ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΟΜΗΡΟ).
ΖΕΥΣ ΚΡΗΤΑΓΕΝΗΣ, ΥΑΚΙΝΘΟΣ (Αρκαδία) , ΔΙΟΝΥΣΟΣ Ζ- ΑΓΡΕΥΣ . Γι' αυτό το Λόγο Κορύβαντες και Κουρήτες και Κάβειροι και Σιληνοί τους συνόδευαν. Ήταν τα "μέσα", στρατιώτες, δαιμόνια πνεύματα, του Νερού, του Αιθέρα, και της Φωτιάς. Νύμφες και Πάνες, που συμβάλλουν στην αποκρυπτογράφηση, τη μίμηση πράξεως, σπουδαίας και τελείας, της Ζωής τη τραγωδία... (Τράγων Ωδή) .
Είσαι ο θνητός που έρχεται στη ζωή ως "Νέος Διόνυσος", ως "Βάκχος και νεομύητος", και που η γνώση - η σοφία, η Αθηνά, βοηθά για να γίνεις Θεός κοντά στον "Απόλλων.."
Είναι το
αριστερό και δεξί ημισφαίριο, ΣΤΟΝ ΟΜΦΑΛΟ, ΤΗΣ ΓΗΣ Ο ΝΑΟΣ - Νους, μέσα
στο κρανίο, στο "Νύσσιον Πεδίο", που σημαίνουν το ΓΝΩΘΙΣ ΑΥΤΟΝ - ΜΗΔΕΝ
ΑΓΑΝ .
Είναι ο Ναός του Απόλλωνα στους Δελφούς, που και συνάμα είναι ο Ναός του
Διονύσου.
Ναός εκ του "νέω", που σημαίνει "κολυμπώ".
Η θάλασσα που αγκαλιάζει και περικλείει τη Γαία. Ποσειδώνια Πύλη
Ο Ακτινωτός Ήλιος - τροχός, ο Ρόδακας, τα αγάλματα του Απόλλωνα, είναι στοιχεία όχι μόνο έκφρασης του Αρχαίου Έλληνα, αλλά σύμβολα που ενεργοποιούν την υπόφυση. Ο Διόνυσος Δενδρίτης είναι οι ρίζες μας, το Αρχαίο Ελληνικό Δέντρο, Η Ελληνική καταγωγή μας . Η ποίηση και η μουσική, έρχεται να συμπληρώσει και πλέον να αποδείξει μέσα από γραπτά, τη κοσμοθεωρία και τη σοφία των προγόνων μας, που υμνούσαν, εξηγούσαν τα φυσικά φαινόμενα και την ανθρώπινη φύση, μέσα από μύθους και παραδείγματα. Οι προγονοί μας έφτασαν στο θείο, απέκτησαν γνώση, και μεταλαμπάδευσαν όχι μόνο τη τέχνη του "ευ ζην" αλλά άφησαν παρακαταθήκη και τους τρόπους διδαχής . Έτσι τιμώντας και μαθαίνοντας τον άνθρωπο κάθε μέρα, κατέβασαν τους θεούς μέσα στη ζωή τους, ώστε να πάρουν δύναμη και να έχουν ΔΙΑ-νοια, και συνδιαλλεγόμενοι με θεούς, να αποτελέσουν το πλέον ΘΕΪΚΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΓΕΝΟΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ.
Χρόνια Πολλά από καρδιάς ! ( ΚΑΡΑ ΔΙΟΣ)
ΕΛλάνθεια Ε.Φ.Η. Παππά
Ο Ακτινωτός Ήλιος - τροχός, ο Ρόδακας, τα αγάλματα του Απόλλωνα, είναι στοιχεία όχι μόνο έκφρασης του Αρχαίου Έλληνα, αλλά σύμβολα που ενεργοποιούν την υπόφυση. Ο Διόνυσος Δενδρίτης είναι οι ρίζες μας, το Αρχαίο Ελληνικό Δέντρο, Η Ελληνική καταγωγή μας . Η ποίηση και η μουσική, έρχεται να συμπληρώσει και πλέον να αποδείξει μέσα από γραπτά, τη κοσμοθεωρία και τη σοφία των προγόνων μας, που υμνούσαν, εξηγούσαν τα φυσικά φαινόμενα και την ανθρώπινη φύση, μέσα από μύθους και παραδείγματα. Οι προγονοί μας έφτασαν στο θείο, απέκτησαν γνώση, και μεταλαμπάδευσαν όχι μόνο τη τέχνη του "ευ ζην" αλλά άφησαν παρακαταθήκη και τους τρόπους διδαχής . Έτσι τιμώντας και μαθαίνοντας τον άνθρωπο κάθε μέρα, κατέβασαν τους θεούς μέσα στη ζωή τους, ώστε να πάρουν δύναμη και να έχουν ΔΙΑ-νοια, και συνδιαλλεγόμενοι με θεούς, να αποτελέσουν το πλέον ΘΕΪΚΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΓΕΝΟΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ.
Χρόνια Πολλά από καρδιάς ! ( ΚΑΡΑ ΔΙΟΣ)
ΕΛλάνθεια Ε.Φ.Η. Παππά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου