Στην εικόνα που μου χαρίζει η μελωδία σου,
στη ζωγραφιά που σα δαδί φωτίζεις και αλλού σκιάζεις τη μορφή μου..
Εδώ θα μείνω !
Μη μου χαλάσεις αυτή μου την εικόνα που έχω για σένα!
Άσε να ξημερώσω στο φως, άσε με να είμαι φτωχιά και πλούσια, να δυναμώνω ολοένα με ότι τυχαίνει.
Πότε λαβωμένη και πότε να φτύνω αίμα και να συνεχίζω να ακούω τις ιστορίες σου και τη φωνή σου , που μέσα από το θειάφι ολόγυρα έριξες για να σωθώ.
Άσε με στο χιόνι και στη λασπουριά, και έλα σα φωτοβολίδα και καπνός και σκέπασε τον ουρανό, ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΩ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΤΟΝ ΞΕΣΚΕΠΑΣΩ
Ένας ναύτης είμαι μονάχα, μα θα τριφτώ με το αλάτι, και στα δρασκελίσματά μου ανάμεσα στη νοσταλγία και τη προσμονή, βρεγμένος και κρυωμένος, θα συνεχίζω να προσμένω το Φοίβο.
Σε μάχιμη κατάσταση αναγεννιέμαι, είμαι μαθημένος, μην ανησυχείς. Ο Ποσειδώνας είναι φίλος μου. Ο εχθρός, βοηθός μου. Όσες προσωπικότητες και να συνάντησα, ο χαρακτήρας είναι ένας. Το ιερό μου χάραγμα μέσα στις φλέβες μου, στην καρδιά μου που συνεχώς χτυπάει, και το αίμα κάνει να κυλάει.
Χαίρε Δημιουργέ της Γης, και Συ Ιερή Υφάντρα,
Χαίρε Ιάσωνα και Ηρακλή, στο κατάρτι σου και γω στέκομαι κόντρα στον άνεμο και στις ψευδαισθήσεις μου.
Χαίρε Οδυσσέα μου, έκλεισα τα αυτιά μου και δεν ακούω τη φωνή σου, ούτε και τη μορφή σου βλέπω...
Κι' όμως Εσύ συνεχίζεις να μου ζωγραφίζεις εικόνες και να ακούω τη μελωδία σου .. γιατι έχω κλειστά τα αυτιά μου και τα μάτια μου, και έτσι σε βλέπω ακόμα περισσότερο.., να με πλάθεις ...
Χαίρε Δάσκαλε....Δημιουργέ και Δία !!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου