Μου λείπει η Ελληνική συνείδηση. Οι πενιχρές γνώσεις, και η συστηματική μου ενασχόληση με τα κοινά, χωρίς να έχω υπόβαθρο, υποβιβάζει το κίνημα ανασυγκρότησης της Ελλάδας ..
Ανταλλάσσω ιδέες, συναντώ κόσμο, φιγούρες αδιάφορες σαν τη δική μου. Κανένα φως . Κανένα μέλλον . Σκόρπιες ιδέες, διάσπαρτες και ανεφάρμοστες .
Αυταρέσκεια και εγωισμός, ψευδαίσθηση υπεροχής. Η που θα υπερεκτιμώ τις δυνάμεις μου η που θα αδιαφορώ. Η που θα χλευάζω, θα ζω στην παρανομία και θα ζω με απειθαρχία, η που με βιασύνη και ανευθυνότητα, θα κατηγορώ τους πολιτικούς ηγέτες.
Κί´αυτη η δογματικότητα πόσο δυσχεραίνει το διάλογο...
Δουλόφρων, και με τάση υπερβολής, δεν ψάχνω στο βάθος των πραγμάτων.
Κί´αν δεν διακριθω ΕΓΩ ..., τότε γίνομαι καχύποπτος και εχθρικός . Ψάχνω άλλη παρέα που θα μ´εχουν σα Θεό !
Εριστικός ναι ! Εργατικός όχι, συνεργασία ναι ! ( αλλά με τον όρο, εγώ να υπερέχω και να θέτω πλαίσια και θέση και κανόνες) !
Η ακόρεστη δίψα για αλλαγή και η ξενομανία μου, έκλεισε την βιομηχανία της χώρας μου . Κανένας τεχνίτης, όλοι εξειδικευμένοι άνεργοι και δήθεν ...όλοι έγιναν γιατροί των 600 ευρό και γεμίσαμε από φτωχοσυναιτεριστικά δικηγορικά γραφεία.
Όσοι έπαιρναν μια αξιοπρεπή σύνταξη, συνέχιζαν να εργάζονται ως δήθεν σύμβουλοι , προωθώντας ανεργία και στερώντας το μέλλον των ίδιων των παιδιών του ..
Αυτό είναι το παρελθόν και το μέλλον που προδιαγράψανε άλλοι ...και που ενστερνίστηκαν αμέσως οι πολιτικοί που ψηφίσαμε - αρκετές φορές και οι ίδιοι οι παππούδες μας-.
Η σκλαβιά 400 ετών, ο εμφύλιος, το ολοκαύτωμα της Σμύρνης, το 40, δεν έφτασε για να παραδειγματιστούμε...
Από το θέατρο του Σοφοκλή και του Αριστοφάνη ... Στη σημερινή τραγωδία της Ελλαδίτσας..
Από τον κούρο και τον Οδυσσέα,ξανά στο σπήλαιο του Πλάτωνα ...
Κι όμως κάπου μέσα μου γνωρίζω ότι είμαι εύστροφος, ενθυμούμαι , έχω αντίληψη και διάθεση για ζωή. Ναι, έχω αισιοδοξία και είμαι εύθυμος.
Το σπίτι μου και τις παραδόσεις μου τα τιμώ ακόμα . Είμαι συναισθηματικός, Φιλότιμος και φιλόπατρις.
Το ιδανικό του Ολυμπισμού και της ομορφιάς με εκστασιάζει. Όλη τη γη η αρμονία θέλω να την εξουσιάζει.
Έχω και δικαιοσύνη μέσα μου, και αλήθεια ....
Είμαστε διαφορετικοί αλλά προσπαθούμε κάπου να ενταχθούμε
Και κάπως όλοι μαζί να κινηθούμε ...
Οποιαδήποτε κίνηση ξεκινάει από μέσα μας , το σπίτι μας, την πολυκατοικία μας, τη γειτονιά μας ...
Μεγάλωσα σε ένα χωριό που όλοι γιορτάζαμε κάθε λίγο και κάτι . Είτε ανάβαμε φωτιές και πηδούσαμε από πάνω τους, η πατούσαμε στα κάρβουνα , η κάναμε νυχτέρια και τραγουδούσαμε. Και η πλατεία γίνονταν το επίνειο των αποφάσεων, Κάτι σαν εκκλησία του δήμου.
Όσο για την εκκλησία του χωριού, ήταν πιο ανθρώπινη. Δεν είδα κανένα παπά με χρυσές κορώνες και σκήπτρα, αλλά ένα ζευγά σεμνό .
Και ήταν πιο αποδεκτή αυτή η εικόνα, από τη σημερινή εκμετάλλευση και εξουσία που έχουν σήμερα αποκτήσει . Κράτος και θρησκεία έγιναν ένα κράμα ψευτιάς κλοπής και αδιαντροπιάς. ..
Πόσα ακόμα έχουμε να δούμε δεν γνωρίζω . Γνωρίζω όμως ότι αν συνειδητά λειτουργούμε καθημερινά, θα μπορέσουμε να αντιταχθούμε σύμμαχοι,ενάντια στην παγκοσμιοποίηση, και στην εκμετάλλευση των προβάτων - ημών ημών, από τους λυσσαλέους λύκους και καλούς δήθεν ποιμένες...
Καλό Φθινόπωρο, καλό Σεπτέμβρη να ´χουμε ...η μάλλον καλό μεσημέρι και να χαρούμε όσο πιο πολύ μπορούμε το καλοκαίρι που συνεχίζει ... Σ´αυτη την τόσο μικρή μα τόσο ηλιόλουστη χώρα ...
ΕΛλάνθεια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου