Αποτέλεσμα αυτού του φαινομένου και μάλιστα διαχρονικό, είναι η παραποίηση και η διαστρέβλωση του πραγματικού νοήματος που εμπεριέχει η όποια προσβληθείσα λέξη, μέχρι την πλήρη αλλαγή του νοήματός της και την μετάλλαξη της σε όποιο νόημα επιθυμεί να της δώσει η καθεστηκυία τάξη, είτε εξαργυρώνοντας παγκοσμιοποιημένες επιταγές, είτε όχι.
Στην προκειμένη περίπτωση θίγεται το θέμα της χρήσης του όρου-λέξης ‘’Αρχαίος’’ πχ. Έλληνας, ‘’Αρχαία’’ πχ. Ελλάδα κ.λπ.
Προσωπικά, τόσο στον γραπτό όσο και στον προφορικό λόγο δεν χρησιμοποιώ το χαρακτηριστικό επίθετο ‘’Αρχαίος’’, ‘’Αρχαίοι’’ σε καμία γραμματική πτώση διότι δεν έχω πειστεί πως οι Έλληνες του 700 προ χριστιανικής χρονολόγησης είναι Αρχαίοι. Κι αυτό διότι το επίθετο αρχαίος, -αία, -αίο, υποδηλώνει και νοηματίζει την αφετηρία μιας κάποιας χρονικής αρχής. Κάτι που άρχισε σε συγκεκριμένη χρονική περίοδο και που συνεπώς πριν από αυτό δεν υπήρχε τίποτα.
Μετά τον Μινωικό, Αιγαιακό και Μυκηναϊκό πολιτισμό (3.500 μέχρι 1.100 χρόνια προ Χριστού), αυτές που μας έμαθαν για επίσημες χρονικές περιόδους είναι οι εξής:
Από το 700 μέχρι το 480 ‘’προ Χριστού’’ όπως λένε, είναι η Αρχαϊκή Περίοδος. Από το 479 μέχρι το 323 πάντα ‘’προ Χριστού’’, είναι η Κλασική Περίοδος.
Από το 323 μέχρι το 146 ‘’π. Χ.’’, είναι η Ελληνιστική Εποχή. (Τι όρος κι αυτός). Από το 146 ‘’π. Χ.’’ αρχίζει η Ρωμαϊκή Περίοδος, το χρονολόγιο μηδενίζεται έτσι αυθαίρετα! για να συνεχιστεί από το 1, με θετικό πρόσημο, έτσι αυθαίρετα! που σηματοδοτεί την γέννηση του ‘’Χριστού’’, έτσι αυθαίρετα! Κι ας είναι γνωστό πολλές δεκαετίες τώρα, ότι ο Ιησούς δεν γεννήθηκε το 1 ‘’μετά Χριστού’’, που ούτως ή άλλως είναι ένας πλασματικός αριθμός χρονολογίου ο οποίος δεν υπήρξε ποτέ.
Εν τοιαύτη περιπτώσει η Ρωμαϊκή Περίοδος, ολοκληρώνεται το 330 ‘’μ. Χ’’. Ακολουθεί η Βυζαντινή Περίοδος μέχρι το 1453, η Οθωμανική Περίοδος μέχρι το 1821 και η Νεότερη Περίοδος μέχρι σήμερα. Πολλοί ιστορικοί παρακάμπτουν την Κλασική, την ‘’Ελληνιστική’’ και την Ρωμαϊκή Περίοδο και θεωρούν ότι το τέλος της αρχαίας περιόδου είναι το 330 ‘’μετά Χριστού’’ όπου με αφορμή την μεταφορά της πρωτεύουσας από την Ρώμη στην Κωνσταντινούπολη αρχίζει η Βυζαντινή Περίοδος.
Συνεπώς αρχαίοι Έλληνες (σύμφωνα με αυτά που χρόνια ολάκερα μας μαθαίνουν), χαρακτηρίζονται αυτοί που έζησαν από το 700 ‘’προ Χριστού’’ μέχρι το 330 ‘’μετά Χριστού’’, πράγμα που σημαίνει ότι πριν απ` το 700 ‘’προ Χριστού’’ δεν υπήρχαν αρχαίοι Έλληνες.
Και τίθενται τα ερωτήματα:
α) Πως χαρακτηρίζονται οι Έλληνες που ζούσαν σ` αυτή την χερσόνησο πριν απ` το 700 ‘’προ Χριστού’’;
β) Και τι είναι το 700 ‘’προ Χριστού’’ για να αρχίζει απ` αυτό και μετά, η ύπαρξη ενός λαού που προϋπάρχει χιλιάδες χρόνια πριν απ` το 700;
γ) Και γιατί οι Μινωίτες, οι Αιγαιάτες και οι Μυκηναίοι δεν χαρακτηρίζονται αρχαίοι Έλληνες; Ήταν άλλοι λαοί;
Στην πραγματικότητα όλο αυτό το χρονολόγιο είναι κατασκευασμένο για δύο λόγους. Πρώτον για να μας πείσουν ότι η ιστορία της Ελλάδας (όχι των αρχαίων Ελλήνων), αρχίζει απ` τον Μινωικό πολιτισμό και μετά, και δεύτερον, για να ακούμε την λέξη ‘’αρχαίος’’ και να νοηματίζουμε κάτι πάρα πολύ παλιό! Τόσο παλιό, που έχει εξανεμιστεί στο πέρασμα του χρόνου και που από εμάς τους νεοέλληνες απέχει έτη φωτός, χαμένο σε νεφελώδη μυθεύματα, αμφιλεγόμενα και ανεπιβεβαίωτα, χρήσιμα μόνο στα μικρά παιδιά για να φάνε το φαΐ τους.
Και για να τελειώνουμε με τα χαλκευμένα χρονολόγια της ιστορίας και του πολιτισμού που μας προσφέρουν, η αρχή του αρχαίου και συνεπώς του πρώτου δείγματος πολιτισμού των προγόνων μας, αυτών που προσωπικά χαρακτηρίζω αρχαίους Έλληνες, είναι αυτοί που, όχι από το 700 ‘’π. Χ.’’, όχι από το 3500 ‘’π. Χ.’’, αλλά πριν από 20.330 χρόνια έκαναν εξόρυξη ορυχείου ώχρας στη Θάσο.
Αρχαίοι Έλληνες είναι αυτοί που πριν από 10.000 χρόνια έκαναν χειρουργικές επεμβάσεις και συγκεκριμένα κρανιο-ανατρήσεις και που στον ελλαδικό χώρο έθαβαν τους νεκρούς τους (σοβαρή ένδειξη πολιτισμού) και κατασκεύαζαν οικισμούς όπως αυτόν που βρέθηκε στην Κύθνο.
Αρχαίοι Έλληνες είναι αυτοί που πριν 9.000 χρόνια κατασκεύαζαν αγκίστρια ψαρέματος σαν αυτά που βρέθηκαν στην Αλόννησο.
Αρχαίους Έλληνες θα αποκαλέσω αυτούς τους Έλληνες που 6.500 χρόνια πριν, ανέπτυξαν στη Θεσσαλία τον πολιτισμό του Σέσκλου. Αυτούς θα χαρακτηρίσω και θα αποκαλέσω αρχαίους Έλληνες, κι όχι τον βασιλιά Μίνωα, τον Θησέα, τον βασιλιά Ηρακλή, τον Αχιλλέα, τον Περικλή, τον Σωκράτη, τον Αριστοτέλη, τον… και όλους αυτούς που έζησαν απ` τον Μινωικό Πολιτισμό και εντεύθεν μέχρι και το τέλος της βυζαντινής περιόδου. Αυτούς τους αποκαλώ Έλληνες και από την ‘’απελευθέρωση’’ των Ελλήνων και μετά, γράφω και ομιλώ για Νεοέλληνες.
Επίσης, τόσο στον γραπτό όσο και στον προφορικό λόγο, εκτιμώ ότι δεν είναι ορθός ο όρος ‘’προ Χριστού’’ (π. Χ.). Κι αυτό διότι δεν θεωρώ πως για χάρη κάποιου ‘’χρισμένου’’ μπορεί να σταματήσει ο πανδαμάτωρ αειθαλής και αιώνιος χρόνος και να ξαναρχίσει την αέναη πορεία του απ` την αρχή.
Υπάρχουν ορθότεροι, συμβατικότεροι και περισσότερο δόκιμοι όροι από το πομπώδες νόημα που θέλουν να δηλώσουν τα αρκτικόλεξα ‘’π. Χ.’’ αντί των οποίων, είναι ακριβέστερο να χρησιμοποιούνται οι όροι: ‘’προ χριστιανικής χρονολόγησης (π. χ. χ.) ή ‘’προ χριστιανικού ημερολογίου’’, καθώς και: ‘’μετά χριστιανικής χρονολόγησης’’ (μ. χ. χ.) ή ‘’μετά χριστιανικού ημερολογίου’’.
Πηγές: Για τις χειρουργικές κρανιο-ανατρήσεις και για τον πολιτισμό του Σέσκλου, βλέπε (ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ε, ενότητα υπ` αριθμό 4.9.2,) και (ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ζ, ενότητα υπ` αρ. 2.1.) στο βιβλίο με τίτλο ‘’ΟΛΟΙ ΑΝΤΕΓΡΑΨΑΝ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ’’.
Αθήναι 21-9-2017
Δρ. Λεωνίδας Λ. Μπίλλης
Οικονομολόγος-Κοινωνιολόγος, Μελετητής τάξης Β΄
https://omadaethnikonlakonias.blogspot.gr/2017/09/blog-post.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου