Ο φόβος του θανάτου, και η πολυπλοκότητα του σύμπαντος, η
επιστημονική άγνοια είναι οι αιτίες που δημιουργούν θεούς.
Οι κίνδυνοι που αντιμετώπιζε ο άνθρωπος για την επιβιώσει του στα παλιά χρόνια ήταν πάμπολλοι. Αισθανόταν πολύ αδύνατος, γιατί παντού παραμόνευε ο θάνατος. Εναγωνίως αναζητούσε μια βοήθεια ικανή να αντιμετωπίσει τους πάμπολλους κινδύνους, - μια σανίδα σωτηρίας,
Μη έχοντας τα δεδομένα της σύγχρονης επιστήμης, έπλασε λοιπόν στη φαντασία του μια αόρατη ανωτέρα δύναμη που δέσποζε παντού, και νόμισε ότι του έδινε απάντηση στους προβληματισμούς του. Την ανωτέρα αυτή δύναμη την ονόμασε Θεό,
Αν μελετήσουμε τα Ελευσίνια Μυστήρια, θα διαπιστώσουμε ότι αυτά ήταν για τους προγόνους μας τα ιερότερα όλων. Παρ’ όλα αυτά ένας αρκετά μεγάλος αριθμός ανθρώπων της εποχής εκείνης τα ενέπαιζαν, που σημαίνει ότι δεν αποδέχονταν την ήδη επικρατούσα θρησκεία, δηλαδή το 12άθεο.
Ο Πλάτωνας που αντιλήφθη την κατάσταση που έτεινε να δημιουργηθεί συνέλαβε την ιδέα να παρουσιάσει μια νέα θρησκεία, φανταστική αλλά πολύ φιλοσοφημένη.
Ο Πλάτων γνώριζε ότι μεγάλο μέρος των ανθρώπων έχουν ανάγκη την θρησκεία, που σε μια δύσκολη στιγμή μπορούν να ελπίζουν, ότι από κάπου θα πιαστούν, την βλέπουν ως σανίδα σωτηρίας. Κάτι που συμβαίνει και μέχρι σήμερα.
Παρουσίασε λοιπόν μια φιλοσοφημένη θρησκεία, χωρίς να την αποκαλέσει θρησκεία.
Ήταν η «Πλατωνική φιλοσοφία». Όπου τα πάντα ελέγχονται από ένα υπέρτατο Ον.
Βασικές αρχές του Πλατωνισμού : Πρώτο βασικό χαρακτηριστικό του είναι η πίστη στο « Ένα » το οποίο αποτελεί την αρχή και την αιτία των πάντων. Βασική ιδιότητά του είναι η ενοποίηση μέσα του όλων των υπάρξεων κατά τρόπο μυστικό και απόρρητο. Από αυτή την ενότητα του χαρακτηρίζεται ως Ενεάδα η Μονάδα.
Το πρώτο που δημιουργείται από το « Ένα » είναι ο « Νους ». Από τον Νου προέρχεται ο κόσμος της ψυχής, τόσο της καθολικής – κοσμικής, όσο και των επί μέρους ψυχών, που επιδέχονται τη συμμετοχή της ύλης και βρίσκονται ενωμένες με αυτή στα εδώ υλικά έμψυχα σώματα.
Τελευταία δημιουργία είναι η Ύλη, ο υλικός και φυσικός κόσμος, ο οποίος χαρακτηρίζεται από το μη Ον την έλλειψη δηλαδή οντότητας και αληθινής ουσίας – ύπαρξης, αφού είναι αρκετά απομεμακρυσμένο από το Ένα Όν, όπου βρίσκεται η αληθινή ουσία και ύπαρξη.
Η φιλοσοφία αυτή δεν έπασχε από το σύνδρομο του δογματισμού και έτσι νεώτεροι φιλόσοφοι της έδωσαν νέα διάσταση περισσότερο πνευματικής, και μας είναι γνωστή ως «Νεοπλατωνική Φιλοσοφία». Κύριος εκπρόσωπος της ο φιλόσοφος Πλωτίνος. Αλλά και πολλοί άλλοι φιλόσοφοι την απεδέχθησαν και την δίδαξαν, όπως ο Πορφύριος, ο Δαμάσκιος, ο Κέλσος, ο Πρόκλος, η Υπατία, ο Γεώργιος Γεμιστός κ.α.
Σήμερα που η επιστημονική γνώση έχει δώσει απάντηση στους περισσότερους προβληματισμούς του ανθρώπου, και οι άνθρωποι
έχουν την δυνατότητα να είναι γνώστες των επιστημονικών δεδομένων, η ύπαρξη της θρησκείας καθιστάτε περιττή. Οι μέχρι σήμερα θρησκείες στερούνται φιλοσοφημένης δομής, και στα χέρια αυτών που τις χρησιμοποιούν για την εξυπηρέτηση άλλων σκοπιμοτήτων αυτές καθίστανται παράλογες και αιμοσταγείς.
Άσε που πολλά, σύμφωνα με αυτές, από τα δεδομένα που προβάλουν είναι χοντροκομμένες ανοησίες.
Αν δεν επιβαλλόταν από τους Ρωμαίους δια της βίας ο χριστιανισμός σήμερα θα είχαμε κατά πάσα πιθανότητα ως επικρατέστερο θρήσκευμα τον «Νεοπλατωνισμό» . Μια θρησκεία φανταστική, αλλά με φιλοσοφημένη δομή. Που αν και θα είχαν περάσει 1700 χρόνια θα εξακολουθούσε να είναι μια μοντέρνα, σύγχρονη και Ελληνική θρησκεία.
Οι κίνδυνοι που αντιμετώπιζε ο άνθρωπος για την επιβιώσει του στα παλιά χρόνια ήταν πάμπολλοι. Αισθανόταν πολύ αδύνατος, γιατί παντού παραμόνευε ο θάνατος. Εναγωνίως αναζητούσε μια βοήθεια ικανή να αντιμετωπίσει τους πάμπολλους κινδύνους, - μια σανίδα σωτηρίας,
Μη έχοντας τα δεδομένα της σύγχρονης επιστήμης, έπλασε λοιπόν στη φαντασία του μια αόρατη ανωτέρα δύναμη που δέσποζε παντού, και νόμισε ότι του έδινε απάντηση στους προβληματισμούς του. Την ανωτέρα αυτή δύναμη την ονόμασε Θεό,
Αν μελετήσουμε τα Ελευσίνια Μυστήρια, θα διαπιστώσουμε ότι αυτά ήταν για τους προγόνους μας τα ιερότερα όλων. Παρ’ όλα αυτά ένας αρκετά μεγάλος αριθμός ανθρώπων της εποχής εκείνης τα ενέπαιζαν, που σημαίνει ότι δεν αποδέχονταν την ήδη επικρατούσα θρησκεία, δηλαδή το 12άθεο.
Ο Πλάτωνας που αντιλήφθη την κατάσταση που έτεινε να δημιουργηθεί συνέλαβε την ιδέα να παρουσιάσει μια νέα θρησκεία, φανταστική αλλά πολύ φιλοσοφημένη.
Ο Πλάτων γνώριζε ότι μεγάλο μέρος των ανθρώπων έχουν ανάγκη την θρησκεία, που σε μια δύσκολη στιγμή μπορούν να ελπίζουν, ότι από κάπου θα πιαστούν, την βλέπουν ως σανίδα σωτηρίας. Κάτι που συμβαίνει και μέχρι σήμερα.
Παρουσίασε λοιπόν μια φιλοσοφημένη θρησκεία, χωρίς να την αποκαλέσει θρησκεία.
Ήταν η «Πλατωνική φιλοσοφία». Όπου τα πάντα ελέγχονται από ένα υπέρτατο Ον.
Βασικές αρχές του Πλατωνισμού : Πρώτο βασικό χαρακτηριστικό του είναι η πίστη στο « Ένα » το οποίο αποτελεί την αρχή και την αιτία των πάντων. Βασική ιδιότητά του είναι η ενοποίηση μέσα του όλων των υπάρξεων κατά τρόπο μυστικό και απόρρητο. Από αυτή την ενότητα του χαρακτηρίζεται ως Ενεάδα η Μονάδα.
Το πρώτο που δημιουργείται από το « Ένα » είναι ο « Νους ». Από τον Νου προέρχεται ο κόσμος της ψυχής, τόσο της καθολικής – κοσμικής, όσο και των επί μέρους ψυχών, που επιδέχονται τη συμμετοχή της ύλης και βρίσκονται ενωμένες με αυτή στα εδώ υλικά έμψυχα σώματα.
Τελευταία δημιουργία είναι η Ύλη, ο υλικός και φυσικός κόσμος, ο οποίος χαρακτηρίζεται από το μη Ον την έλλειψη δηλαδή οντότητας και αληθινής ουσίας – ύπαρξης, αφού είναι αρκετά απομεμακρυσμένο από το Ένα Όν, όπου βρίσκεται η αληθινή ουσία και ύπαρξη.
Η φιλοσοφία αυτή δεν έπασχε από το σύνδρομο του δογματισμού και έτσι νεώτεροι φιλόσοφοι της έδωσαν νέα διάσταση περισσότερο πνευματικής, και μας είναι γνωστή ως «Νεοπλατωνική Φιλοσοφία». Κύριος εκπρόσωπος της ο φιλόσοφος Πλωτίνος. Αλλά και πολλοί άλλοι φιλόσοφοι την απεδέχθησαν και την δίδαξαν, όπως ο Πορφύριος, ο Δαμάσκιος, ο Κέλσος, ο Πρόκλος, η Υπατία, ο Γεώργιος Γεμιστός κ.α.
Σήμερα που η επιστημονική γνώση έχει δώσει απάντηση στους περισσότερους προβληματισμούς του ανθρώπου, και οι άνθρωποι
έχουν την δυνατότητα να είναι γνώστες των επιστημονικών δεδομένων, η ύπαρξη της θρησκείας καθιστάτε περιττή. Οι μέχρι σήμερα θρησκείες στερούνται φιλοσοφημένης δομής, και στα χέρια αυτών που τις χρησιμοποιούν για την εξυπηρέτηση άλλων σκοπιμοτήτων αυτές καθίστανται παράλογες και αιμοσταγείς.
Άσε που πολλά, σύμφωνα με αυτές, από τα δεδομένα που προβάλουν είναι χοντροκομμένες ανοησίες.
Αν δεν επιβαλλόταν από τους Ρωμαίους δια της βίας ο χριστιανισμός σήμερα θα είχαμε κατά πάσα πιθανότητα ως επικρατέστερο θρήσκευμα τον «Νεοπλατωνισμό» . Μια θρησκεία φανταστική, αλλά με φιλοσοφημένη δομή. Που αν και θα είχαν περάσει 1700 χρόνια θα εξακολουθούσε να είναι μια μοντέρνα, σύγχρονη και Ελληνική θρησκεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου