Δύσκολα χρόνια εκείνα τα παλιά! Ξέρεις τι σημαίνει να τους κυνηγάς στα δάση, στους αγρούς, στα κατσάβραχα... να τους αιχμαλωτίζεις πιάνοντας τους με «δίχτυ», να τους τραβολογάς για μερόνυχτα στους «δρόμους των σκλάβων» για να φτάσεις στους πύργους συγκέντρωσης, στα παράλια της Αφρικής; Να τους ντύνεις, να τους ταΐζεις, να τους ποτίζεις... να σου πεθαίνουν οι μισοί στη διαδρομή από τις κακουχίες. Να τους φορτώνεις μετά στα δουλεμπορικά για να τους φέρεις στην Ευρώπη και την Αμερική. Ταξίδι ολόκληρο!
Να χάνεις κι άλλους από τις αρρώστιες και τις κακουχίες της θαλασσοταραχής. Εσύ να συνεχίζεις να τους ταΐζεις και να τους ποτίζεις... Κι όταν φτάνει τελικά το φορτίο στον προορισμό του, να πρέπει να το πουλήσεις γρήγορα, γιατί αλλιώς θα πρέπει να συνεχίζεις να τους ταΐζεις και να τους ποτίζεις...
Κι άντε να τους πουλήσεις μετά! Τι μπάζα να πιάσει ένας δούλος με τέτοια κόστη; Πολλά τα έξοδα, φίλε μου! Θα πρέπει να πουληθεί όσο ένα μουλάρι. Πού να τα βρει τόσα χρήματα ο νοικοκύρης που τον χρειάζεται για τις φυτείες του;
Ενώ τώρα... Τώρα έρχοναι μόνοι τους! Άντε να πληρώσεις μερικές ΜΚΟ.
Αμ το άλλο! Το άλλο, πού το βάζεις; Παλιά, όσοι αντιδρούσαν στο δουλεμπόριο, μας αποκαλούσαν παλιάνθρωπους και ρατσιστές. Ενώ τώρα... Τώρα εμείς είμαστε οι καλοί και ρατσιστές όλοι οι άλλοι...!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου