- Απρίλης ήτανε θαρρώ,
τότε που το βλαμμένο
είπ’ απ’το Καστελόριζο,
με ύφος λυπημένο
πως πρέπει να πτωχεύσουμε,
άμεσα με το ζόρι
για να μην γίνουμε φτωχοί,
Ελλάς-γεροντοκόρη
κι όλο γινόμασταν φτωχοί,
την φτώχεια να μην δούμε
κι όλο μας λέγαν ψέμματα
«εμείς να εκλεγούμε»
κι αφού φτωχύναμε εντελώς
αλλ’ όχι επισήμως
δώστου και μας μπαρούφιαζαν,
μας πήδαγαν μονίμως
και δώστου τελεσίγραφα
και δώστου όλο φοβέρες
πότε θα μπατιρήσουμε
μετρούσαμε τις μέρες
και οι μέρες γίνηκαν πολλές,
πέρασαν έξι χρόνια
κι ακόμα περιμένουμε,
στυμμένοι σαν λεμόνια- σήμερα θα πτωχεύσουμε,
ίσως στις τρεις του μήνα
σίγουρα τέλη του μηνός,
κλαίει η θειά μ’ Κατίνα
όσοι είχαν μέζεα μικρά,
τους τά ‘καναν μπαλόνια
όσοι είχαν καθυστέρηση,
γίναν τελείως ψώνια
και μείς οι φουκαριάρηδες,
μένουμε πεινασμένοι
μην έρθει η πείνα, που όπως λέν,
την έχουμε βαμμένη
κι η παραμύθα παίζεται,
κι όλο καλά κρατεί
μάλλον δεν βρέχει σύντροφοι,
κάποιος μας κατουρεί!
Σ.Γ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου