Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2015

Οι Μουσουλμάνοι στο κεντρικό Μενίδι....κατά τις 4.00, με ξύπνησαν αμανέδες και ψαλμωδίες, με συνοδεία ανατολίτικων οργάνων.




Απόψε τη νύχτα, κατά τις 4.00, με ξύπνησαν αμανέδες και ψαλμωδίες, με συνοδεία ανατολίτικων οργάνων. Τρελάθηκα! Σηκώνομαι, βγαίνω έξω! Ακουγόταν σ' όλη την περιοχή, στο κεντρικό Μενίδι, αφού οι ψαλμοκατάρες αυτές ενισχύονταν με μικροφωνική εγκατάσταση! Πήρα την Αστυνομία, το κατήγγειλα! Μετά από λίγο, οι αμανέδες σταμάτησαν. Εκείνη τη στιγμή, τη στιγμή που άκουγα εκείνη τη χθόνια μουσική με τις λαρυγγώδεις φωνές, με έπιασε λύσσα, αγανάκτηση, μια οργή, ένα αίσθημα άγριο, άρειο! Σκέφτηκα δυο φίλους στη Νάξο, που έκλεισαν τα ταβερνάκια τους, γιατί δεν τους επέτρεπαν να έχουν μουσική μετά τις 11 το βράδυ και τους κουβαλούσαν την Αστυνομία κάθε βράδυ. Κι αυτοί, οι Μουσουλμάνοι, εδώ, στη χώρα μας, τολμούσαν τώρα, παραμονή εκλογών, να αψηφούν τους πάντες και τα πάντα, να μην υπολογίζουν ότι όλοι κοιμούνται και να μας λένε κατάμουτρα: "Είμαστ' εδώ και θα κάνουμε ό,τι θέλουμε σ' εσάς και στην πατρίδα σας!". Ναι, αυτοί οι ξένοι εισβολείς τολμούσαν τώρα να προβάλουν με θράσος τη βαρβαρότητα και τον απολιτισμό τους, με τις ψαλμωδίες τους και τον ιμάμη τους καταμεσής της νύχτας. Γιατί ξέρω να ξεχωρίζω τη θρησκευτική μουσική τους. Και μπορεί να μην πίνουν -λένε- αλλά όταν κάνουν αυτές τις συνεδρίες τους, παθαίνουν αμόκ και μπορεί να προβούν σε οτιδήποτε, να μπουν μέσα σε σπίτια, να επιτεθούν σε περαστικούς, να βιάσουν, να σκοτώσουν... Οργή, πόση οργή ένιωσα στη σκέψη ότι μπορεί να είμαι υποχρεωμένη τα επόμενα χρόνια να υπόκειμαι σε τέτοια βάρβαρα έθιμα! Δεν ένιωσα φόβο, μόνο οργή! Και μανία! Μανία όταν σκέφτηκα τους νέους μας, που έτσι όπως τους έχουν αφήσει αμόρφωτους μ' αυτό το άθλιο εκπαιδευτικό σύστημα να τους έχει εγκλωβίσει στην αγνωσία και μ' αυτές τις πανάθλιες διακηρύξεις περί πολυ-πολιτισμού να τους έχουν υπνωτίσει και να μην καταλαβαίνουν τα αυτονόητα, θα χνωτίσουν τώρα μοιραία μ' αυτούς τους απολίτιστους φανατικούς και θα ξεπέσουν αυτοί και τα παιδιά τους αύριο στην ίδια βαρβαρότητα! Λέμε εδώ συχνά μεταξύ μας: "Ξυπνάτε, Έλληνες!" αλλά η άξαφνη συνειδητοποίηση, αυτό το "βλέπω μπροστά μου το επερχόμενο" δεν είναι το ίδιο! Καθόλου το ίδιο με τις απλές αναρτήσεις. Είναι σαν χαστούκι. Είναι η έξοδος από το σπήλαιο του Πλάτωνα! Έτσι... Εγώ ξύπνησα! Μες στη νύχτα!  
Ντορέτα Πέππα

Δεν υπάρχουν σχόλια: