Δωρικός χαιρετισμός προς τον Ανατέλλοντα
Ήλιο, ένας χαιρετισμός διαμέσου του οποίου ο ανθρώπινος οργανισμός
μπορούσε να αντλήσει ενεργειακές δυνάμεις από τον Ήλιο, ανυψωνόμενος σε
ανώτερες πνευματικές καταστάσεις και νοητικά πεδία .
Ο λόγος είναι ότι με αυτόν τον τρόπο έδειχναν οι ιερείς την
καθαρότητα των προθέσεών τους. Για να γίνει αυτό, θα έπρεπε πρώτα να
έχουν πλύνει καλά τα χέρια τους. Παράλληλα, χαιρετώντας με αυτόν τον
τρόπο, έδειχναν προς τους θεούς ότι ήταν και καθαροί ψυχικά απέναντί
τους.
Ο γνωστός πελασγικός μύθος αναφέρεται στον
αγώνα της Αθηνάς και του Ποσειδώνα για την προστασία και την ονομασία
της Αθήνας. Βασιλιάς της Αθήνας ήταν ο Κέκροπας. Οι αντίπαλοι ανέβηκαν
πάνω στο βράχο της Ακρόπολης, όπου ήρθαν και οι άλλοι δέκα θεοί από τον
Όλυμπο για να κάνουν τον δικαστή στη διαφωνία των δυο θεών, ενώ ο
Κέκροπας παρίστατο ως μάρτυρας. Πρώτος ήρθε ο Ποσειδώνας, στάθηκε στη
μέση του βράχου και με την τρίαινά του έδωσε ένα δυνατό χτύπημα στο
έδαφος. Αμέσως ξεπήδησε ένα κύμα αλμυρού νερού που σχημάτισε μια μικρή
λίμνη που την ονόμασαν “Ερεχθηίδα” θάλασσα. Μετά ήρθε η σειρά της Αθηνάς
να παρουσιάσει το δώρο της και αφού κάλεσε τον Κέκροπα για μάρτυρα,
φύτεψε μια ελιά πάνω στο βράχο, που ξεπετάχτηκε γεμάτη καρπό. Το δέντρο
αυτό σωζόταν για πολλά χρόνια αργότερα. Μετά από το δώρα της Αθηνάς ο
Δίας κήρυξε το τέλος του αγώνα και είπε στους άλλους θεούς να κρίνουν σε
ποιον από τους δυο θεούς να δοθεί η πόλη. Συγχρόνως ζήτησαν τη μαρτυρία
και τη γνώμη του Κέκροπα. Αυτός από το βράχο ψηλά έριξε μια ματιά γύρω,
αλλά όπου να γύριζε, τα μάτια του αντίκριζαν αλμυρό νερό, τις θάλασσες
που από παντού έζωναν τη χώρα. Το δέντρο όμως που είχε κάνει η Αθηνά να
φυτρώσει ήταν το πρώτο που φύτρωσε σε όλη τη χώρα και ήταν συνάμα για
την πόλη η υπόσχεση για δόξα και ευτυχία. Γι αυτό ο Κέκροπας θεώρησε πως
το δώρο της Αθηνάς ήταν πιο χρήσιμο και έτσι της δόθηκε η κυριαρχία της
πόλης. Για την αθηναϊκή προέλευση της ελιάς μιλούν ο Παυσανίας, ο
Ηρόδοτος, ο Κλαύδιος Αιλιανος και ο Σοφοκλής.
Το ιερό δέντρο της Αθηνάς έγραψε τη δική του ιστορία στην Αθήνα.
Λέγεται πως το 480 π.Χ. όταν κατέκτησαν οι Πέρσες την Ακρόπολη, έκαψαν
την ιερή ελιά της Αθήνας προς μεγάλη θλίψη των Αθηναίων που το θεώρησαν
κακό σημάδι. Όμως η θλίψη μετατράπηκε σε αισιοδοξία όταν την άλλη μέρα
κιόλας ο ξερός και καμένος κορμός είχε βλαστήσει και πάλι: Ένα καινούριο
δροσερό βλαστάρι ύψους δυο πήχεων αποτελούσε πια το καινούριο ιερό
δέντρο της Αθήνας. Μέχρι και τα ύστερα ρωμαϊκά χρόνια οι Αθηναίοι
έδειχναν με καμάρι το ιερό δέντρο και πίστευαν πως απ` αυτό είχε
ξεκινήσει η ελαιοκαλλιέργια και απ`αυτό κατάγονται όλα τα δέντρα ελιάς
που υπήρχαν στον κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου