- Λευκή κόλα η Ζωή, σαν αγώνισμα του Δια.. η απλά ένα διαγώνισμα, γαλάζια η ροή, ανάλογα το χρώμα που ο ΄Φαέθωνας θα μοιράσει.. Ωστόσο έρχεσαι ξανάρχεσαι, πότε ματωμένος και πότε σαν άγγελος-δαίμονας. Λένε τίποτα δε χάνεται κιόλα 'αφθαρτα είναι , όπως και οι νόμοι. Μα και όλα ρέουν, και όλα γίνονται από την καταιγίδα της πρότερής σου σκέψης. Μα πόση φαντασία και γνώση θα πρέπει να έχω για να σε αντιληφθώ; Μέσα από μια τέχνη που όλο στολίζω και προσθέτω διακοσμητικά, μέσα από ύμνους που εσύ μου έδωσες Ορφέα μου, μέσα από τον άνθρωπο .. Θα εγκαταλείψω τις σκέψεις, και τους συνειρμούς, όλο μαθηματικά αριθμούς και νέα γράμματα σα τους ορίζοντες μου ανοίγονται, κάθε φορά που αναζητώ την Υπερούσια Αρχή σου... Φλέγομαι και ψυχραίνομαι, το ένα ακολουθεί, εναντιώνεται και άναρχα κυριαρχεί στο άλλο, μέχρι να έρθεις εσύ.
Και να μου δείξεις δια πυρός και αέρος και γης και ύδατος, την Τετρακτύ.
Εσύ μου δίνεις νόμους αξίες και θεσμούς. Συνεργάτες άπειρες ακαταμέτρητες οντότητες
Και όλα αυτά για μένα, το πιο μικροσκοπικό και αδύναμο στοιχείο σου που θέλει παραταύτα να γίνει αντανάκλασή σου.
Ανόθευτη ωστόσο η υπογραφή σου πάνω μου. Αιώνες και χιλιετίες, ακολουθώ τα βήματα που μου όρισαν κάποιες Μοίρες σαν γεννήθηκα. Κι'ολο περιμένω τις Μούσες σαν μωρό, και κάθε μέρα, μα και κάθε νύχτα, ζητώ την εναγώνια εξάγνιση μου, και τη γονιμοποίηση του κορμιού και του νου μου, για να δεχτεί την θεία αποκάλυψη σου. Ακτίνες και Σταγόνες της ίδιας ουσίας σου της μεριστής. Εκείνες πέφτουν από τον ουρανό πατέρα και διαποτίζουν και μένα, για να γεννήσω με τη σειρά μου, νέους νόες, να φτιάξω καινούρια σχήματα και σύμβολα, όμοια με σένα, και ίσως να σ' αγγίξω τελικά, έστω και με κάτοπτρα, έστω και με μια αίσθηση πέραν των γνωστών.
Μα ωστόσο περιπλανιέται ο νους μου, και σαν μαγνήτης έλκεται, αμφιταλαντεύεται, και πάλι δε φοβάται μη διασπαστεί, Ας γίνει .. Θα' ναι η ώρα του για να γίνει.
Λευκή κόλα... είπαμε ... και το διαγώνισμα δε πρόλαβα να το τελειώσω όλο. Πέρας χρόνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου