Οι Θεοί των Ελλήνων που Έγιναν Πολιούχοι Άγιοι - ΟΙ ΙΕΡΟΙ ……..ΠΑΡΑΧΑΡΑΚΤΕΣ :

 

 

Ζήνων Θεσσαλός

Οι Θεοί των Ελλήνων που Έγιναν Πολιούχοι Άγιοι

 

ΟΙ ΙΕΡΟΙ ……..ΠΑΡΑΧΑΡΑΚΤΕΣ :

-Οι Έλληνες πρέπει να ενημερωθούν με την μελέτη της ιστορίας, τι είχαν, τι τους πήραν και τι τους έδωσαν.

Κάποτε πρέπει να μάθουν, χωρίς αυτό να σημαίνει προσπάθεια διχασμού, επειδή ο κόσμος δεν πιστεύει τα εβραϊκά παραμύθια. Πήραν όλο το Ελληνικό φιλοσοφικό οικοδόμημα και το ονόμασαν ευαγγέλια, πήραν γιορτές, τελετές, μυστήρια, ακόμη και την την στολή των Ιεροφαντών την ονόμασαν ράσα.

ΟΙ ΠΟΛΥΟΥΧΟΙ ΘΕΟΙ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ μετονομάστηκαν σε πολιούχους αγίους.

Η εορτή της ΆΡΤΕΜΙΣ έγινε εορτή Δεκαπενταύγουστου.

Η εορτή των ΠΑΡΗΛΙΏΝ, εορτή του Αι Γεωργίου.

Οι εορτές ΠΟΣΕΙΔΏΝΙΑ έγιναν εορτή Αγ.Νικόλαου.

Η εορτή των ΔΙΌΣΚΟΥΡΩΝ έγινε εορτή Κοσμά και Δαμιανού.

Οι εορτές των ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΩΝ έγιναν εορτές της Παναγίας.

Η ΆΡΤΕΜΙΣ μετονομάστηκε σε Αγ.Αρτέμιο,

Ο ΔΙΌΝΥΣΟΣ σε Αγ.Διονύσιο,

Η ΔΉΜΗΤΡΑ σε Αγ.Δημήτριο,

Ο ΉΛΙΟΣ σε προφήτη Ηλία,

Οι Έλληνες έκτιζαν ναούς του ΉΛΙΟΥ στις κορυφές των βουνών, έτσι έγινε και στην νέα θρησκεία, το δε άρμα φωτός του ΉΛΙΟΥ το πρόσθεσαν και αυτό στον προφήτη Ηλία.

Η ΕΙΡΉΝΗ με τον ΠΛΟΎΤΟ έγινε Μαρία με το βρέφος.

Η ΑΘΗΝΆ προστάτης των γραμμάτων και της σοφίας αντικαταστάθηκε από τους μισέλληνες τρεις ιεράρχες.

Ο ΒΕΛΛΕΡΕΦΟΝΤΗΣ με τον ΠΗΓΑΣΟ έγινε αρχάγγελος Μιχαήλ ιππέας.

Η ΑΘΗΝΆ παρθένα, η βασίλισσα των ουρανών, η μητέρα των άστρων, η πρωτογέννητη των αιώνων έγινε η Μαρία παρθένα.

ΟΙ ΙΈΡΕΙΕΣ παρθένες των Ελλήνων ονομάστηκαν καλόγριες.

Ο ΒΩΜΌΣ των Ελλήνων μετονομάστηκε αγία τράπεζα

Επιπλέον:

Η Αθηνά προστάτης των γραμμάτων και της σοφίας αντικαταστάθηκε από τους μισέλληνες τρεις ιεράρχες.

Ο Βελλερεφόντης με τον Πήγασο έγινε ο αρχάγγελος Μιχαήλ ιππέας.

Η Αθηνά παρθένα, η βασίλισσα των ουρανών, η μητέρα των άστρων, η πρωτογέννητη των αιώνων,

έγινε Μαρία παρθένα.

Οι ιέρειες παρθένες των Ελλήνων, ονομάστηκαν καλογριές.

Ο βωμός θυσίας των Ελλήνων μετονομάστηκε σε αγία τράπεζα.

Η στολή των ιεροφαντών έγινε άμφια πατριαρχών και επισκόπων.

Οι Έλληνες συνήθιζαν να κρεμούν στο λαιμό τους σταυρό

και κάθε πρωί, καθώς πήγαιναν στην εργασία τους, βγαίνοντας από το σπίτι τους έκαναν τον σταυρό τους,

έθιμο που αντέγραψε σε κάθε λεπτομέρεια η νέα θρησκεία.

Το βάφτισμα ή γιορτή των «Αμφιδρομίων» των Ελλήνων πάρθηκε αυτούσιο από τη νέα θρησκεία.

Στην ελληνική γιορτή το όνομα το έδινε ο πατέρας,

στη χριστιανική το δίνει ο νονός που «αποτάσσει τον σατανά και τον φτύνει».

Ο γάμος ήταν αρχαιοελληνική τελετή που μεταφέρθηκε στη νέα θρησκεία.

Στόλιζαν τη νύφη,

ο ιερέας έκοβε και πρόσφερε τεμάχιο μήλου στους νεόνυμφους, το φρούτο της Αφροδίτης,

για να μην γίνεται κατάχρηση της σάρκας∙

σήμερα δίνουμε κρασί.

Ο άντρας πήγαινε στο σπίτι της νύφης με συγγενείς και φίλους και έδινε ενώπιον όλων υποσχέσεις,

ότι θα σεβαστεί τις ευθύνες που αναλαμβάνει με τον γάμο έναντι της γυναίκας.

Σήμερα που ξέφτισε η συνέπεια των ανθρώπων, υπογράφεται η ληξιαρχική πράξη γάμου.

Σε όλη τη διάρκεια της τελετής οι παριστάμενοι κρατούσαν αναμμένες δάδες.

Το λιβάνι μπροστά στα αγάλματα των θεών απαγορεύτηκε με νόμο του Μ. Κωνσταντίνου·

αργότερα το πήραν και αυτό οι χριστιανοί.

Στους ελληνικούς ναούς άναβαν κεριά μόνο οι ένοχοι που ζητούσαν συγχώρεση.

Το κυπαρίσσι των νεκροταφείων μεταφέρθηκε και αυτό στη νέα θρησκεία.

Η θεία κοινωνία της νέας θρησκείας

πάρθηκε αυτούσια από την Ελληνική θρησκευτική εκδήλωση

όπως αυτή γινόταν στα Ελευσίνια, Καβείρια, Ορφικά και Διονυσιακά μυστήρια.

Στα Καβείρια μυστήρια προηγείτο εξομολόγηση ενοχών πριν τη μετάληψη.

Τα πανηγύρια ή εορτές προς τιμή των πολιούχων θεών έγιναν πανηγύρια προς τιμή των αγίων.

Αντί της χριστιανικής Κυριακής οι Έλληνες αργούσαν την Πέμπτη που ήταν ημέρα αφιερωμένη στον Δία.

Το καντήλι μπροστά στο άγαλμα της Πολιάδας Αθηνάς στην Ακρόπολη,

έκαιγε συνεχώς καθώς και σε όλα τα στεγασμένα ιερά. « Ήταν χρυσό καντήλι με άσβεστη φλόγα»

και έγινε πιστή μεταφορά του εθίμου και στον χριστιανισμό.

Τα σημερινά αγιάσματα και ως προς τη σημασία τους

και ως προς την ονομασία τους έχουν παρθεί από την ελληνική θρησκεία.

Είναι γνωστό ότι πλησίον των ιερών υπήρχαν ιερά νάματα γνωστά για τις θεραπευτικές τους ιδιότητες όπως αναφέρει και ο Παυσανίας,

Η μετάνοια ήταν ελληνική θρησκευτική εκδήλωση και τη συναντούμε σε πολλά αρχαία μυστήρια.

Η ανάσταση των θεών υπήρχε στις παραδόσεις όλων των λαών της μεσογείου.

Στην Ελλάδα είχαμε την ανάσταση του Ορφέα και του Διονύσου.

Γιατί ο χριστιανισμός ζητά την αποκλειστικότητα του γεγονότος;

Το ιερό πυρ του Απόλλωνα, ή Νέον Φως, ή Φως Καθαρμού,

έβγαινε μέσα από το χάσμα της Κασταλίας πηγής στους Δελφούς

και μετονομάστηκε σε φως του Παναγίου τάφου.

Τα λείψανα Θησέα, Ορέστη και άλλων,

για τα οποία υπήρχαν ιστορικοί χρησμοί, ήταν αντικείμενα λατρείας όπως σήμερα τα λείψανα των αγίων.

Οι ιερείς των Ελληνικών μαντείων

αντικαταστάθηκαν με απόφαση της ιεράς συνόδου της Αντιοχείας

με την τάξη των εξορκιστών στον χριστιανισμό.

Ο κρίνος ή Ηράνθεμο ήταν λουλούδι της Ήρας,

που το μύρισε τρεις φορές και έμεινε τρεις φορές υπερφυσικά έγκυος.

Το ίδιο έγινε και με την παρθενοσύλληψη της Μαρίας.

Γιατί το ένα χαρακτηρίζεται ως μυθολόγημα

και το άλλο ζητάν να το πιστέψουμε σαν θαυμαστό πραγματικό γεγονός;

Η νηστεία ή άγνεια γινόταν για τη μύηση στα διονυσιακά μυστήρια,

ή πριν τις γιορτές των θεσμοφορίων ή Ελευσίνιων μυστηρίων, για τον εξαγνισμό του σώματος.

Τα μνημόσυνα σε κάθε λεπτομέρεια σκοπού και τυπικού είναι παρμένα από την αρχαία Ελληνική θρησκεία.

Τα κόλλυβα και αυτά υπήρχαν στην αρχαία Ελλάδα.

Το τραπέζι μετά την κηδεία, είναι θρησκευτικό έθιμο από τη Μυκηναϊκή εποχή,

που υιοθετήθηκε από τον χριστιανισμό.

Τα τάματα στους Έλληνες θεούς ήταν πολύτιμα αντικείμενα, χρήματα και κτήματα όπως γίνεται

και σήμερα από τη νέα θρησκεία.

Ο μυστικός δείπνος του χριστιανισμού αποτελεί απομίμηση του δείπνου των μυστών του Διονύσου.

Το κόκκινο αυγό το χρησιμοποιούσαν στα Ελευσίνια μυστήρια.

Το αστέρι κατά τη γέννηση του Ασκληπιού και του Διονύσου,

έγινε ο φωτεινός αστέρας που οδήγησε τους μάγους στη γέννηση του Χριστού.

«Φωνή από τον ουρανό»· όλοι οι αρχηγοί θρησκειών δεν είχαν γήινο πατέρα.

Διάλεγαν έναν ουράνιο πατέρα,

ο οποίος έκανε με την φωνή του τη ληξιαρχική πράξη αναγνώρισης του υποτιθέμενου γιου του,

για την κοινωνική του αποκατάσταση.

Ακριβώς το ίδιο έγινε και με τον Ιησού, όπως έγινε με τον Κρίσνα ή τον δικό μας Διόνυσο.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΑΝΑΓΡΑΦΕΙ.

Ζήνων Θεσσαλός