10/11/17
Μελετηρός,επιμελής,υπεύθυνο παιδί!
Τι ευτυχία! Η μάνα σου καμάρωνε,
και τα αποτελέσματα περίμενε να δει!
Γυμνάσιο! Ξεκίνησες αμέσως φροντιστήρια!
Δυό ξένες γλώσσες,άλγεβρα,χημεία, φυσική!
Μ ‘αρχίσαν και της μάνας σου τ’ αδιάκοπα μαρτύρια,
στερήσεις ,διπλοβάρδειες,ζωή σαν φυλακή!!
Το ίδιο κι ο πατέρας σου! Έκοψε τις παρέες,
το ταβερνάκι που έβλεπε τους φίλους κάθε τόσο.
Τσιγάρο ούτε συζήτηση,ούτε καινούργιο ρούχο,
δούλευε περισσότερο,κουράζονταν καμπόσο!!
Όσο μεγάλωνες εσύ,μεγάλωναν οι ευθύνες,
τα έξοδα υπέρογκα,γιατί είχες κι αδελφή!
Το ίδιο αξιόλογη,διαβαστερή κι εκείνη,
οι δυο γονείς σου πούλησαν και κάποια τιμαλφή..
Ολα για σενα!Να σε δούν,μεγάλο και σπουδαίο!
Κέρασαν όλους τους γνωστούς,όταν Πολυτεχνείο,
πέρασες και δακρύζανε,απ’ την συγκίνησή τους,
και τις στερήσεις ξέχασαν που υπέστησαν και οι δύο!
Τους βρήκε η Κρίση!Επώδυνη,σκληρή και ανελέητη!
Πάλεψαν σαν ανήμερα θεριά να τελειώσεις!
Ν’ ανταμειφθούν οι κόποι σου!!! Πολύτιμο πτυχίο,
και την χαρά που αναλογεί να πάρεις και να δώσεις..
Το πήρες μ’ άριστα!! Κορνίζα στο σαλόνι,
το κρέμασε η μανούλα σου μαζί με τις εικόνες.
Γεμάτος με εφόδια,και σιγουριά μεγάλη,
Βγήκες να ψάξεις για δουλειά!! Μ’ ατέλειωτοι χειμώνες,
σκεπάσανε τη νιότη σου!! Κανείς να σε στηρίξει!
Η ανεργία κολαση!! Φρόντισαν τα λαμόγια,
να διαλύσουν εν ψυχρώ, δομές κι επιχειρήσεις,
πολιτικοί επαίσχυντοι,στα έργα και στα λόγια..
Λατρεύεις την πατρίδα σου!!Την βλέπεις να ματώνει,
να ξεψυχά σταδιακά!Μα τι μπορείς να κάνεις;
Η μάνα κι ο πατέρας σου χάσαν τις αντοχές τους,
Απόφαση στη σκέψη σου,στο λογισμό σου βάνεις.
Να φύγεις!! Ν’ απομακρυνθείς,δεν εχεις άλλη λύση!
Εκεί σε σπρώχνει η ανάγκη σου,που αυτοί δημιουργήσαν!
Ν’ αναπαυτεί η μητέρα σου,και να χαμογελάσει,
λίγο και ο πατέρας σου!Που την ζωή τους ζήσαν,
φροντίζοντας καλά παιδιά στο σήμερα,στο αύριο,στο τώρα!
Να ‘σουν ο μόνος!!Αμέτρητες χιλιάδες μετανάστες,
αναζητούν την τύχη τους πάλι στην ξενιτειά..
Φεύγουν τα νιάτα! Τα μυαλά!! Και μένει πίσω τους,μια γερασμένη χώρα..
Δυό ξένες γλώσσες,άλγεβρα,χημεία, φυσική!
Μ ‘αρχίσαν και της μάνας σου τ’ αδιάκοπα μαρτύρια,
στερήσεις ,διπλοβάρδειες,ζωή σαν φυλακή!!
Το ίδιο κι ο πατέρας σου! Έκοψε τις παρέες,
το ταβερνάκι που έβλεπε τους φίλους κάθε τόσο.
Τσιγάρο ούτε συζήτηση,ούτε καινούργιο ρούχο,
δούλευε περισσότερο,κουράζονταν καμπόσο!!
Όσο μεγάλωνες εσύ,μεγάλωναν οι ευθύνες,
τα έξοδα υπέρογκα,γιατί είχες κι αδελφή!
Το ίδιο αξιόλογη,διαβαστερή κι εκείνη,
οι δυο γονείς σου πούλησαν και κάποια τιμαλφή..
Ολα για σενα!Να σε δούν,μεγάλο και σπουδαίο!
Κέρασαν όλους τους γνωστούς,όταν Πολυτεχνείο,
πέρασες και δακρύζανε,απ’ την συγκίνησή τους,
και τις στερήσεις ξέχασαν που υπέστησαν και οι δύο!
Τους βρήκε η Κρίση!Επώδυνη,σκληρή και ανελέητη!
Πάλεψαν σαν ανήμερα θεριά να τελειώσεις!
Ν’ ανταμειφθούν οι κόποι σου!!! Πολύτιμο πτυχίο,
και την χαρά που αναλογεί να πάρεις και να δώσεις..
Το πήρες μ’ άριστα!! Κορνίζα στο σαλόνι,
το κρέμασε η μανούλα σου μαζί με τις εικόνες.
Γεμάτος με εφόδια,και σιγουριά μεγάλη,
Βγήκες να ψάξεις για δουλειά!! Μ’ ατέλειωτοι χειμώνες,
σκεπάσανε τη νιότη σου!! Κανείς να σε στηρίξει!
Η ανεργία κολαση!! Φρόντισαν τα λαμόγια,
να διαλύσουν εν ψυχρώ, δομές κι επιχειρήσεις,
πολιτικοί επαίσχυντοι,στα έργα και στα λόγια..
Λατρεύεις την πατρίδα σου!!Την βλέπεις να ματώνει,
να ξεψυχά σταδιακά!Μα τι μπορείς να κάνεις;
Η μάνα κι ο πατέρας σου χάσαν τις αντοχές τους,
Απόφαση στη σκέψη σου,στο λογισμό σου βάνεις.
Να φύγεις!! Ν’ απομακρυνθείς,δεν εχεις άλλη λύση!
Εκεί σε σπρώχνει η ανάγκη σου,που αυτοί δημιουργήσαν!
Ν’ αναπαυτεί η μητέρα σου,και να χαμογελάσει,
λίγο και ο πατέρας σου!Που την ζωή τους ζήσαν,
φροντίζοντας καλά παιδιά στο σήμερα,στο αύριο,στο τώρα!
Να ‘σουν ο μόνος!!Αμέτρητες χιλιάδες μετανάστες,
αναζητούν την τύχη τους πάλι στην ξενιτειά..
Φεύγουν τα νιάτα! Τα μυαλά!! Και μένει πίσω τους,μια γερασμένη χώρα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου