Παρασκευή 10 Μαρτίου 2017

ΤΟ ΑΝΤΙΠΑΛΟ ΔΕΟΣ - ...Είναι το Ισλάμ, είναι αυτό που τους έλειπε και δεν θα αφήσουν την ευκαιρία να πάει χαμένη.

εμείς και το ισλάμ | Ένα blog του Βλάση Αγτζίδη
 

Μέχρι τώρα για να επιβιώσει ο χριστιανισμός, οι τρόποι που χρησιμοποιούσε ήταν παιδαριώδεις. Χρησιμοποιούσε το αντίπαλο δέος, όπου και είχε εφεύρει σε αυτόν το ρόλο του «κακού» να τον έχει ο «σατανάς». Όπως στις Αμερικάνικες ταινίες που έχουμε τον καλό και τον κακό. Αλλά από ότι φαίνετε το κόλπο του «Σατανά» δεν εξακολουθεί να αποδίδει όπως τον παλιό καλό καιρό που οι πιστοί στερούνταν μόρφωσης, ξεθώριασε. Ποιος πιστεύει σήμερα ότι υπάρχει «σατανάς», μόνο κάποιος θρησκόληπτος.
Έπρεπε λοιπόν να βρεθεί ο αντικαταστάτης του «σατανά», και μάλιστα να είναι σύγχρονος, σε μια μορφωμένη κοινωνία να μπορεί να πείθει.
Όπως στην πολιτική που χρησιμοποιείτε το δικομματικό σύστημα, έχουμε την συσπείρωση των πολιτών σε δύο κυρίως πόλους. π.χ. στις ΗΠΑ Δημοκρατικοί-Ρεπουμπλικάνοι. Ή παλιότερα στην Ελλάδα, ΠΑΣΟΚ-ΝΔ.
Πάνω στον προβληματισμό τους για το Ιερατείο αναπάντεχα ήλθε η λύση που ζητούσαν, και μάλιστα χειροπιαστή και όχι φανταστική όπως ο «σατανάς». Αυτό το νέο αντίπαλο δέος, που είναι το Ισλάμ είναι αυτό που τους έλειπε και δεν θα αφήσουν την ευκαιρία να πάει χαμένη.
Πέρα από τις αντιδημοκρατικές θέσεις που γράφει ο Μωάμεθ, έχουμε και την δράση των Ισλαμιστών και των Ιμάμηδων που ερμηνεύουν το Κοράνι όπως τους βολεύει, στα Ισλαμικά σχολεία τα αποκαλούμενα «Μεντρεσέδες».
Η δράση των Τζιχαντιστών προκαλεί τον φόβο, που έτσι πιστεύουν την θέση του κακού, και τον ένα πόλο θα αναλάβει το Ισλάμ. Με αποτέλεσμα να αναγκάσει τους θρήσκους να συσπειρωθούν γύρω από τον άλλο πόλο, που θα είναι η εκκλησία, και ο Χριστιανισμός.
Μην μας φανεί παράξενο αν η ανέγερση Τζαμιών χρηματοδοτηθεί κάτω από το τραπέζι από το παπαδαριό. Αυτό επιβάλει το συμφέρον τους. Έτσι δικαιολογείτε η χλιαρή αντίδραση του παπαδαριού στον επερχόμενο Ισλαμικό κίνδυνο. Τα Τζαμιά που θα ξεφυτρώνουν από εδώ και πέρα σαν τα μανιτάρια δεν φαίνετε να τους ενοχλούν. Γιατί είναι αυτό που τους λείπει, είναι ο συνέταιρος τους στο νέο διπολικό σύστημα που θα τεθεί σε λειτουργία.
Δεν είναι τυχαίο ότι το Κοράνι γράφει: «κολυμπήστε στο αίμα των απίστων». Και φυσικά εννοεί αυτούς που δεν πιστεύουν σε καμία θρησκεία. Γιατί αλλιώς θα έγραφε των «αλλοθρήσκων». Αυτούς φοβούνται, και οι δύο αδελφές θρησκείες, διότι γνωρίζουν ότι υπερέχουν διανοητικά, και δεν είναι πρόβατα.
Έχω γράψει πολλές φορές ότι η δημιουργία μιας σύγχρονης κοινωνίας πρέπει να στηρίζετε σε στέρεες βάσεις βαθιά φιλοσοφημένες, και για αυτές τις βάσεις έχουν ασχοληθεί όλοι σχεδόν οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι. Σε γενικές γραμμές μπορούμε να πούμε όταν ο άνθρωπος διέπεται από λογική, έχει την στοιχειώδη μόρφωση, και διαθέτη συνείδηση που του ελέγχει και κατευθύνει τις πράξεις του, θεωρείτε μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα, και δεν έχει ανάγκη καμία θρησκεία, να του υποδείξει πως θα διάγει βίο ενάρετο. Αυτός όμως που στερείτε συνείδησης μάταια προσπαθεί, με μεγάλους σταυρούς, να πείσει πρώτα τον εαυτό του και μετά τους άλλους, ότι διάγει βίο ενάρετο, και αν το κάνει, το κάνει φοβούμενος την τιμωρία του θεού. Πού λοιπόν να τον κατατάξεις; τα ζώα μόνον υπακούουν τον βοσκό, φοβούμενα την τιμωρία του. Έτσι το να διάγει κάποιος βίο ενάρετο, είναι θέμα καθαρά φιλοσοφικό και όχι θρησκευτικό.
Αντί λοιπόν να μελετήσουμε και να εφαρμόσουμε τις φιλοσοφημένες θέσεις των προγόνων μας, που είναι αποδεκτές από όλους τους σύγχρονους διανοούμενους, τόσο πιο πολύ βουτάμε στα λασπόνερα των θρησκειών, και ειδικά για τον Χριστιανισμό, που η ύπαρξη του ήταν καταστροφική για τον Ελληνισμό.
Ο αφανισμός του Ελληνικού στοιχείου σταμάτησε την πρόοδο και έφερε την οπισθοδρόμηση.
Ο επίσκοπος Θεοδώρητος Κύρος συγκρίνοντας την εποχή των ελλήνων με την εποχή επί Ιουστινιανού διαμαρτύρεται και γράφει: «την εποχή της ειδωλολατρίας όλες οι πόλεις ανθούσαν και τώρα που θριάμβευσε ο Χριστιανισμός βρίσκονται σε πτώση κι ερήμωση».
Ο Ελλαδικός χώρος εκεί που κάποτε έσφυζε από ζωή, και χαρούμενες γιορτές ερήμωσε, τεράστιες περιοχές έμειναν ακατοίκητες, και όπου συναντούσες οικισμούς εκεί βασίλευε η θλίψη και ο μαρασμός. Οι ολυμπιακοί αγώνες, τα Νέμεα, τα Ίσθμια, τα Πύθια, τα Παναθήναια σταμάτησαν.
Οι ποιητικοί και θεατρικοί αγώνες δεν ξανάγιναν. Τα στάδια και τα θέατρα έρημα, έμειναν βουβοί μάρτυρες, του λαμπρού παρελθόντος, και με τις κουκουβάγιες που τα κατοίκισαν να θρηνούν ολονυχτίς, την πνευματική και πολιτισμική κατάντια των Ελλήνων.

Δεν υπάρχουν σχόλια: