Πολύς λόγος γίνεται για
τον επιβλητικό σε μέγεθος μακεδονικό τάφο, που βρέθηκε στην Αμφίπολη. Και ενώ
οι έρευνες συνεχίζονται, τα σενάρια σχετικά με το ποιος / ποιοι μπορεί να είναι
εκεί θαμμένος / θαμμένοι δίνουν και παίρνουν. Πριν προχωρήσω σε μια δική μου
εικασία, θα παραθέσω μία μικρή συλλογιστική που έκανα σχετικά…
Η θεωρία ότι μπορεί να
είναι ο τάφος της Ρωξάνης, συζύγου του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του γιου του, του
Αλεξάνδρου του Δ΄, νομίζω ότι δεν έχει ιδιαίτερη βάση. Πώς οι δολοφόνοι θα
έχτιζαν έναν τέτοιο μεγαλοπρεπή τάφο για τα θύματά τους και γιατί; Θα ήταν
παράλογο.
Ένα άλλο σενάριο θέλει
τον τάφο να κρύβει τον ίδιο τον Μεγάλο Στρατηλάτη.
Ο Μέγας Αλέξανδρος
μπορεί να συνδέθηκε με την ίδρυση της πόλης της Αλεξάνδρειας και με την Αίγυπτο,
αλλά οι Έλληνες Μακεδόνες δεν μπορεί να τον είχαν ταυτίσει με την Αίγυπτο στη
συνείδησή τους, οπότε δε θα έβαζαν σφίγγες στον τάφο του ως φύλακες. Θα
προτιμούσαν ίσως κάποιους άλλους συμβολισμούς. Άλλωστε, σφίγγες στους τάφους (επί
των επιτυμβίων στηλών, συγκεκριμένα) συναντάμε κυρίως στην Αττική και με την
Αθήνα οι Μακεδόνες δεν τα πήγαιναν καλά ποτέ. Οι σφίγγες, σε Πανελλήνιο
επίπεδο, φρουρούν / κοσμούν κυρίως ιερά…
Όμως… με την Αμφίπολη
υπάρχει μια εξαίρεση… Η σφίγγα εμφανίζεται στα νομίσματα της Αμφίπολης ήδη από τα
τέλη του 6ου αιώνα, άρα αποτελεί το σύμβολο της πόλης. Θα ήταν,
λοιπόν, πιο λογικό, ως μια πρώτη σκέψη, να ταφεί εδώ ένας ένδοξος κάτοικος της πόλης,
με τα σύμβολα της πόλης, παρά κάποιος άλλος. Και εξ όσων γνωρίζουμε, υπήρξαν
τρεις σημαντικοί ναύαρχοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου, οι Νέαρχος, Ανδροσθένης και Λαομέδων καταγόμενοι
από την Αμφίπολη.
Από την άλλη πλευρά, όμως, και αυτή η υπόθεση, εμένα
προσωπικά, θες και λίγο διαισθητικά, μου φαίνεται αδύναμη. Ένας τέτοιος τάφος απαιτούσε
πολύ κόπο και πολύ χρήμα, κι ακόμη πολύ μεγάλη αγάπη και σεβασμό για τον νεκρό
που θα φιλοξενούσε… Άρα, κατά την άποψή μου, ο τάφος αυτός θα πρέπει να κρύβει
ένα πάρα πολύ σημαντικό και μεγάλο μυστικό…
Ένα μυστικό, μια μυστική ταφή πιθανόν, που ίσως ακόμα ακόμα να
μην ανήκε ιστορικά στην εποχή του Αλεξάνδρου, παρόλο που μπορεί να
χρησιμοποιήθηκαν γλυπτά και δομικά αριστουργήματα της εποχής του ως συνδετικά και
αναγωγικά στοιχεία της μνήμης.
Θα τολμήσω, λοιπόν, να κάνω μια ακόμη υπόθεση κι εγώ. Κι ας πέσω
έξω…
Ποιο πρόσωπο ήταν εκείνο που συνδύαζε την αδιαμφισβήτητη Ελληνική
Μακεδονική καταγωγή και την ταυτόχρονη απόλυτη ταύτιση με τη χώρα της Αιγύπτου
και το οποίο κατέστη σύμβολο αθάνατο, τόσο του αρχαίου όσο και του σύγχρονου κόσμου;
Μάλιστα, φίλοι μου, η… Κλεοπάτρα!
Ίσως οι μυημένοι Έλληνες
να θέλησαν να διασώσουν τη στερνή κατοικία της τελευταίας μεγάλης Ελληνίδας
βασίλισσας, που τόλμησε να ορθώσει το ανάστημά της απέναντι στην επελαύνουσα
Ρώμη, και να τη μετέφεραν γι’ αυτό στην
πατρώα γη. Και μπορεί ακόμη να βρίσκεται θαμμένος δίπλα της και ο Μάρκος
Αντώνιος, ο τελευταίος μεγάλος, μα και συνάτυχος εραστής της.
Τώρα… γιατί στην
Αμφίπολη… Γιατί η Αμφίπολη είναι η Μακεδονική πόλη σύμβολο του Έρωτα, ενός Έρωτα
που μένει όμως άτυχος και οι πρωταγωνιστές του, οι εραστές, συναντούν τη σκληρή
τους μοίρα πάνω στο άνθος της ηλικίας τους… Δεν είναι τυχαίο που οι κλασικοί
Αθηναίοι μετέτρεψαν την ονομασία της περιοχής από Εννέα Οδοί σε Αμφίπολη.
Άλλωστε, είχαν κι αυτοί μερίδιο στην ιστορία του τόπου, για όσους γνωρίζουν…
Όσο για το «διαισθητικά»,
στο οποίο αναφέρθηκα πιο πάνω…
Πριν από λίγους μήνες,
εντελώς τυχαία, ξεκίνησα τη συγγραφή μιας σειράς Ελληνικής Μυθολογίας, με
κεντρικό θέμα: «Ιστορίες Αγάπης» και στόχο τη μυθιστορηματική (επική και
λυρική) παρουσίαση των υπέροχων ερωτικών μύθων μας.
http://doretapeppa.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου