Στην Ελλάδα και εκτός Ελλάδας υπάρχουν Έλληνες και Ρωμιοί.

 

Οι Έλληνες επανέκτησαν μετά την επανάσταση του 1821 το ιστορικό τους όνομα (ΕΛΛΗΝΕΣ), μετά τον σκοταδισμό του χριστιανισμού και της οθωμανικής κατοχής. 

Μέχρι την επανάσταση οι Έλληνες λέγονταν Ρωμιοί, όπως είχε επιβάλει ο χριστιανισμός μετά τον βίαιο εκχριστιανισμό όλων των Ελλήνων στα πλαίσια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Αυτό το σημείο της ιστορίας το αγνοούν οι περισσότεροι νεοέλληνες, οι οποίοι παραμένουν στην ουσία ακόμη Ρωμιοί, παρά την υιοθέτηση του ονόματος Έλληνες. 

Μετά το 1821 έγινε προσπάθεια να γεφυρωθεί το χάσμα μεταξύ αρχαίας Ελλάδας και χριστιανοσύνης το οποίο προκλήθηκε από την μισαλλοδοξία του χριστιανισμού που είχε κηρύξει πόλεμο κατά του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού.

Γι'αυτό το σκοπό έκλεισαν και ισοπεδώθηκαν ναοί, ή μετατράπηκαν σε χριστιανικές εκκλησίες (π.χ. Παρθενώνας), κάηκαν βιβλία, έκλεισαν φιλοσοφικές σχολές και θέατρα, θανατώθηκαν όσοι επέμεναν να "ελληνίζουν", να έχουν ελληνικά ήθη. Ο Έλληνας εκρωμα'ί'στηκε και εκχριστιανίστηκε. 

Έχασε την πολιτισμική του ταυτότητα. Διατήρησε μόνο την ελληνική γλώσσα. 

Τίποτα άλλο.

Λόγω της χριστιανικής ορθοδοξίας που είναι στην ουσία η πιο κοντινή στον ιουδαϊσμό θρησκεία, σήμερα ο νεοέλληνας έχει περισσότερα κοινά με τους Ισραηλίτες παρά με τους αρχαίους Έλληνες προγόνους του. Η χριστιανική ορθοδοξία δίδαξε και διδάσκει ότι οι προπάτορες των Εβραίων είναι και προπάτορες των χριστιανών, άρα και όσων Ελλήνων έγιναν χριστιανοί. 

Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό σε όλους όταν λένε ότι είναι χριστιανοί ορθόδοξοι.

Αυτό το αλλάζουμε όλοι εμείς με την ενημέρωση και την αφύπνιση. Εμείς που συνειδητοποιήσαμε τι συνέβη και ζητάμε να αφήσουμε πίσω τον Ρωμιό και να τιμήσουμε τους πραγματικούς μας προπάτορες. 

Όποιος θέλει να είναι χριστιανός ας είναι, αλλά να μην βαυκαλίζεται ότι τιμά τους αρχαίους Έλληνες προγόνους όταν τιμά μια θρησκεία που τους πολέμησε, τους έβρισε, τους εξαφάνισε και η οποία εξακολουθεί να έχει την ίδια ακριβώς νοοτροπία με τότε (βλέπε π.χ. τους αναθεματισμούς κατά την "Κυριακή της Ορθοδοξίας").

Η προπαγάνδα του ελληνοχριστιανισμού πέθανε!

 

Ἀθηναΐϛ Ξούθου

Τώνια Παπαδάκη

 

Νικητής σε τούτες τις εκλογές , όπως και σε προηγούμενες, είναι η Αποχή.

 

 ΚΡΙΤΗΣ ΣΤΟ ΛΟΓΟ  Ο ΛΟΓΟΣ- ΟΧΙ Ο «ΝΟΜΟΣ» ΚΑΙ Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ  

 

Γράφει ο Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης Αμφικτύων

 

Όλα τα κόμματα, πλην του εν διαλύσει Σύριζα, πανηγύρισαν για την περιφανή  νίκη τους στις Εκλογές της Αυτοδιοίκησης. Όμως ψεύδονται διότι νικητής σε τούτες τις εκλογές , όπως και σε προηγούμενες, είναι η Αποχή. Μια αποχή που ξεπερνάει το 50% δεν είναι αποδεκτή  για την καλή λειτουργία του Πολιτεύματος και  έπρεπε  να είχε ήδη προβληματίσει το πολιτικό σύστημα. Όμως τα κόμματα δεν προβληματίζονται   διότι φαίνεται ότι τα βολεύει να περιορίζουν συνεχώς τη δημοκρατία μεταξύ των   στελεχών τους και των άλλων που αναμένουν από τους πολιτικούς τα ρουσφέτια. Έτσι ο όγκος των  ψηφοφόρων  άνω του 50% που βλέπουν ότι τίποτα στον τόπο δεν αλλάζει,  απογοητευμένοι και αγανακτισμένοι δεν έχουν άλλο όπλο για να εκφράσουν τη  διαμαρτυρία τους παρά μόνο την Αποχή. Έτσι το δήθεν δημοκρατικό μας πολιτικό  σύστημα   ουσιαστικά έχει συρρικνωθεί σε μια  παγιωμένη  Ολιγαρχία.

Αυτή η Ολιγαρχία φτιάχνει νόμους χωρίς τη βούληση των  πολιτών και σε πλήρη αντίθεση προς τη θέληση τους. Πολλοί από αυτούς έρχονται «πακεταρισμένοι» από τις ΗΠΑ ή την Ε.Ε και εφαρμόζονται κατά γράμμα παρά την αντίδραση του   λαού μας .

 Γιατί άραγε   δεν τολμούν να κάνουν  ένα Δημοψήφισμα για σοβαρά θέματα που άπτονται άμεσα στην αλλαγή του παραδοσιακού τρόπου ζωής του Έλληνα εδώ και χιλιάδες χρόνια; Αλλά και ένα που τόλμησαν να κάνουν το 2015 το ΟΧΙ του Ελληνικού λαού το έγραψαν στα παλιά τους υποδήματα και έφεραν το ΝΑΙ , δηλαδή την εφαρμογή των Μνημονίων.

Ο  Έλληνας από αρχαιοτάτων χρόνων έδειχνε σεβασμό στα δικαιώματα του ανθρώπου και ανοχή στα θέματα ιδιαιτερότητας του  ατόμου,   αρκεί αυτά να μην έθιγαν τα δικαιώματα των  πολλών.   Σαν  λάτρεις του φυσικού νόμου και της φυσιολογίας οι πρόγονοι μας ποτέ δεν ευλόγησαν τις αφύσικες και ανώμαλες πράξεις σαν κανονικές και μέσα από χιλιάδες χρόνια διαμόρφωσαν τις παραδόσεις, τη θρησκευτική του πίστη, τις φιλοσοφικές τους πεποιθήσεις,  τα οποία τώρα έρχονται κάποιοι «φωτισμένοι» να τα ανατρέψουν άρδην χωρίς να   ρωτήσουν τους πολλούς

ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟΝ

(Το Ελληνικό Δίκαιο που ίσχυε κατά τον 5ο π.Χ. Αιώνα, δηλαδή τον  Χρυσούν Αιώνα της Δημοκρατίας με βάση το  νόμο  του Σόλωνα για να γίνει κάποιος βουλευτής  απαιτούσε  να:

 1)  Είναι Έλλην πολίτης

2)  Κατέχει την Ελληνική θρησκεία και παιδεία

3) Nα ΜΗΝ είναι κίναιδος(= να μην κινεί = προκαλεί ) την αιδώ(= ντροπή)  

4) Να καταγραφεί ΟΛΗ η περιουσία του, μέχρι και τα σανδάλια που φοράει, καθώς και η οικογενειακή του περιουσία.

 Μόνο αν  τηρούνταν όλα αυτά μπορούσε   ο εν λόγω  πολίτης να γίνει βουλευτής.

Αν  αυτός πρότεινε και περνούσε νόμο ο οποίος αποδεικνυόταν οικονομικά ζημιογόνος για την Αθήνα, τότε έπρεπε να κατασχεθεί από την καταγεγραμμένη περιουσία του, όλο το ποσόν κατά το οποίο ζημιώθηκε οικονομικά η  πόλη.

Αν δεν έφθανε η περιουσία του τότε έπρεπε να κατασχεθεί ΟΛΗ η περιουσία του (μέχρι και τα σανδάλια που κατεγράφησαν) και το υπόλοιπο που αδυνατεί να καλύψει να το εξοφλήσει ΔΟΥΛΕΥΟΝΤΑΣ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΡΓΑ. Αν ο νόμος που πρότεινε και πέρασε ο  εν λόγω  νομοθέτης , ζημίωνε ΗΘΙΚΑ την Αθήνα η ποινή ήταν : AΥΘΗΜΕΡΟΝ ΤΕΛΕΥΘΗΣΑΤΩ !!!

Όσον αφορά στους  πολίτες  τους  έχοντες ιδιαιτερότητα συμπεριφοράς(το κουσούρι) ουδείς μπορούσε να τους θίξει αρκεί αυτή να περιοριζόταν εντός της οικίας τους. Όμως απαγορευόταν η παρουσία τους στην Εκκλησία του Δήμου, στις Παλαίστρες , στα Γυμναστήρια και γενικά σε χώρους που σύχναζαν οι νέοι. Στην περίπτωση αυτή η ποινή ήταν ΘΑΝΑΤΟΣ)

Βέβαια, ο κόσμος εξελίχθηκε τεχνολογικά, αλλά αμφιβάλλω  αν  ανήλθε   ηθικά και ψυχοπνευματικά προς το καλύτερον. Τα συμβαίνοντα στον κόσμο το επιβεβαιώνουν.  Σήμερα βρισκόμαστε μπρος στο φαινόμενο όπου οι έχοντες ιδιαιτερότητα είναι  σε θέση  όχι μόνον να  την επιδεικνύουν, όχι μόνο να την προπαγανδίζουν με κάθε μέσον αλλά και  να μας την επιβάλλουν με σαθρούς  νόμους διά της βίας. Και φθάνουν τώρα στο έσχατο όριο της αναισχυντίας με αυθαίρετους νόμους  να περιορίζουν   το  δικαίωμα του Λόγου και να μας κατηγορούν σαν ομοφοβικούς και ρατσιστές κ.α, ενώ συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.

Αληθώς μας θυμίζει ημέρες Δικτατορίας, δηλαδή να μην μπορεί κανείς να σχολιάσει και να ασκήσει  κριτική στις πράξεις  ατόμων με ιδιαιτερότητα,  γιατί τον πιάνει αυτεπαγγέλτως ο «σιδηρούς νόμος» της Λογοκρισίας, κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά στον τόπο μας τα τελευταία χρόνια. Σε μας τους ηλικιωμένους θυμίζει τις μαύρες ημέρες του Εμφυλίου  που ακόμη κι ’αν μιλούσες για δημοκρατία σε θεωρούσαν «κομμουνιστή» και είχες προβλήματα με το νόμο και την αστυνομία.

Όταν  ένα  ζευγάρι  δηλώνει ότι θα   αποκτήσει παιδιά, τούτο   σημαίνει   ότι θα τα  αποσπάσει  από κάποια μητέρα, ή θα τα εξαγοράσει, μεταβάλλοντας την  εν λόγω  γυναίκα σε« εκκολαπτική μηχανή»   του σπέρματος του, κάτι που αντίκειται στη φύση και  στα  ανθρώπινα  δικαιώματα της  γυναίκας και στα Ιδεώδη του φεμινιστικού Κινήματος. Και απορίας άξιον πως οι γυναίκες  δε διαμαρτυρήθηκαν ;

Όλα αυτά συμβαίνουν γιατί στον τόπο μας δεν  υπάρχει πραγματική Δημοκρατία. Ένα τόσο κολοσσιαίο φυσιολογικό, νομικό, θρησκευτικό  και ηθικό πρόβλημα το πέρασαν ερήμην του λαού μας και τώρα   στέλνουν σαν υπόδικο στα δικαστήρια αυτόν που τόλμησε να σχολιάσει – όντως με  άκομψο τρόπο  το  πρόβλημα  τούτο.

Όμως όσο και να θέλουν να το επισκιάσουν ή  να τρομοκρατήσουν τον λαό με διώξεις , αργά ή σύντομα θα βγει στην επιφάνεια προς συζήτηση και ίσως και αναθεώρηση των αυθαίρετων  και μονομερών νόμων. Η μητέρα Φύση που γνωρίζει καλά τη δουλειά της θα αποβάλλει τους βιαστές της όπως τα απόβλητα.

Ιδού γιατί οι πολίτες νοιώθουν απογοητευμένοι, απομονωμένοι,    καταπιεσμένοι,  στραγγαλισμένοι από την προπαγάνδα των ανήθικων ΜΜΕ   και τελικά πολύ θυμωμένοι  από  το  αχρείο πολιτικό σύστημα που  απέχει από τη δημοκρατία όσο η γη από το νεφέλωμα της Ανδρομέδας. Εισάγουν νόμους οι οποίοι ανατρέπουν το Αξιακό μας  σύστημα χιλιάδων ετών, αντίθετους με τη φυσιολογία, την ηθική, τη λογική, τις παραδόσεις μας, τη θρησκεία μας  και τις φιλοσοφικές  μας  πεποιθήσεις,   χωρίς να μας ρωτήσουν. Και  μας  λένε λ. χ να δεχθούμε:«ο δούλος του θεού Στέφανος νυμφεύεται ταν δούλο του θεού  Τηλέρη  και η δούλη του θεού  Κωνσταντίνα τη δούλη του θεού Σταυρούλα" Να μας ζήσουν οι νιόπαντροι και τα παιδάκια τους.  Αλλά προσοχή γιατί αν κανείς κάνει πλάκα τον  πιάνει  ο  νόμος  της «νέας ηθικής» των «δικαιωματάκηδων» . Εμείς οι πολλοί ξεμείναμε βλέπετε από δικαιώματα

 Ο Σωκράτης κ.κ μέντορες της «νέας Ηθικής»(= ανηθικότητας) είπε: Κριτής του Λόγου είναι  ο Λόγος. Τώρα στην Ελλάδα κριτή του Λόγου βάλαμε τον  αυθαίρετο «νόμο» και το δικαστή. Κοντολογίς  Λογοκρισία(11/10/23)

   Αμφικτύων

* Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης

Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών

amphiktyon@gmail.com

http://amphiktyon.blogspot.com/

https://amphiktyon.org

 

ΑΠΟΧΗ ! - ΕΧΟΥΝ ΣΠΟΝΣΟΡΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΥΒΡΙΔΙΑ ..

 

-Καλημερα συνοδοιποροι ζωης,Ελληνες το γενος ... καθε φορα που εχουμε εκλογες,συμβαινει το εξης παραδοξο ... ορισμενοι να τρεχουν να αναρτουν περιεργως και να διαφημιζουν την ΑΠΟΧΗ μας απο το εκλογικο μας ΔΙΚΑΙΩΜΑ ... και ακομη πιο περιεργο ειναι οτι το παιζουν γνωστες του θεματος ... ενω γνωριζουν οτι ... ΚΑΙ ΜΙΑ ΨΗΦΟΣ ειναι αρκετη,για να δωσει στον οποιονδηποτε την πλειοψηφια ... ετσι ειναι ο Νομος ο οποιος ειναι επικυρωμενος εδω και χρονια ...

-Αφου λοιπον ικανοποιηθουν που υπηρξε οποιαδηποτε ΑΠΟΧΗ ... τα γυριζουν και λενε εσεις που ψηφισατε ... αυτο το θεμα συντηρειται για χρονια και μαλιστα δειχνει ακυρο,αφου βλεπουμε να μας κυβερνα η ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ εδω και καποια χρονια ... και επιμενουν ενω το τονιζω και παλι ... οτι γνωριζουν οτι και με ΑΠΟΧΗ παλι ενας ψηφος ειναι αρκετος ... τοτε γιατι το κανουν ???

-ΠΟΙΟΥΣ ΕΞΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ???

-Καποτε ηταν ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ να ψηφιζεις,ενω εδω και καποια χρονια αρκετοι ζητανε να το παιξουμε ΑΠΟΧΗ και τα αποτελεσματα τα βλεπουμε ... κυβερνησεις με πραγματικα ποσοστα 20-25% ... να αποκτουν,να ψηλωνουν τα ποσοστα τους λογω ΑΠΟΧΗΣ 40% ... και το ερωτημα ειναι ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΛΟΓΟ ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΧΗ ... οταν δεν στεκει το οτι με πανω απο 50% δεν γινονται εκλογες ... και οι ιδιοι το ξερουν οτι παλι οι εκλογες θα επαναληφθουν ... τοσες φορες,οσες ειναι αρκετες για να δωσουν αποτελεσμα ... σε μια χωρα δουλων και προβατοποιημενων οπαδων ... η μονη αντιδραση ειναι ... ΑΝΑΙΜΑΚΤΗ ΣΤΑΣΗ ΑΠ'ΟΛΑ ... ΑΠΕΡΓΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ... ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΙΣΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΗ ... γιατι οταν γραφουμε για ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ... τρομαζουν και ολοι χανονται ...

-Αν και τοχουμε εξαντλησει παλια το θεμα,το βλεπω να τιθεται και να χλευαζεται ξανα απο τους οπαδους της ΑΠΟΧΗΣ ...

-Φιλeas !!!

<<Δεν είναι τυχαίο που επιδίωξη του συστήματος είναι να ψηφίσουν όλο και λιγότεροι... Γιατί με τους λίγους στην κάλπη νιώθουν ασφαλείς... μεγαλωνουν σε ποσοστα. Η δύναμη είναι στα χέρια των πολλών και ιδιαίτερα των νέων. Αν δεν πάμε εμείς, θα πάνε άλλοι>>

-Η ΑΠΟΧΗ ... ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ...

 

Φιλέας Πετρίδης

 

ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Ο ΛΟΓΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΡΙΤΗΣ - ΝΟΜΙΜΟ ΜΕΝ ΑΝΗΘΙΚΟ ΔΕ

 

Γράφει ο Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης Αμφικτύων

Ενώπιον του δικαστηρίου ο Σωκράτης αρνείται την αγωνιστική μέθοδο στην αποκάλυψη της αθωότητας του , διότι δεν θέλησε να προδώσει αυτά που δίδασκε. Αρνείται επομένως την κρίση των «πολλών και μη επαιόντων», άρα και του Δήμου των Αθηναίων και των Δικαστών του. Τούτο τον κάνει ύποπτο στον Αθηναίο πολίτη του 5^ου αιώνα με την γνωστή του για το δημοκρατικό πολίτευμα ευαισθησία

 Ο  Σωκράτης διατηρεί τη βαθιά πίστη ότι με το έργο που  επιτελεί είναι συνεργός του Θεού. Έτσι αυτός  δεν το βάζει κάτω και διατηρεί απεριόριστη την ελευθερία του στον έλεγχο των προσώπων που τον δικάζουν . Ο έλεγχος όμως εξοργίζει τους δικαστές. Το πρόσωπο που ελέγχεται κάθε φορά από την σιδερένια λογική του Σωκράτη έχει στο τέλος ν’ αντιμετωπίσει ένα σοβαρό δίλημμα: ή να ομολογήσει την αμάθεια του , να πάψει λοιπόν να είναι αυτός που ήταν ,δηλαδή να σταματήσει να τον δικάζει, ή να πει ότι του αρέσει να ζει όπως ζει, έστω και δουλοπρεπώς. Τούτο το δεύτερο σκέλος, όταν σε αυτό επιμένει ο Σωκράτης , γεμίζει την ψυχή του με οργή κατά του  φιλοσόφου. Οι Τριάκοντα Τύραννοι του είχαν απαγορεύσει  να ασκεί το έργον του. Όμως ο Σωκράτης δεν πειθάρχησε . Δεν πρόλαβαν εκείνοι να τον εκτελέσουν και τώρα αναλαμβάνουν να φέρουν εις πέρας  το ανόσιο έργον οι « δημοκρατικοί»  και αυτοί του αφαίρεσαν τη ζωή όχι για κάποιο ποινικό έγκλημα, αλλά για τις καινοφανείς ιδέες του. Η θεωρία του ότι κριτής πρέπει να είναι ο Λόγος  για τον έλεγχο των προσώπων  και   ο νόμος πρέπει να είναι εναρμονισμένος με το Λόγο, τον  οδήγησαν στην καταδίκη του με το κώνειο. Αυτά είναι  τα «καινά δαιμόνια» που εισήγαγε  στη ζωή του ανθρώπου .Για αυτά καταδικάζεται εις θάνατον από το δικαστήριο και όχι για διαφθορά  των νέων και αθεΐα

Επ’ αυτού αξίζει να αναφερθούν δύο τυπικά παραδείγματα :

Το ένα αναφέρεται στον Αλκιβιάδη . Μετά από συζήτηση δέχθηκαν και οι δύο(δηλαδή ο Σωκράτης και Αλκιβιάδης) ότι η κακία είναι «δουλοπρεπές» και η Αρετή «ελευθεροπρεπές» πράγμα. Συνεπώς πρέπει κανείς να αποφεύγει την δουλοπρέπεια . Ερωτά τότε ο Σωκράτης τον συνομιλητή του : «Εσύ έχεις συναίσθηση σε ποια κατάσταση βρίσκεσαι;»  Νομίζω , απαντά ο Αλκιβιάδης , πως ξέρω πολύ καλά την κατάσταση μου. Αυτή η ομολογία , αν συνειδητοποιηθεί , γεννά με τρόπο φυσικό την ανάγκη για βελτίωση .

Το δεύτερο   αναφέρεται στη συζήτηση του Σωκράτη με το γιό Λμπροκλή, που δε φερόταν καλά στη μητέρα του, με την δικαιολογία ότι και εκείνη δεν του φέρεται καλά «Πές μου , παιδί μου, λέγει ο  Σωκράτης, ξέρεις ότι υπάρχουν άνθρωποι που τους λέμε αχάριστους; …..Αχάριστους ονομάζουμε εκείνους που ευεργετήθηκαν  και ενώ μπορούν να δείξουν την ευγνωμοσύνη τους, δεν το κάνουν….Δε σου φαίνεται ότι τους αχάριστους πρέπει να τους βάλουμε μαζί με τους άδικους; … και όσο πιο μεγάλες καλοσύνες δέχθηκαν  οι αχάριστοι τόσο πιο χτυπητή η αδικία τους….» Με τις ερωτήσεις αυτές θεμελιώνεται  ορισμένη  ηθική  αρχή που τη δέχεται και ο Λαμπροκλής.

Ο Σωκράτης τότε προχωρεί σε συγκεκριμένη εφαρμογή της , στην περίπτωση που αφορά το Λαμπροκλή , «Οι ευεργεσίες ερωτά που δεχθήκαμε από τους γονείς μας δεν είναι μεγαλύτερες από όλες τις άλλες; Δεν υπήρχαμε και τους χρωστάμε την ύπαρξη μας. Η μητέρα μάλιστα  με κόπο δέχεται στα σπλάχνα της βάρος που βάζει σε κίνδυνο τη ζωή της , γεννά το παιδί με σκληρούς πόνους , το θηλάζει…»

Ο Λαμπροκλής στο τέλος δέχεται ότι μόνο ευγνωμοσύνη πρέπει να δείχνουμε στους γονείς μας. Έτσι ο έλεγχος καταλήγει σε κάθαρση  και οδηγεί σε ριζική αλλαγή της διαγωγής. Αυτό γίνεται μόνο όταν συνειδητοποιηθεί το πόρισμα , όταν αποκτήσει ο ελεγχόμενος γνώση από μέσα , που την δέχεται  ελευθέρως και όχι από κάποιο εξαναγκασμό ή συμφέρον. Διαφορετικά μένει μια πληροφόρηση που πέρασε από το ένα αυτί και βγήκε από το άλλο ,  δεν μπήκε   στη συνείδηση του . Ηταν λόγια που τα πήρε ο αέρας.

Και ας έλθουμε στην σήμερον ημέραν πως διαπαιδαγωγούνται οι νέοι στο σχολείο ,  από τα ΜΜΕ και τα Κοινωνικά Δίκτυα; Και γιατί μεγάλο μέρος εξ αυτών   ρέπει στη βία, στην αυθαιρεσία, στην αδικία στην ασέβεια προς τους γονείς και τους ηλικιωμένους , στην αδιαφορία και συχνά και στο έγκλημα . Στα σχολεία έχει ατονήσει η ηθική παιδεία . Οι εκπαιδευτικοί είναι  φοβισμένοι  να  ασκήσουν  κάποιου είδους ηθική και εθνική διαπαιδαγώγηση για να μην ξεφύγουν από τα ρηχά  και στείρα προγράμματα  του  Υπουργείου Παιδείας, αλλά και για να μην στενοχωρήσουν τα παιδιά . Από την άλλη μεριά  διδάσκονται  σε πρώιμη ηλικία σεξουαλικότητα και αφύσικες και παράλογες πράξεις και  οι έμποροι ναρκωτικών βρίσκονται μέσα στις σχολές  . Απαγορεύουν στον εκπαιδευτικό να ελέγξει το παιδί μήπως στενοχωρηθεί και πάθει κάτι γιατί τότε  θα πληρώσει ακριβά το «ατόπημα» του. Είναι όμως και οι εκπαιδευτικοί ικανοί;.  Και ενώ θα μπορούσε το Ελληνικό Σχολείο να διαπαιδαγωγήσει χαρακτήρες ακέραιους και ηθικούς με την διδασκαλία των Δελφικών Παραγγελμάτων, τέτοιες ιδέες είναι αυστηρώς  απαγορευμένες και θεωρούνται «εθνικιστικές» και «ακροδεξιές», «τα καινά δαιμόνια κατά Σωκράτη», ενώ η έκλυση ηθών, η αφύσικη συμπεριφορά των ΛΟΑΤΚΙ , η χρήση ναρκωτικών  και η διάλυση και η έκκληση ηθών είναι ταυτισμένες με το φιλελεύθερο  και «προοδευτικό» πνεύμα .  Έτσι η σήψη, διάλυση και το χάος προχωρεί ακάθεκτο στο δυτικό κόσμο(3/10/23)

 

 ΝΟΜΙΜΟ ΜΕΝ ΑΝΗΘΙΚΟ ΔΕ

Γράφει ο Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης Αμφικτύων

Κατά τον Σωκράτη η προσέγγιση του αγαθού γίνεται με το Λόγο με απόλυτο τρόπο. Η ζωή είναι αέναη δράση και κίνηση.  Καθημερινά ο άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος με ανυπέρβλητες  καταστάσεις  τις οποίες πρέπει να αντιμετωπίσει.  Πρέπει λοιπόν ο Λόγος κάθε φορά να συλλάβει ορθά τις σχέσεις του με το αγαθό, για να επιτύχει την Ευπραξία  και για να τα έχει καλά το άτομο  με τη συνείδηση του. Με τέτοια επί μέρους θέματα έχει ασχοληθεί ο Σωκράτης  του Ξενοφώντα, αν και περιορίζεται σε γενικές αδρές γραμμές.

Εκείνοι που ασχολήθηκαν διεξοδικά με την Ηθική πράξη της καθημερινότητας και φιλοδόξησαν να δώσουν  κατά κάποιο τρόπο  τη νομολογία των επί μέρους περιπτώσεων ήταν οι Στωικοί.

Με την περιπτωσιολογία η ηθική πράξη μεταβάλλεται σε πρόβλημα του οποίου τη λύση καλείται να δώσει ο Λόγος και μόνο αυτός . Αλλά ο Λόγος δηλαδή η λογική μπορεί να δώσει μόνο τον τύπο, δηλαδή τη λογική επιχειρηματολογία, την τυπολογία και να παραλείψει την ηθική. Η τυπολογία μπορεί να μας παρασύρει σε δύο κατολισθήσεις και στην έκπτωση της συνείδησης μας.

Πρώτον  να δώσει στον τύπο αξία που δεν έχει  και να δεχθεί η συνείδηση ότι η εκτέλεση του τύπου είναι αρκετή. Τότε μπορεί να πληρείται μεν το γράμμα του νόμου αλλά λείπει η ουσία. Πολύ συνηθισμένο φαινόμενο στη ζωή του ανθρώπου

 Δεύτερον  ο λογικός τύπος  να υπηρετεί άλλα εσωτερικά κίνητρα. Τούτο σημαίνει ότι η ενέργεια μας είναι κατοχυρωμένη νομικά αλλά πάσχει ηθικά

(Πρόσφατο παράδειγμα η νέα απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου που επαναφέρει σε  επίπεδα πριν από τις περικοπές από το 2012 και ύστερα. Έτσι «ανοίγει» νέο παράθυρο για πληρωμές αναδρομικών σε συνταξιούχους του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα, οι οποίοι διεκδικούν επιστροφές από αντισυνταγματικές μειώσεις συντάξεων. Δύο δικαστικοί λειτουργοί τα ζήτησαν. Η πράξη αυτή είναι μεν νόμιμη διότι στηρίζονται σε απόφαση  του Ανώτατου Δικαστηρίου και θεωρείται νόμος του κράτους, αλλά ηθικά πάσχει  διότι έχει κίνητρο το προσωπικό  συμφέρον ορισμένης τάξεως)

Πολύ χαρακτηριστική για τη δεύτερη περίπτωση η κατολίσθηση που  εμφαίνεται  στο παράδειγμα του σχολάρχη της Στοάς του Διογένη του Βαβυλώνιου(2^ος αιών π.Χ) Ας υποθέσουμε λέγει ο Διογένης ότι έμπορος  σίτου φθάνει στη Ρόδο σε καιρό σιτοδείας με πλοίο γεμάτο σιτάρι. Ξέρει ότι πίσω του έρχονται και άλλα πλοία με σιτάρι προς τη Ρόδο

 Τι πρέπει να κάνει; Θα πει αυτό που ξέρει  και θα πουλήσει το σιτάρι του φθηνά, ή δε θα το πει και θα το πουλήσει ακριβά; . Ο «σοφός» , λέγει ο Διογένης δε θα πει αυτό που ξέρει, αν οι νόμοι της Ρόδου δεν τον προστάζουν να το  κάνει. Έχει πάψει όπως βλέπουμε για το  Διογένη να είναι η Αρετή  η εσωτερική ποιότητα που εκφράζει την ομολογία της συνείδησης  με τον εαυτόν της. Σήμερα θα λέγαμε ότι σκέπτεται συμφεροντολογικά και όχι ηθικά. Η συνείδηση του εμπόρου αυτού – όπως και των περισσότερων εμπόρων υπνώττει προς χάριν του κέρδους.

 (Και πρόσφατα υπήρξαν βουλευτές και ανώτατοι άρχοντες που κατοχυρώθηκαν πίσω από κάποιο νόμο, συνήθως «φωτογραφικό» ή την ανυπαρξία σχετικού νόμου  για να εκμεταλλευτούν κάποια κραυγαλέα υπόθεση η οποία  ήταν ωφέλιμη  και καταχρηστική  . Αρκεί αυτούς που δεν τους άγγιζε ο ανθρώπινος   νόμος και άρα  έμειναν ατιμώρητοι. Όσο για τη συνείδηση τους είναι από καιρό  ελαστική. Έχουν  συμβιβαστεί με το κέρδος και την ηθική  κατάπτωση).

Σε άλλη ορθολογική ακρότητα  του Στωικού Επίκτητου (2^ος αιών π.Χ) λέγει : Ο «σοφός» θα συλλυπηθεί τον άλλον που έπαθε  κάποια συμφορά, ακόμη και θα αναστενάξει προσποιητά , δε θα συγκινηθεί όμως κατά βάθος. Γιατί;  Διότι η συγκίνηση  είναι πάθος. Και αν καταληφθεί από αυτήν,  δείχνει ότι έπαψε μέσα στην ψυχή του να είναι ηγεμόνας  ο Νους. Τη θέση του στην περίπτωση αυτή πήρε   το άλογο πάθος

 (Τι άλλο κάνουν τα ΜΜΕ σήμερον από να εκμεταλλεύονται κατά τον αισχρότερο τρόπο το πάθος των «άλογων» και άκριτων  ανθρώπων ; Της κοινής γνώμης που έχει αλλοτριωθεί και έχει χάσει τον έλεγχο και την κυριαρχία της λογικής της; Και μετά διερωτώμεθα γιατί δεν αλλάζει αυτός ο τόπος; Ενώ βλέπουμε ότι αυτό το πολιτικό σύστημα από την εποχή του Καποδίστρια – με ελάχιστες εξαιρέσεις παραμένει αναλλοίωτο . Και   μας καταστρέφει διότι δε φροντίζει για το γενικό και εθνικό  όφελος  αλλά μόνον για το «προσωπικό συμφέρον». Και όμως, εμείς  συνεχώς και αδιαλείπτως  το ψηφίζουμε και με την ψήφο μας το νομιμοποιούμε. Παρότι οι σοφοί κραυγάζουν ότι οι 300’ του Κοινοβουλίου  πάντα ενεργούν με γνώμονα  το μοιραίο «πολιτικό κόστος» και όχι σύμφωνα με τη θέληση των πολλών)

Η σωκρατική ηθική και αυτή των στωικών αποτελούν τις δύο ακρότητες στα θέματα εφαρμογής της ηθικής στον καθημερινό μας βίο .Δεν είναι δυνατόν να τις καταδικάσουμε διότι και οι δύο εφαρμόζονται κατά περίπτωση από τους ανθρώπους. Θα καταλήξουμε ότι :ο Λόγος πάντα είναι ο υπέρτατος κριτής της εσωτερικής μας συνείδησης, αλλά και η γνώση είναι η Αρετή.

(Εδώ να προσθέσουμε ότι γιαυτό τα ΜΜΕ δε μας ενημερώνουν με αποτέλεσμα να  μένουμε απληροφόρητοι και  αδιάφοροι άρα και στερημένοι Γνώσεως. Συνεπώς,  κατά τον Σωκράτη δεν είμαστε Ενάρετοι. Σε σχέση με τους εταίρους μας Ευρωπαίους πάσχουμε διότι σκεπτόμαστε συναισθηματικά, ενώ αυτοί σκέπτονται λογικά και πάντα εμείς είμαστε οι χαμένοι και αυτοί οι υλικά κερδισμένοι. Τι φταίει ; Η Θρησκεία  ,  η Παιδεία  και το Πολιτικό και Οικονομικό  Κατεστημένο    . Όλοι αυτοί βολεύονται με την ύπνωση της λογικής και της άγνοιας   λόγω της ελλιπούς πληροφόρησης, παραπληροφόρησης και χειραγώγησης  της  κοινής γνώμης , αλλά και της αδιαφορίας και έλλειψης ευθύνης των πολιτών  }  (5/10/23)

 

Αμφικτύων

* Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης

Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών

amphiktyon@gmail.com

http://amphiktyon.blogspot.com/

https://amphiktyon.org