25η ΜΑΡΤΙΟΥ ΕΝ ΕΤΕΙ 2020 - Ελένη Μανιωράκη

25η ΜΑΡΤΙΟΥ ΕΝ ΕΤΕΙ 2020

Γιατί το πέρυσι φαντάζει τόσο μακρινό; Γιατί στα σχολεία φέτος δεν ηχεί η σφυρίχτρα του γυμναστή να δίνει το παράγγελμα στα ελληνόπουλα «εν δύo, έν δυό»για να είναι πανέτοιμα στην παρέλαση, που κάθε χρόνο με λαχτάρα περίμεναν. Γιατί οι τάξεις δεν στολίστηκαν με εικόνες ηρώων, δάφνες και μυρτιές; Γιατί δεν ακούγονται οι μελωδικές φωνούλες να τραγουδούν το : «όλη δόξα ,όλη η χάρη άγια μέρα ξημερώνει και την μνήμη του το έθνος χαιρετάει γονατιστό». Οι γεμάτες πατριωτισμός ομιλίες και τα πολεμικά εμβατήρια δεν θα ακουστούν φέτος και τα χέρια που κάθε χρόνο χειροκροτούσαν την γεμάτη παλμό και μεγαλείο κραυγή
« ελευθερία ή θάνατος», φέτος μένουν αλυσοδεμένα με αλυσίδες του φόβου, αλυσίδες αόρατες , που είναι δύσκολα να τις σπάσει κανείς.
Ο απόηχος αυτής της κραυγής που έβγαλε από το λήθαργο τον αιώνες κοιμισμένο ραγιά, από δεσμά τετρακοσίων χρόνων, τώρα δεν υπάρχει, γιατί δυστυχώς δεν υπάρχει κραυγή, την έπνιξε ο φόβος του θανάτου. Κι εσένα Έλληνα, που σε πτώχευσαν, σε έκαναν να σκύψεις το κεφάλι ακόμη και σε θέματα Εθνικά. (Α! σταμάτα κακό παιδί να μιλάς για οράματα και μέλλον, σταμάτα να μιλάς για Ελλάδα και να αγαπάς τις πατρίδες των άλλων), εσύ έτσι φτωχός και λεηλατημένος έσκυψες το κεφάλι. Ποιος , εσύ που διδάχτηκες από πρόγονες μνήμες να κοιτάς πάντα ψηλά και δεν γονάτισες ποτέ ούτε στους θεούς, τους δικούς σου θεούς. Τόσο κατρακύλισμα και το άντεξες, γιατί έχεις στο αίμα σου το σπέρμα της αισιοδοξίας. Τόσα και τα άντεξες ,τώρα όμως λύγισες. Δυστυχώς Τον εχθρό τον γνωρίζουμε όλοι και το όνομα αυτού «Κορωνοϊός». Κι αυτός ο μικρός κι αόρατος εχθρός κατάφερε τα ακατόρθωτα. Κατάφερε κι ακύρωσε τις απόκριες, κι υποβάθμισε το μεγαλείο «της αφής της Ολυμπιακής φλόγας»,κατάφερε και τελικά εξαφάνισε οτιδήποτε στοιχείο χαρακτηρίζει ένα Έθνος. Τόσα χρόνια, όταν ακούγονταν διστακτικές φωνές να επιζητούν την κατάργηση της παρέλασης και των Εθνικών γιορτών γινότανε επανάσταση. «Ε! όχι και να καταργήσουμε τις Εθνικές μας γιορτές» Κι ενώ η απόφαση έχει από χρόνια παρθεί, από τους παγκοσμιοποιητές δυνάστες, κανένας ηγέτης δεν τολμούσε τέτοια βέβηλη πράξη. Και να ο εισαγόμενος με ειδική άδεια Κορωνοϊός τα κατάφερε. Ο φόβος του θανάτου είναι αυτός που δημιουργεί θρησκείες και καταργεί ελευθερίες. Κι ο θάνατος είναι εδώ και καραδοκεί έξω από κάθε χώρα ,έξω από κάθε πόλη έξω από κάθε πόρτα κι οι εξαγγελίες καθημερινά, όλο και περισσότερο δυσβάστακτων μέτρων , να πολλαπλασιάζει τα φαντάσματα του φόβου. Και ποιος δεν φοβάται τον θάνατο. Εδώ κι η πανίσχυρη εκκλησία, που αν κι ενηλικιώθηκε ακόμη δεν απαλλάχτηκε από τις παιδικές της αρρώστιες, αναγκάστηκε για πρώτη φορά να υποταχτεί στις κρατικές απαγορεύσεις. Σίγουρα υπάρχει κίνδυνος, σε όλες τις πανδημίες υπάρχει που δυστυχώς υπήρξαν πολλές στην ιστορία της ανθρωπότητος . Απότοκο της κάθε πανδημίας είναι ότι διαγράφει την ως τώρα κανονικότητα και δημιουργεί μιαν άλλη τελείως διαφορετική.
Ποια είναι άραγε η δική μας επιστροφή στην κανονικότητα, αν τελικώς γίνει. Μέσα σ’ αυτήν την αλλόκοτη κατασταση μας βρήκε η 25η Μαρτίου που βρήκε τις άλλο ορθάνοικτες πόρτες κλειστές κι εμείς ανθρώπινα ράκη από την απομόνωση, από τον φόβο, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα.
Ορφανά θα είναι φέτος τα πεζοδρόμια και τα σημαιάκια, ορφανά τα Ζήτω, ορφανή η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, γιατί μέτρα που παίρνονται, δύσκολα αναιρούνται . Μια υποψία που δεύτερος φόβος ασίγαστος χωμένος στο μυαλό του κάθε ελεύθερου πολιορκημένου, καταβροχθίζει την χαρά, το όραμα, τα θέλω. Θα καταφέρει λέτε « η χρυσή μέθοδος της Κίνας» να αποτελεί προάγγελο για το τι ακριβώς θα εφαρμοστεί σε μελλοντικές κρίσιμες καταστάσεις, όπως οι φυσικές καταστροφές ή μεγάλες κοινωνικές εκρήξεις κι ο,τιδήποτε άλλο κινδυνεύει να χαλάσει τα σχέδια της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας. Και δεν εννοώ τον πρωθυπουργό της κάθε χώρας, αλλά τους παγκόσμιους κυβερνήτες οι οποίοι προσδοκούν στο όνομα της παγκοσμιοποίησης να αφαιρέσουν από το άτομο κάθε μορφή ελευθερίας. Πάντως το οπλοστάσιο του φόβου απεδείχθη παντοδύναμο. Ευχή να παραμείνει ανενεργό.
Κι εγώ χωμένη στην γωνιά ενός καναπέ ,ακούω, εξαγγελίες , ενημερωτικές εκπομπές,ιατρικές απόψεις και σχόλια που με μπερδεύουν. Λες και εξαφάνιστηκαν δια μαγείας όλες οι άλλες ειδήσεις. Φουρκισμένη, μπερδεμένη βγαίνω στο μπαλκόνι , κάνω έπαρση της σημαίας και φωνάζω από τα βάθη της ψυχής μου
ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ
ΖΗΤΩ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Ελένη Μανιωράκη
(δασκάλα , λογοτέχνις)