Αν τό Έθνος μας απεφάσιζε να εορτάζει μερικές μόνον από τις επετείους του, και μάλιστα μόνον μεγάλες επετείους, δεν είναι βέβαιον πως θα έφθαναν οι ημέρες του έτους, γιά να τις περιλάβουν.
Σήμερον εορτάσαμε μία τεραστίαν Επέτειον, η οποία καλύπτει μικρόν μόνον μέρος της Ιστορίας του Έθνους, είναι όμως μεγίστου υπαρξιακού βάρους. Αρχίζει μόλις από του 1821 μετά Χριστόν και είναι η Ιστορία όχι της Ελληνικής, αλλά μόνον της Νέας Ελληνικής Ελευθερίας.
Αν θελήσουμε και στο 1821 προ Χριστου να ανατρέξουμε, η σύγχρονη επιστήμη ακριβώς παρακολουθεί και έως εκεί τα ίχνη του ελληνικού Έθνους. Από του 1600 π.Χ. παρακολουθούμε μετά βεβαιότητος τα εκπληκτικά ίχνη του στις «πολύχρυσες Μυκήνες», από του 1400 π.Χ. την γραμμική Β γραφή του, από του 1300 π.Χ. τους μύθους του και τις παραδόσεις του, από του 1000 π.Χ. περίπου, τό εκπληκτικόν δαιμόνιον της ανυπερβλήτου επικής του ποιήσεως. Ακολουθεί ο εθνικός βάρδος Όμηρος, οι ποιητές, κατόπιν οι φιλόσοφοι και οι ιστορικοί και έκτοτε μέχρι σήμερον ο ίδιος ένας Λαός, στην χώρα του, εξελίσσεται και ζει μέ την γραφή, με την γλώσσα, με τα προτερήματα και με τα ελαττώματά του.
Άλλος λαός επί της Ευρωπαϊκής ηπείρου δεν έχει αυτό το προνόμιον. Επί ολοκλήρου του πλανήτη μόνον ίσως στο κινεζικόν έθνος θα παραχωρούσαμε τα «χρονολογικά πρωτεία». Αφαιρουμένου του μεγάλου τουτου έθνους, ουδείς άλλος λαός έχει σήμερον την την ιδικήν μας συνεχή παράδοση.
Προφανώς δεν χρειάζονται περισσότερα πράγματα, διά να εννοήσει κανείς πόσην σημασίαν έχουν και πρέπει να έχουν οι επέτειοι σε αυτήν την απέραντον ανέλιξη της εθνικής μας ιστορίας. Ιστορίας η οποία δέν υπήρξεν ανθόσπαρτος δρόμος. Όπως και άλλα έθνη, είχαμε και κολοφώνες δόξης, αλλά και αξιοθρήνητες πτώσεις. Σε ωρισμένες περιόδους οι θλιβερές πτώσεις υπήρξαν κάτι περισσότερον: Υπήρξαν Συμφορά Εθνική, διότι υπήρξεν απώλεια και αυτής της Ελευθερίας.
Περισσότερα στο: http://www.xrisiavgi.com/enimerosi/view/me-aformh-thn-25h-martiou-san-thn-spitha-krummenh-sth-stachth-ekrubotan-gia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου