Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΧΡΌΝΟΥ

 

Γράφει η Ελένη Μανιωράκη

 

Στην Αρχαία Ελλάδα καθώς μεγαλύτερη σημασία είχε η αρχή κάθε μήνα, η λεγόμενη Νουμηνία, η πρωτοχρονιά δεν γιορταζόταν τουλάχιστον όπως την γιορτάζουμε σήμερα. 

Στην αρχαία Ελλάδα το έτος αποτελούνταν από δώδεκα σεληνιακούς μήνες, οι οποίοι είχαν συνήθως 29 και 30 ημέρες εναλλάξ (κοίλοι και πλήρεις μήνες).Τα όρια κάθε μήνα σηματοδοτούσε η εμφάνιση δύο νέων φεγγαριών, επομένως η διάρκειά του ήταν περίπου 29 ½ ημέρες. 

Ωστόσο η καθιέρωση ενός έτους 354 ημερών δημιουργούσε πρόβλημα και, αν δεν λαμβάνονταν μέτρα, συνεχώς θα διογκωνόταν, αφού ένα ηλιακό έτος έχει 365 ημέρες.. 

Πιθανότατα οι Έλληνες χρησιμοποίησαν ημερολογιακό έτος 12 μηνών περίπου τον 8ο αιώνα προ χριστιανικής χρονολόγησης , αφού μνεία της ύπαρξής του εντοπίζεται στον Ησίοδο.

Η σχέση ανάμεσα στο ημερολογιακό έτος και στις γιορτές, ήταν για τους Έλληνες στενά συνδεδεμένη . Αυτό αποδεικνύεται από το ότι τα ονόματα των περισσοτέρων μηνών προέρχονταν από ονομασίες γιορτών που τελούνταν κατά τους μήνες αυτούς.

Τα ονόματα των 12 μηνών του Αττικού έτους

Εκατομβαίων 16 Ιουλίου – 15 Αυγούστου

Μεταγειτνιών 16 Αυγούστου – 15 Σεπτεμβρίου

Βοηοδρομιών 16 Σεπτεμβρίου – 15 Οκτωβρίου

Πυανεψιών 16 Οκτωβρίου – 15 Νοεμβρίου

Μαιμακτηριών 16 Νοεμβρίου – 15 Δεκεμβρίου

Ποσειδεών 16 Δεκεμβρίου – 15 Ιανουαρίου

Γαμηλιών 16 Ιανουαρίου – 15 Φεβρουαρίου

Ανθεστηριών 16 Μαρτίου – 15 Απριλίου

Μουνιχιών 16 Απριλίου – 15 Μάιου

Θαργηλιών 16 Μαϊου – 15 Ιουνίου

Σκιροφοριών 16 Ιουνίου – 15 Ιουλίου

Η πρώτη ημέρα κάθε μήνα η ονομαζόμενη Νουμηνία. Αργότερα γιορταζόταν κι ως Πρωτοχρονιά.

Στην αρχαία Ελλάδα ο καινούργιος χρόνος ξεκινούσε κατά την φθινοπωρινή Ισημερία (21 Σεπτεμβρίου ) και ήταν συνδεδεμένος με την κίνηση του ήλιου και όχι της σελήνης όπως στην Μεσοποταμία.

Το πρώτο ηλιακό ημερολόγιο είναι Μινωικό όπως αποδεικνύει Μινωική σφραγίδα του 2200 προ χριστιανικής χρονολόγησης που βρέθηκε στο Φουρνί Αρχανών. Οι Έλληνες παρακολουθώντας την κίνηση του ήλιου και των αστέρων (Ισημερίες ,Ηλιοστάσια) κατήρτισαν τα τελειότερα ημερολόγια. Το ημερολόγιο των Ελλήνων διαδόθηκε με τις κατακτήσεις του Αλέξανδρου σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο

Ωστόσο η γιορτή της Πρωτοχρονιάς, όπως την γνωρίζουμε σήμερα έχει τις ρίζες της στην Αρχαία Ρώμη. Τα πρώτα χρόνια οι Ρωμαίοι γιόρταζαν το νέο έτος την 1η Μαρτίου , όταν ο αστερισμός του ταύρου ήταν ορατός .Με την άνοδο του Ιουλίου Καίσαρα στην εξουσία το 46 προ χριστιανικής χρονολόγησης ,καθιερώθηκε ως επίσημη γιορτή. Ο Καίσαρας παρατήρησε ότι το παλιό ρωμαϊκό ημερολόγιο δεν ήταν ακριβές και αποφάσισε να δημιουργήσει ένα καινούργιο με βάση την θέση του ήλιου. Την δημιουργία του ανέλαβε ο αλεξανδρινός αστρονόμος Σωσιγένης…. 

Αργότερα επί βασιλείας Νουμά Πομπιλίου προστέθηκαν άλλοι δύο μήνες ο Ιανουάριος και Φεβρουάριος. Ο πρώτος μήνας πήρε την ονομασία του από τον Θεό τού ρωμαϊκού πάνθεου, τον Ιανό. Ο Ιανός ήταν ο θεός με τα δύο αντίθετα προσωπεία. Θεωρούνταν ο θεός της καινούργιας αρχής και ήταν ο παλαιότερος Βασιλιάς των Ρωμαίων. 

Το ένα προσωπείο του κοιτούσε μπροστά και το άλλο πίσω, συμβολίζοντας το μέλλον και το παρελθόν.

Οι Ρωμαίοι γιόρταζαν την αλλαγή του χρόνου με τελετές όπου αντάλλαζαν δώρα και παράλληλα επιδίδονταν σε ενθουσιώδεις εορτασμούς αυτό που αργότερα οι χριστιανοί ονόμασαν, «ακολασίες». Με την επικράτηση του Χριστιανισμού η γιορτή των Ρωμαίων θεωρήθηκε ειδωλολατρική και καταργήθηκε. Την περίοδο του Μεσαίωνα η Πρωτοχρονιά εορτάζονταν είτε την ημέρα των Χριστουγέννων (Χριστούγεννα ,πρωτούγεννα ,πρώτη γιορτή του χρόνου) είτε κατά τον ευαγγελισμό της Θεοτόκου στις 25 Μαρτίου. Όταν έγινε πάπας ο Γρηγόριος ΙΓ΄, το 1582 επανήλθε ο εορτασμός την πρώτη Ιανουαρίου. Τότε δημιουργήθηκε το Γρηγοριανό ημερολόγιο το οποίο ισχύει μέχρι σήμερα. 

Το Γρηγοριανό ημερολόγιο βασίστηκε στο Ιουλιανό, αλλά υπολόγισε ακριβέστερα την μετατόπιση της Ισημερίας. Τα επόμενα χρόνια το Γρηγοριανό ημερολόγιο υιοθετήθηκε από τις περισσότερες χώρες. Στην Ελλάδα καθιερώθηκε το 1923…Υπάρχουν άνθρωποι που ακόμη σήμερα ακολουθούν το Ιουλιανό ημερολόγιο, οι γνωστοί παλαιοημερολογίτες.

Καλή, όμορφη, ελληνική πρωτοχρονιά παρ’ όλα αυτά τα απίστευτα που συμβαίνουν,. Γεγονότα πρωτόφαντα που εκθρονίζουν συνήθειες αιώνων, παραδόσεις , γιορτές και συνύπαρξη ανθρώπων δίχως άλλο. Κουράγιο Έλληνες «ΕΣΣΕΤΑΙ ΗΜΑΡ»

 

Ελένη Μανιωράκη

 

Αριστοτέλης, ο Φιλόσοφος απο τ’ Άστρα.

Για την δημιουργία και τη λειτουργία του κόσμου ο Αριστοτέλης θεμελιώνει την δική του επιστημονική άποψη και υποστηρίζει το αιώνιον «γίγνεσθαι». 

Δεν έχουμε το δικαίωμα να σκεφτόμαστε την ύλη χωρίς μορφή, ούτε τη μορφή χωρίς ύλη.Η σχέση ύλης – μορφής είναι άμεση. Η ύλη είναι τόσο αγέννητη όσο και η μορφή. Και τα δύο είναι αιώνια. Ό,τι γεννιέται ήδη υπάρχει μέσα στο «γίγνεσθαι» και αποτελεί την λειτουργία από μία ύλη και μία μορφή να προκύπτει μία νέα ύλη και μία νέα μορφή. Το «γίγνεσθαι» δηλαδή η συμπαντική μηχανή, είναι η μετάβαση από μία δυνατότητα σε μία πραγματικότητα, μέσω της κίνησης.Όμως όλα αυτά είναι αιώνια. Η «κινητική αρχή» δεν άρχισε ποτέ, είναι νόμος που υπάρχει από πάντα και έχει σαν ουσία της την καθαρή ενέργεια. Αυτή η «αρχή» είναι εντελώς άϋλη, απόλυτα καθαρή, ολοτελής και πλήρης στον έλεγχο της λειτουργίας του παντός. Αυτή είναι το απόλυτο Πνεύμα που ορίζει την ιδιότητα του Θεού.
Όμως, τι είναι αυτή η αιώνια ενέργεια της «κινητικής αρχής»; Είναι η καθαρή νόησις του εαυτού της. Ο Συμπαντικός «Νους» καταλαβαίνει τον εαυτό του, όταν η Θεότητα «στοχάζεται τον εαυτό της». Είναι «Νόησις Νοήσεως». Ο Θεός μόνον το θείον μπορεί να σκέφτεται, μόνον δηλαδή τον Εαυτό του. Ο κόσμος μόνον από το θείον προέρχεται και στο θείον ανήκει. Η ζωή κάθε μορφής ύλης είναι ενέργεια του πνεύματος και ο άνθρωπος είναι το μοναδικό έμψυχο ζώον της φύσεως που μετέχει, στο πνεύμα της δημιουργίας, είναι δηλαδή «μέτοχος Θεού».

Α Ρ Ι Σ Τ Ο Τ Ε Λ Η Σ

Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΠΕΛΑΣΓΙΚΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΥΛΗΣ …Κατά τον Αριστοτέλη: «Δεν προήρχοντο
από το σπέρμα, αλλά αντιθέτως το σπέρμα προήλθε από αυτούς» (Αριστοτέλης: Μετά τα Φυσικά, 7,30)
«Είναι φυτά τ’ ουρανού οι Έλληνες, και όχι της γης, γιατί στον ουρανό Βρίσκονται οι ρίζες τους. Τους ανέθρεψε η Αθηνά.» (Πλάτωνας Τίμαιος 23 d – e).

Πιο διαφωτιστικό για την εξωγήινη προέλευση του Έλληνα αναφέρεται στην ουσία Ιχώρ. Για την ουσία Ιχώρ ( ή Ιγώρ), έχουμε αρκετές αναφορές από τους Έλληνες σοφούς-επιστήμονες, όπως τον Όμηρο, και τον Πλάτωνα. Είναι η ουσία που κυκλοφορούσε στο αίμα των Ελλήνων Θεών και τους ξεχώριζε από τους κοινούς θνητούς ώστε να γράψει ο Όμηρος:«ρέε δ’άμβροτον αίμα θεοίο, ιχώρ, οις περ τε ρέει μαχάρεσση θεοίσιν» (Ιλιάς Ε 340 και Οδύσσεια 405).

Κατά τον Πλάτωνα: «Ο ιχώρ, το υγρόν, ο ορός του αίματος είναι απαλός, της μαύρης και οξείας χολής είναι δριμύς, όταν αναμειγνύεται ένεκα θερμότητος με αλμυρά συστατικά, τότε το ονομάζουμε οξύ φλέγμα»! (Πλάτων :Τίμαος,39,3)
Η άποψη πως το Ελληνικό γένος προέρχεται από άλλον πλανήτη δεν είναι καινούρια αλλά έχει τις ρίζες της στους ένδοξους προγόνους μας όπου κατά πολλούς ερευνητές είχαν αρκετά πιο προηγμένη τεχνολογία από αυτήν που κάποιοι θέλουν να πιστεύουμε.

Αναφορές για το γένος των Ελλήνων γίνονται από τον Αριστοτέλη, Πλάτων, Όμηρο αλλά και πολλούς ακόμη μέσα από τα κωδικοποιημένα για πολλούς κείμενά τους. Εδώ θα πρέπει να επισημάνουμε πως με τον όρο Έλληνα δεν εννοούμε τον άνθρωπο όπου είναι γεννημένος στην Ελλάδα καθώς ο Έλληνας είναι είδος.

Από την απώτερη αρχαιότητα, ο άνθρωπος κοίταζε τον ουράνιο θόλο και προσπαθούσε να μετρήσει τα αστέρια. Σήμερα γνωρίζουμε ότι ο αριθμός των αστεριών είναι μεγάλος, αλλά όχι άπειρος, κι ένας παρατηρητής με οξύ μάτι μπορεί να μετρήσει το πολύ 25.000 άστρα, όταν οι ατμοσφαιρικές συνθήκες είναι καλές. Η απεραντοσύνη όμως του ουρανού, ακόμη και κάτω από το φως της σύγχρονης γνώσης, είναι δεδομένη και πάντα προκαλούσε κι εξακολουθεί να προκαλεί δέος σιον άνθρωπο. Γι’ αυτό το λόγο άλλωστε, η γνώση των άστρων και των αστερισμών και η επίκληση τους με συγκεκριμένα ονόματα, δημιουργεί στον άνθρωπο ένα αίσθημα ασφάλειας και ικανοποίησης.

Πολλά από τα ονόματα των αστεριών που χρησιμοποιούμε ακόμη και σήμερα είναι ελληνικά. Και οι Έλληνες ήταν ίσως οι πρώτοι που έδωσαν ονόματα σε συστάδες αστεριών και δημιούργησαν καταλόγους αστέρων. Για αυτόν το λόγο μπορούμε να δηλώσουμε με βεβαιότητα πως η ιστορία της αστρονομίας άρχισε στην αρχαία Ελλάδα.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε άλλωστε ότι κατά τη μυθολογία, ο Έλληνας θεός Ερμής ήταν ο πρώτος που παρατήρησε την τάξη στα πράγματα του ουρανού και υπολόγισε τη διάταξη των άστρων και τα διαστήματα των εποχών. Η πρώτη σαφής αναφορά για την έστω και στοιχειώδη γνώση των ονομάτων κάποιων άστρων και αστερισμών προέρχεται από τον Όμηρο και συγκεκριμένα από τα επικά έργα του Ιλιάδα και Οδύσσεια, που γράφτηκαν τον 8ο π.Χ. αιώνα.

Στην Ιλιάδα, περιγράφοντας την ασπίδα του Αχιλλέα, ο Όμηρος κατονομάζει τις Πλειάδες, τις Υάδες, τον Ωρίωνα και τη Μεγάλη Άρκτο. Επίσης, παρομοιάζει την απαστράπτουσα περικεφαλαία και την ασπίδα του Διομήδη με το «φθινοπωρινό αστέρα», δηλαδή το Σείριο. Ο Σείριος, ως «κύων του Ωρίωνος» λόγω της θέσης του κοντά στον αστερισμό αυτό, χρησιμοποιείται και σε παρομοιώσεις που αφορούν τον Αχιλλέα και τον Έκτορα.

Στην Οδύσσεια, υπάρχουν αναφορές σε όλους τους παραπάνω αστέρες και αστερισμούς, π.χ. τον Βοώτη. Επίσης, σε αυτό το έπος συναντάμε και μια σαφέστατη αναφορά στις τροπές του Ήλιου «τροπαί ηελιοιο». Από τις αναφορές λοιπόν του Ομήρου μπορούμε να συμπεράνουμε πως ήδη τον 8ο π.Χ. αιώνα, κάποιοι αστερισμοί, αλλά και κάποια ουράνια φαινόμενα ήταν γνωστά στους Έλληνες. Διάφοροι αστέρες είχαν κατονομαστεί και μάλιστα θεώρούνταν τόσο οικείοι, ώστε να χρησιμοποιηθούν σε παρομοιώσεις που αφορούσαν θεούς και ανθρώπους.

Ίσως οι πλανήτες να μην είχαν ακόμη διαφοροποιηθεί, μια και δεν υπάρχουν ενδείξεις για κάτι τέτοιο, ωστόσο θα πρέπει να τονίσουμε ότι δεν υπάρχουν και ενδείξεις που να υποδηλώνουν ότι κάτι τέτοιο δεν είχε συμβεί. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν πολλές ενδείξεις ικανές να μας πείσουν όιι η συσχέτιση της κατάστασης του ουρανού και το πέρασμα του χρόνου στη γη ήταν ευρέως γνωστά, βάσει παρατηρήσεων.

Την ίδια εποχή με τον Όμηρο ή λίγο αργότερα, ο Ησίοδος, στο βιβλίο του Έργα και Ημέραι, αναφέρει πολλούς επίσης αστερισμούς, που ο γεωργός πρέπει να συμβουλευτεί για τις καθημερινές ασχολίες του. Για παράδειγμα, συνιστά να αρχίζει ο θερισμός όταν ανατέλλουν οι Πλειάδες και η σπορά όταν πλησιάζουν σιη δύση τούς. Ο Ησίοδος κάνει αναφορά σε όλους τους αστέρες και αστερισμούς που είχε κατονομάσει και ο Όμηρος, κάνοντας ιδιαίτερη μνεία στο Σείριο και στον Αρκτούρο. Στο Έργα και Ημέραι υπάρχουν επίσης τρεις αναφορές στα ηλιοστάσια. Μια φήμη μάλιστα λέει ότι ο Ησίοδος έγραψε κι ένα έργο αποκλειστικά για τους αστερισμούς, που όμως χάθηκε όπως και πολλά άλλα από τα έργα του.

ΣΕΙΡΙΟΣ
Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι Σείριος είναι το αστέρι που αναφέρεται σε όλες τις θρησκείες του κόσμου με τα ονόματα Σείριος, Σούρια, Σουρ, Σήειρ, Οσιρις κ.α. Από το Περού και το Μεξικό μέχρι την Αυστραλία και Ιαπωνία και από την Ισλανδία μέχρι την Ν. Αφρική, μια παράδοση ζει χιλιάδες χρόνια, παρά τις προσπάθειες εξαλείψεως της, για να θυμίζει στον άνθρωπο την σχέση του με το μακρινό αστέρι και πως οι θεοί-βασιλιάδες εποικιστές, έφεραν το σπέρμα της ζωής στον απόμακρο τούτο πλανήτη του γαλαξία μας.

Στο Κουρδιστάν στην θέση Γκόμπεκλι Τεπέ επιστήμονες θεωρούν ότι  ναός 11000-9000 π.Χ. ετών είναι στραμμένος προς τον Σείριο

θα γίνει προσπάθεια συσχετισμού της ζωής της γης με το μυστηριώδες αστέρι, όσο πιο πειστικά, με βάση τα στοιχεία από τις παραδόσεις των λαών της γης. Αυτοί οι λαοί παρά την τεράστια απόσταση του άστρου από την γη, ήτοι κατά τους αστρονόμους 8,8 έτη φωτός ή 83.255.040.000.000 χιλιόμετρα, γνωρίζουν παραδόξως πάρα πολλά γι’ αυτό το άστρο, που αποτέλεσε αντικείμενο λατρείας των αρχαίων λαών.

Αφετηρία εκκινήσεως, των θεών που εποίκησαν την γη υπήρξε ο Σείριος χωρίς να αποκλείουμε και την συμμετοχή πιο μακρινών άστρων. Αφετηρία των θεών Θεωρείται ο Σείριος και όχι κάποιο άλλο άστρο. Αυτό δικαιολογείται αφού σε παγκόσμια κλίμακα ο Σείριος αποτέλεσε αντικείμενο λατρείας, λατρεία που χρονολογείται ταυτόχρονα με την εμφάνιση του ανθρώπου πάνω στην γη. Παρά την τεράστια για τα ανθρώπινα δεδομένα απόσταση, ο Σείριος είναι ένα πολύ κοντινό άστρο για τα συμπαντικά δεδομένα και τους θεούς. Παρακάτω αναφέρονται τα ουράνια σώματα που αποτελούν το αστρικό σύστημα του Σείριου και πληροφορίες που τα αφορούν, σύμφωνα με τα τελευταία επιστημονικά δεδομένα.

(Σείριος Α΄) είναι ένα άστρο τεραστίων διαστάσεων, ήλιος-γίγαντας σε σχέση με τον ήλιο του ηλιακού μας συστήματος.Είναι ένα πολύ λαμπερό αστέρι. Έχει ακτίνα 1,5 φορά μεγαλύτερη από τον ήλιο, η μάζα του είναι 2,5 φορές μεγαλύτερη από την μάζα ίου ήλιου και 35,5 φορές φωτεινότερος από αυτόν. Έχει θερμοκρασία επιφανείας 11.200C τόση όση είναι σε χιλιόμετρα η απόσταση μεταξύ Πυραμίδων Χέοπος και Γιουκατάν Μεξικού, αλλά τόση είναι σε μέτρα ανά δευτερόλεπτο και η ταχύτητα διαφυγής των σωμάτων από την έλξη της γης.

(Σείριος Β’) Είναι βαρύ αστέρι, άσπρος νάνος, έχει χρώμα άσπρο και είναι αόρατος με γυμνό οφθαλμό. Ανακαλύφθηκε ΜΟΛΙΣ το 1862 με ισχυρό τηλεσκόπιο και τονίζω το έτος γιατί θα χρειαστεί πιο κάτω. Επί 50 χρόνια καλύπτεται από τον Σείριο «Α» και η ορατή περίοδος του είναι άλλα πενήντα (50) χρόνια. Είναι 65.000 φορές πυκνότερος από τον δικό μας ήλιο και έχει το 95% της μάζας αυτού ενώ είναι 10.000 φορές πιο σκοτεινός από τον Σείριο «Α»

(Σείριος Γ’) ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ ΑΣΤΡΟ Ο αστρονόμος Φόξ ισχυρίζεται ότι είδε τον Σείριο Γ» το 1920. Είναι τέσσερις φορές ελαφρύτερος από τον Σείριο «Α» και κινείται όπως ο Σείριος «Β». Έχει έναν δορυφόρο «Ε» που είναι ο πλανήτης του συστήματος που κατοικείται και από αυτόν ξεκίνησε ο εποικισμός της γης.
Ο πλανήτης αυτός επηρεάζεται καθ’ ολοκληρία από τον Συνοδό. Τα πενήντα χρόνια της περιόδου του Συνοδού είναι διάχυτα στην Ελληνική παράδοση.

H ύπαρξη του Σείριου ήταν γνωστή σε αρχαίους πολιτισμούς, ΠΡΙΝ ΑΝΑΚΑΛΥΦΘΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ, όπως μαρτυρούν αρχαία κείμενα και αρχαίες παραστάσεις. Το «περίεργο» της όλης υπόθεσης, έγκειται στο οτι ο Σείριος Β΄ και ο Σείριος Γ΄ δεν φαίνονται με «γυμνό μάτι», γεγονός που προϋποθέτει την ύπαρξη φακού, τηλεσκοπίου ή κάποιου άλλου τεχνολογικού επιτεύγματος για να διαπιστωθεί η ύπαρξή τους, ή κάποια επαφή των αρχαίων προγόνων μας με εξωγήϊνους και -γιατί όχι;- την πιθανή καταγωγή τους από αυτούς…

Διαβάστε περισσότερα στο : https://theancientwebgreece.wordpress.com/2015/07/18/%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%B7%CF%82-%CE%BF-%CF%86%CE%B9%CE%BB%CF%8C%CF%83%CE%BF%CF%86%CE%BF%CF%82-%CE%B1%CF%80%CE%BF-%CF%84-%CE%AC%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1/

 

ΟΡΓΗ ΛΑΟΥ ,ΦΩΝΗ ΘΕΟΥ...

 

 

Γράφει ο Ηλίας Ηλιακόπουλος

Μερα με τη μέρα αυξάνεται η αμφιβολία μεγάλων τμημάτων πληθυσμού σε σχέση με την καταλληλότητα του βαρύγδουπου εμβολίου .Η κυβέρνηση με τα ποταπά φερέφωνα της θέλει να πείσει τον κόσμο ,ότι πρέπει να κάνει το εμβόλιο .Γι αυτό έχει τάχα βγάλει μπροστά τις κυβερνητικές μαριονέττες πως αυτές πρώτες θσ δώσουν το παράδειγμα και θα εμβολιαστούν και μάλιστα με ζωντανή τηλεοπτική κάλυψη...Έτσι ανακοίνωσε ,πως θα το κάνει ο θλιβερός πρωθυπουργός ,θα ακολουθήσει ο "συνεταίρος"Αλέξης αλλά και οι σύντροφοι Κουτσούμπας και (Μπ)αρουφάκης . 

Ολοι μαζί μια καλή παρέα ...Δεν μας είπε όμως ,πώς ακόμη κι ο πιο δύσπιστος θα μπορούσε να έχει την δυνατότητα να ελέγξει, αν είναι το εμβόλιο με τις γεννητικές μεταλλάξεις ή ένας φυσιολογικός ορός ..! Όμως το καθεύδον πλήθος ξυπνά σιγά σιγά από τον λήθαργό του,αναδεύεται μέσα από τις ενοχλητικές ηλιαχτίδες φωτός που διαπερνούν το σκοτεινό "σπήλαιο του Πλάτωνα" ,απομονώνει τους "θαυματοποιούς"και είναι έτοιμο να σπάσει τα δεσμά του,που οι δήθεν σωτήρες του φτιάξανε ...

Τον χορό σέρνουν οι υγειονομικοί .Γιατί εκεινοι γνωρίζουν .Πάνω από 60% δεν θέλουν σε Νοσοκομεία ,σε κέντρα υγείας ,σε υγειονομικούς σταθμούς, δεν θέλουν να κάνουν το εμβόλιο...και φυσικά το κροκοδείλιο αυτό κράτος ως απάντηση έχει τις απειλές !

Μόνο που η χιονοθύελλα μεγαλώνει, κυβερνητικά και όχι μόνο "κνώδαλα της γραικίας"...! 

Και θα γίνει χιονοστιβάδα που θα σας πλακώσει ...

Γιατί ούτε μεγάλα τμήματα του στρατού, θέλουν να το κάνουν με αβίαστη βούληση...

Ούτε ο απλός πολίτης ,αν τον ρωτήσετε ,θέλει να το κάνει..

Σκύβει μόνο το κεφάλι ,γιατί ξέρει πως μπορεί να χάσει το "εισιτήριο" για την επιβίωση ,την δουλειά του,πως η κοινωνική απομόνωση, με τις απειλές των πολιτικάντηδων,είναι προ των πυλών...!

Δεν θα προλάβουν όμως !Η τιμωρία εκ Θεού έρχεται αμείλικτη για τους βιαστές της φύσης ...

Ο καιρός της αλήθειας πλησιάζει.Γι αυτό κι όλες οι κινήσεις τους σπασμωδικές ,προδίδουν απώλεια ψυχραιμίας...Γι αυτό και η τροπολογία 160 άρθρων της τελευταίας στιγμής,για την δημιουργία "Εθνικού μητρώου εμβολιασμού".Το φακέλωμα δεν έχει όρια ...

Όρια όμως έχει η φύση ,που θα κονιορτοποιήσει ως οδοστρωτήρας "την ύβριν των κυβερνητικών ανδρεικέλων"...Ο καιρός γαρ εγγύς ..! Τα πράγματα αντεστράφησαν ... 

Η Οργή του Λαού δυναμώνει ...Στο βάθος μαζί με τις ουράνιες μελωδίες Αγγέλων για την γέννηση του Θεανθρώπου,η φωνή Θεού αναγγέλλει την δήωση (καταστροφή)τους !

 

 

Ηλίας Ηλιακόπουλος

 

ΗΛΙΟΥΓΕΝΝΑ, Ο ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΖΕΙ!!

 

 

Γύρω στις 25 Δεκεμβρίου, όταν οι πρόγονοί μας γιόρταζαν κι υμνούσαν το χειμερινό Ηλιοστάσιο, την ίδια περίοδο λάμβανε χώρα η γιορτή της γέννησης του Διονύσου, υιού Διός και Σεμέλης, που αποκαλείτο «θείο βρέφος» και «σωτήρ». Λίγο αργότερα θρηνούσαν τον σκοτωμό και διαμελισμό του από τους Τιτάνες και στο τέλος του μήνα γιόρταζαν και πάλι την αναγέννησή του, ανεβαίνοντας σ’ ένα βουνό, κρατώντας ένα νεογέννητο βρέφος στην αγκαλιά και φωνάζοντας:

«ο Διόνυσος ξαναγεννήθηκε, ο Διόνυσος ζει!!!»

Η μεγάλη γιορτή, ταυτισμένη με τον Ήλιο, παραμένει ξεχασμένη από τη νεοελληνική πραγματικότητα όπου οι παραδόσεις παραφράστηκαν και μεταφέρθηκαν στο πουθενά. 

Λήθη επιβεβλημένη από τη δόλια στρατηγική που εγκλώβισε τον Έλληνα σ’ έναν χώρο ξένο κι εχθρικό προς το κύτταρό του και τον περιχαράκωσε στην παρακμή της ουσίας του, μακριά από τις αξίες της καταβολής του.

Είναι τραγικός ο απολογισμός για τους κληρονόμους που αποποιήθηκαν το μυστηριακό της γιορτής και της πανάρχαιας ρίζας τους. Ξέχασαν ν' αναβιώνουν την κάθοδο, τον διαμελισμό και την ανασυγκρότηση της Διονυσιακής τους καταβολής, γι' αυτό η ανοδική πορεία στο βουνό φαίνεται σαν ουτοπία...

 

μαρια μαυριδου

 

ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΣΩΤΗΡΙΑ (εμβόλιο

Είσαι ελεύθερος να σκύβεις το κεφάλι

να υπακούς σ’ ότι διατάζουνε άλλοι.

Είσαι ελεύθερος να κάνεις νάνι –νάνι

την ελπίδα σου σαν βγάζουν στο σεργιάνι.

 

Είσαι ελεύθερος να τρως ότι σου δίνουν

δηλητήρια στο σώμα σου να χύνουν.

Μ’ άθλια ψέματα το νου σου να κοιμίζουν,

την ζωή σου με ψευτιές να εξευτελίζουν 

 

Είσαι ελεύθερος να ζεις εγκλωβισμένος

την tv να τρως στα μούτρα αναγκασμένος .

Να αφουγκράζεσαι του χάρου την ανάσα

να σου τάζει εξωγήινους η ΝΑΣΑ.

 

Είσαι ελεύθερος να δένεις τα λουριά σου,

αλυσίδες να φορέσεις στα όνειρα σου.

να ζεις έρημος χωρίς παιδιά κι εγγόνια

να λικνίζεσαι στου χάρου τα σαγόνια. 

 

Είσαι ελεύθερος ν’ ανήκεις στην αγέλη,

ποιμενάρχης να σε κάνει ότι θέλει

μα, το εμβόλιο, το επώνυμο τσιπάκι

θες δεν θες θα το’χεις φίλε στο τσεπάκι.

 

Ελένη Μανιωράκη

 

ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΚΑΛΑΝΤΑ - ΖΕΡΒΟΥ ΤΡΙΑΔΑ

 

Αχι και να γιαγερνανε

τα παιδικά μου χρόνια!

Να βγω να πω τα κάλαντα

που'γραφα σε χαρτόνια!

 

Να πλεξω τα μαλλάκια μου

δεξα ζερβά κουρλακια,

να πάρω στα χεράκια μου

και τρία κουταλάκια.

 

Τα' χα αντι για τρίγωνα,

και τα καταχτυπουσα,

οταν με δυνατή φωνή

κάλαντα τραγουδούσα.

 

Ξυπόλητη,ανεκουκλωτη,

περπαταγα στσι δρομους,

μ' ενα βουργιαλι ξομπλιαστο

και περαστο στσι ωμους.

 

Οτι καλούδια μου διναν

τα πέταγα εκεί μέσα,

Κουλούρια,ντακους και τυρί,

κι ενιωθα πριγκιπεσσα.

 

Η μανα μου με γυρευγε,

σκασμενη,μανισμενη,

για δεν ανεμαζωνουμαι

στο σπίτι η προκομενη.

 

Το βραδυ πίσω γιαγερνα

σαν την βρεγμένη κάτα,

και τση λεγα παρτα μαμά

δικα σου ειναι!Νατα,

 

ολα ετούτα τα καλά

που δωκανε οι ανθρώποι!

Δε θελω μπλιο να σε θωρώ,

να δερνεσαι σαν τόπι!

 

Εχω και είκοσι δραχμές!

Κι αυτες δικες σου μανα!

Μου τσι δωκε ο καλογερος!

Χτύπησα την καμπάνα,

 

και σκουπισα την εκκλησιά!

Αυριο ειναι σκόλη!

Χριστουγεννα κι οι χωριανοί

εκεια θα πανε όλοι. 

 

Μαζί κι εμεις!!Ελα μαμά,

μη με μαλώνεις πάλι.

Κι εκεινη ανοιγε για με

την τρυφερη τση αγκαλη. 

 

Αχι και να ξαναβλεπα

μανα το πρόσωπό σου!

Να λάμπει μ' οσα σου'λεγα

και το χαμογελο σου....

 

Τριάδα Ζερβού

TO ΕΞΑΦΑΝΙΣΑΝ KI AYTO TO BINTEO ! - Η ΣΑΡΑ ΚΟΥΝΙΑΛ ΤΑ ΛΕΕΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΡΩΝΟΪΟ, ΤΑ ΕΜΒΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΠΙΛ ΓΚΕΪΤΣ

ΤΟ ΕΞΑΦΑΝΙΣΑΝ ΚΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ - Ο Κ.ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ ΕΞΗΓΕΙ ΓΙΑΤΙ ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝ ΝΟΙΑΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΖΩΕΣ!

Ο αρχαίος Έλληνας και η φύση

Πώς ο πρόγονος αντιμετώπιζε τη φύση…

(Μέρος 1°)

 

Του Αντώνιου Β. Καπετάνιου

«Ω Γη, Μητέρα των πάντων Εσέ τώρα ψάλλω
πανάρχαια δύναμη που πάνω στο χώμα θρέφεις αυτά που υπάρχουν
όσα πατούν στη στεριά σου ή ζουν στα ωραία νερά σου,
όλα όσα ζουν μες στα πλούτη σου ή πετούν ψηλά στους αιθέρες.
Από σε έχουν οι άνθρωποι ωραία παιδιά κι ολόμορφους θέρους
ω αυθέντρα κι εσύ το πανάκριβο μας χάρισες δώρο της ζήσης
κι εσύ πάλι το παίρνεις. Μα πανεύτυχος όποιος κοπιάζει
μες την τόση σου εύνοια!, τα πάντα του τότε πανάφθονα τάχει
κι όλη γι’ αυτόνε πανέμορφη γίνεσαι κι όλη από πλούτο βαραίνεις
στα λιβάδια πληθαίνουν οι αγέλες του και μόνος πλουταίνει
τον κόπο του χαίρεται και μέσα στις πόλεις
τις ολόστολες μ’ ωραίες γυναίκες
και πάντα όπου πάει μιαν απέραντη νοιώθει ευτυχία
λάμπουν τ’ αγόρια του ως άνθη απ’ ολόσφριγα χαρούμενα νιάτα
κι οι κόρες του ολόχαρες χορεύουν ολόστεφες άνθη
πηδώντας επάνω στη χλόη και στα θεία λουλούδια.
Τα πάντα χαρίζεις σ’ όποιον σ’ εργάζεται ανοιχτόχερη Θεά μου,
χαίρε Μητέρα των Θεών, του πάναστρου ουρανού μας Γυναίκα!
Σ’ εύνοια πάντοτε νάσαι, κι αν με αμείψεις γι’ αυτό το τραγούδι
καλότυχες δος μου ημέρες τη δόξα σου στη Μνήμη να ψάλλω!»

(«Ύμνος στη Γη», από τους «Ομηρικούς Ύμνους», απόδοση: Λεωνίδας Πολυδεύκης).

Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν διαμορφώσει μια βασική φιλοσοφία για τη φύση διερευνώντας την αρχή του κόσμου. Μια φιλοσοφία που αποτέλεσε το θεμέλιο λίθο στον οποίο στηρίχτηκαν οι μετέπειτα φιλοσοφικές κι επιστημονικές αναζητήσεις και θεωρήσεις για τον κόσμο –και τούτο συνιστά τη μεγάλη προσφορά στη γνώση και την επιστήμη από αυτούς, παρά το γεγονός ότι η καταφυγή στο ακατάληπτο αποτελούσε σε πολλές περιπτώσεις λύση στο αδιέξοδο των εξηγήσεων.

Λαμβάνοντας υπόψη ότι στους αρχαίους χρόνους στην Ελλάδα ο φιλόσοφος ήταν κι επιστήμονας, καταλαβαίνουμε τη βαθιά και ουσιαστική εμπλοκή του στη διερεύνηση του φυσικού φαινομένου, δεδομένου ότι η εξήγησή του διαπερνούσε μέσα από θεωρήσεις φιλοσοφικού χαρακτήρα, που έδιναν στην ερμηνεία μιαν υψηλή διερευνητική αίσθηση. Δεν είναι περίεργο που η μεταφυσική είχε θέση στην εξήγηση του φαινομένου, δεδομένου του γεγονότος ότι η φυσική επιστήμη μόλις τότε διαμορφωνόταν, αποτελώντας τρόπο και πηγή εξήγησης του ανεξήγητου. Και τούτο εκπήγαζε από την ανάγκη του ανθρώπου να εξηγήσει τον κόσμο ως διατεταγμένο σύνολο, ως μια ολότητα με αρχή τάξης σαν αυτή που χαρακτήριζε τον κοινωνικό κόσμο. Για την εξήγηση της φύσης δηλαδή, οι άνθρωποι κατέφευγαν στο μύθο και τη μεταφυσική. Η λογική έτσι, συμπληρωνόταν στα κενά της από τη μεταφυσική, για να υποστηριχτεί η εξήγηση του κόσμου, η οποία μεταφυσική είχε τις πηγές της στο θεϊκό στοιχείο. Η προσφυγή στο θείο, αποτελούσε μια «λογική» πρακτική για τον φιλόσοφο ώστε να υποστηρίξει τη θεώρησή του για το «φύσιν λειτουργείν».

Δημιουργήθηκε λοιπόν από τους αρχαίους Έλληνες η «θρησκεία» της φύσης, καθώς ψάχνοντας να βρουν την αρχή του κόσμου κατέληξαν στην ανώτερη, τη θεϊκή δύναμη που τον κόσμο δημιούργησε και σύμφωνα με αυτήν άρχεται. Με τον τρόπο αυτό ταύτισαν τη Θεογονία με την Κοσμογονία. Εξάλλου τότε, κάθε εξήγηση είχε αναφορά στο θείο, είχε θεϊκή εντολή, με καταφυγή σε προσωποποιημένες δυνάμεις της φύσης, όπως και σ’ έννοιες ηθικής τάξης (ας αναλογιστούμε ότι πριν την αθηναϊκή δημοκρατία και τη δημιουργία των νόμων, όλη η λειτουργία της κοινωνίας είχε προσανατολισμό από το θείο κι ενεργούσε βάσει θείας εντολής). Για το λόγο τούτο βλέπουμε τον αρχαίο Έλληνα να δίδει πρωταρχική σημασία στα θέσφατα και την αρχαία ελληνική κοινωνία να έχει ηθικό κατά πρώτον δεσμό, ο οποίος αποτελεί τη ζωτική αρχή του λαού. Αντιλαμβανόμενος ο λαός τη σημασία της ζωτικής τούτης αρχής προσέδιδε θρησκευτικό σεβασμό στην ύπαρξη και διατήρησή της, περιβαλλόμενη η καταπάτησή της με τη θεία τιμωρία. Η φύση είχε βασικό ρόλο στην ηθική του λαού, καθώς συνιστώνταν από θείες δυνάμεις οι οποίες συνέθεταν το γίγνεσθαι της κοινωνίας και συγκροτούσαν το Είναι του ανθρώπου.

 

Η Άρτεμις ήταν η θεά της φύσης στην Αρχαία Ελλάδα. Αφιερώνοντας οι αρχαίοι Έλληνες σε μια θεά τη φύση, την ανήγαγαν ως προς τη σημασία της, συμβολοποιώντας την δε ως στοιχείο ιερό της ζωής. (πίνακας «Άρτεμις και Ακταίων», Jean-Baptiste Camille Corot, 1836).

Ο κάθε αρχαίος θεός συνδέονταν με κάποιο φυσικό στοιχείο (ο Δίας με τον κεραυνό και τα σύννεφα, η Ήρα με τη γη, ο Απόλλωνας με τον Ήλιο, ο Ποσειδώνας με τη θάλασσα κ.ο.κ.), έχοντας ανθρώπινη μορφή, αλλά ανώτερη υπόσταση. Η δε φύση ως δημιουργία ήταν αφιερωμένη στη θεά Άρτεμη. Αποτελούσαν οι θεοί το πνεύμα, την ανώτερη δύναμη, που καθόριζε (και ήλεγχε) το φύσει πράττειν του ανθρώπου. Παράλληλα, με την εξανθρώπιση των θεών, το Είναι αναβιβάζονταν, καθώς το θείο στοιχείο αποκαθαιρούσε την ψυχή και το πνεύμα, και τα οδηγούσε στη σύλληψη του υψηλού, του αγαθού και του ωραίου.

Η σχέση του ανθρώπου με τη φύση ήταν σχέση υψηλής σύλληψης που ανάγονταν στην πρόσληψη του θείου στοιχείου στη ζωή, τ’ οποίο δηλωνόταν μέσα από τη φύση. Η μοίρα του ανθρώπου, το πεπρωμένο του, συνίστατο στο να λειτουργεί βάσει του κανόνα να μην προσβάλλει το φυσικό στοιχείο που αποτελεί θεϊκό σύμβολο –άλλως έχει την «τιμωρία» του θεού. Παραπέρα ο άνθρωπος έδωσε μεταφυσική διάσταση στη θεώρηση της φύσης, καλύπτοντας με μυστήρια τη σχέση του με αυτήν, δηλαδή με προλήψεις για τη φύση, φτιάχνοντας μύθους, ανάγοντάς την έτσι ως κάτι το ανώτερο που μυστικοί κανόνες, κώδικες ανερμήνευτοι κι ανυπέρβλητες δυνάμεις τη συγκροτούν. Αλλιώς θα λέγαμε, μεθερμηνεύοντας τις καταστάσεις, ότι μια τέτοια στάση ικανοποιούσε το μύθο για τους θεούς, στους οποίους αποδόθηκαν μέρη της φύσης και συγκρούονταν μεταξύ τους ή ανταγωνίζονταν, προκειμένου να τα υπερασπιστούν ή να δηλώσουν τη δύναμή τους δι’ αυτών.

Είχε ο αρχαίος Έλληνας προσδώσει στη φύση θέση πρωτεύουσας αρχής, την είχε αναγάγει στο υπέρ του κόσμου του, που ως τέτοιο έχει την προστασία και την εποπτεία των θεών. Η φύση αντιμετωπιζόταν ως ενιαίο όλον, οπού το μέρος συγκροτούσε το φυσικό οικοδόμημα. Αντιμετωπιζόταν ως το υπέρ και δέον, που έχει την εύνοια και προστασία των θεών, και διέπεται από κανόνες σεβαστούς, που αν τους παραβείς αντιμετωπίζεις τη μήνι τους. Ήταν, μετά τούτων, ασέβεια στους θεούς να καταστρέφεις ή να υποβαθμίζεις τη φύση, ήταν «ύβρις», και μια τέτοια ενέργεια προκαλούσε τη «θεία δίκη», την ποινή από τους θεούς, την τιμωρία.

Φρόντισε όμως ο αρχαίος πρόγονος να «περιορίσει» τη θεϊκή εξουσία στη φύση, στους αφιερωμένους τόπους στους θεούς, στα ιερά άλση, στα δένδρα, στα ιερά, στα μαντεία, κ.ά., για να μπορεί να δραστηριοποιηθεί στην υπόλοιπη φύση ικανοποιώντας τις βιοτικές ανάγκες του˙ να μπορεί δηλαδή να επεμβαίνει σε αυτήν χωρίς το φόβο της τιμωρίας. Και δεν πρέπει να παραβλέπουμε το γεγονός ότι η δραστηριοποίησή του αυτή είχε το στοιχείο της κατάχρησης, κρίνοντας βεβαίως από τις καταστροφές που προξένησε και γενικότερα από την υποβάθμιση που υπήρξε σε φυσικά στοιχεία και μέρη της Ελλάδας.

 

Τα ιερά άλση των αρχαίων Ελλήνων δημιουργήθηκαν για να πλαισιώσουν αισθητικά τους ιερούς χώρους και να ενισχύσουν το στοιχείο της ιερότητάς τους μέσα από τη μεταφυσική αντίληψη που υπήρχε για τη φύση, δίδοντας τοπία υψηλής αισθητικής. Αναπαράσταση του Ασκληπιείου της Κω, από τον K. Keneryi το 1964. (πηγή: Keneryi Κ., «Der Goltliche Arzt», Berlin 1964).

Γενικώς, κείνο τ’ οποίο διαπιστώνουμε διερευνώντας την ιστορία του ανθρώπου είναι ότι το πέρασμά του από την Προϊστορία στην Ιστορία σηματοδοτεί την κυριαρχία του στη φύση. Τέτοια, δε, ήταν η αίσθηση αυτής της κυριαρχίας που το βάρος της αποδόθηκε με το μύθο του Ερυσίχθονα. Ιδού τι λέγει.

Ο Ερυσίχθονας ο Θεσσαλός, μυθικός γιος του Μυρμιδόνα ή του Τρίοπα και εγγονός του θεού Ποσειδώνα, πήρε μια μέρα μαζί του 20 δούλους του και πήγε στο άλσος που είχαν αφιερώσει οι Πελασγοί στη θεά Δήμητρα και τους διέταξε να κόψουν τα ιερά δέντρα για να μπορέσει να χτίσει παλάτι, στο οποίο θα γλεντούσε με τους φίλους του. Ανάμεσα στ’ άλλα δένδρα βρισκόταν και μία πανύψηλη λεύκα, που ήταν το αγαπημένο δέντρο της Δήμητρας (κατά μιαν άλλη εκδοχή το δένδρο τούτο ήταν η ιερή βελανιδιά του τεμένους της θεάς Δήμητρας). Γύρω από το δένδρο τότε συγκεντρώθηκαν οι Δρυάδες Νύμφες που έψελναν τα όμορφα τραγούδια τους και χόρευαν τους μαγικούς χορούς τους, προκειμένου να εξευμενίσουν τον ασεβή. Όμως αυτός δε σταμάτησε το καταστρεπτικό του έργο. Τότε, με την πρώτη τσεκουριά που έδωσε στο δένδρο, παρουσιάσθηκε ενώπιόν του η ιέρεια της Δήμητρας Νικίππη, που δεν ήταν παρά η ίδια η θεά μεταμορφωμένη. Η ιέρεια προσπάθησε να σταματήσει το κόψιμο του δένδρου, αλλά ο Ερυσίχθονας την απείλησε με την αξίνα του. Η θεά τότε πέταξε τη μεταμφίεση της ιέρειας κι εμφανίσθηκε με όλη της τη θεϊκή μεγαλοπρέπεια.

Από τη στιγμή εκείνη ο Ερυσίχθων άρχισε να τρώει ότι έβρισκε μπροστά του, καθότι η θεά τον τιμώρησε με ακόρεστη πείνα. Αφού έφαγε ότι φαγώσιμο βρισκόταν στο σπίτι του και όλα του τα ζώα, άρχισε να γυρίζει στους δρόμους και να αρπάζει τις προσφορές από τους βωμούς. Μάλιστα, έφτασε στο σημείο να πουλήσει την κόρη του Μήστρα για να βρει τροφή. Αλλά η Μήστρα, που ήταν μάγισσα, επέστρεψε στο σπίτι της και παρακάλεσε τον Ποσειδώνα να λυτρώσει τον πατέρα της. Ο θεός, μη μπορώντας να βοηθήσει τον Ερυσίχθονα, έδωσε στη Μήστρα την ικανότητα να μεταμορφώνεται σε διάφορα ζώα και να ξεφεύγει από τον πατέρα της. Μία εκδοχή αναφέρει ότι η Μήστρα, από δική της πρωτοβουλία, εκμεταλλεύθηκε το χάρισμα της μεταμορφώσεως για να πουλιέται ως δούλα συνεχώς και να βοηθά έτσι τον πατέρα της. Στο τέλος, ο Ερυσίχθονας, μην έχοντας να φάει τίποτα πια, άρχισε να τρώει τις σάρκες του, μέχρι που πέθανε. Διερωτώμαστε, σκωπτικά βεβαίως: Μην και αυτή νάναι η μοίρα του ανθρώπου σήμερα, ο οποίος, προκειμένου να ικανοποιήσει την ακόρεστη πείνα του για υλικά αγαθά, καταλήγει ν’ αυτοχειριάζεται καταστρέφοντας τον πλανήτη;

Η «ύπερθεν» προστασία της φύσης προκύπτει και από το μύθο της προστασίας της από τις κατώτερες θεές, από τις Νύμφες. Αυτές προστάτευαν τα φυσικά στοιχεία, έχοντας συγκεκριμένη αποστολή: οι δρυάδες προστάτευαν τα δάση (ήταν οι νύμφες των δρυών, από τις οποίες ήταν κατάφυτη η Ελλάδα στ’ αρχαία χρόνια), οι Μελιάδες προστάτευαν ειδικά τις μελιές, που ήταν σημαντικές διότι από το ξύλο τους έφτιαχναν τα δόρατα (από τις Μελιάδες θεωρείτο ότι κατάγονταν το πολεμοχαρές «χαλκούν γένος»), οι Ορειάδες ή Ορεστιάδες προστάτευαν τα όρη και τους λόφους, οι Ναϊάδες ή Υδριάδες προστάτευαν τους ποταμούς και γενικά τα γλυκά νερά, οι Νηρηίδες προστάτευαν τις θάλασσες. Ενώ υπήρχαν και οι Αμαδρυάδες, οι οποίες αποτελούσαν μια γενική κατηγορία νυμφών, που ήταν η ψυχή των δένδρων και στην απώλειά τους αντιδρούσαν κι εκδικούνταν τον ασεβή θνητό που τα υλοτόμησε ή τέλος πάντων συνετέλεσε ή οδήγησε στην απώλειά τους!

(

Aπό το βιβλίο: «ΦΥΣΙΣ ΕΡΓΟΝ. νοώντας για τη φύση…», ιδιωτική έκδοση, Αθήνα 2017). Πηγή

https://ellas2.wordpress.com/2017/09/23/%CE%BF-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%82-%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CF%86%CF%8D%CF%83%CE%B7/ 

 

~Οι Πελασγοί~

 

Οι Πελασγοί ήταν οι πρώτοι άνθρωποι που περπάτησαν όρθιοι στον πλανήτη και αποτελούν προπάτορες των Ελλήνων, των Θρακών και συνεπώς ολόκληρης της λευκής φυλής. 

Εξελίχθηκαν ως άνθρωποι κατά πολύ παλιότερα από την μαύρη φυλή της Αφρικής και την κίτρινη φυλή της Ασίας.

Στον Ελλαδικό χώρο, στην χερσόνησο του Αίμου, εξημερώθηκε ο Σίτος ( Ζέα ) και το Άργος ήταν η πρώτη αγροτική πόλη του κόσμου. Οι Πελασγοί εξημέρωσαν πρώτοι και τις θάλασσες, ήταν οι πρώτοι ναύτες και ταξίδεψαν σε Ανατολή και Δύση, πάντα εντός των ορίων της Εύκρατης Ζώνης. 

Μετά το λιώσιμο των πάγων και τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνος, η Αιγηίδα ( σημερινό Αιγαίο Πέλαγος) και η Ατλαντίδα ( σημερινή Νότια Ισπανία-Βόρειο Μαρόκο) καταποντίστηκαν, και έτσι οι Άτλαντες μετανάστευσαν δια μέσου της ξηράς προς τα Ανατολικά, διέσχισαν την Αφρική και εγκαταστάθηκαν στην Φοινίκη, όπου βρήκαν τους ήδη πολιτισμένους Πελασγούς και απέκτησαν τεχνογνωσία ναυσιπλοΐας.

Οι Θράκες στα Βόρεια εξαπλώθηκαν προς ολόκληρη την Ευρασία και αναμείχθηκαν με τα φύλλα των Νομάδων-Κυνηγών-Τροφοσυλλεκτών, οι οποίοι σήμερα αναφέρονται ως "Ινδοευρωπαίοι". 

Δεν στέκει επιστημονικά η θεωρία ότι ξεκίνησε από τους νομάδες των στεπών ο πολιτισμός, γιατι πολυ απλά γεωλογικώς ήταν αδύνατον να καλλιεργήσουν σιτηρά στα άγονα εδάφη τους, όπου αυτές οι περιοχές της Ευρασίας, της Κίνας και πέριξ των Ιμαλλαιων, έγιναν εύφορες μετα το 4.000 π.χ. 

Φυσικά και ζούσαν εκεί αρκετές φυλές, αλλά δεν είχαν πολιτισμό, ούτε γλώσσα ανθρώπινη, οι Θράκες τους έμαθαν την Πελασγική Γλώσσα και τους έφεραν τον "άργειο" ( ήταν άγριοι ) αγροτικό πολιτισμό. Εκείνη την εποχή, άγριος σήμαινε ο αγρότης, ενώ βάρβαρος ήταν ο απολίτιστος αυτός που δεν ήξερε να μιλάει αλλά και ούτε να καλλιεργεί.

 

Δημητριάδα Τρωιάννου

ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΙΝΩΙΚΗ ΔΕΝΤΡΟΛΑΤΡΙΑ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΆΤΙΚΟ ΔΕΝΤΡΟ

 

 

Επί βασιλείας του Μίνωα δημιουργήθηκε στο Αιγαίο ένας πολιτισμός που ακόμη και σήμερα δεν μπορούμε να συλλάβουμε την μεγαλοσύνη του.

Πάνω από 6000 χρόνια οι δικοί μας πρόγονοι κατοικούσαν τον όμορφο αυτό τόπο, που ΚΡΗΤΗ ονομάστηκε, από το όνομα μιας Νύμφης των Εσπερίδων λένε.

Άνθρωποι των σπηλαίων μάς αφήνουν χαραγμένα στην πέτρα μηνύματα της καθημερινής τους ζωής.

. Το πρώτο ζώο που λατρεύτηκε ήταν ο Ταύρος. Σύμβολο τοτέμ της δύναμης και της γονιμότητος. Δύσκολο θέμα και ακανθώδες είναι θρησκεία των Κρητών κατά την Μινωική εποχή. Σίγουρα πέρασαν πολλά στάδια μέχρι να φτάσουν στην τελική της μορφή. Κι αυτά δεν τα βρήκαμε κάπου γραμμένα. Από αναπαραστάσεις, ζωγραφιές, σφραγιδόλιθους, ειδώλια προσπαθούμε να μαντέψουμε και να κατανοήσουμε την θρησκεία τους και τον τρόπο έκφρασή της.

Οι πρώτοι οικισμοί, η εξημέρωση ζώων, η καλλιέργεια της γης, τούς εμφανίζει την ανάγκη να λατρέψουν, να ικετεύσουν, να δοξάσουν τον υπεύθυνο της ύπαρξης και της ζωής τους. Έψαξαν και βρήκαν τους θεούς τους, όχι στον ουρανό αλλά εδώ στην γη.

Σε μικρά πήλινα ειδώλια εκτός των γυναικείων ή αντρικών μορφών( Υάκινθος) ποζάρει αξιοπρεπής η πρώτη θεότητα «η Μεγάλη Μητέρα». Παχύσαρκη με μεγάλα στήθη εγγυάται ότι θα τους θρέφει αιωνίως. Η θρησκεία αρχίζει με τον καιρό να παίζει σημαντικό ρόλο στην κοινωνία τους αν και δεν άφησαν μνημειώδη θρησκευτικά έργα, ούτε ναούς, ούτε κι αγάλματα. Πάνω σε ιερά κορυφής ή κάτω από τα δέντρα πρόσφεραν αναίμακτες θυσίες. . Από τα προϊστορικά ακόμη χρόνια μέχρι σήμερα το δέντρο βρέθηκε στο επίκεντρο της θρησκευτικής λατρείας, πολύ πριν την δημιουργία των πρώτων ναών.

Η μεγάλη θεότητα στην Κρήτη είναι η ίδια η φύση, η μεγάλη Μητέρα. Η οποία απεικονίζεται άλλοτε σε κορυφή βουνών ως «Ποτνεία των Θηρών»ή ως «Ορεία Μήτηρ» άλλοτε εικονίζεται να κρατάει στα χέρια ή να έχει τυλιγμένο στο κορμί της ένα φίδι ως « Θεά των Όφεων» ή συνδέεται με το ιερό δέντρο, το δέντρο της ζωής, των πουλιών και των λουλουδιών. Αρχαιολογικά ευρήματα μαρτυρούν πώς στην Μινωική Κρήτη η λατρεία της Μεγάλης θεάς συνδυάστηκε με την δεντρολατρεία. Αυτό μας πληροφορεί η παράσταση μιας σαρκοφάγου που βρέθηκε στην Αγία Τριάδα στην Μεσσαρά της Κρήτης κι όχι μόνο. Μετά απ’ αυτά δε θα παραξενευτούμε όταν μάθουμε ότι σε ένα Μινωικό χάραγμα με σκηνή δεντρολατρείας (το σημερινό χριστουγεννιάτικο δέντρο, παρουσιάζεται ομοίωμα της παράστασης της σπηλαιϊκής γέννησης «Θείου βρέφους».

Σ’ αυτά τα ιερά δέντρα οι Μινωίτες και όχι μόνο, κρεμούσαν ομοιώματα, όπως κούκλες και περιστέρια, που συμβολίζανε την «επιφάνεια» την εμφάνιση δηλαδή στους ανθρώπους του θείου βρέφους που γεννήθηκε σε κάποιο σπήλαιο.( μονογενείς υιοί Δίας – Απόλλων -Διόνυσος). Προϋπήρχε λοιπόν το χριστουγεννιάτικο δέντρο πριν την γέννηση στην Βηθλεέμ, όπως προϋπήρχε και το σπήλαιο εντός του οποίου γεννήθηκε η «Άμπελος η Αληθινή».

Οι παραστάσεις των ιερών δέντρων μας παρέχουν πληροφορίες και για την άσκηση της πανάρχαιας λατρείας του ιερού τούτου δέντρου. Σκηνή δεντρολατρείας( χρυσό δακτυλίδι, σφραγίδα) παριστάνει την θεά καθιστή στην ρίζα ενός δέντρου κι απέναντι της οι λατρεύτριες κρατώντας και κουνώντας ρυθμικά κλαδιά ελιάς αλλά κι άλλων δέντρων χόρευαν εκστατικούς χορούς και τελούσαν ιεροπραξίες με σκοπό να προκαλέσουν επιφάνειες θεών, που αφορούσαν αυτό το ίδιο το δέντρο στο οποίο υποκρύπτεται η υπέρτατη θεότητα που στην προκειμένη περίπτωση είναι η «Μεγάλη Μητέρα». H λατρεία κορυφώνεται σ' ένα βίαιο εκστατικό χορό κατά τον οποίον τινάζουν το δέντρο ή σπάζουν ένα κλαρί. Tο ότι έχουμε να κάνουμε με γνήσια δεντρολατρεία, είναι καταφανές Διακριτικά των "Iερών Δέντρων "είναι ένα μεγάλο επιβλητικό δέντρο, σχεδόν πάντοτε περιφραγμένο με περίβολο και συνεπώς απομονωμένο "ιερό". Λατρεία όμως των ιερών δέντρων έχουμε και στην Ελλάδα που το στολισμένο κλαδί ονομάζεται Ειρεσιώνη. Σύμφωνα με την παράδοση, το έθιμο καθιερώθηκε από τον Θησέα, όταν ξεκίνησε για την Κρήτη για να σκοτώσει τον Μινώταυρο. Ύστερα, σταμάτησε στην Δήλο, όπου έκανε θυσία στον Απόλλωνα, λέγοντας ότι, σε περίπτωση που κερδίσει την μάχη με τον Μινώταυρο, θα του πρόσφερε στολισμένα κλαδιά ελιάς για να τον ευχαριστήσει. Επιστρέφοντας στην πατρίδα του, ο Θησέας εκπλήρωσε την υπόσχεσή του καθιερώνοντας τον θεσμό της Ειρεσιώνης. Το θεοκρατικό καθεστώς του Βυζαντίου καταδίκασε το έθιμο,(όπως κι όλα τα άλλα) ως ειδωλολατρικό και απαγόρευσε την τέλεσή του. Ωστόσο, οι Έλληνες που ταξίδευαν πολύ, το μετέδωσαν στους Βόρειους λαούς, οι οποίοι λόγω έλλειψης ελαιοδέντρων, στόλιζαν κλαδιά από τα δέντρα που φύονταν στις περιοχές τους, όπως είναι τα έλατα. Αιώνες αργότερα το ίδιο έθιμο επανεισάχθηκε στην Ελλάδα από τους Βαυαρούς που συνόδεψαν τον Όθωνα στην Ελλάδα, ως δικό τους Χριστουγεννιάτικο έθιμο. Στα ανάκτορα του Ναυπλίου το 1833 στολίστηκε πανηγυρικά από τον Βασιλιά Όθωνα το έλατο ως πρώτο Χριστουγεννιάτικο δέντρο. Το έθιμο αφυπνίστηκε στις ελληνικές συνειδήσεις και νίκησε κατά κράτος το καραβάκι που είχε στο μεταξύ επικρατήσει ως έθιμο που ταίριαζε στην ναυτική Ελλάδα. Χωρίς βέβαια να μειώσει την ελληνικότητα του εμβλήματος του ελληνικού καραβιού.

Αρχαιοελληνικές από ότι φαίνεται και μάλλον Μινωικές είναι οι ρίζες του στολισμού του χριστουγεννιάτικου δένδρου. 

 

Καλά Ηλιούγεννα Συνέλληνες

ΕΛΕΝΗ ΜΑΝΙΩΡΑΚΗ –ΖΩΙΔΑΚΗ

(δασκάλα-λογοτέχνις)

 

 

Ελένη Μανιωράκη

ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΜΒΟΛΙΟ - ΤΟ ΕΞΑΦΑΝΙΣΑΝ ΚΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ !!

Να πως ανεβάζουν τα κρούσματα του KOBINT 19 - Panagiotis Pavlidis Survival Skills Πριν από 7 μήνες Με ριξαν δυο βιντεο σημερα αυτοματα με το που ανεβηκαν. Προφανως εντοπιστηκαν απο τα αυτοματοποιημενα συστηματα μεσω λεξεων κλειδια που εντοπιζονται, Απο δω και περα θα ανεβαζω τα βιντεο με αλλιωμενες λεξεις στους τιτλους. Οποιος γνωριζει κατι παραπανω γιαυτο ας με ενημερωσει. -ΤΟ ΕΞΑΦΑΝΙΣΑΝ ΚΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ !

#Καζάκης: Οργανωμένο Εγκλημα η Σκανδαλώδης Τοποθέτηση Χρεογράφων στο Εξωτερικό τη Διετία 2018-20

Κούβελας: Υπάρχει Φάρμακο - Το Εμβόλιο Δεν θα Σώσει Κανένα Noσούντα

Παυλοπέτρι: Η αρχαιότερη βυθισμένη πόλη του κόσμου βρίσκεται κοντά στην Ελαφόνησο!

Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΡΟΝΟ ΣΤΙΣ 21 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2020 - ΧΕΙΜΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ + ΣΥΝΟΔΟΣ ΠΛΑΝΗΤΩΝ.

21 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΩΡΑ 18:00, (18:21 UT) ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΡΟΝΟ, ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΜΑΣ Ο ΔΙΑΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΡΟΝΟ, ΟΠΩΣ ΤΟΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΗ ΜΑΣ, ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΧΕΙ ΚΑΛΥΨΕΙ ! ΕΤΣΙ Ο ΚΡΟΝΟΣ ΔΕΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ !

ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΌΤΗΤΑ Ο ΔΙΑΣ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΡΟΝΟ ΑΛΛΑ ΜΕ ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ  0, 06' 06''μοίρες, ΑΥΤΗ Η ΜΙΚΡΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΝ ΘΑ ΔΟΥΜΕ ΤΟΝ ΔΙΑ ΜΕ ΤΟ ΤΗΛΕΣΚΟΠΙΟ, ΟΠΟΥ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΟΡΥΦΟΡΟΙ ΤΟΥ...  ( 9 Βλέπε εικόνα )

ΠΑΡΟΜΟΙΕΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΓΙΝΕΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΟΝ ΑΛΛΑ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΕΛΟΝ, ΟΠΩΣ ΤΟ 1226, 1563, 1623 ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΕΛΟΝ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΤΟ 2080, 2417, 2477 ΚΑΙ ΤΟ 2874 ΜΕ ΑΚΟΜΗ ΠΙΟ ΚΟΝΤΙΝΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΙΣ 0,02'19'' Μοίρες !!

Πηγή: www.vvs.be  

e-mail: info@vvs.be

Εικόνες: Stellarium

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Γρλαφει ο Triant Seleridis

 

Αστρονομία

Πλανητική Σύνοδος. 

 

Οι δύο γίγαντες του πλανητικού μας συστήματος, πλησιάζουν σταδιακά ο ένας τον άλλο από τις αρχές του καλοκαιριού και θα εμφανιστούν σχεδόν ως ένας «διπλός πλανήτης» στις 21 Δεκεμβρίου. Σαν γενιά θεωρώ ότι είμαστε τυχεροί, με την έννοια ότι το πολύ ενδιαφέρον και αξιοσημείωτο αστρονομικό γεγονός, καθώς είναι εξαιρετικά σπάνιο, συμβαίνει τώρα, ώστε να μπορούμε να το παρακολουθήσουμε. Βέβαια υπάρχουν και αυτοί που για τους δικούς τους λόγους, προσπαθούν να το εκμεταλλευτούν αναλόγως, δίνοντας τις δικές τους, κάθε είδους ερμηνείες. Θέλω να πιστεύω ότι τα μέλη της ομάδα αυτής, έχουμε μια διαφορετική θεώρηση των ουράνιων συμβάντων, μακριά από θρησκευτικές, αστρολογικές και κάθε άλλου είδους προκαταλήψεις και στερεότυπα.

Επίσης θέλω να δηλώσω ότι είμαι ο τελευταίος που θα αμφισβητήσω ή θα προσπαθήσω να αλλάξω τις θρησκευτικές πεποιθήσεις κάποιου. Από την άλλη όμως απαιτώ τον ανάλογο σεβασμό από κάθε συνομιλητή μου.

Η ζωή στη Γη αναπτύσσεται και διατηρείται, με το φως και τη θερμότητα που ακτινοβολεί ο Ήλιος, φωτίζοντας και θερμαίνοντας τα πάντα. Δικαίως πολλοί πολιτισμοί στη πορεία και εξέλιξη της ανθρωπότητας τον τοποθέτησαν στην κορυφή των θρησκευτικών αναγκών τους.

Οι διάφορες θέσεις θέασης από την Γη οι οποίες σηματοδοτούσαν αλλαγές στην ζωή των ανθρώπων εορτάζονταν και εορτάζονται ακόμη και σήμερα, πολλές φορές καλυμμένες με διαφορετικό μανδύα. Στο χειμερινό όσο και το θερινό ηλιοστάσιο, τα οποία σηματοδοτούν τις εποχικές αλλαγές, όπως και στις ισημερίες, ήταν καθιερωμένες μεγάλες εορτές, πράγμα που αντικατοπτρίζεται και σε κοντινές ημερολογιακά φαινομενικά άσχετες θρησκευτικές εορτές. Το γνωστότερο παράδειγμα για το χειμερινό ηλιοστάσιο είναι ο εορτασμός των Χριστουγέννων.

Από τις 17 ως τις 23 Δεκεμβρίου, οι Ρωμαίοι εόρταζαν τα Σατουρνάλια προς τιμήν του Κρόνου (Saturn) και στις 25 Δεκεμβρίου τα Μπρουμάλια (η λέξη υποδηλώνει τη μικρότερη ημέρα του χρόνου, dies brevissima > brevma > bruma, δηλ. το χειμερινό ηλιοστάσιο). Σε αυτά τιμούσαν την «ημέρα της γεννήσεως του αήττητου Ήλιου» (dies natalis invicti Solis), και τον εορτασμό των γενεθλίων του Μίθρα που ήταν διαδεδομένα σε όλη την επικράτεια της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, αφού ο Ήλιος από εκείνες τις ημέρες έπαυε να χαμηλώνει την τροχιά του, σταματώντας φαινομενικά (θάνατος) και ανατέλλοντας για τρεις ημέρες από το ίδιο σημείο και άρχιζε να επανέρχεται (ανάσταση) ψηλά στον ουρανό ως θριαμβευτής για να ξαναφέρει τη ζέστη και τη ζωή στην παγωμένη φύση.

Μέχρι εκείνη την εποχή δεν υπήρχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον εορτασμό της ημερομηνίας γέννησης του Ιησού Χριστού, καθώς το νέο δόγμα είτε ήταν άγνωστο στο ευρύ κοινό, είτε αργότερα ήταν υπό διωγμό για λόγους των οποίων η ανάλυση δεν είναι του παρόντος χώρου. Με το διάταγμα των Μεδιολάνων (Μιλάνου) του 313 μΧ περί ανεξιθρησκίας ο Χριστιανισμός επικράτησε ως επίσημη θρησκεία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Οι πρώιμοι Χριστιανοί εόρταζαν την γέννηση του Ιησού Χριστού μαζί με τα Θεοφάνια ή Επιφάνεια στις 6 Ιανουαρίου.

Για πρώτη φορά, τα Χριστούγεννα εορτάστηκαν στις 25 Δεκεμβρίου, το 354 μ.Χ....
Επί Πάπα Ιουλίου Α' (337-352) και του διαδόχου του Λιβέριου (352-366) τα Χριστούγεννα σταμάτησαν να εορτάζονται μαζί με τα Θεοφάνια και θεσπίσθηκε ως επέτειος η 25 Δεκεμβρίου για καθαρά διοικητικούς και κοινωνικούς λόγους. Στόχος ήταν να απορροφήσει και να δώσει νέα διάσταση και νέα σημασία σε πανάρχαια λατρευτικά έθιμα και λατρευτικές συνήθειες αιώνων. Πολύ απλά και έξυπνα δεν καταργήθηκε, ούτε απαγορεύτηκε η τέλεση των εορτασμών της περιόδου του ηλιοστασίου, παρά μόνο αντικαταστάθηκε το τιμώμενο πρόσωπο προσαρμόζοντας και το εορταστικό τελετουργικό, οπότε ο λαός δεν δυσκολεύθηκε και πολύ με τον καιρό, να αλλάξει τις εορταστικές του συνήθειες.

Ορίσθηκε ως ημερομηνία εορτασμού της γέννησης του Χριστού μετά το χειμερινό ηλιοστάσιο όπου και αρχίζει η αύξηση των ημερών, στις 25 Δεκεμβρίου.

Κατά την Χριστιανική εκδοχή, στην πραγματικότητα, η Εκκλησία εξαγίασε τη βεβηλωμένη αυτή ημερομηνία, αντικαθιστώντας μία ειδωλολατρική εορτή με την εορτή του Ηλίου της Δικαιοσύνης του Ιησού Χριστού, προς σωτηρία των ειδωλολατρών.

Το Πάσχα επίσης, ως κινητή εορτή, εορτάζεται και αυτό με την πορεία του ήλιου, αλλά για να μπερδέψει λίγο τους πιστούς, στον ορισμό της ημέρας παίρνει μέρος και η σελήνη. Εορτάζεται δηλαδή την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο μετά την εαρινή ισημερία του Μαρτίου.

Σε άλλους λαούς παρατηρούμε ότι, γιορτές παλαιότερες ή ακόμα μεταγενέστερες του Χριστουγέννων όπως: Γιάλντα (Ιράν), Καρατσούν (Σλάβοι) , Χανουκκά (Εβραίοι), Κουάντζα (Αφροαμερικανοί) κλπ. εορτάζονταν επίσης πολύ κοντά στο χειμερινό ηλιοστάσιο.

Για να συνδέσουμε λοιπόν την σύγκλιση των πλανητών με την γέννηση του Ιησού Χριστού, πρέπει πρώτα να ορίσουμε την χρονολογία και κατόπιν την ημερομηνία γέννησης του. Υπάρχει τεράστια διχογνωμία μεταξύ ιστορικών, μελετητών και θεολόγων γύρω από το θέμα.

Αν λοιπόν την εποχή της γέννησης του συνέβη ένα παρόμοιο γεγονός, της σύγκλισης δηλαδή των πλανητών, αυτό είναι σίγουρα θέμα που θα είχαν απαντήσει οι επιστήμονες αστρονόμοι, οι οποίοι με τη βοήθεια μοντέλων και υπολογιστών μπορούν να υπολογίσουν πότε και αν συνέβη παρόμοιο γεγονός. Αν πράγματι είχε συμβεί είναι σίγουρο ότι θα το είχαν κάνει «σημαία» οι ανάλογοι κύκλοι.

Από την άλλη, υπάρχει και ένα είδος σύγχυσης, μεταξύ του επιθυμητού και της ορθολογιστικής προσέγγισης των γεγονότων.

Αυτά περί άστρων, τα υπόλοιπα είναι για λαϊκή κατανάλωση, εντυπώσεις και επιθυμίες άνευ ουσίας.

 

Triant Seleridis

 

 

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

ΔΕΥΤΕΡΑ 21 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2020 

 

ΧΕΙΜΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ + ΣΥΝΟΔΟΣ ΠΛΑΝΗΤΩΝ.

 

Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου, Χειμερινό ηλιοστάσιο, που και εφέτος θα περνούσε απαρατήρητο αν δεν συνέπεπτε με την σύνοδο των πλανητών ΔΙΑ- ΚΡΟΝΟΥ.

Του Κρόνου -Χρόνου που έτρωγε και συνεχίζει να τρώει τα παιδιά του.

Ο Κρόνος κατάπιε επίσης το ανώνυμο πλήθος των ανθρώπων 200 γενεών που πέρασαν, από την εποχή των πρώτων ονομάτων, των υπαρκτών προσώπων, που αναφέρει η Μυθολογία ως σήμερα.

Και θα καταβροχθίσει κι εμάς και δεν θα σταματήσει να τρώει μέχρι το τέλος κάθε ίχνους ζωής και στην συνέχεια θα αφανίσει και τα άψυχα υλικά σώματα, μέχρι να ξαναγίνει το χάος . Παρ’όλα αυτά εμείς τον έχουμε ξεχάσει. Τον Δία καταφέραμε και τον σώσαμε τότε στο Ιδαίον ή Δικταίον άνδρον από την μανιώδη αναζήτηση του Κρόνου. Συνεργάτες της Ήρας οι Κορύβαντες Κουρήτες που με τα τραγούδια, τα κτυπήματα των ποδιών και των μυθικών ασπίδων τους ,κάλυπταν το κλάμα του θείου βρέφους. Η Αίγα Αμάλθεια τον έθρεφε με το γάλα της και του μελισσαία οι κόρες τον τάιζαν γύρη και μέλι. Και τώρα νάτον τον παιδοφάγο στο ουράνιο στερέωμα να κυνηγά από την αρχή τον ΔΙΑ. Από τις 20 Οκτωβρίου έχει αρχίσει αυτό το κυνηγητό και στις 21 Δεκεμβρίου ,την μικρότερη νύχτα του χρόνου θα τον φθάσει σε απόσταση αναπνοής και θα τους βλέπουμε σαν διπλό αστέρι.Ίσως κλατι παρόμοιο να ήταν το αστέρι της Βηθλεέμ. Το φαινόμενο αυτό συνέβη τον Μεσαίωνα και ήταν οιονός πολλών κακών για πολλούς αιώνες..Και τώρα λένε ότι το γεγονός της συνόδου Δία ,Κρόνου θα σηματοδοτήσει ίσως τους επόμενους αιώνες. Το παλιό πεθαίνει, το νέο παίρνει τα ινία. Το διαστημα ,μετάξύ νέου και παλιού γεννά τέρατα. Η σύνοδος Κρόνου –Δία θα συμβεί ξανά το 2398 .

Περίεργο το φαινόμενο ,περίεργα και πρωτόγνωρα κι όσα συμβαίνουν σήμερα στον πλανήτη Γη. Θα γλυτώσουμε από τα δόντια του Κρόνου; ή θα μας εξαφανίσει κρυμμένος κάτω από την μάσκα του κορωνοϊού; Κι ότι συμπίπτει η σύνοδος με το χειμερινό ηλιοστάσιο δεν είναι καθόλου καθησυχαστικό σημάδι.

Τι είναι όμως αυτό το Χειμερινο ηλιοστάσιο που γιόρταζαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι και γιατί εμείς, όχι μόνο δεν το γιορτάζουμε ,αλλά ουτε γνωρίζουμε τι είναι.

Η παρουσία των Ελλήνων και του Ελληνικού πολιτισμού χάνεται στο βάθος του χρόνου. Ο Ήλιος κατείχε δεσπόζουσα θέση σε όλες τις αρχαίες θρησκείες .Στο μακρινό παρελθόν, για τον πρωτόγονο η παρατήρηση και η κατανόηση των εποχικών μεταβολών που επέβαλε η πορεία του Ήλιου, οι Ισημερίες και τα Ηλιοστάσια, ήταν θεμελιώδης προϋπόθεση για την επιβίωσή του.

Στις ισημερίες και στα αντίστοιχα Ηλιοστάσια τοποθετήθηκαν σπουδαίες γιορτές με θαυμάσιο τελετουργικό και λαϊκά -κατά τόπους- έθιμα, τα οποία εκχριστιανισμένα επιζούν μέχρι σήμερα.

Κατά την χειμερινή τροπή του ήλιου χειμερινό Ηλιοστάσιο (21 Δεκεμβρίου)

Οι αρχαίοι λαοί γιόρταζαν την γέννηση των μονογενών υιών των Θεών

και μεγάλων δάσκαλων και μυστών , οι οποίοι υπήρξαν ιδρυτές όλων των αρχαίων θρησκειών.

Κατά το χειμερινό Ηλιοστάσιο (από 21 μέχρι 27 Δεκεμβρίου) γεννήθηκαν: Ο Απόλλων-Φοίβος -Διόνυσος – Ζευς για τους Έλληνες,

ο Όσιρις για τους Αιγυπτίους, ο Μίθρας, για τους Πέρσες, ο Βράχμα για τους Ινδούς, ο Βάαλ για τους Βαβυλωνίους και τόσοι άλλοι Μεσσίες.

Ο Όσιρις είχε πάνω από 200 ιερά ονόματα, «Ανάσταση και Ζωή», «Καλός Ποιμήν». Η έλευσή του είχε προαναγγελθεί από Τρείς Σοφούς Άνδρες.

Ο Βάαλ είναι μια Θεία Αρχή, που αντιπροσωπεύει, και συμβολίζει την κάθοδος του πνεύματος.

Αυτή η κάθοδος του πνεύματος στην ύλη είναι ό, τι αναφέρεται σε ορισμένα

θρησκευτικά κείμενα ως «πτώση» και «προπατορικό αμάρτημα». Ο Βράχμα, είναι ο θεός δημιουργός της Ινδουιστικής Τριάδας: Βράχμα-Βισνού-Σίβα Ο Μίθρας γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου, ως απόγονος του Ήλιου, μέσα σε μια σπηλιά. Ο Μίθρας αποκαλείτο ως «ο καλός ποιμήν», «η οδός της αλήθειας» και «το φως το αληθινό», Ο Μίθρας ετάφη σε έναν τάφο και μετά από τρεις μέρες αναστήθηκε. Η ανάστασή του γιορταζόταν κάθε χρόνο.

Ο Απόλλων-Φοίβος -Διόνυσος Ζευς, γεννήθηκε μέσα σε ένα σπήλαιο στο όρος Ίδη της Κρήτης.. Κινδύνευε από τον Κρόνο (όπως ο Χριστός από τον Ηρώδη).

Κατά τα Διονυσιακά μυστήρια ο Ζευς ανακήρυξε τον Διόνυσο «Υιό του». Ο Διόνυσος δε, φαίνεται να λέει στους υπό μύηση «είμαι η ζωή και ο θάνατος».

Ο Ορφέας και άλλοι συνδέουν τη γέννηση του Διόνυσου με την εμφάνιση ενός ιδιαίτερα λαμπρού αστεριού γι’αυτό τον ονομάζουν «Αστροφαή».

Στην πραγματικότητα κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο οι αρχαίοι λαοί γιόρταζαν την αναγέννηση του φωτός.

Γιατί ενώ ο ήλιος έτεινε να εξαφανιστεί (εννέα ώρες η μέρα) ξαφνικά στέκεται. Τρεις ολόκληρες μέρες δεν αλλάζει θέση στο ουράνιο στερέωμα και την 25η Δεκεμβρίου εμφανίζεται αναγεννημένος κλέβοντας από τη νύκτα (σκότος) το φως και χαρίζοντας το στην ημέρα.

Τα Ηλιούγεννα λοιπόν γιόρταζαν την 25η Δεκεμβρίου οι πεφωτισμένοι μας πρόγονοι, πριν η «εξ αποκαλύψεως θρησκεία» οικειοποιηθεί και φέρει στα δικά της μέτρα όσα από την θρησκεία των Ελλήνων δεν μπόρεσε παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες να εξαφανίσει και να δαιμονοποιήσει.

Τελικά τον 4ο αιώνα ο Πάπας Ιούλιος αναγκάστηκε να ορίσει τα γενέθλια του Ιησού στις 25 Δεκεμβρίου του Ιουλιανού ημερολογίου, βαφτίζοντας Χριστούγεννα τις γιορτές και τα έθιμα που προϋπήρχαν.

Είθε το φως του ήλιου το ιλαρό να διώξει το σκότος που καταβροχθίζει τον παλιό κόσμο με όλα του τα υπάρχονται. Γρηγορείτε γιατί ο Κρόνος-Χρόνος είναι πολύ κοντά στο να καταβροχθίσει τον Δία (πλανήτη).

 

ΚΑΛΑ ΗΛΙΟΥΓΕΝΝΑ ΣΥΝΕΛΛΗΝΕΣ

ΕΛΕΝΗ ΜΑΝΙΩΡΑΚΗ-ΖΩΙΔΑΚΗ

(δασκάλα,λογοτέχνις) 

 

Ελένη Μανιωράκη

 

Δείτε τις τελευταίες πληροφορίες από τον ΕΟΔΥ σχετικά με τον κορωνοϊό (COVID-19) - Ενώ ΥΠΑΡΧΕΙ ΦΑΡΜΑΚΟ για τον Covid, αφήνουν 100άδες να πεθαίνουν για να φέρουν τα Εμβόλια του κέρδους

Το Άγαλμα της Ελευθερίας είναι ο φωτοφόρος Απόλλων

 

Το Άγαλμα της Ελευθερίας, του οποίου η επίσημη ονομασία είναι "Η Ελευθερία φωτίζοντας τον κόσμο" (αγγλιστί "Liberty enlightening the World" γαλλιστί "la Liberte eclairant le monde"),

είναι ένα κολοσσιαίο άγαλμα πάνω στην ομώνυμη νησίδα και μέσα στο άνω τμήμα του Κόλπου της Νέας Υόρκης. Το άγαλμα αυτό στήθηκε σε ανάμνηση της φιλίας των λαών των ΗΠΑ και της Γαλλίας.

Το συνολικό του ύψος είναι 93 μέτρα (302 πόδια) μαζί με το βάθρο, και κατά την εκδοχή της εγκυκλοπαίδειας Μπριτάννικα παρουσιάζει μια γυναίκα να κηρύττει την ελευθερία. Η γυναίκα αυτή κρατάει έναν πυρσό στο υψωμένο δεξί της χέρι και μια ενεπίγραφη πλάκα στο αριστερό όπου αναγράφεται η ημερομηνία 4 Ιουλίου 1776.

Ένας ανελκυστήρας ανεβάζει έως το ύψος του εξώστη και μια ελικοειδής σκάλα οδηγεί σε μιαν εξέδρα παρατηρήσεως πάνω στο στέμμα που φοράει η Ελευθερία. 0 πυρσός που κρατάει βρίσκεται σε 93 μέτρα ύφος πάνω από την επιφάνεια της θαλάσσης. Στην βάση του αγάλματος βρίσκεται το Αμερικανικό Μουσείο της Μεταναστεύσεως (American Museum of Immigration).

Την πρόταση για την κατασκευή του αγάλματος διατύπωσε ένας Γάλλος ιστορικός, ο Εντουάρ ντε Λαμπουλάϊγ, μετά τον Αμερικανικό Εμφύλιο πόλεμο. Συγκεντρώθηκε ένας ικανός αριθμός χρημάτων με εισφορές του γαλλικού λαού και το έργο άρχισε στη Γαλλία το 1875, υπό την διεύθυνση του γλύπτη Φρεντερίκ-Ωγκύστ Μπαρτολντί.

Ο φωτοφόρος Απόλλων, απεικονίζεται με αυτήν ακριβώς την μορφή. Και ευτυχώς για μας, η αθάνατη ελληνική γη της Κορινθίας, μας διέσωσε αυτή την εικόνα, για να μπορούμε σήμερα να γνωρίζουμε την αλήθεια.

Η μορφή του φωτοφόρου Απόλλωνος βρίσκεται σήμερα στο Μουσείο της Κορίνθου, περνά όμως απαρατήρητη για τον επισκέπτη που δεν είναι υποψιασμένος. Βρίσκεται σε μία τρίπτυχη πλάκα μαζί με άλλες δύο παραστάσεις. Η μία, στο αριστερό τμήμα, απεικονίζει έναν άγγελο, μορφή όμοια και ίδια με αυτήν της Χριστιανικής πίστεως και είναι κατά τους αρχαιολόγους η μορφή της θεάς Εκάτης. Στο δεξιό τμήμα, απεικονίζεται ρόδακας. Και στην μέση ω του θαύματος! Η μορφή του φωτοφόρου Απόλλωνος, ίδια με αυτήν του αγάλματος της Ελευθερίας! Η πνευματική ιδιοκτησία είναι πασιφανές σε ποιόν ανήκει.

Λέγεται από ανθρώπους της Κορίνθου που γνωρίζουν ότι ο διευθυντής της Αμερικανικής Αρχαιολογικής αποστολής, σώφρων και έντιμος άνθρωπος, έχει δηλώσει ότι οι Αμερικανοί πρέπει να έρχονται να προσκυνούν στον χώρο του Μουσείου όπου η μορφή του φωτοφόρου Απόλλωνος, διότι είναι η πηγή του εθνικού τους συμβόλου. (Στην φωτογραφία, βλέπετε το γλυπτό με την παράσταση του ζωοδώτη Απόλλωνα - Ηλίου με το πύρινο άρμα του)

Ας ενημερωθούν λοιπόν μερικοί... ότι το εθνικό τους σύμβολο, το οφείλουν στην Ελλάδα και στους Έλληνες.Δεν θα είναι εξ άλλου οι μόνοι. Πάρα πολλά απο τα σύμβολα τα οποία έχουν χρησιμοποιηθεί απο άλλους λαούς ,είναι Ελληνικά....

 

 

Μύρτις Κυδωνιάτου