ΤΟΝ ΟΒΟΛΟΝ ΣΑΣ - ΤΗΣ ΖΕΡΒΟΥ ΤΡΙΑΔΑ

ΖΕΡΒΟΥ ΤΡΙΑΔΑ

Μαύρη σκιά με σκέπασε
εκεί που αναπαυομουν,
σ'ενα καφέ και θάλασσα
γαλαζια ονειρευόμουν. 

Ταυτόχρονα μια γλυκερη
φωνή να μου μιλάει,
άκουσα και κι ειδα ενα παπά,
να μου χαμογελάει.

Τέκνον μου, βγαλαμε λαχνους,
απο την ενορία,
κτιζουμε μία εκκλησιά,
μεγαλη!!Απ'τα θηρία!

Μα χρειαζόμαστε λεφτα!
Γι αυτό,τον οβολό σου,
δωσε κι εσυ Χριστιανή,
και θα βρεις το καλό σου!

Βεβαίως!!!Αποκριθηκα,
μα για να σε περάσω,
τριπλασιους από σένα νε
λαχνους θα αγοράσω.

Πες μου λοιπόν το νούμερο,
να βγάλω πορτοφόλι!
Κι οσο τα ελεγα αυτά,
εμαζευτηκαν όλοι,

που βρίσκονταν τριγύρω μας
ν ακούσουν τα μαντάτα
Κι αλλοι πολλοι στεκοντουσαν
στη διπλανή την στράτα.

Επηρε χρωμα.πορφυρό,
το άγιο πρόσωπό του!
Ξεροκαταπιε δυο φορές
κι έκανε το σταυρό του.

Εμεις πουλάμε τους λαχνους,
τους παιρνουν παντα άλλοι!
Μολις το πούμε ο πιστός
την παρτη του να βάλει,

τρέχει κι ετούτο ξερουμε!
Τι λόγια ξεστομιζεις!
Εσυ θ'αλλάξεις τα έθιμα;
Η τη σκεψη τους νομίζεις;

Α έτσι!Τοτε τίποτα
δεν θελω να σας δώσω!
Μαθατε το τροπάρι σας
και σας λυπάμαι τόσο!

Εχετε τοσα χρηματα!
Ζειτε μεσα στα πλούτη,
Ελαχιστα προσφέρατε
μεσα στην κριση ετούτη!

Εσείς τον λόγο του Χριστού,
τον κανατε κουρέλι!
Τους βλέπεις ολους γυρω σου;
Κανένας δεν σας θέλει!

Το ξέρετε καλα γιατί!
Η επιχείρησή σας,
καποτε θα καταστραφει,
και φταίει η εμμονη σας,

κι η πιστη σας σ'ενα Θεό,
που τονε λενε χρημα...
Ξεχάσατε ποιοι είσαστε
κι ειναι μεγαλο κριμα..

Τριάδα Ζερβού‎ προς