Μετά
την υπογραφή του Eδίκτου των Μεδιολάνων το 313 μ.Χ. και την καταστροφή
κάθε πολιτιστικού-πολιτισμικού στοιχείου, με σύγχρονη εξαφάνιση του
Ελληνισμού από τους ψυχο-σωτήρες της νέας θρησκείας, άρχισε και το
παραμύθι της σωτηρίας από κάθε προβλέψιμο ή απρόβλεπτο γεγονός,
πραγματικό ή φανταστικό.
Ο χώρος που λεγόταν Ελλάς χρειάστηκε επανειλημμένες μεταφορές πληθυσμών από γειτονικές χώρες, για να αναπληρωθούν τα θύματα των κρεουργείων της χριστιανοσύνης, τρανή απόδειξη τα σλαβικά τοπωνύμια που διατηρούνται ακόμη σε όλη την επικράτεια.
Οι αγιοποιημένοι χασάπηδες Κωνσταντίνος, Κωνστάντιος, Βάλης, Βαλεντινιανός, Θεοδόσιος, Αρκάδιος, Ιουστινιανός (σλάβος Ουτπράβδα του Ιστόκ και της Βιγλενίτσας), άνθρωποι παρανοϊκοί και μηδενικής μορφώσεως, υποχείρια των μαυροφορεμένων αγυρτών της Ιστορίας, υπέγραφαν με τον αντίχειρα τα διατάγματα-νεαρές κατά των Μιαρών Ελλήνων η της Μιαράς των Ελλήνων Νόσου και τα Ες έδαφος φέρειν.
Απαγορευόταν με ποινή θανάτου η κατοχή συγγραμμάτων της Ελληνικής γραμματείας, καταστρέφοντας το 90-95% του ωραιότερου και μεγαλύτερου πολιτισμού που υπήρξε ποτέ πάνω στη Γη και ό,τι βρέθηκε στα διάφορα μοναστήρια ήταν για να αντιγράψουν ιδέες για τον στείρο δογματισμό τους, ή να σβήσουν τα κείμενα από τις περγαμηνές και να γράψουν τις ξερές ψευτοφιλοσοφίες τους.
Ο Μέγας και Άγιος και ισαπόστολος Κωνσταντίνος είναι ο πρώτος που εισήγαγε το μαρτύριο του σπασίματος πλευρών με τσιγκέλι και τον πλήρη ακρωτηριασμό χεριών-ποδιών. Πέραν των αυτοκρατορικών, πολιτικών και κοινωνικών εγκλημάτων του, βαρύνεται και με έξι προσωπικά εγκλήματα με τα άγια χεράκια του: Τον γιο του, Κρίσπο, τον τύφλωσε και τον έπνιξε, την γυναίκα του, Φαύστα, μετά από γενναία κλωτσοπατινάδα την έπνιξε σε καυτό λουτρό, τον 12χρονο ανιψιό του, Λικινιανό, για πρόληψη απαιτήσεων στον θρόνο, τους δυο γαμπρούς του και τον πεθερό του.
Το κάψιμο στην πυρά εγκαινιάστηκε πολύ προ των Auto da Fe της Δύσης με τον φιλόσοφο Σιμωνίδη, πρώτο θύμα το 370.
Η περιουσία των σφαγιασθέντων και των καταστρεφόμενων αρχαίων Ιερών περιερχόταν στην εκκλησία που πλούτιζε συνεχώς αγνοώντας κάθε κοινωνικό, ηθικό, νομικό και ανθρωπιστικό φραγμό.
Η σανίδα σωτηρίας για τον Ελληνισμό ήταν η εξάπλωση του Ισλάμ, ό,τι απόμεινε από την Ελληνική γραμματεία, μεταφράστηκε στην αραβική γλώσσα και όταν οι Ευρωπαίοι ξύπνησαν και διαπίστωσαν την αξία της, την ξαναμετάφρασαν. Ο εξαθλιωμένος και κυνηγημένος από εκκλησία και κράτος Έλληνας βρήκε καταφύγιο στην νέα θρησκεία και σώθηκε.
Στο ξεκίνημά τους οι Σελτζούκοι Τούρκοι δεν ήσαν περισσότεροι από 15.000, χάρις στον χριστιανισμό, πολλαπλασιάστηκαν με την αλλαγή πίστης και κατέκτησαν όλη την Μ. Ασία και την μισή Ευρώπη, γλυτώνοντας από τις ψυχοσωτήριες εκδηλώσεις των παρανοϊκά δογματισμένων εγκληματιών, που η νέα θρησκεία είχε βάλει σε μαζική παράγωγη με διάφορα μέσα και κυρίως τον βιασμό και αυτής της ίδιας της ψυχής και συνείδησης με τον νηπιοβαπτισμό.
Όταν η υποτιθέμενη Βυζαντινή Αυτοκρατορία εξαθλιώθηκε από την απομύζηση κάθε πόρου, δεν δίστασαν να ψάξουν για νέες πηγές, με την πρωτιά από το Άγιον Όρος που υπέγραψε υποτέλεια στον κατακτητή Μουράτ Β΄, πολύ πριν να πέσει η Πόλη και συγκεκριμένα 33 χρόνια πριν.
Ακολούθησε η παράδοση της Πόλης από τον Μεγάλο Δούκα Λουκά Νοταρά και τον Γεννάδιο Σχολάριο, του οποίου την σοφία (έτσι ονόμασαν την προδοσία) εξετίμησε ο Σουλτάνος και τον έκανε πατριάρχη, για να κάψει τα έργα του φίλου του, Γεωργίου Πλήθωνα-Γεμιστού, η συνεχεία είναι γραφικότερη και παραπέμπεται στην Ιστορία. (Καθαιρέσεις του από ξεφωνίσματα παστρικών).
Κατά την διάρκεια της υποδουλώσεως η εκκλησία μας εισέπραττε για λογαριασμό του εκάστοτε Σουλτάνου τον κεφαλικό φόρο (χαράτσι) φυσικά εις τριπλούν (να πάρουν κάτι και αυτοί) με το αιτιολογικό να μην στενοχωρήσουν τον πολυχρονεμένο σε περίπτωση έλλειψης.
Συγχρόνως οι διάφοροι Σουλτάνοι τους παραχωρούσαν με τα περίφημα χρυσόβουλα (δεν ξέρω ποιος έχει ελέγξει την γνησιότητα) προνόμια και εκτάσεις για τις παρεχόμενες υπηρεσίες προς τον κατακτητή. Βέβαια τα χρυσόβουλα ακυρώνονται με τον θάνατο του Σουλτάνου ή αλλαγής καθεστώτος, αλλά αυτά είναι στα ψιλά γράμματα.
Περιττό να σημειωθεί ότι οι πρωτεργάτες του 1821 είναι ακόμη αφορισμένοι από το Πατριαρχείο, το οποίο ακόμη και σήμερα αφειδώς χρηματοδοτούμε, μέσω του διπλωματικού σάκκου, προς διαιώνιση της ηλιθιότητας μας.
Το μεγάλο παραμύθι του κρυφού σχολειού καταρρίπτεται από το γεγονός ότι σουλτάνος καθαίρεσε πατριάρχη, γιατί παρακράτησε τα χρήματα της μορφώσεως των ραγιάδων. Οι Τούρκοι ήθελαν την μόρφωση, ακόμη και ο θηριώδης Αλή-πασάς χρηματοδοτούσε σχολεία, όπως ομολογούν οι Jacob Bartholdi και Frederick Douglas επισκέπτες το 1803-1811. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης, Άνθιμος Στ΄ (1845-1846) καθαιρέθηκε με σουλτανικό φιρμάνι «γιατί καταβρόχθιζε τα χρήματα που ήταν για την εκπαίδευση των Ελλήνων» (βλ. Π. Καρολίδη). Στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα λειτουργούσαν ελεύθερα 50 Σχολές πανεπιστημιακού περίπου επιπέδου. Από ποιο σχολείο πήγαν εκεί; Φυσικά όχι από κρυφά σχολειά. Οι Τούρκοι επέτρεπαν και βοηθούσαν την παιδεία. Το δε παραμύθι ξεκίνησε μετά την απελευθέρωση από έναν πίνακα του Νικολάου Γκύζη και ένα ποίημα του Ιωάννη Πολέμη.
Μετά την απελευθέρωση το πατριαρχείο έστειλε πέντε επισκόπους για να πείσουν τους επαναστατημένους να ξαναγυρίσουν υπό τον κραταιό Σουλτάνο, αλλά ο Καποδίστριας τους ξαπέστειλε με τις γνωστές γι’ αυτόν συνέπειες.
Ιστορική παραμένει η επιστολή που υπογράφουν οι 20 Αγιορείτες ηγούμενοι προς τον Αδόλφο Χίτλερ (13/26 Απριλίου 1941), επανάληψη της υπογραφής υποτελείας του 1430 στον Μουράτ Β΄.
Οι πρόσφατοι χαρακτηρισμοί του Τουρκο-πατριάρχη για την «αρμονική συμβίωση των δυο λαών, μέχρι που μερικοί ξυπόλητοι κήρυξαν επανάσταση», δεν είναι τίποτε άλλο από την προσήλωσή τους στο έθνος και στα ιδανικά του.
Φθάνοντας στην σημερινή κρίση διαπιστώνουμε το φαινόμενο των ποντικών που εγκαταλείπουν το βυθιζόμενο πλοίο. Η Εκκλησία μας με δυνατότητες να εξοφλήσει 35 φόρες το δημόσιο χρέος, αρνείται να πληρώσει φόρους, όπως κάνει και ο τελευταίος άπορος πολίτης της χώρας, που τους ανέχεται, έστω και αν πεινάει. Κάνει εράνους και ζητά από τους πεινασμένους πιστούς του κοπαδιού για να οργανώσει τα πολυδιαφημιζόμενα συσσίτια της πείνας και να βγάλει και κάνα φράγκο. Η γενναιοδωρία τους ανταλλάσσει 9.500 οικογένειες που πρέπει να χάσουν και την τελευταία ελπίδα διάσωσης, για να μην αφήσει τον δημόσιο κορβανά που ταΐζει τους μαυροφορεμένους κηφήνες της. Καμαρώστε τους, προσκυνήστε τους, αλλά πέστε τους και ένα μεγάλο «μπράβο!», το αξίζουν, τέτοια αναλγησία δεν βρίσκεται ούτε στη ζούγκλα ή στο κατώτατο ζωικό βασίλειο!
Απορώ γιατί το σύνθημα του Γέρου του Μοριά ήταν: «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους» και όχι στους Τούρκους, και γιατί έλεγε για τον ήρωα Παλαιών Πατρών Γερμανό «όποια πέτρα και αν σηκώσω αυτόν τον κωλοπαππά βρίσκω από κάτω»…
«ΕΛΛΗΝΑΣ ΕΙΣΑΙ;
ΤΙ ΠΡΟΣΚΥΝΑΣ;
ΣΗΚΩΣΟΥ ΕΠΑΝΩ,
ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΟΡΘΙΟΙ ΜΙΛΑΜΕ»
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.
Ο χώρος που λεγόταν Ελλάς χρειάστηκε επανειλημμένες μεταφορές πληθυσμών από γειτονικές χώρες, για να αναπληρωθούν τα θύματα των κρεουργείων της χριστιανοσύνης, τρανή απόδειξη τα σλαβικά τοπωνύμια που διατηρούνται ακόμη σε όλη την επικράτεια.
Οι αγιοποιημένοι χασάπηδες Κωνσταντίνος, Κωνστάντιος, Βάλης, Βαλεντινιανός, Θεοδόσιος, Αρκάδιος, Ιουστινιανός (σλάβος Ουτπράβδα του Ιστόκ και της Βιγλενίτσας), άνθρωποι παρανοϊκοί και μηδενικής μορφώσεως, υποχείρια των μαυροφορεμένων αγυρτών της Ιστορίας, υπέγραφαν με τον αντίχειρα τα διατάγματα-νεαρές κατά των Μιαρών Ελλήνων η της Μιαράς των Ελλήνων Νόσου και τα Ες έδαφος φέρειν.
Απαγορευόταν με ποινή θανάτου η κατοχή συγγραμμάτων της Ελληνικής γραμματείας, καταστρέφοντας το 90-95% του ωραιότερου και μεγαλύτερου πολιτισμού που υπήρξε ποτέ πάνω στη Γη και ό,τι βρέθηκε στα διάφορα μοναστήρια ήταν για να αντιγράψουν ιδέες για τον στείρο δογματισμό τους, ή να σβήσουν τα κείμενα από τις περγαμηνές και να γράψουν τις ξερές ψευτοφιλοσοφίες τους.
Ο Μέγας και Άγιος και ισαπόστολος Κωνσταντίνος είναι ο πρώτος που εισήγαγε το μαρτύριο του σπασίματος πλευρών με τσιγκέλι και τον πλήρη ακρωτηριασμό χεριών-ποδιών. Πέραν των αυτοκρατορικών, πολιτικών και κοινωνικών εγκλημάτων του, βαρύνεται και με έξι προσωπικά εγκλήματα με τα άγια χεράκια του: Τον γιο του, Κρίσπο, τον τύφλωσε και τον έπνιξε, την γυναίκα του, Φαύστα, μετά από γενναία κλωτσοπατινάδα την έπνιξε σε καυτό λουτρό, τον 12χρονο ανιψιό του, Λικινιανό, για πρόληψη απαιτήσεων στον θρόνο, τους δυο γαμπρούς του και τον πεθερό του.
Το κάψιμο στην πυρά εγκαινιάστηκε πολύ προ των Auto da Fe της Δύσης με τον φιλόσοφο Σιμωνίδη, πρώτο θύμα το 370.
Η περιουσία των σφαγιασθέντων και των καταστρεφόμενων αρχαίων Ιερών περιερχόταν στην εκκλησία που πλούτιζε συνεχώς αγνοώντας κάθε κοινωνικό, ηθικό, νομικό και ανθρωπιστικό φραγμό.
Η σανίδα σωτηρίας για τον Ελληνισμό ήταν η εξάπλωση του Ισλάμ, ό,τι απόμεινε από την Ελληνική γραμματεία, μεταφράστηκε στην αραβική γλώσσα και όταν οι Ευρωπαίοι ξύπνησαν και διαπίστωσαν την αξία της, την ξαναμετάφρασαν. Ο εξαθλιωμένος και κυνηγημένος από εκκλησία και κράτος Έλληνας βρήκε καταφύγιο στην νέα θρησκεία και σώθηκε.
Στο ξεκίνημά τους οι Σελτζούκοι Τούρκοι δεν ήσαν περισσότεροι από 15.000, χάρις στον χριστιανισμό, πολλαπλασιάστηκαν με την αλλαγή πίστης και κατέκτησαν όλη την Μ. Ασία και την μισή Ευρώπη, γλυτώνοντας από τις ψυχοσωτήριες εκδηλώσεις των παρανοϊκά δογματισμένων εγκληματιών, που η νέα θρησκεία είχε βάλει σε μαζική παράγωγη με διάφορα μέσα και κυρίως τον βιασμό και αυτής της ίδιας της ψυχής και συνείδησης με τον νηπιοβαπτισμό.
Όταν η υποτιθέμενη Βυζαντινή Αυτοκρατορία εξαθλιώθηκε από την απομύζηση κάθε πόρου, δεν δίστασαν να ψάξουν για νέες πηγές, με την πρωτιά από το Άγιον Όρος που υπέγραψε υποτέλεια στον κατακτητή Μουράτ Β΄, πολύ πριν να πέσει η Πόλη και συγκεκριμένα 33 χρόνια πριν.
Ακολούθησε η παράδοση της Πόλης από τον Μεγάλο Δούκα Λουκά Νοταρά και τον Γεννάδιο Σχολάριο, του οποίου την σοφία (έτσι ονόμασαν την προδοσία) εξετίμησε ο Σουλτάνος και τον έκανε πατριάρχη, για να κάψει τα έργα του φίλου του, Γεωργίου Πλήθωνα-Γεμιστού, η συνεχεία είναι γραφικότερη και παραπέμπεται στην Ιστορία. (Καθαιρέσεις του από ξεφωνίσματα παστρικών).
Κατά την διάρκεια της υποδουλώσεως η εκκλησία μας εισέπραττε για λογαριασμό του εκάστοτε Σουλτάνου τον κεφαλικό φόρο (χαράτσι) φυσικά εις τριπλούν (να πάρουν κάτι και αυτοί) με το αιτιολογικό να μην στενοχωρήσουν τον πολυχρονεμένο σε περίπτωση έλλειψης.
Συγχρόνως οι διάφοροι Σουλτάνοι τους παραχωρούσαν με τα περίφημα χρυσόβουλα (δεν ξέρω ποιος έχει ελέγξει την γνησιότητα) προνόμια και εκτάσεις για τις παρεχόμενες υπηρεσίες προς τον κατακτητή. Βέβαια τα χρυσόβουλα ακυρώνονται με τον θάνατο του Σουλτάνου ή αλλαγής καθεστώτος, αλλά αυτά είναι στα ψιλά γράμματα.
Περιττό να σημειωθεί ότι οι πρωτεργάτες του 1821 είναι ακόμη αφορισμένοι από το Πατριαρχείο, το οποίο ακόμη και σήμερα αφειδώς χρηματοδοτούμε, μέσω του διπλωματικού σάκκου, προς διαιώνιση της ηλιθιότητας μας.
Το μεγάλο παραμύθι του κρυφού σχολειού καταρρίπτεται από το γεγονός ότι σουλτάνος καθαίρεσε πατριάρχη, γιατί παρακράτησε τα χρήματα της μορφώσεως των ραγιάδων. Οι Τούρκοι ήθελαν την μόρφωση, ακόμη και ο θηριώδης Αλή-πασάς χρηματοδοτούσε σχολεία, όπως ομολογούν οι Jacob Bartholdi και Frederick Douglas επισκέπτες το 1803-1811. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης, Άνθιμος Στ΄ (1845-1846) καθαιρέθηκε με σουλτανικό φιρμάνι «γιατί καταβρόχθιζε τα χρήματα που ήταν για την εκπαίδευση των Ελλήνων» (βλ. Π. Καρολίδη). Στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα λειτουργούσαν ελεύθερα 50 Σχολές πανεπιστημιακού περίπου επιπέδου. Από ποιο σχολείο πήγαν εκεί; Φυσικά όχι από κρυφά σχολειά. Οι Τούρκοι επέτρεπαν και βοηθούσαν την παιδεία. Το δε παραμύθι ξεκίνησε μετά την απελευθέρωση από έναν πίνακα του Νικολάου Γκύζη και ένα ποίημα του Ιωάννη Πολέμη.
Μετά την απελευθέρωση το πατριαρχείο έστειλε πέντε επισκόπους για να πείσουν τους επαναστατημένους να ξαναγυρίσουν υπό τον κραταιό Σουλτάνο, αλλά ο Καποδίστριας τους ξαπέστειλε με τις γνωστές γι’ αυτόν συνέπειες.
Ιστορική παραμένει η επιστολή που υπογράφουν οι 20 Αγιορείτες ηγούμενοι προς τον Αδόλφο Χίτλερ (13/26 Απριλίου 1941), επανάληψη της υπογραφής υποτελείας του 1430 στον Μουράτ Β΄.
Οι πρόσφατοι χαρακτηρισμοί του Τουρκο-πατριάρχη για την «αρμονική συμβίωση των δυο λαών, μέχρι που μερικοί ξυπόλητοι κήρυξαν επανάσταση», δεν είναι τίποτε άλλο από την προσήλωσή τους στο έθνος και στα ιδανικά του.
Φθάνοντας στην σημερινή κρίση διαπιστώνουμε το φαινόμενο των ποντικών που εγκαταλείπουν το βυθιζόμενο πλοίο. Η Εκκλησία μας με δυνατότητες να εξοφλήσει 35 φόρες το δημόσιο χρέος, αρνείται να πληρώσει φόρους, όπως κάνει και ο τελευταίος άπορος πολίτης της χώρας, που τους ανέχεται, έστω και αν πεινάει. Κάνει εράνους και ζητά από τους πεινασμένους πιστούς του κοπαδιού για να οργανώσει τα πολυδιαφημιζόμενα συσσίτια της πείνας και να βγάλει και κάνα φράγκο. Η γενναιοδωρία τους ανταλλάσσει 9.500 οικογένειες που πρέπει να χάσουν και την τελευταία ελπίδα διάσωσης, για να μην αφήσει τον δημόσιο κορβανά που ταΐζει τους μαυροφορεμένους κηφήνες της. Καμαρώστε τους, προσκυνήστε τους, αλλά πέστε τους και ένα μεγάλο «μπράβο!», το αξίζουν, τέτοια αναλγησία δεν βρίσκεται ούτε στη ζούγκλα ή στο κατώτατο ζωικό βασίλειο!
Απορώ γιατί το σύνθημα του Γέρου του Μοριά ήταν: «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους» και όχι στους Τούρκους, και γιατί έλεγε για τον ήρωα Παλαιών Πατρών Γερμανό «όποια πέτρα και αν σηκώσω αυτόν τον κωλοπαππά βρίσκω από κάτω»…
«ΕΛΛΗΝΑΣ ΕΙΣΑΙ;
ΤΙ ΠΡΟΣΚΥΝΑΣ;
ΣΗΚΩΣΟΥ ΕΠΑΝΩ,
ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΟΡΘΙΟΙ ΜΙΛΑΜΕ»
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.
Του Βασίλη Ν. Μακρή, πλοιάρχου Ε.Ν., cptmakrismm@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου