Ρουφιάνος, Σπιούνος και Χαφιές.

Ότι πιο μισητό και απεχθές στον πολιτισμό μας είναι η ρουφιανιά.
Η ρουφιανιά είναι ένα φαινόμενο που σχετίζεται άμεσα με το προσωπικό συμφέρον, την υποταγή στην εξουσία και άρα την μειονεξία του ρουφιάνου.
Ο ρουφιάνος επίσης, πολλές φορές, δεν λαμβάνει κανένα όφελος απ’ την ρουφιανιά του, παρά μόνο κάνει κακό σε κάποιον με στόχο να νιώσει αυτός καλύτερα για τη μίζερη ζωή του, που αν και μίζερη βρίσκεται με το μέρος των κυρίαρχων.
Ο "Ρουφιάνος" είναι ο "προαγωγός, μαστρωπός" και κατά συνεκδοχή "το πρόσωπο που διαβάλλει, συκοφαντεί κάποιον". Η λέξη προέρχεται από την ιταλική "ruffiano".

Ο ρουφιάνος συνήθως είναι κάποιος που σιχαίνεται τον εαυτό του και θα ήθελε σαν τρελός να είναι κάποιος άλλος από αυτόν που είναι. Όποια θέση και αν κατέχει αισθάνεται συνεχώς ότι τον πίνει και ότι για κάποιο παράξενο λόγο κανείς μέχρι τώρα δεν έχει αναγνωρίσει την αξία του, έτσι ανά πάσα στιγμή είναι έτοιμος να κάνει το ρουφιανιλίκι μπας και πάρει λίγη αξία.
Μπας και νιώσει έστω και για μια στιγμή σημαντικός, ως εκείνος που κατέχει μια σημαντική πληροφορία και την δίνει πρώτος. Ένας κομπάρσος που, για μια στιγμή, έχει την ευκαιρία να γίνει πρωταγωνιστής.
Και η στιγμή της δόξας του είναι μονάχα μία. Μέχρι και αυτός που θα λάβει την πολύτιμη γι’ αυτόν, πληροφορία την επόμενη στιγμή θα σιχαθεί τον ρουφιάνο αφού ξέρει ότι θα μπορούσε να προδώσει και τον ίδιο. Η ιστορία του Χριστού, καταδεικνύει με τον πιο γλαφυρό τρόπο την απέχθεια της κοινωνίας για τους ρουφιάνους με τον γνωστό σε όλους μας Ιούδα ο οποίος αφού ρουφιανεύει τον Ιησού για τριάντα αργύρια, την επόμενη στιγμή αυτοκτονεί βασανισμένος από τις τύψεις.
Ο "σπιούνος" προέρχεται από το ιταλικό "spione" και σημαίνει "κατάσκοπος, πράκτορας".
Στη Ελληνική, ο σπιούνος είναι πρόσωπο που παρακολουθεί τις κινήσεις των άλλων και τις αναφέρει σε όποιον τυχόν ενδιαφέρεται. Συνήθως σε πρόσωπο που ασκεί εξουσία, με υλικό αντάλλαγμα, για να αποκτήσει την εύνοιά του, είτε από κακοήθεια.
Η λέξη "χαφιές" προέρχεται από την τουρκική "hafiye" και σημαίνει: "κατάσκοπος, μυστικός πράκτορας" και κατ' επέκταση: "σπιούνος-ρουφιάνος".
Η πράξη του χαφιέ και το καθεστώς που δημιουργείται είναι ο επικαλούμενος "χαφιεδισμός".
Παράδειγμα: Φίλε sorry αλλά έπραξες μ$#@ια. Σα να ζητάς να παρέμβεις!!!
Τί ενδιαφέρον ζητάς? Για λάσκα λίγο γιατί ξεφεύγεις, ούτε μιλάς με κάνα παιδάκι, τεσπα...
Έκανα την διαπίστωσή μου και μέχρι εδώ. Θα "καείς" σύντομα......
Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον ότι οι Έλληνες ως λαός όταν είναι για κακόσημες λέξεις δεν μαγαρίζουμε τις Ελληνικές αλλά καταφεύγουμε σε δάνεια, κυρίως από την Τουρκική, την Ιταλική, αλλά και την Γερμανική γλώσσα.

Nikos Aggis