Δέν πέρασαν παρά μόλις 4 χρόνια ἀπό τόν θάνατο τοῦ μεγάλου
ἡγέτη Οὗγο Τσάβες (φωτό) καί ἡ Μπολιβαριανή πατρίδα του
κλονίζεται. Λίγο ἡ μετριότητα τοῦ διαδόχου του Νίκολας
Μαδοῦρο, λίγο ἡ ἐπανάσταση πού ἔμεινε στή μέση, καί τό
σκυλολόι τῶν ἀφεντικῶν κοντεύει νά ξαναπάρει στά χέρια του τήν
Βενεζουέλα.
Αὐτό δέν εἶναι, δυστυχῶς, ἔκπληξη.
Ἔκπληξη εἶναι πώς δέν ἔχει ἀπομείνει οὔτε ἕνας φίλος
στό προσκήνιο γιά τήν δοκιμαζόμενη χώρα. Τή στιγμή πού τό
ἐξουσιαστικό δίδυμο ΗΠΑ - Ἰσραήλ ἁλωνίζει στό Καράκας,
δέν ἀκούγεται κανένας νά ὑπερασπίζεται τήν ἀλήθεια.
Ὅλοι ἀναπαράγουν τίς προστυχιές τοῦ σιωνιστῆ Ηenrique Capriles
Radonski, ἐπικεφαλῆς τῆς ἀντιπολίτευσης καί πατενταρισμένου
πράκτορα, γιά μιάν ἀντεπανάσταση πού ξεκίνησε γιά πορτοκαλί
ἀλλά ἔγινε κόκκινη ἀπό τό αἷμα. Τά δεκάδες θύματα τῶν
ταραχῶν χρεώνονται στόν Μαδοῦρο, λές καί δέν ξέρουμε
τό πῶς στήνονται αὐτά ἀπό τίς ξένες ὑπηρεσίες.
Χάκερς τῆς
ἀντιπολίτευσης καλοῦν σέ καθάρισμα τῶν Τσαβίστας. Ἐπίθεση
διαδηλωτῶν σέ μαιευτήριο θέτει σέ κίνδυνο 50 νεογέννητα.
Πέντε ἐργαζόμενοι τῆς Κυβέρνησης πέφτουν θύματα
ἐλεύθερων σκοπευτῶν. Στίς 29/4/2017 τέσσερεις μασκοφόροι
μέ μοτοσυκλέτες (στύλ Μοσάντ;) δολοφόνησαν τήν 48χρονη
Ζακλίν Ζοζεφίνα Όρτέγκα στό σπίτι της στή Santa Lucia,
μιά ἀκτιβίστρια πού ἀπό χρόνια στήριζε τούς Τσαβίστας καί
συντόνιζε τίς δράσεις στούς αὐτόχθονες. Πέντε μέρες πρίν
εἶχε δολοφονηθεῖ ὁ γιός της,Walter Ali Ortega, ἀλλά καί ὁ
συνδικαλιστής ἡγέτης Esmin Ramirez πού εἶχε προηγουμένως
ἀπαχθεῖ. Φταίει γι’ αὐτά τό θῦμα; Φταίει, λένε, ἡ διαλυμένη
οἰκονομία τῆς χώρας, λόγῳ τῆς πολιτικῆς Μαδοῦρο.
Τί μοῦ θυμίζει, τί μοῦ θυμίζει... Χιλή τοῦ Ἀλλιέντε;
Οἱ ΗΠΑνθρωποι δημοσίως δέν κάνουν ἀκραῖες δηλώσεις
ἀλλά στό παρασκήνιο δουλεύουν ἐντατικά γιά τήν “ἀλλαγή
καθεστῶτος” καί τήν “ντημόκρασι”: διά τοῦ Ὀργανισμοῦ
Ἀμερικανικῶν Κρατῶν κάνουν μιά χαρά τή δουλειά τους (ἡ
Βενεζουέλα ἑτοιμάζεται νά ἀποχωρήσει ἀπό τόν Ὀργανισμό),
ἐνῶ τό “Council on Foreign Relations” τοῦ Ἀμερικανοεβραίου
Richard N. Haas τροφοδοτεῖ τήν ἁρμόδια Ἐπιτροπή τῆς
Γερουσίας μέ προτάσεις γιά τήν ὑπονόμευση τῆς δύσμοιρης
χώρας. Ἀπό πίσω τρέχουν φυσικά καί οἱ κεφαλοκυνηγοί τοῦ
Σόρος (Human Rights Watch, Amnesty International, ἄλλες
ΜΚΟ...). Μά καί ἡ “δική μας” ἡ Εὐρωπαϊκή Ἕνωση δέν
λείπει: τώρα βρῆκε νά διαμαρτυρηθεῖ γιά τούς “πολιτικούς
κρατούμενους” τῆς Βενεζουέλας καί ἄλλες τρίχες.
Ὅπως τό 2002 πού εἶχε σπεύσει νά καλωσορίσει τό πραξικόπημα πού εἶχε
συλλάβει τόν Τσάβες γιά λίγες ὧρες.
Ποιοί ἀπέμειναν σύμμαχοι τοῦ Μαδοῦρο; Μόνο ἡ Κούβα τοῦ Κάστρο, ἡ Βολιβία
τοῦ Μοράλες καί ἡ Νικαράγουα τοῦ Ὀρτέγκα στήν Λατινική Ἀμερική, ἀφοῦ
ὅλες οἱ ἄλλες ἀριστερές - μέ ἤ χωρίς εἰσαγωγικά - Κυβερνήσεις ἐξαφανίστηκαν,
στήν δέ διεθνή σκηνή παραμένουν κοντά της ἡ Κίνα, ἡ Ρωσία καί τό Ἰράν.
Πόσο θ’ ἀντέξει δέν εἶναι εὔκολο νά πεῖ κανείς ἀλλά εἶναι ντροπή γιά τήν κάποτε
Ἀριστερά (τῆς δικῆς μας συμπεριλαμβανομένης) νά μήν τολμάει νά πεῖ μιά λέξη
ὑπέρ ὅσων ἐπευφημοῦσε γιά χρόνια, μήπως καί τήν κράξει ἡ πολιτική ὀρθότητα
τῆς liberal Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Ἀντιφωνητὴς
ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ ΔΕΛΤΙΟ ΓΝΩΜΗΣ
5 MΑΪΟΥ 2017
www.antifonitis.gr ΚΟΜΟΤΗΝΗ
ΕΤΟΣ 19ο (περ. Β΄) / ΑΡ. 69 (498)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου