Μια οικολογική διέξοδος
Μία ανερχόμενη τάση στη βιομηχανία μόδας παγκοσμίως είναι η χρήση οικολογικών βαμβακερών υφασμάτων.
Οι εφαρμογές τους στην καθημερινότητα (ρούχα αθλητικά, γυναικεία, παιδικά, μωρουδιακά, εσώρουχα, σεντόνια...) γίνονται όλο και δημοφιλέστερες, κυρίως στην Ευρώπη, λόγω της οικολογικής ευαισθητοποίησης των καταναλωτών.
Η τάση αυτή έχει αυξήσει κατακόρυφα την ζήτηση για οργανικό βαμβάκι και συνακόλουθα για οικολογικά βαμβακερά υφάσματα κάτι που θα μπορούσε να δώσει διέξοδο τόσο στους αγρότες όσο και κλωστοϋφαντουργική αλυσίδα παραγωγής (εκκοκιστήρια, κλωστήρια, πλεκτήρια και βιομηχανίες - βιοτεχνίες μεταποίησης και παραγωγής βοηθητικών υλών) της πατρίδας μας.
Το οργανικό βαμβάκι είναι αυτό που παράγεται χωρίς τη χρήση χημικών ουσιών και είναι υποαλλεργικό.
Η ζήτησή του έχει αυξηθεί παγκοσμίως (στην Ευρώπη τα ρούχα από οργανικό βαμβάκι αντιπροσωπεύουν το 1/3 της αγοράς παιδικών ειδών) και θα περίμενε κανείς να δει κινήσεις ανάλογες στον παραγωγικό ιστό της Ελλάδας, αφού η χώρα μας είναι μεγάλος παίκτης στο βαμβάκι, τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά
Το 2013 ήμασταν ο 9ος παραγωγός στον κόσμο και ο 7ος μεγαλύτερος εξαγωγέας, ενώ είναι δεδομένο πως παράγουμε το καλύτερο βαμβάκι της Ευρώπης.
Καθώς μάλιστα οι διεθνείς φίρμες στρέφονται προς τα οργανικά υφάσματα, συνάπτοντας συνεργασίες με τοπικούς καλλιεργητές και κλωστοϋφαντουργίες, αναμένεται φέτος η παγκόσμια ζήτηση να υπερβεί την παγκόσμια παραγωγή.
Πού βρίσκεται λοιπόν η Θράκη αλλά και η Ελλάδα στο συγκεκριμένο ζήτημα;
Στη χώρα μας έχουν απομείνει πάνω από μια δεκάδα υγιών εκκοκιστικών επιχειρήσεων (και κάποιες συνεταιριστικές), και τρία μεγάλα κλωστήρια (Επίλεκτος, Βαρβαρέσσος, Ακκάς).
Σήμερα, ελλείψει οργανικού βαμβακιού από το εσωτερικό, αναγκάζονται να προμηθεύονται πρώτη ύλη από τρίτες χώρες αμφίβολης ποιότητας και αξιοπιστίας (Τουρκία, Ινδία, Πακιστάν,
κτλ) ως προς τις βιολογικές πιστοποιήσεις.
Παράλληλα οι αγρότες μας που βρίσκονται σε αναζήτηση διεξόδου έχουν τεράστια εμπειρία και ό,τι άλλο χρειάζεται για μια τέτοια στροφή, έστω και σε πιλοτικό επίπεδο αρχικά.
Όταν μάλιστα έρχεται και η νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική να δώσει κίνητρα για βιολογικές καλλιέργειες, τι περιμένουμε και δεν επιλέγονται κάποιοι βαμβακοκαλλιεργητές, που γειτνιάζουν και με τις προαναφερθείσες νηματουργίες - κλωστοϋφαντουργίες, για να ξεκινήσει το εγχείρημα;
Στο παρελθόν υπήρξαν κάποια βήματα για τη δημιουργία μιας ετικέτας ποιότητας για το ελληνικό
βαμβάκι (τα οποία μάλλον βάλτωσαν), μήπως να κάνουμε κάτι και για τα οργανικά;
Υπάρχει κάποια πολιτική ηγεσία, με γνώση και βούληση, που να προσφέρει το πλαίσιο και την κατεύθυνση;
Ή μήπως είμαστε τόσο ικανοποιημένοι που μαζεύει ο Λεβέντ Σαδίκ Αχμέτ το βαμβάκι μας κι αφού πληρώνει ...ντούκου αυτό μας αρκεί;
http://antifonitis.gr/online/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου