Ελληνική προϊστορία Ο «κήπος των Θεών» ή ο «κήπος των Εσπερίδων, τα μήλα και το φίδι που μιλάει.

.

  Ο κήπος των θεών των Εσπερίδων είχε τις Εσπερίδες νύμφες οι οποίες εφύλασσον τα χρυσά μήλα, τα οποία είχαν προσφερθεί ως δώρο γάμου από την Γη, εις τον Δία και την Ήρα, όπου και εφυτεύθηκαν εις τον κήπο των θεών. Με αυτές συμπαρευρίσκετο ως φύλακας, ο φοβερός δράκοντας, το οποίον οι αρχαίοι τον ονομάζουν Λάδωνα και τον θεωρούν υιό του Φορκύονος και της Κητούς ή του Τυφώνος και της Εχίδνης. Πριν από αυτούς υπάρχει ο Άτλας ο οποίος κρατάει τον ουρανό.  

  Ο Ησίοδος εις το έργο του «Θεογονία» θεωρεί τις Εσπερίδες θυγατέρες της Νυκτός, χωρίς να αναφέρει ούτε πόσες είναι, ούτε πως ονομάζονται.

  Ο Διόδωρος αναφέρει πως είναι επτά, θυγατέρες του Άτλαντος και της Εσπερίδος.

  Ο Απολλόδωρος αναφέρει τέσσερεις, την Αίγλη, την Ερύθεια, την Εστία (ή Εσπερία) και την Αρεθούσα.

  Ο Απολλώνιος ο Ρόδιος αναφέρει τις Εσπερίδες, Ερυθρηΐδα  και Αίγλη.

  Άλλοι μυθιστοριογράφοι αναφέρουν αυτές ως θυγατέρες του Διός και της Θέμιδος και τα ονόματά τους η Εσπερέπουσα, η Μέδουσα, η Φαέθουσα κ.α, δηλαδή με τα ονόματά τους παραλλαγμένα.

  Εις αγγείο του Μηδείου [5ος αιώνας π.Χ.] αναγράφονται τρεις : η Λιπάρα, η Αστερόπη και η Χρυσόθεμις.

  Εις άλλο αγγείο του Αστέου [4ου αιώνος π.Χ. από την Κάτω Ιταλία], υπάρχουν τα ονόματα : Καλυψώ, Ανθεία, Αιοπίς, Δονακίς και τρία άλλα αμφίβολα.

  Σε τρίτο αγγείο της Νεαπόλεως αναφέρονται δυο ονόματα : η Ελύη κα η Αρεθούσα.

 Εις τον θησαυρό των Επιδαμνίων και των Μεγαρέων εις την Ολυμπία, υπήρχε ανάθημα : μηλέα εκ κέδρου δένδρον των Εσπερίδων καλουμένη.

  Ο Λάδων ήτο υιός της Γης κατ’ άλλους υιός του Φόρκυος ή του Τύφωνος και της Εχίδνης. Όπου φέρεται και ως αδερφός του λέοντος της Νεμέας, του Κερβέρου, του δράκοντος των  Κόλχων και της Ύδρας.

  Αναφορές μεταγενέστερες μυθολογίες αναφέρουν αυτόν αδερφό των Εσπερίδων νυμφών.

  Παρ’ όλο την άγρυπνη αυτού φρούρηση τα μήλα συνελέγησαν από τον Ηρακλή, ο οποίος εφόνευσε τον Λάδωνα κατ’ άλλους τον εφόνευσε δια δόλου κατ’ άλλους κατόπιν πάλης, εις ανάμνηση της οποίας ο Ζευς τον μεταμόρφωσε σε αστέρα.

  Μαζί με τις Εσπερίδες φύλασσαν τα χρυσά μήλα εις τον κήπο των θεών.

  Οι αρχαίοι ποιητές τον αναφέρουν ως τον φρικτότερο δράκοντα, με τεράστιο σώμα με 100 κεφάλια και διάφορες φωνές ακόμη και ανθρώπινη.   

  Τοιχογραφία που υπάρχει με τον κήπο των Εσπερίδων απεικονίζεται ο όφις όπου ομιλεί τυλιγμένος γύρω από τον κορμό του «δένδρου της ζωής». Ο δε Απολλόδωρος μας πληροφορεί ότι είναι ένας περιτοιχισμένος παράδεισος και ότι σε αυτόν είχε τελεστεί και ο γάμος της Ήρας μετά του Διός, όπου ονομαζόντο εκτός από «κήπος των Εσπερίδων» και «κήπος των Θεών».

    Εις τις πολυαριθμότατες παραστάσεις που σώζονται επί αγγείων, νομισμάτων, δακτυλιολίθων, σαρκοφάγων και τοιχογραφιών εικονίζεται ως όφις δικέφαλος ή τρικέφαλος συνεστραμμένος περί την μηλιά ή κάτω πέριξ της ρίζας αυτής.

Απόσπασμα από το βιβλίο του συγγραφέως  Ομήρου Ερμείδη με τον τίτλο «Έλληνες  ή Ελληνίζοντες  χριστιανοί» υπό έκδοσιν [2015]

http://pirforosellin.blogspot.gr/2015/10/blog-post_21.html?spref=fb