Τρίτη 15 Αυγούστου 2023
Σάββατο 12 Αυγούστου 2023
ΟΙ ΜΠΟΥΡΔΟΛΟΓΙΕΣ ΣΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΑ (Ότι του φανεί του κανένα...)
Τι Γιόρταζαν οι Ελληνες στις 15 Αυγούστου
Στην Αρχαία Ελλάδα η μεγάλη γιορτή του Δεκαπενταύγουστου είναι τα γενέθλια της Θεάς Αθηνάς στις 28 του αρχαίου μήνα Εκατομβαιώνα (μέσα Ιουλίου-μέσα Αυγούστου), όταν τελούνταν τα Παναθήναια, η μεγαλύτερη γιορτή της αρχαίας Αθήνας. Στρατηγός των στρατηγών, η Αθηνά η αειπάρθενος, η συνετή, η κόσμια, η καλόβουλη, η μειλίχια, η πολυεύσπλαχνη, προστατεύει τους Αθηναίους. Ναός της ο Παρθενώνας.
Επίσης ο Δεκαπενταύγουστος ήταν η γιορτή της ΜΑΡΜΕΡΑΣ ή Μαρμαρηγής που σημαίνει το φως των άστρων που τρεμοσβύνει. Το Άστρο αυτό είναι η κόρη του Σείριου. Αλλιώς η Μαρμέρα λέγεται ΗΜΕΡΑ. Είναι η ημέρα που το φως από τον Σείριο φώτιζε το πρόσωπο του αγάλματος της ΘΕΑΣ ΑΘΗΝΑΣ στον ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ.
Ο Σείριος είναι το ζωοποιό άστρο της γης. Είναι το άστρο που έχει την απόλυτη ευθύνη για την πορεία της ζωής στον πλανήτη μας. Ο Ιεροφάντης των Ελληνικών μυστηρίων ήταν γνώστης της δραστηριότητας των Αρείων κατοίκων του αστερισμού του Σειρίου … Αυτοί έφεραν την ζωή στην Γαία. Το Άστρο του Σειρίου, σύμφωνα με την αρχαία ελληνική παράδοση, ήταν το άστρο της δημιουργίας της ζωής στην Γη, και το τιμούσαν σε όλη την Ελλάδα με ιερά αφιερωμένα στον Κύνα και τον Κυναίο Δία διότι ο Σείριος ανήκει στον αστερισμό του Κυνός. “Μα τον Κύνα” έλεγε ο Σωκράτης όταν ορκιζόταν και κάποιοι άσχετοι βέβηλοι λένε ότι ορκιζόταν σε σκύλο …
“Υπάρχει
μια φυλή ανθρώπων και μια φυλή Θεών, Έχουν και οι δυο πνοή ζωής από την
ίδια μητέρα. Χωριστές, όμως, δυνάμεις μας κρατάνε μοιρασμένους, και η
μια είναι τίποτα, ενώ η άλλη έχει τον ορειχάλκινο ουρανό για σίγουρη
Ακρόπολη. Κι όμως έχουμε κάποια ομοιότητα σε μεγάλη ευφυΐα και δύναμη με
τους Αθανάτους κι ας μη ξέρουμε τι θα μας φέρει η μέρα.”
Πίνδαρος (ΣΤ΄ Ωδή Νεμεονίκου)
https://hellas-now.com/ti-giortazan-oi-ellines-stis-15-aygoystoy/
Πέμπτη 10 Αυγούστου 2023
Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ...
Περί των ελίτ, της πάλης των τάξεων και του δυσοίωνου μέλλοντος
Τί είναι η ελίτ ή άλλως η αριστοκρατία; Ένας ορισμός της είναι: Μια άτυπη ομάδα κοινής ιδεολογίας και πολιτισμικής κατανόησης αλλά και συμφερόντων, που ξεχωρίζει σε μια κοινωνία για αυτό το κοινό χαρακτηριστικό της. Είναι μια έννοια λάστιχο που μπορεί να έχει εφαρμογή από μια απλή ομάδα ανθρώπων (π.χ. έναν αθλητικό σύλλογο) μέχρι κράτη ή και ομάδες κρατών.
Σύμφωνα με την ελληνική wiki: είναι μια μικρή ομάδα ισχυρών ατόμων που κατέχουν ένα δυσανάλογο μερίδιο πλούτου, προνομίων, πολιτικής εξουσίας ή ικανότητας σε μια κοινωνία. Το “ισχυρών” κρατήστε το εν μέρει σε εισαγωγικά, γιατί δεν είναι πάντα ισχυροί, απλά ξεχωρίζουν και μπορεί να ξεχωρίζουν όπως αναφέρει αυτός ο ορισμός για μια ιδιότητα και αυτό δεν συνάδει απαραίτητα με την εξουσία, αλλά μπορούν όντως να έχουν άλλης μορφής εξουσία. Λέμε για παράδειγμα η “πνευματική αριστοκρατία του τόπου”, και μέσα σε αυτήν άνετα μπορούν να περιλαμβάνονται άνθρωποι όχι πλούσιοι ή με ιδιαίτερη δύναμη, αλλά με τη γνώμη τους να καθορίζουν τις πνευματικές εξελίξεις, ακόμα και αν οι ίδιοι δεν ωφελούνται άμεσα. Δεν σημαίνει ότι όλες οι ελίτ έχουν δύναμη και εξουσιάζουν, αλλά πάντα ο κάθε τόπος ελέγχεται από μια κύρια ελίτ που αυτή όντως έχει την εξουσία και τη δύναμη και περισσότερο πλούτο. Αυτό συμβαίνει και σε κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα που άμεσα ή έμμεσα ελέγχετε από μία ελίτ.
Στην πραγματικότητα όλοι μας δουλεύουμε, υποστηρίζουμε, αντιμετωπίζουμε, ελπίζουμε και μισούμε, ενίοτε συμμετέχουμε σε μία ή περισσότερες ελίτ, ακόμα και αν αυτό δεν είναι ξεκάθαρα προφανές. Ελίτ είναι το συνδικαλιστικό κατεστημένο και οι συντεχνίες, ελίτ κυριαρχούν στην διανομή αγαθών, ακόμα και τέχνης ή βιβλίων, υπάρχει το πανεπιστημιακό κατεστημένο και γενικά πάντα υπάρχει ένα κατεστημένο κατά τόπους και σε κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα πάνω στην οποία κυριαρχεί ή έχει τα περισσότερα οφέλη από αυτήν και όλοι μας έχουμε ρόλο σε όλα αυτά. Ακόμα και στην κάθε πόλη η χωριό κάποιες οικογένειες ξεχωρίζουν και νέμονται τα περισσότερα. Η έννοια “κατεστημένο” παραπέμπει αμέσως και σε μια ελίτ, ή και σε μία κλίκα, λέξεις που ενίοτε ταυτίζονται.
Είναι φυσιολογικό;
Μάλλον ναι. Ας πάρουμε για παράδειγμα την πολιτική. Η δημοκρατία για να δουλέψει σωστά, θέλει ενεργά μέλη, δραστήρια, με παιδεία και γνώση αλλά και με ορθολογισμό. Ταυτόχρονα θέλει έμπρακτο ενδιαφέρον που δεν είναι μόνο η ψήφος κάθε 4 χρόνια, αλλά η συνεχής εγρήγορση και ενασχόληση με τα κοινά. Αν όλα αυτά τα στοιχεία υπάρχουν, οι ελίτ δεν θα ήταν απαραίτητες, ή θα ήταν συχνά εναλλασσόμενες, πάντως λιγότερο “φαγανές”. Πόση όμως σχέση έχουμε με αυτή την ιδανική δημοκρατική διακυβέρνηση. Καμία. Συνήθως λίγοι είναι οι πραγματικά ενεργοί πολίτες, πολλοί από τους οποίους ασχολούνται με τα κοινά για λόγους προσωπικής προβολής ή κληρονομικότητας. Συχνότερα, έχουν συμφέροντα που θέλουν να διασφαλίσουν ή επεκτείνουν. Αρκετά λιγότεροι είναι αυτοί που θα βγουν μπροστά με το θάρρος της γνώμης τους και θα συγκρουστούν με το κάθε κακώς κείμενο και όσο καλές προθέσεις και να έχουν θα δουλέψουν τελικά υπέρ η κατά μιας ελίτ. Στην ουσία η κάθε κοινωνική ομάδα υποτάσσεται ηθελημένα ή αναγκαστικά σε ελίτ, συχνά διαφορετικές ανά θέμα, αν και σε ολοκληρωτικά καθεστώτα όλες ταυτίζονται σε μία.
Τα ζώα που θεωρούμε ότι διαβιούν σε ένα πιο αρχέγονο περιβάλλον δεν έχουν ελίτ, έχουν όμως αρχηγό της αγέλης. Ξέρουν από ένστικτο, ότι η επιβίωσή τους εξαρτάται από το δυνατότερο μέλος της αγέλης και αυτόν ακολουθούν. Και οι άνθρωποι προφανώς κάπως έτσι ξεκίνησαν, για τον λόγο αυτό και η βασιλεία θεωρείται το αρχαιότερο πολίτευμα. Μόνο που ο άνθρωπος απέκτησε τη λογική και μπορεί με τη λογική να διακρίνει την αριστεία σε πολλά διαφορετικά θέματα και να την εκμεταλλευτεί κατάλληλα. Έτσι η βασιλεία αντικαταστάθηκε ή περιορίστηκε από την Αριστοκρατία και ακολούθησε η Δημοκρατία, και μόνο σε έκτακτες ή ειδικές περιπτώσεις υπάρχει η αποκλειστική αρχή του ενός. Στην ουσία το πρόβλημα είναι πόσοι μπορούν πραγματικά να πάρουν αποφάσεις για το σύνολο, η με τις θέσεις τους να επηρεάσουν το σύνολο, αφού όσο το νούμερο αυτό μεγαλώνει, υπάρχει βάσιμη θεώρηση αναρχίας. Επιπλέον έχουμε εκτός από την κυρίαρχη πολιτική ελίτ, την κοινωνική (συχνά επηρεάζει η μία την άλλη) την πνευματική, την επιστημονική, την στρατιωτική κ.ο.κ. ελίτ σε κάθε κοινωνία, ομάδες και ανθρώπους που ξεχωρίζουν για τη δύναμή, τις γνώσεις, τις δυνατότητες ή άλλες ικανότητές τους ή απλά κληρονομικώ δικαιώματι – ναι δυστυχώς υπάρχουν και αυτά. Σήμερα έχουμε και υπερεθνικές ελίτ που επιδρούν σε μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας και σχετικές λίστες με όλους αυτούς που επηρεάζουν σημαντικά σχεδόν όλη την ανθρωπότητα.
Από την άλλη όπως είπαμε η κοινωνία είναι πιο πολύπλευρη και αναζητάει συχνά τα μεγάλα μυαλά που θα της δώσουν μια πνευματική, επιστημονική ή κάθε είδους ανάταση. Το μεγάλο πλεονέκτημα της ανθρωπότητας είναι η λογική και η επικοινωνία. Όλες οι αλλαγές, όλες οι ανακαλύψεις, όλες οι εφευρέσεις, όλες οι χρήσιμες ιδέες, οφείλονται σε ελάχιστα μέλη της κοινωνίας. Λίγοι είναι αυτοί που προχώρησαν το πνεύμα τους, αλλά με την λογική και την επικοινωνία όλη η ανθρωπότητα ωφελήθηκε από αυτούς. Αυτό είναι το χαρακτηριστικό στοιχείο για το οποίο σε όλους σχεδόν τους πολιτισμούς (εκτός των ολοκληρωτικών συστημάτων ή όσων τα ονειρεύονται) ευνοείται κατά κανόνα η αριστεία. Η διάκριση αυτή εύκολα γενικεύεται σε επαγγελματικές τάξεις, σε συλλόγους, σε ενώσεις κλπ. Έτσι πολύ εύκολα σε κάθε θέμα, ξεχωρίζει μια ελίτ, άσχετα αν πραγματικά το αξίζει ή όχι.
Ας επανέλθουμε όμως στη διακυβέρνηση. Θα έλεγε κανείς ότι η δημοκρατία ήρθε στην αρχαία Αθήνα για να σπάσει τις ελίτ, αλλά το μόνο που κατάφερε να σπάσει ήταν η κληρονομική συνέχεια των φρατριών και αρχαίων φυλών, όχι τις ίδιες τις ελίτ. Πάντα κάποιες ελίτ κυριαρχούσαν και κάποιες άλλες επιβουλεύονταν την δύναμή τους, η δε ελίτ είναι πάντα δυναμική και όχι ξεκάθαρα ορισμένη.
Τί ρόλο έχει εδώ η πάλη των τάξεων του Μάρξ; Μάλλον του χρήσιμου κομπάρσου. Η κάθε ελίτ, ανεξάρτητα από πως ξεκίνησε ταξικά και αρχικά, δεν παύει να εκμεταλλεύεται τον πλούτο, την δύναμη και τις ελπίδες, της κάθε υποτίθεται ευνομούμενης από τη συγκυρία τάξης, για κάτι καλύτερο. Για παράδειγμα, το Πολίτμπιρο ανεξάρτητα από το ποιας τάξης αρχικά ήταν τα μέλη του, ή στο όνομα τίνος πάλευε, δεν είχε τελικά καμία σχέση με τους ίδιους τους προλεταρίους που τους έλεγχε πλήρως και εκμεταλλευόταν την εργασία τους. Ήταν μια καινούργια για την εποχή ελίτ που η ίδια με ελάχιστη ανανέωση στα μέλη της, κυβέρνησε για εβδομήντα χρόνια, ανατρέποντας πλήρως την προηγούμενη της παλαιάς ρώσικης αριστοκρατίας. Αλλά και η κάθε διάδοχη ελίτ, μπορεί εν μέρει να αποτελείται από μέλη της προηγούμενης ελίτ και αυτό επίσης το είδαμε στη Ρωσία, όπου όλοι σχεδόν οι νεόπλουτοι μεγιστάνες που εμφανίστηκαν στη σύγχρονη εποχή ήταν μέλη του κόμματος ή σχετικών υπηρεσιών και κάποιοι από αυτούς ανήκαν στην τότε κυριαρχούσα ελίτ. Πρακτικά μετά την επανάσταση η ίδια ελίτ κυβερνά στη Ρωσία με μια μικρή αλλαγή της ιδεολογίας της.
Πώς διαμορφώνεται η εξουσία από μία ελίτ; Συνήθως τα μέλη της ανήκουν σε μια ανερχόμενη τάξη. Το ανερχόμενη εδώ σηκώνει μεγάλη κουβέντα. Η δυτική ελίτ για παράδειγμα είναι αυτή που προήλθε από την άνοδο της αστικής τάξης, δεν σημαίνει ότι κάθε ελίτ έχει ξεκάθαρο ταξικό πρόσημο, μπορεί απλά να περιλαμβάνει κάποιους που έλκονται και πλαισιώνουν ένα χαρισματικό ηγέτη. Κατά κανόνα όμως περιλαμβάνει χορτάτους της κοινωνίας, ενώ πάντα απευθύνεται στις πλέον αδικημένες τάξεις για να εξασφαλίσει την επιτυχία της. Πάντως κάποια στιγμή εκμεταλλευόμενοι την κούραση της προηγούμενης ελίτ, κάποιον φιλικό εξωγενή παράγοντα για παράδειγμα έναν πόλεμο (π.χ. η ίδια η Οκτωβριανή Επανάσταση εκμεταλλεύτηκε ιδιαίτερα τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο), ή τέλος κάποιες νέες συνθήκες που βοηθούν τον υποβιβασμό της παλαιάς ελίτ, την διαβρώνουν ή την εκπαραθυρώνουν. Δεν έχει καμία σημασία αν η αλλαγή είναι δημοκρατική και νομότυπη ή με πραξικόπημα, αν και στην νομότυπη η εκπαραθύρωση γίνεται κυρίως με διάβρωση και όσμωση αρχικά και η κυριαρχία θα φανεί αργότερα, ενώ με πραξικόπημα ή με επανάσταση, η αλλαγή είναι άμεση και πλήρης. Δεν έχει σημασία επίσης ποιες τάξεις βοήθησαν την νέα ελίτ να κυριαρχήσει. Η θέση τους συνήθως ελάχιστα αλλάζει προς το θετικό. Το εντυπωσιακό είναι ότι ενώ μια δυσαρεστημένη τάξη ή και ολόκληρη κοινωνία από μια ελίτ, μπορεί πρόθυμα να την ανατρέψει, δεν ξέρει εκ των προτέρων αν η επόμενη ελίτ θα είναι καλύτερη ή όχι, παρά τις υποσχέσεις που πάντα παίρνει για κάτι καλύτερο.
Η νέα ελίτ νέμεται την εξουσία στη βάση κάποιας ιδεολογίας και μπορεί ακόμα στα πρώτα της στάδια να είναι θετική για την κοινωνία και να έχουμε μια σχετική πρόοδο. Η δυτική ελίτ στηρίχθηκε στον Διαφωτισμό, την παιδεία και την ελευθερία και έφερε την βιομηχανική και τεχνολογική επανάσταση, το κράτος δικαίου και πολύ πλούτο στις αντίστοιχες κοινωνίες. Με την πάροδο του χρόνου όμως εκμαυλίζεται, κουράζεται και αν δεν ανανεωθεί και δεν απαναδιαμορφώσει την ιδεολογία της, το μέλλον της είναι προδιαγεγραμμένο και μικρό. Μια νέα δυναμική ελίτ αργά η γρήγορα, θα την ανατρέψει.
Αυτή τη στιγμή στην Δύση υπάρχουν αρκετές ελίτ που νέμονται την εξουσία στη βάση της ιδεολογίας του κράτους δικαίου και της δημοκρατίας. Κατάφεραν να κάνουν την Ευρώπη κυρίαρχη πολιτισμικά και ιδιαίτερα πλούσια από τα μέσα του προηγούμενο αιώνα, σε βαθμό αυτή τη στιγμή να είναι ο δημοφιλέστερος προορισμός μεταναστών από Ασία και Αφρική και ένα σημαντικός παγκόσμιος παράγοντας. Ήδη όμως φαίνονται σημάδια κόπωσης και αρκετές άλλες ελίτ εποφθαλμιούν την δύναμη και συνοχή της. Η ίδια αυτή ελίτ έχει διαβρωθεί από μετοίκους ή και γηγενείς νεόπλουτους, που το κράτος δικαίου δεν τους λέει και πολλά, άρα η ιδεολογία της φθίνει, ενώ υπάρχουν έντονοι επηρεασμοί για την ενίσχυση νέων ελίτ, με ξεκάθαρο αντιδημοκρατικό στάτους από την Ρωσία που παράλληλα προσπαθεί αυτή τη στιγμή να στραγγαλίσει ενεργειακά την Ευρώπη και να αποκτήσει την πλήρη κυριαρχία. Αλλαγές θα γίνουν, ας είμαστε επιφυλακτικοί στο αν αυτές θα είναι θετικές ή αρνητικές για τις κοινωνίες μας, ειδικά για τη δημοκρατία και την ελευθερία της έκφρασης, που σταδιακά και παγκόσμια τείνει σε ύφεση.
Η Ελλάδα ως μακρινή επαρχία της Ευρώπης λόγω του εγγενούς ανορθολογισμού που κυριαρχεί, όχι μόνο δεν κατάφερε να πάρει πολλά θετικά από την περίοδο ανάπτυξης και να δομήσει ένα σωστό κράτος όπως όλοι υποτίθεται θέλουν, αλλά θα βρεθεί στη δίνη των αλλαγών χωρίς οι ντόπιες ελίτ να έχουν ξεκάθαρη ευρωπαϊκή ιδεολογία. Ήδη υπάρχουν στη βουλή μας αντιπρόσωποι του 20,5% που ονειρεύονται μια κόκκινη ή μαύρη εκδοχή δικτατορίας, σε συνεργασία με την Ρωσία, και δεν είναι ξεκάθαρο το ποσοστό διάβρωσης των υπολοίπων κομμάτων από αντίστοιχες πρακτικές αφού μέσα στους παράγοντες επηρεασμού ένα σημαντικό στοιχείο είναι η θρησκεία. Η θρησκεία επηρεάζει ξεκάθαρα και άμεσα το ένα τρίτο των Ελλήνων, προσθέτοντας άλλο ένα τρίτο που την θεωρούν χρήσιμη για λόγους παράδοσης και αυτό είναι ένα τεράστιο όπλο στα χέρια της Ρωσίας και της επεκτατικής της πολιτικής. Ταυτόχρονα οι ντόπιες ελίτ που είναι από τις πλέον εκμαυλισμένες είναι και διχασμένες ιδεολογικά. Κάποιες θέλουν τον δυτικό τρόπο ζωής, πιθηκίζοντας απλά, χωρίς να έχουν συγκεκριμένη ιδεολογία που να τον στηρίζει, ενώ κάποιες άλλες ερωτοτροπούν με τον ολοκληρωτισμό και την απόλυτη συντήρηση.
Ταυτόχρονα ο ορθολογισμός του Διαφωτισμού ακόμα και στην Ευρώπη έχει διαβρωθεί και σταδιακά κυριαρχεί ένα ανορθολογικό ρεύμα που η υπάρχουσα ελίτ ανέχεται, ακριβώς γιατί αισθάνεται τύψεις για την εκμετάλλευση που έχει κάνει (κάθε ελίτ εκμεταλλεύεται ασύστολα και πλουτίζει από την εξουσία που έχει) αλλά και γιατί σταδιακά μπασταρδεύεται από ανθρώπους χωρίς παιδεία, όπως προαναφέρθηκε. Όταν η ελίτ δεν μπορεί να υποστηρίξει την ιδεολογία που την κρατούσε δομημένη και ισχυρή, κάποιος ανταγωνιστής με όπλο αυτό το κενό, θα την εκπαραθυρώσει. Αυτό που γίνεται στην Γαλλία σήμερα και η συχνότητα επανάληψης του, είναι ενδεικτικό του τι μπορεί εύκολα να ακολουθήσει. Το θέμα είναι τι ιδεολογία θα αντιτάξει η νέα ελίτ και εδώ ας είμαστε ιδιαίτερα επιφυλακτικοί. Ίσως οδεύουμε σε έναν ακόμα σκοτεινό Μεσαίωνα στον οποίον κάποιες χώρες ανατολικά έχουν ήδη μπει και κάποιες ελάχιστες ευτυχώς ακόμα στη Κεντρική Ευρώπη, φλερτάρουν ασύστολα μαζί του.
Για περισσότερη ανάλυση ένα βιβλίο που γράφηκε πριν την άνοδο του
Ναζισμού (τότε αναφερόταν ως Σοσιαλισμός) αλλά ιδιαίτερα επίκαιρο
σήμερα:
Vilfredo Pareto, Άνοδος και Πτώση των Ελίτ, μτφρ. Άννα Δουκούρη – Γιώργος Μερτίκας, Λεβιάθαν – Κουκκίδα, Αθήνα 2017.
https://www.pare-dose.net/8121
Δευτέρα 7 Αυγούστου 2023
Οι πρώτοι που κρύβονται πίσω από συμφέροντα είναι οι ΗΠΑ. Μετά σαν κοράκια που μυρίζονται ψωφίμι ακολουθούν Ρωσία, Κίνα, Ιαπωνία και αρκετές άλλες πτωματοφάγες χώρες.
Κίνα-Ταϊβάν: Mια διαμάχη που έρχεται από παλιά
https://www.protothema.gr/world/article/1271836/kina-taivan-mia-makrohronia-diamahi/
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΥΤΟΧΘΟΝΕΣ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΠΕΛΑΣΓΩΝ - Ο Θουκυδίδης γράφει: ότι « Έλληνες και Πελασγοί αποτελούν το ίδιο Έθνος».
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΥΤΟΧΘΟΝΕΣ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΠΕΛΑΣΓΩΝ
Γράφει ο Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης Αμφικτύων
Από την μελέτη των Ορφικών παρουσιάζεται μια διαφορετική ιστορία από αυτήν που έχουν διδάξει ως τώρα στα σχολεία . Από ανθρωπολογικές διαπιστώσεις , αρχαιολογικές ανασκαφές που έγιναν στην Ελλάδα , στην Μεσοποταμία , στην Νότιο Ρωσία , στην Δυτική Ευρώπη , την Αμερική και αλλού παρουσιάζεται μια διαφορετική εικόνα για τους Πελασγούς . Επαληθεύονται οι γραμμένοι χιλιάδες χρόνια πριν από πολιτισμένο λαό που δεν ήταν άλλοι από του Πελασγούς. Αλλά ας δούμε μια σύντομη ανάλυση:
Ο Θουκυδίδης γράφει: ότι « Έλληνες και Πελασγοί αποτελούν το ίδιο Έθνος». Αυτό το μέγα Έθνος οι Πελασγοί, ήταν ξαπλωμένο με κέντρο το Αιγαίο, τις ένθεν και ένθεν ακτές του και την Κρήτη, στον ευρύτερο χώρο της Βαλκανικής, στην Μικρά Ασία , στην Ανατ. Μεσόγειο και στην Κύπρο , ως την Ιταλία και τη Νοτιανατολική Ευρώπη, δηλαδή όπου ήκμασε αργότερα ο Ελληνισμός.
Κατά τον Στράβωνα «Γεωγραφικά Α’ Τόμος σελ.294-296 και 331» οι Πελασγοί ήταν «αρχαίο φύλο κατά την Ελλάδαν πάσαν επιπολάσαν» ήταν διασκορπισμένοι ευρίσκοντο και μάλιστα κατά τοις Αιολεύσι της κατά Θετταλίαν…και της Κρήτης έποικοι γεγόνασι ως φησίν Ομηρος …και Πελασγικόν Αργος η Θετταλία λέγεται… πολλοί δε και τα Ηπειρωτικά έθνη πελασγικά ειρήκασι(έλεγον)… τον δε Δία τον Δωδωναίον αυτός ο ποιητής(ο Όμηρος) ονομάζει Πελασγικόν
«Ζευ άνα Δωδωναίε Πελασγικέ» ….και την Λέσβον Πελασγίαν ειρήκασι….και την Πελοπόννησον Πελασγίαν φησί Εφορος κληθήναι(λέγει ο ιστορικός Εφορος ότι ονόμαζον ). Αντικλείδης δε πρώτος φησίν αυτοί τα περί την Λήμνον και Ιμβρον οικήσαι και δη τούτο τινάς και μετά Τυρρηνού του Αβυος εις την Ιταλίαν συνάραι(μετέβησαν) και οι την Ατθίδα συγγράψαντες ιστορούσι περί των Πελασγών ως και Αθήνησι γενομένων»(ότι και στην Αθήνα είχαν εγκατασταθεί Πελασγοί)
Ο γεωγράφος Στράβων γνωρίζει άριστα ιστορία και γεωγραφία και όλους τους αρχαίους συγγραφείς όπως τον Ομηρον, Εφορον, Αντικλείδην, Ατθιδογράφους κλπ και επομένως είναι ο πλέον αξιόπιστος. Αυτούς όλους δεν έπρεπε να αγνοεί ο Ηρόδοτος, ο οποίος τροφοδότησε όπως απεδείχθη παλιές και νεώτερες ανθελληνικές θεωρίες . Οι Πελασγοί αναπτύχθηκαν κυρίως στην Αρκαδίαν μια ορεινή και απομονωμένη εκείνη την εποχή από όπου μετέπειτα μετέβησαν από την Αρκαδία στην Τυρρηνίαν (Ιταλίαν) οι οποίοι κατόπιν επιστρέφοντες στην Ελλάδα λέγονταν «Τυρρηνοί» και από την Ελλάδα μέσω, Λέσβου, Ιμβρου , και Κρήτης εισέδυσαν στην Εγγύς Ανατολή και νοτίως μέχρι των βορείων ακτών της Αφρικής. Λόγω του πλάνητος βίου τους ο Αριστοφάνης τους απεκάλεσε «Πελαργούς» Ο Διονύσιος Αλικαρνασεύς στην «Ρωμαϊκή Αρχαιολογία» βιβλίον Α όπου γράφει ότι οι μεταναστεύσαντες εις την Ιταλίαν Αρκάδες Πελασγοί ονομάζοντο Οίνωτρες Πευκέσται κλπ
Οι κινητικοί και «ταξιδιάρηδες» Πελασγοί που ξεχύθηκαν από τον Ελληνικό χώρο προς ανατολάς , δυσμάς , νότο και βορά καθώς και οι Κρήτες, οι οποίοι διαπεραιώθηκαν στην έναντι Μικρά Ασία ονομάστηκαν στις νέες πατρίδες που εγκαταστάθηκαν Ετεοκρήτες και Χετταίοι ή Μιτάνοι και στα διάφορα κράτη που βρέθηκαν έγιναν φορείς πολιτισμού , εκπολίτισαν τους γηγενείς λαούς, δημιούργησαν οργανωμένα κράτη και κατά πάσαν πιθανότητα αυτοί εφεύραν και την γραφή
Ο Αισχύλος στις «Ικέτιδες» παρουσιάζει τον γηραιόν βασιλέα του Άργους Πελασγόν στον οποίον είχε καταφύγει ο Δαναός με τις 50 θυγατέρες του, ορίζοντα το Πελασγικόν κράτος από την Πελοπόννησο μέχρι την Μακεδονία και την Ήπειρο. Συνεπώς, οι Πελασγοί ανέκαθεν κατοικούσαν στην Ελλάδα. Αυτοί ήταν οι μόνιμοι κάτοικοι της και αυτοί είχαν πάντα τον πόθο της μετανάστευσης σε άλλες χώρες , η οποία συνεχίζεται σε όλες τις ιστορικές εποχές ως σήμερα
Τα δύο ιστορικά Έγκληματα δεν πρέπει να μείνουν στις καλένδες Και βρέθηκαν σήμερα ανιστόρητοι με χαλαρή εθνική συνείδηση και μειωμένη αγάπη προς την πατρίδα μας που παρέδωσαν το ιερό όνομα, τη γλώσσα και την εθνότητα του αρχαιότερου και ιερότερου μέρους του Έθνους μας της Μακεδονίας στο σλαβικό κρατίδιο των Σκοπίων. Η ίδια ιστορική και εθνική προδοσία γίνεται και σε βάρος της Βορείου Ηπείρου η οποία αποτελεί μαζί με την Νότια Ήπειρο και την Θεσσαλία τις κοιτίδες του Ελληνικού Έθνους.. Το Βορειοηπειρωτικό πρόβλημα δεν πρέπει να παραμένει εσαεί στις καλένδες. Όμως προτεραιότητα έχει η απελευθέρωση της Βόρειας Κύπρου από τον Αττίλα.
Οι Ετεοκρητικές επιγραφές και η Πελασγική επιγραφή της Λήμνου γραμμένη στην Ελληνοπελασγική γλώσσα είναι όμοια με την σημερινή Αλβανική που είναι συγγενέστατη προς την Χετταικήν. Πελασγικές γλώσσες ήταν και η Λυδική, Καρική και η Ετρουσκική. κλπ Συνεπώς ο Μινωικός Πολιτισμός της Κρήτης καθώς και ο Χετταικός της Μικράς Ασίας , των Μιτάνοι των Ελαμιτών κλπ ήταν Πελασγικός (Βλέπε «Εγκυκλοπαίδεια Ήλιος» « της Ανατολής» «Χετταίοι , Μιτάνοι)
Αστήρικτοι ισχυρισμοί ότι δεν είμαστε απόγονοι Πελασγικών φύλων και αυτόχθονες και ότι είμαστε λαός « επυλίδες», που καταγόμαστε από κάποιο ανύπαρκτο λαό που ήλθε από το …πουθενά και μετέφερε τον ανύπαρκτο πολιτισμό του και την γλώσσα του είναι μυθεύματα και αστήρικτες ψευτοθεωρίες που εξανεμίστηκαν με τον χρόνο
Απόδειξη η συνέχιση των ανθρωποκεντρικών Πολιτισμών. Η καλύτερη απόδειξη της συνέχειας των Ελλήνων από τους προϊστορικούς χρόνους ως σήμερα είναι η ανθρωποκεντρική θεώρηση και των επτά(7) Πολιτισμών που δημιούργησαν (Προκατακλυσμιαίος, Μινωνικός, Μυκηναικός, Κλασικός, Αλεξανδρινός,Βυζαντινός και της Ευρωπαϊκής Αναγεννήσεως ) με εξαίρεση τον Βυζαντινό όλοι οι άλλοι είχαν σαν επίκεντρο τον «άνθρωπο» και την «ελευθερία» του. Ο Βυζαντινός Πολιτισμός στον οποίον ο Ελληνισμός εμβολιάστηκε από τον Ιουδαιοχριστιανισμό πήρε ελαφρά στροφή και έγινε από ανθρωποκεντρικός «θεοκρατικός», χωρίς όμως να αποβάλει απόλυτα την ανθρωποκεντρική του βάση .
Η Αλλαγή ονομάτων δημιούργησε σύγχυση Αν οι Πελασγοί ήταν κατακτητές τότε οι γηγενείς δεν θα διατηρούσαν τα ήθη , έθιμα , θεούς , γλώσσα των κατακτητών . Όμως η διατήρηση όλων αυτών των στοιχείων αποδεικνύει περίτρανα ότι οι Πελασγοί ήταν αυτό που ονομάζομε «Πρωτοέλληνες» και όχι «Προέλληνες», δηλαδή ένας διαφορετικός λαός που αντικαταστάθηκε από έναν άλλον που ήρθε από το Βορρά και ονομάστηκε από τους ψευδολόγους «Ινδοευρωπαϊκός» Η αλήθεια είναι ότι έγινε κάθοδος των ορεσιβίων λαών της βόρειας Ελλάδος στα παράλια και μπήκαν στην διαδικασία του πολιτισμού ονομασθέντες Αχαιοί, Αιολείς, Ίωνες , Δωριείς κ.α. Ουδείς υπαινιγμός στα αρχαία κείμενα περί της εισβολής ή εισαγωγής ξένων λαών κατά τους αρχαίους χρόνους , με εξαίρεση την Περσική εισβολή.
Γηγενής λοιπόν της Μεσογείου με επίκεντρο το Αιγαίον και την Κρήτη είναι κυρίως οι Έλληνας και ο Ελληνικός Πολιτισμός
Ο Θουκυδίδης γράφει: « Οι κάτοικοι της Ελλάδος την εποχήν εκείνην μετεκινούντο και εγκαθίσταντο εις διαφόρους περιοχάς, γεγονός το οποίον τους εμπόδιζε να ησυχάσουν και να αυξάνονται , διότι ο μακρύς χρόνος που απαιτήθηκε για την εκστρατεία της Τροίας πολλές ανωμαλίες και στάσεις προκάλεσε στις πόλεις. Οι δε σημερινοί Βοιωτοί εξήντα έτη μετά την άλωση της Τροίας εκτοπισθέντες υπό των Θεσσαλών από την σημερινή Βοιωτίαν η οποία εκκαλείτο πρότερον «Καδηίς» . Οι Δωριείς ογδόντα χρόνια μετά τον Τρωικό Πόλεμο κατέλαβαν την Πελοπόννησον μετά των Ηρακλειδών. Μόλις δε μετά την πάροδο πολλών ετών ησύχασε η Ελλάς από τους εμφύλιους πολέμους έστειλαν αποικίες οι μεν Αθηναίοι στην Ιωνία και σε πολλά νησιά, οι δε Πελοποννήσιοι το περισσότερον μέρος της Ιταλίας και Σικελίας , καθώς και μερικά άλλα μέρη της λοιπής Ελλάδας. Όλα δε αυτά έγιναν μετά τον Τρωικό Πόλεμο» Εκείνο που αποδεικνύει την ενότητα και συνέχεια του Ελληνισμού και αποτελεί αδιάψευστο μάρτυρα είναι:
« το Ομαιμον, Ομόθρησκον, Ομόγλωσσον και Ομόδοξον» όλων των Ελλήνων εντός της Ελλάδας και αυτών στις αποικίες
Σύμφωνα με όλους τους αρχαίους συγγραφείς και τις παραδόσεις οι Αρκάδες , οι οποίοι συγχέονται ως προς την καταγωγήν και την εγκατάσταση σε διάφορες περιοχές του Μεσογειακού χώρου με τους Πελασγούς.
Προσέλληνες οι Πελασγοί. Ο ποιητής Αίσιος του 7ου π.Χ αιώνος γράφει : «Αντίθεον δε Πελασγικόν εν υψικόρμασιν ορέσσι γαία ανέδωκεν, ίνα θνητόν γένος είη» Δηλαδή στις υψηλές δασώδεις κορυφές των ορέων η μαύρη γη γέννησε το ισόθεον Πελασγικόν φύλο για να γίνει θνητόν γένος (Παυσανίας «Αρκαδικά» 1, 5) Σήμερα θα λέγαμε ότι οι Αρκάδες είναι γέννημα και θρέμμα της Αρκαδίας δηλαδή γηγενείς , αυτόχθονες χωρίς καμίαν αμφιβολίαν. Ομοίως για να φανεί η πανάρχαια ύπαρξη των Πελασγών αυτοί εκκαλούντο και «Προσέλληνες» σαν υπάρχοντες προ της Σελήνης .
Ο βασιλιάς της Αρκαδίας Λυκάων ήταν Πελασγός Ο γιός του Πελασγού του βασιλιά των Πελασγών ήταν ο Λυκάων ο πρώτος βασλιάς των Αρκάδων . Τον Λυκάωνα διεδέχθη ο γιός του Νύκτιμος ως βασιλιάς των Πελασγών. . Σύμφωνα με την παράδοση στο όρος Λύκαιον της Αρκαδίας ανετράφη ο Ζευς από τις Νύμφες Θεισόα , Νέδα και Αγνώ. Στο Λύκαιον της Αρκαδίας υπάρχει μια περιοχή που λέγεται «Κρητέα» και οι Αρκάδες την θεωρούν ως τόπο γέννησης του Δία. Ετσι διεκδικούν την καταγωγή του Διός . Λόγω του Κατακλυσμού πολλοί κάτοικοι των παραλίων κατέφυγαν στην Αρκαδία για να γλυτώσουν και δεν είναι τυχαίον ότι από τα προϊστορικά χρόνια οι Αρκάδες μετανάστευαν και δημιούργησαν αποικίες στη Μεσόγειο και στον Εύξεινο Πόντο.
Και η Κρήτη είχε εποικισθεί από Αρκάδες Πελασγούς. Πρέπει δε να σημειώσουμε ότι η παραγνώριση των ξένων «επιστημόνων» να δεχθούν τις ιστορικές και προϊστορικές μαρτυρίες των αρχαίων Ελλήνων ιστορικών και τις και παραδόσεις , χωρίς να γίνουν εις βάθος προϊστορικές ανασκαφές είναι ύποπτη και κακόβουλη. Έτσι παραγνώρισαν την ανακάλυψη του «Αρχανθρώπου» των Πετραλώνων(δύο σκελετούς 800.000 ετών) από τον ανθρωπολόγο Άρη Πουλιανό στο Σπήλαιο Πετραλώνων στη Χαλκιδική
Συμπέρασμα. Εξ όλων αυτών των αδιάσειστων στοιχείων των Αρχαίων Ελληνικών πηγών και των Ορφικών Ύμνων αποδεικνύεται ότι οι Πελασγοί Αρκάδες και οι πανάρχαιοι Αρχαιοέλληνες ήταν αυτόχθονες, γηγενείς και όχι επυλίδες Η «αχίλλειος πτέρνα» του Ελληνισμού είναι η Διχόνοια και αυτή με το μάθημα της Ομήρου Ιλιάδος στα σχολεία μπορούμε να την αποβάλλουμε δια της διδαχής. Αν ο απανταχού της γης Ελληνισμός είναι ΕΝΩΜΕΝΟΣ ουδεμία δύναμη μπορεί να τον νικήσει. Είναι κρίμα ένα πανάρχαιο και ένδοξο Έθνος που έχει εκπολιτίσει την ανθρωπότητα, ακόμη να μη μπορεί να βρει τον βηματισμό του για να προβάλει τις δίκαιες θέσεις του(7/8/23)
Αμφικτύων
* Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης
Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
http://amphiktyon.blogspot.com/
https://amphiktyon.org