Κάποιοι συγγραφείς Ιστορικών Μυθιστορημάτων νομίζουν ότι η λέξη ''Μυθιστόρημα'' τους δίνει το δικαίωμα-άλλοθι,
Ιδίως κάποιοι αλλοδαποί συγγραφείς (όχι όλοι), ''του δίνουν και καταλαβαίνει'' στην μπουρδολογία αγνοώντας ότι όταν γράφεις Ιστορικό Μυθιστόρημα είσαι υποχρεωμένος να κινηθείς συγγραφικά σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές και βεβαίως να βάλεις την συγγραφική σου αδεία διαμορφώνοντας λόγου χάρη, κάποιον διάλογο μεταξύ των ηρώων σου, που ιστορικά γνωρίζεις ότι είχε γίνει, αλλά δεν υπάρχει γι` αυτόν κάποια περιγραφή.
Παράδειγμα:
Διαβάζεις στην Ελληνική Γραμματεία ότι ο Φίλιππος είχε μείνει 3 χρόνια στην Αυλή του Επαμεινώνδα κι ότι εκεί βλέποντας την φάλαγγα των Θηβαίων έμαθε και εν συνεχεία εμπνεύστηκε την γνωστή μακεδονική φάλαγγα.
Το ιστορικό αυτό δεδομένο μπορείς να το παρουσιάσεις υπό μορφή προσωπικού μονολόγου του Φιλίππου ή και διαλόγου, όπως έχω κάνει στο βιβλίο ΟΙ ΣΩΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ, σελίδα 25,
όπου ''βάζω'' τον Φίλιππο να λέει, καθώς μιλάει στους μαθητές της σχολής στην Μίεζα:
«Όταν ήμουν στην ηλικία σας, έζησα τρία χρόνια στη Θήβα κοντά στον ένδοξο Επαμεινώνδα κι έμαθα απ` αυτόν την τεχνική του πολέμου.
Μαθήτευσα κοντά στον πυθαγόρειο φιλόσοφο Λύσιν τον Ταραντίνο κι έμαθα απ` αυτόν ότι ο άριστος πρέπει να προΐσταται.
Στην πολιορκία της Μεθώνης έχασα το ένα μου μάτι από βέλος κι έμαθα από τότε να χρησιμοποιώ περισσότερο τη διπλωματία απ`ότι την ανδρεία».
Υπάρχει κάποια ιστορική πηγή που να λέει, ότι ο Φίλιππος είπε ακριβώς αυτά τα λόγια (που γράφω εγώ) στους μαθητές της Μίεζας;
Όχι!
Τα ιστορικά γεγονότα που περιγράφονται στα λόγια αυτά είναι αλήθεια;
Ναι!
Στη συνέχεια μπορείς να αναπτύξεις (πολύ προσεκτικά) έναν διάλογο ''βάζοντας κάποιον απ` τους μαθητές να τον ρωτάει κάτι, ο Φίλιππος να απαντά κ.λπ.
Ε, αυτό είναι Ιστορικό Μυθιστόρημα.
Εφ` όσον έχεις δεδομένο ιστορικό γεγονός, μπορείς να το παρουσιάσεις με κάποια γλαφυρότητα προκειμένου ο αναγνώστης να μάθει με εύληπτο τρόπο το ιστορικό συμβάν, αφήνοντας την φαντασία του να ξετυλίγεται μαζί με τα μυθιστορηματικά, αλλά συγχρόνως ιστορικά δεδομένα.
Και κάτι ακόμη.
Πρέπει να προσέχεις πολύ το λεξιλόγιο που χρησιμοποιείς ώστε να είναι ανάλογο της εποχής που διαδραματίζονται τα ιστορικά γεγονότα.
Λόγου χάρη, δεν μπορείς να γράφεις:
"Η Ολυμπιάδα έδωσε στον Αλέξανδρο ένα φλιτζάνι..." ,
διότι η λέξη φλιτζάνι είναι πολύ μεταγενέστερη της εποχής του Αλέξανδρου.
Θα γράψεις:
''H Ολυμπιάδα έδωσε στον Αλέξανδρο ένα σκύφο...'' και στο τέλος της σελίδας θα έχεις υποσημείωση, τι σημαίνει σκύφος.
Στο πλαίσιο λοιπόν του ''γράφω ότι μου κατέβει'', κάποιος συγγραφέας ονόματι Negrete Javier, έγραψε πρόσφατα ένα Ιστορικό Μυθιστόρημα που από τον τίτλο και μόνο αρχίζει η ανοησία λαμβανομένου υπόψη ότι ο Αλέξανδρος δεν είχε ποτέ σχέση με την Ρώμη και δεν έκανε ποτέ εκστρατεία στην Ιταλία γιατί απλούστατα δεν πρόλαβε. Ο τίτλος είναι ''Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΕΤΟΙ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ''
Τώρα πως φαντάστηκε ο κύριος αυτός, ότι ο Περδίκκας προσπάθησε να δολοφονήσει τον Αλέξανδρο (ο οποίος παρουσιάζεται κλασικά ως αδερφή) και πως ο Αλέξανδρος έκανε εκστρατεία στην Ιταλία; Δεν καταλαβαίνω.
(Μάλλον μπέρδεψε την εκστρατεία του Πύρρου στην Ιταλία με τον Αλέξανδρο).
Για του λόγου το αληθές, υπάρχει διαδικτυακά, περίληψη του συγκεκριμένου βιβλίου.
Σημειώνω δε τις ακόλουθες λέξεις ''μαργαριτάρια'' που υπάρχουν στις αντίστοιχες σελίδες.
Λέξεις άσχετες και ανεπίτρεπτες για την εποχή στην οποία αναφέρεται το δήθεν Ιστορικό Μυθιστόρημα.
μπαγαπόντηδες, σελίδα 15
κουμαντάρει, σελίδα 18
μπάνιο, σελίδα 73
Επισημαίνεται ότι όταν πρωτοεξέδωσα το βιβλίο ''ΟΙ ΣΩΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ του ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ'' το χαρακτήρισα (από σεμνότητα) Μυθιστορία. Δηλαδή Ιστορικό Μυθιστόρημα, παρ` όλο που περιλαμβάνει 8 σελίδες βιβλιογραφία. Όταν όμως διάβασα κάποια βιβλία, κάποιων ξένων συγγραφέων που χαρακτηρίζονται ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΑ και γράφουν ότι να` ναι, στις επόμενες εκδόσεις αφαίρεσα τον χαρακτηρισμό Μυθιστορία. Όσο για κάποιους εκδοτικούς οίκους που εκδίδουν τα βιβλία τους, τους αρκεί ότι ο συγγραφέας είναι ξένος κι όχι Έλληνας.
Κι όμως πέρα από την αστειότητα το θέμα αυτό είναι πολύ επικίνδυνο, διότι οι μπουρδολόγοι συγγραφείς Ιστορικών Μυθιστορημάτων δεν δίνουν μόνο εσφαλμένες εντυπώσεις στο αναγνωστικό κοινό, αλλά διαπαιδαγωγούν και εκπαιδεύουν γενιές.
Σας θυμίζω την πνευματική ζημιά που έχει γίνει σε ολόκληρες γενιές νεοελλήνων με το Ιστορικό Μυθιστόρημα του Ζαλοκώστα που παρουσιάζει τον Μέγα Αλέξανδρο να δίνει όρκο στην Ώπι λέγοντας παγκοσμιοποιημένες σαχλαμάρες οι οποίες 50 χρόνια τώρα, από τότε που δημοσίευσε το βιβλίο του ο Ζαλοκώστας, αναπαράγουν το κείμενο του ψευδοόρκου στα σχολικά βιβλία και γαλουχούν τα ελληνόπουλα με ψέματα. Τα δε τουριστικά μαγαζιά στην Αθήνα και αλλού, είναι γεμάτα με τον ψευδοόρκο σε αναμνηστικές πλακέτες που τις αγοράζουν οι βαρβαρούληδες και εν αγνοία τους, μεταφέρουν τον ψευδοόρκο στις χώρες τους.
Το εν λόγω ψευδέστατο και παραποιητικό κείμενο είναι επίσης χαραγμένο σε τοίχο του αεροδρομίου της Θεσσαλονίκης(ελληνικά και αγγλικά), εδώ και σαράντα χρόνια, καθώς και σε εγχάρακτη πλακέτα σε πλατεία της Καβάλας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου