Από το 30.000 πριν από το σήμερα, αρχίζει η τήξη του παγετώνα της Β. Ευρώπης.
Γύρω στα 30.000 π. χ. όλη η Βόρεια Ευρώπη ήταν παγετώνες.
Μετά άρχιζε η τήξη των πάγων.
Όλη αυτή η περιοχή ήταν μια ρηχή, κλειστή θάλασσα που εκτεινόταν μεταξύ
της Ελληνικής χερσονήσου έως τους ορεινούς όγκους του Αίμου τις Ρηναικες
Άλπεις στην Γιουγκοσλαβία.
Αυτή η ρηχή θάλασσα ήταν οι Βαλτικές χώρες (από το βάλτος), Φιλανδία ,
Λετονία, Ουκρανία, όλη η Ρωσία με μεγάλες νησίδες τα Καρπάθια και
Ουράλια όρη. Η Ευρώπη αρχίζει από την Γερμανία και Γαλλία, την Ελλάδα
και την νότια του Αιγαίου περιοχή, Μικρά Ασία, Ταύρος κλπ.
Οι Αργοναυτικές εκστρατείες ήταν πολλές. Η γνωστή στην μεθοδολογία,
αναφέρεται (Ορφέας, Απολλόδωρος) ότι ξεκίνησε από την Κολχίδα, και
ακολουθώντας τον Πολικό Αστέρα, γύρισαν με πλοίο από την βόρεια Ευρώπη
δια μέσου της Βαλτικής θάλασσας, έπιασαν Ατλαντικό και επέστρεψαν δια
μέσου των Ηρακλειδών στηλών στην Μεσόγειο.
Ανοίγει ο Βόσπορος.
Το 30.000 – 22.000 π.χ. τα συσσωρευμένα νερά της περιοχής που αναφέραμε,
της Βαλτικής από την διάβρωση και την πίεση των κυμάτων που
δημιουργείται επί πολλές χιλιάδες χρόνια, σπάει ο Βόσπορος γύρω στο
9.500 π.χ και κατακλύζεται η στεριά της Αιγηίδος περιοχής (Αιγαίο).
Πριν υπήρχαν άνθρωποι και πολιτισμοί. Επίσης επειδή η πλάκα του φλοιού
της Γής στο Αιγαίο ήταν λεπτή, σπάει και μπατάρισε από ΒΔ προς ΝΑ (για
αυτό όλη η περιοχή της ξηράς της ΒΔ Πελοποννήσου υψώθηκε και στην
Ολυμπία τα πετρώματα είναι γεμάτα μαλάκια, όστρακα και θαλασσινά
απολιθώματα.
Στην καταποντισμένη Αιγηίδα μένουν έξω οι κορυφές των βουνών, ενώ
συγχρόνως, ενεργοποιούνται τα ηφαίστεια Σαντορίνης, Νισύρου, Ταινάρου
κλπ.
Από αυτόν τον καταποντισμό που έγινε με αργό ρυθμό, και έγινε ο
εμπλυσμός της Μεσογείου, γλύτωσε ένας πληθυσμός, γύρω στους 23.000
ανθρώπους, οι οποίοι διέσωσαν τον πολιτισμό από τους παλαιότερους.
Οι διασωθέντες της Αιγηίδος βγήκαν στο Ταίναρο και στο Μαλέα.
Ένα μέρος γλύτωσε στο ακρωτήριο Μαλέα (περίπου 3.000-6.000) και στο
Ταίναρο (22.000), στην Κρήτη , δημιουργήθηκε τσουνάμι που έφτασε έως τον
Ψηλορείτη.
Στην περιοχή της Αρκαδίας ζούσαν βοσκοί σε ημιάγρια κατάσταση.
Οι δασωθέντες από την καταποντισμένη Αιγηίδα ονομαζόντουσαν Πελασγοί,
μερικοί που βγήκαν στον Μαλέα πήγαν προς το βουνό Πάρνωνα και τους
ονόμασαν Κενταύρους.
Οί Πελασγοί που βγήκαν στο Ταίναρο, μαζί με το ιερατείο έκαναν την πρώτη
έδρα τους εκεί, στο Ταιναρο. Οι υποφυλές των Πελασγών ήταν οι Μινυες,
Καυκωνες, Λέλεγες, Δόλοπες κ.α.
Στο Ταιναρο το μονοπάτι που πάει στον φάρο, το λένε Λίθο. Εκει ηταν ενας
ορθιος λίθος, το πρώτο μενιρ τιμή στον ηλιο. Με τον όρθιο αυτό ήλιο
έβλεπαν το ηλιοστάσιο.
Λόγω του μεγάλου αριθμού κατοίκων, γίνεται διασπορά και κάνουν το Βητουλο, μια μέρα απόσταση από το Ταιναρο (9-10 ώρες).
Από το Βητουλο άλλη μια μέρα απόσταση φτιάχνουν την Πελάνα, η οποία
είναι κεντρικό σημείο και την κάνουν κέντρο , με αντίστοιχο κάστρο των
Μινύων – Μινύες – Μανίες – Μηνίες –Μινύες– Μίνωες κλπ και αργότερα
Μανιάτες, Μήνις – μάνητα – μανία.
Με κέντρο την Πελάνα, επιδιώκουν να βρουν πεδινά εύφορα μέρη, και φτιάχνουν ακτινωτά τις πρώτες πολιτείες.
Με ανακατάταξη της στεριάς της βυθισμένης Αιγηίδος, εμφανίζεται η Δήλος.
Εκεί γεννιέται ο Απόλλωνας.
Φεύγοντας από εκεί πηγαίνει στην Λιβύη όπου παρέλαβε την Λιβυκή Σίβυλλα την πρώτη Πυθία.
Στην επιστροφή περνά από την Κρήτη (σύμφωνα με τον ομηρικό ύμνο του
Απόλλωνα) και παραλαμβάνει τον μύστη Καρμανόρα, ενώ από το Ταίναρο τον
Γαιράνορα και άλλους.
Μυκήνες που είναι πριν το Αρτεμίσιο προς την Τρίπολη, στην συνέχεια το
πεδινό Αργος, το κάστρο του Άργους ονομάζεται Λάρισα, από το Λας που
δημιουργείτε πριν το 7.000 πχ.
Τον Ορχομενό της Αρκαδίας, και από εκει τον Ορχομενό της Βοιωτίας, την
Γόρτυνα της Γορτυνίας από την Γόρτυνα της Κρήτης, τις Αιγιές (κουτουμου)
Γυθείου, και τις Αιγιες πρωτεύουσας των Μακεδόνων,
Σε αυτή την περίοδο, γύρω στο 7000-6000 π.χ. αναπτύσσεται η
Νεολιθική κοινότητα του Διρου (
Αλεπότρυπα που
ήταν μια κεντρική αγορά εμπορευμάτων που έρχονταν με καράβια από την
Μεσόγειο, απόδειξη ο Οψιδιανός της Μήλου, τα κυκλαδίτικα εδώλια κλπ.
Το σπήλαιο Γλυφάδα, που ήταν γνωστό σε αυτούς, μπορεί να ταυτιστεί με τον Αδη , τον κάτω κόσμο.
Το Ταίναρο είναι το μεγαλύτερο και αρχαιότερο ιερό.
Το μεγαλύτερο ιερό των Ελλήνων είναι το Ταίναρο που οι ντόπιοι το
ονόμαζαν Κριτηρι, δηλαδή κριτήριο των ψυχών και των ανθρώπων. Είναι το
κυριότερο ψυχοπομπειο.
Σε μια εποχή πριν, 2.000 χρόνια π.χ. έχουμε την θέωση του Απόλλωνα, που
είναι η ηλιακή θεότητα, και αντικαθιστά την θεότητα του Δία ως ηλιακή
θεότητα.
Ο δε Δίας υποκατέστησε τον πρώτο κατακλυσμιαίο θεό Κάρνο (= κάρα, κορυφή), Κάρνειος Δίας, Κάρνειος Απόλλωνας.
Η ηλιακή θεότητα του Απόλλωνα υποκαθίσταται στην χριστιανική θρησκεία από τον Ιησού.
Με το Ταίναρο, κατά βάση, διασκορπίσθηκαν σε όλη την Ελλάδα,
αλλά και σε όλη την Ευρώπη…
Το Ταίναρο είναι το αρχαιότερο μαντείο. Στην ιστορική εποχή, το μαντείο
των Δελφών, αποτελείται από Λάκωνες και Κρήτες ιερείς (π.χ. δεν έδωσε
ποτέ χρησμό εναντίον των Λακεδαιμονίων, και χρησιμοποιούσε την γλώσσα
την αρχαϊκή μέχρι την κατάργηση του από τον Θεοδόσιο τον 5ο μΧ. αιώνα.)
Οι διασωθέντες στο Ταίναρο, οι υποεθνότητες Μηνιες, Λέλεγες κλπ δεν ήταν
οι μόνοι διασωθέντες στον Ελληνικό κόσμο, υπήρχαν, οι Αρκάδες, οι
Δρύοπες, στους ορεινούς όγκους ήταν κτηνοτρόφοι (τσοπάνηδες) και
φορούσαν δέρματα.
Οι Μηνίες με τους λοιπούς διασωθέντες, ήταν η μαγιά, το προζύμι, για να
εκπολιτιστούν οι κάτοικοι της Ελληνικής χερσονήσου και όχι μόνο από το
9.500- 3.500 π.Χ.
Ο Απόλλωνας με πέντε ιερείς, κατά μήκος της δυτικής και βόρειας Πελοποννήσου.
Ακολουθώντας τα δελφίνια, φτάνει στον κόλπο της Ιτέας, και μετά στους Δελφούς.
Αφού σκοτώνει τον Πύθωνα ιδρύει νέο μαντείο, το μαντειο των Δελφών, σαν επέκταση του μαντείου του Ταινάρου (Στράβων, γεωγραφικά «Ταιναρον φασι αντιδούναι Πυθώ») Αληθινή ιστορία(2) τόμοι Κ. Κάσση.
Αφού δεν υπάρχουν γραπτά στοιχεία και ανασκαφές, πως καταλήξατε σε αυτή την ερμηνεία;
Υπάρχουν και γραπτά στους αρχαίους κλασικούς, αλλά είναι διάσπαρτα μη
κωδικοποιημένα και σωζόμενα, πολλές φορές από σκόπιμες καταστροφές
μαρτυριών και αποδείξεων, που μέχρι σήμερα καταστρατηγούνται.
Το ίδιο ισχύει με τις ανασκαφές που. Με βάση πλανημένες θεμελιώδεις
θεωρίες (Ευρωπαίων κλπ) παλαιόθεν και από αντιζηλία των ολίγα
γιγνωσκώντων, αττικιστών συγγραφέων, που διέπονται από αντιλακωνικό
πνεύμα, ιδιαιτέρως στην αρχαία Αθήνα και πολύ περισσότερο στην
μετακλασική, και ακόμα περισσότερο μετά τον Αλέξανδρο και μετά τους
Χριστιανούς.
Βασικός μίτος-νήμα που μας οδηγεί είναι «η των ονομάτων επίσκεψις» όπου
είναι η αληθινή σοφία (Ισοκράτης). Γλώσσα (ιδιώματα κλπ), τοπωνύμια,
παραδόσεις, με οδήγησαν κυρίως στην διατύπωση της θεωρίας που αποτελεί
ένα μεγάλο πάζλ των επιμέρους αρχαίων γνώσεων, πληροφοριών,
συμπερασμάτων και φυσικά μαζί με ένα ιδιαίτερο ταλέντο γνώσεως για την
σύνθεση όλων αυτών των κατακερματισμένων ελληνοκεντρικών απόψεων από τον
Ορφέα ως σήμερα.
Η φωνή των απανταχού τέκνων της Μάνης
Οκτώβριος-Νοέμβριος2012
Αρ. Φύλλου 55 σελ.14
