2508 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΟΣ 490 π.χ, ---- 2018 μ. Χ. Σαν σήμερα 10 Αυγούστου ή 15 του μήνα Εκατομβαιώνος Είναι η πιο πιθανή ημερομηνία της διεξαγωγής της μάχης (περιληπτική εξιστόρηση των γεγονότων )

 

Το 490 π. Χ. ο Δαρείος αναθέτει στους στρατηγούς του Δάτι και Αρταφέρνη, να εκστρατεύσουν κατά της Ελλάδας. Ήθελε να εκδικηθεί τους Έλληνες και πιο πολύ τους Αθηναίους, γιά τη βοήθεια που προσέφεραν στις Ιωνικές αποικίες, όταν αυτές επαναστάτησαν κατά της Περσικής τυραννίας. Την κατάσταση θέλησε να εκμεταλλευθεί ο Ιππίας, γιος του Πεισίστρατου, που είχε καταφύγει στην αυλή του Δαρείου, για να ανατρέψει τη Δημοκρατία, που είχε εγκαθιδρύσει στη Αθήνα ο Κλεισθένης, και να επιβάλει την Τυραννία. Γι’ αυτόν το λόγο έδωσε χρήσιμες πληροφορίες στον Δαρείο, και συμμετείχε στην εκστρατεία. Οι Πέρσες αφού κατέλαβαν τα νησιά Σάμο, Νάξο, Δήλο, και τις πόλεις Κάρυστο και Ερέτρια στην Εύβοια, αποβιβάζονται στον όρμο του Μαραθώνα. Οι Αθηναίοι συγκέντρωσαν 10.000 οπλίτες και ζήτησαν την βοήθεια και άλλων πόλεων. Στην έκκληση προσέτρεξαν 1000 Πλαταιείς. Η Σπάρτη καθυστέρησε, και οι 2000 οπλίτες που έστειλε, έφθασαν μετά τη μάχη.
Μεταξύ των στρατηγών που αναφέρονται στα γραπτά κείμενα, ο Μιλτιάδης είχε το γενικό πρόσταγμα την ημέρα της μάχης, και έλαβαν μέρος ακόμη ο Θεμιστοκλής, ο Αριστείδης, ο Καλλίμαχος και ο Στησίλαος. Στη μάχη, παρατάχθηκαν 11.000 Έλληνες με βάθος 4 ζυγών στο κέντρο και 8 ζυγων στα ακρα, εναντίον 48.000 Περσών, με βάθος 40 ζυγών, σε ένα μέτωπο 1675 μέτρων.
Ο Μιλτιάδης με πατριωτικά λόγια είχε εξάψει το φρόνημα των Ελλήνων, και έτσι το πρωί στις 5. 30΄ την 18ην του μήνα Εκατομβαιώνα (13 Αυγούστου) έδωσε την εντολή, της επίθεσης. Οι Πέρσες εξεπλάγησαν, δεν ανέμεναν ότι οι Έλληνες, παρ’ ότι πολύ λιγότεροι, να επιτεθούν πρώτοι, τους πέρασαν για τρελούς. Έχασαν την πρωτοβουλία των κινήσεων, και ούτε το ιππικό τους δεν πρόλαβαν να ετοιμάσουν για μάχη.
Στη μάχη που ακολούθησε, θριάμβευσε το στρατηγικό σχέδιο του Μιλτιάδη, (που όλοι λίγο πολύ γνωρίζουμε). η μαχητικότητα των στρατηγών Καλλίμαχου και Στησίλαου, οι οποίοι και έπεσαν ηρωικώς, η στρατιωτική ικανότητα των στρατηγών Αριστείδη και Θεμιστοκλή, που ανέλαβαν το δύσκολο έργο να ηγηθούν των τμημάτων του αδύναμου κέντρου, το οποίον και δέχθηκε την πίεση του πανίσχυρου Περσικού κέντρου, επίσης η αποτελεσματικότητα της φάλαγγας οπλιτών, η πολεμική υπεροχή και η ανδρεία των Ελλήνων.
Τελικός απολογισμός, Έλληνες νεκροί 192. Πέρσες νεκροί 6.400.
Οι Αθηναίοι τιμώντας τους Ηρωικώς πεσόντες Μαραθωνομάχους, ανήγειραν τύμβον, όπου ανέγραψαν τα ονοματάτους κατά φυλή.
Με σεμνότητα και λιτότητα ο Σιμωνίδης δίνει στό επίγραμμα του γιά τους Μαραθωνομάχους τη σημασία της νίκης. « Έλλήνων προμαχούντες Αθηναίοι Μαραθώνι χρυσοφόρων Μήδων εστόρεσαν δύναμιν ».
Οι Έλληνες πολεμιστές υπερείχαν έναντι των Περσών στη μάχη εκ του συστάδην, και αυτό οφείλεται στο ότι οι Ελληνικές Πόλεις - κράτη, προτού έλθουν αντιμέτωποι με τους Πέρσες έριζαν μεταξύ τους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα στρατηγοί και οπλίτες να γίνουν πιο εμπειροπόλεμοι, να δοκιμαστεί η φάλαγγα των οπλιτών στην πράξη, να βελτιώσουν τις πολεμικές τακτικές, και να προβούν στην κατασκευή καλύτερων αμυντικών και επιθετικών όπλων.
Η μάχη στο Μαραθώνα υπήρξε από τα σπουδαιότερα γεγονότα της ιστορίας, από εκείνα που χαρακτηρίζονται ως σταθμοί στην εξέλιξη της ανθρωπότητας. Η νίκη των Ελλήνων κατά των Περσών έδωσε πολλαπλά θετικά αποτελέσματα, και μηνύματα. Όπως η επικράτηση του Ελληνικού πολιτισμού και όχι του Ασιατικού, ο θρίαμβος της Δημοκρατίας έναντι της τυραννίας, η καθιέρωση της στρατηγικής τακτικής και όχι της τυφλής μετωπικής σύγκρουσης, η διάλυση του μύθου ότι οι Πέρσες είναι αήττητοι, δίδαξε στους Έλληνες πως μπορούν με την δύναμη της θέλησης να συντρίψουν έναν πολυπληθέστερο στρατό.
Όλη αυτή η δύναμη της θέλησης που έφερε αυτό το μεγαλειώδες αποτέλεσμα εξανεμίστηκε και χάθηκε κατά τον μεσαίωνα στο Βυζάντιο γιατί το Ελληνικό στοιχείο που ήταν ικανό να το φέρει εις πέρας είχε τεθεί υπό διωγμό και ένα μεγάλο μέρος είχε θανατωθεί. Είχαν την ψευδαίσθηση αυτοκράτορες και παπαδαριό ότι οι εχθροί θα αντιμετωπιστούν με «Κυριελέησον.»

Ιωαννης Θεοδωροπουλος

 

Ιωαννης Θεοδωροπουλος Επειδή αν ανοίξουμε οποιοδήποτε Ελληνικό ημερολόγιο, το μόνο που δούμε είναι να αραδιάζονται ένα πλήθος υποτίθεται αγίων που είναι γνωστόν ότι η συντριπτική πλειοψηφία αυτών εγκλιμάτισαν εις βάρος των Ελλήνων και ταυτόχρονα ήταν οι νεκροθάφτες του πολιτισμού των και καμία αναφορά σε ημερομηνίες τόσων ιστορικών γεγονότων. Γι’ αυτόν τον λόγο παραθέτω αυτά τα ιστορικά γεγονότα που είχαν θετικές επιδράσεις στην Ευρωπαϊκή ιστορία.
Όμως το παπαδαριό που έχει καταλύσει το Ελληνικό κράτος προσπαθεί να μηδενίσει την ιστορία του και τα επιτεύγματα του Δυστυχώς ένα μεγάλο μέρος των Ελλήνων άγονται και φέρονται από τις ανοησίες τους.

ΑΜΠΕΛΟΣ 35.000.000 ΧΡΟΝΩΝ ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΤΗ ΘΡΑΚΗ!!!

ΕΤΣΙ ΝΙΚΗΣΑΝ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ!!! ΟΣΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕ Η ΑΝΔΡΕΙΑ!!! ΤΟ ΕΚΑΝΕ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ!!! ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ ΓΚΕΜΜΑ

Οι Εβραίοι εκαλλιέργησαν τη γη της πίστης. Οι Έλληνες εκαλλιέργησαν τη γη της γνώσης.
Οι εβραίοι ήσαν δήμιοι, οι έλληνες ήταν οι δικαστές.
Οι εβραίοι ήσαν αδίσταχτοι, οι έλληνες ήσαν ευγενικοί.
Για αυτό και νίκησαν οι εβραίοι τους έλληνες.
Εχρησιμοποίησαν σαν όπλο τους βέβαια το χριστιανισμό,
ένα νόθο και μυσαρό παρασάρκωμα του σώματος τους, από τους ίδιους απόβλητο,
και αφάνισαν την ωραία Ελλάδα. Ότι δεν εκατάφερε η ανδρεία, το κατάφερε ο δόλος!!!

Τους ξέρει κανείς;

...Να μας πούνε δηλαδή, αν έχουνε ακουστά τα ονόματα:

Εμπεδοκλής, Αναξίμανδρος, Αριστόξενος ο Ταραντινός,

Διογένης ο Λαέρτιος, Αγελάδας, Λεύκιππος, Πυθαγόρας

ο Ρηγίνος, Πυθέας

που στον καιρό μας σημαίνουν αντίστοιχα

Αϊνστάιν, Δαρβίνος, Μπετόβεν, Έγελος, Μιχαήλ Άγγελος,

Μαξ Πλάνκ, Ροντέν, Κολόμβος.

Να μας μιλήσουν για κάποιους όρους σειράς και βάσης,

όπως σφαίρος στον Εμπεδοκλή,

κενό στο Δημόκριτο, εκπύρωση στον Ηράκλειτο,

μηδέν στον Παρμενίδη, κατηγορία στον Αριστοτέλη,

τόνος στους Στωικούς.

Να μας ειπούν οι κάθε λογής έλληνες επιστήμονες

τι λέει η λέξη ψυχρά φλογί στον Πίνδαρο,

μεταβάλλον αναπαύεται στον Ηράκλειτο, δακρυόεν

γελάσασα στον Όμηρο, χαλεπώς μετεχείρισαν στο Θουκυδίδη…

Να μας ειπούνε, πόσοι φιλόλογοι,

έξω από τα σχολικά κολλυβογράμματα έχουν διαβάσει

στο πρωτότυπο τρεις διαλόγους του Πλάτωνα, δύο Νεμεόνικους

του Πινδάρου, την Ωδή στην αρετή του Αριστο-τέλη, έναν Ομηρικό Ύμνο. (Και αυτό δεν είναι ραψωδία).

Και για να μας πιάσει τεταρταίος και καλπάζουσα, να μας ειπεί ποιός γνωρίζει και διδάσκει

από τους ειδικούς προφεσσόρους στα πανεπιστήμια ότι οι τρεις τραγικοί ποιητές μας στη βάση τους

είναι φυσικοί επιστήμονες, ότι στη διάλεξή του για την αρετή ο Πλάτων

έκαμε στους ακροατές του ένα μάθημα γεωμετρίας, ότι η Ακρόπολη των Αθηνών είναι δωρικό,

 και όχι ιωνικό καλλιτέχνημα, ότι η διδασκαλία τραγωδίας στον θέατρο ήταν κήρυγμα

από άμβωνος ότι η θρησκεία των ελλήνων ήταν αισθητική προσέγγιση των φυσικών φαινομένων.Δεν νομίζω, αναγνώστη μου, ότι σε όλα αυτά τα επίπεδα η έρευνά μας

θα δώσει ποσοστά γνώσης και κατοχής σε βάθος του κλασικού κόσμου

από τους νεοέλληνες που να υπερβάινουν τους δύο στους χίλιους.

Τι φωνάζουμε τότε, και φουσκώνουμε, και χτυπάμε το κούτελο στο μάρμαρο

ότι είμαστε έλληνες;

Για το θεό δηλαδή. Παράκρουση και παραφροσύνη.

 ΕΝΩ  Αυτούς εεεε...

Από το Ελληνικό ερχόμαστε στο Εβραίικο. Ερωτάμε το ίδιο στατιστικό δείγμα, το ευρύ και το πλήρες, αν έχουν ακουστά τα ονόματα Μωϋσής, Αβραάμ, Ησαϊας, Ηλίας με το άρμα, Νώε, Βαφτιστής, Εύα η πρωτόπλαστη, Ιώβ, ο Δαναήλ στο λάκκο, η Σάρα που γέννησε με εξωσωματική. Και όχι μόνο τα ονόματα, αλλά και τις πράξεις ή τις αξίες που εκφράζουν αυτά τα ονόματα.

Υπάρχει γριά στην επικράτεια που να μην ξεύρει τούτους τους εβραίους; Δεν υπάρχει ούτε γριά, ούτε ορνιθοκλόπος στις Σποράδες, ούτε κλεφτογιδάς στην Κρήτη. Εδώ τα ποσοστά αντιστρέφουνται. Στους χίλιους νεοέλληνες τα ναι γίνουνται ενιακόσια τόσα, και τα όχι δύο. Και δεν ξεύρουν μόνο τα ονόματα, αλλά είναι έτοιμοι να σου κάνουν αναλύσεις στην ουνιβερσιτά και στην ακαντέμια για τις ηθικές και άλλες αξίες που εκφράζει το κάθε όνομα.

Το ίδιο συμβαίνει, αν ζητήσεις να σου αναλύσουν την επί του Όρους Ομιλία, 

ή να σου τραβήξουνε διάλεξη περί νηστείας, περί προσευχής, περί του«Δεύτε οι ευλογημένοι....».

 Ο κάθε νεοέλληνας εδώ είναι πτυχιούχος και ειδήμονας. Είναι κληρονόμος και καθηγητής. 

Ξέρει να ταϊσει άχυρα το σκυλί του, και κόκαλα το γαϊδούρι του. 

Γνώση και πίστη και σοφία, που να ιδούν τα μάτια σου και να μην πιστεύει ο νους σου.

ΓΚΕΜΜΑ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ

 

https://thlegrafima.blogspot.com/2018/07/blog-post_73.html?spref=fb&m=1 

Η άγνωστη γενοκτονία των Ελλήνων της Κρήτης από τους Ρωμαιοβυζαντινοχριστιανούς - Διαβάστε, προωθήστε και φερθείτε ανάλογα στην μέχρι τώρα σχεδόν άγνωστη γενοκτονία της Κρήτης.

Σήμερα  ένιωσα πολύ άσημα, σκεπτόμενος ότι πολλές γενοκτονίες των Ελλήνων και μάλιστα από τους «σωτήρες» του έθνους μας υποκρύπτονται. 270.000 Έλληνες Κρήτες σφαγιάστηκαν το 961, με τον χειρότερο τρόπο από το βάρβαρο χέρι των Βυζαντινοχριστιανών επειδή παρέμειναν Έλληνες και δεν δέχτηκαν τον χριστιανισμό.

Το 727 οι Κρήτες με μια πανστρατιά επιτίθενται κατά των Βυζαντινοχριστιανών στην Κωνσταντινούπολη για να εκθρονίσουν τον Γ΄Ίσαυρο με αρχηγό  τον μεγαλοπρεπή, ωραίο και γενναίο Κοσμά.

Ο γιός του Αλεξίου Κομνηνό, Ισαάκιος το 1192, στέλνει επιστολή στην Κρήτη και τονίζει ότι θα εξολοθρεύσει όλους τους Κρήτες, όπως έκανε στο παρελθόν ο Νικηφόρος Φωκάς, ο Βάρδας ο Θαλασσινός, ο Βελισσάριος και ο Ιουστινιανός εάν δεν υποταχθούν στο Βυζάντιο και δεν δεχτούν τον Χριστό.

Οι Κρητικοί ουδέποτε είχαν προδώσει τους πατρώους θεούς και τα πάτρια ιερά. Αυτός ήταν και ο λόγος που οι χριστιανοί  ήθελαν να τους αφανίσουν.

Το 949 ο χριστιανός αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Ζ΄ έστειλε βυζαντινό στράτευμα για να κατακτήσει το νησί κατά την οποία υπέστη μεγάλη πανωλεθρία.

Ο Λέων ο Διάκονος, γράφει ότι  ο Κρητικός στόλος κυριαρχούσε στη Μεσόγειο και έσπερναν τον θάνατο στους Βυζαντινούς Ρωμαιοχριστιανούς.

Ο συνεχιστής του Θεοφανούς γράφει ότι οι Κρήτες ήταν ακατάβλητοι, διότι είχαν διατηρήσει αλώβητο το Ελληνικό Ιερατείο τους, το οποίο και προΐστατο στους απελευθερωτικούς αγώνες και διότι ήταν τρομεροί έμποροι με αποτέλεσμα να είναι ισχυροί οικονομικά.

Το μίσος των Ρωμαίων Βυζαντινών κατά των Ελλήνων της Κρήτης καταγράφεται από το κείμενο του Ιωσήφ Βρίγγα, που διασώθηκε από τον συνεχιστή του Θεοφανούς, όπου λέει τα εξής:

          «Πρέπει ν’ αγωνιστούμε υπέρ των Χριστιανών. Να μην μας τρομάζει η απόσταση της θάλασσας, ούτε οι φήμες των Κρητών. Αυτοί οι αρνητές του Χριστού προκάλεσαν πολλά δεινά στην  Βυζαντινή αυτοκρατορία».

    Το 960 ο αυτοκράτορας Ρωμανός Β΄ παρακινώμενος από τον Ιωσήφ, ανέθεσε στον Αρμένιο στρατηγό Νικηφόρο Φωκά, τον αφανισμό της Κρήτης.

    Στις 05. Ιουλίου το 960 ξεκίνησε ο τεράστιος Βυζαντινός στόλος, που αποτελείτο από 3.300 πλοία, τα οποία μετέφεραν στρατό και εφόδια. Ο στρατός ήταν Σλάβοι, Αρμένιοι και Ρώσοι.

   ΟM.Canard, στο Byzance et les Arabes, μας πληροφορεί ότι οι Κρήτες διέθεταν μόνο 240 πλοία και ζήτησαν βοήθεια από τους Άραβες, αλλά δεν  ανταποκρίθηκαν επειδή εκείνο τον καιρό οι Άραβες με επικεφαλής τον Χαμβδά πολεμούσαν στο μέτωπο της Μ. Ασίας τους Βυζαντινούς. Τα πλοία των Ρωμαίων μετέφεραν 500.000 στρατό.

     Ηγέτιδα της Κρητικής αντίστασης ήταν η Κρητικοπούλα Ιέρεια της Αρτέμιδος Κλεαγέτη. Ο Πρίσκος  στην χρονογραφία του μας γνωρίζει ότι  το 960, ήταν 25 ετών, η οποία είχε την δύναμη να εμψυχώνει τους Κρήτες. Η μητέρα της λεγόταν Ζηνόκλεια και ήταν Ιέρεια της Ήρας, η οποία το 949 είχε πάρει μέρος στην μάχη της Κρήτης κατά των Βυζαντινών, θανατώνοντας με το τόξο της 50 Ρωμαιοχριστιανούς.

Ο Λέων ο Διάκονος στα ιστορικά του αναφέρει την Κλεαγένη με υβριστικούς όρους, μέσω των οποίων αναγνωρίζεται ότι ήταν έξυπνη και ατρόμητη.

     Οι Κρητικοί Ιερείς μόλις  αντίκρισαν τους πρώτους Ρωμαίους να πατούν στα άγια χώματα της Κρήτης, έκαναν καθαρμό σε όλο το νησί για να φύγει το χριστιανικό μίασμα.

   Ο Νικηφόρος Φωκάς μετά την απόβαση άρχισε γενική επίθεση σφάζοντας μερικές χιλιάδες Κρήτες. Στη συνέχεια δίνει στον στρατηγό Νικηφόρο Παστιλά 10.000 στρατιώτες και τον διατάσσει να εισβάλει στην ενδοχώρα του  Νησιού για να κατασκοπεύσει τους Κρήτες.

    Όμως, η ατρόμητη Κλεαγέτη απαντά με ανταρτοπόλεμο. Έβαλε τις Κρητικοπούλες να τους πλησιάσουν και να τους προσφέρουν κρασί με αποτέλεσμα να διαλύσει η πειθαρχία τους. Τότε διέταξε τους 400 Κρήτες πολεμιστές που είχε υπό τις διαταγές της, να λάβουν θέσεις μάχης στα βουνά και να τους αποτελειώσουν.

    Όταν ο Φωκάς έμαθε τα άσχημο νέο, έγινε θηρία ανήμερο και άρχισε την πολιορκία του Χάνδακα (Ηράκλειο).

     Ο Πρίσκος τονίζει στον Φωκά:  «Το θράσος των απογόνων της Αριάδνης είναι γνωστό, η εκκλησία δεν ανέχεται πλέον να λυμαίνονται  το χριστεπώνυμο πλήθος οι ειδωλολάτρες.

   Οι κρήτες διέθεταν 40.000 στρατό και  στρατοπέδευσαν στην πεδιάδα, ενώ η Κλεαγένη  είχε αντίθετη γνώμη. Ο Νικηφόρος Φωκάς έκανε επίθεση με τον πολυάριθμο στρατό του και αφού τους έπιασε απροετοίμαστους, τους έσφαξε όλους.

    Στη συνέχεια, όπως καταγράφει ο Λέων Διάκονος, ο Φωκάς διέταξε να κόψουν τα κεφάλια και αφού τα καρφώσουν σε πασσάλους να τα τοποθετήσουν μπροστά στο τείχος του Χάνδακα. Όσα περίσσεψαν τα εκσφενδόνισε με τις βαλλίστρες μέσα στα τείχη. Μετά απ’ αυτό το τραγικό συμβάν ήταν επόμενο να χάσουν το ηθικό τους. Όμως την στιγμή εκείνη εμφανίστηκε η Κλεαγένη με το λαμπερό πρόσωπό της και ενθάρρυνε τους Κρήτες με τα λόγια που διέσωσε ο Πρίσκος.

  «Γενναίοι άνδρες και γυναίκες, οι θεοί δεν μας εγκατέλειψαν. Στέκονται πάντα στο πλευρό μας. Κατατροπώσαμε τους στρατιώτες του Παστιλά, τώρα θα λιγοψυχήσουμε μπροστά σ’έναν ασεβή Ρωμαίο;

   Εμψυχωμένοι από την ατρόμητη Ιέρεια που όρμησε πρώτη, εφορμούν 35.000 Κρήτες μαζί με τα γυναικόπαιδα εναντίον των Ρωμαίων χριστιανών. Ο Νικηφόρος Φωκάς πανικοβάλλεται από την ξαφνική αντεπίθεση. Αλλά πριν προλάβει να συνέλθει καταμετρά 90.000 νεκρούς και οι περισσότεροι από τα επίλεκτα βυζαντινά στρατεύματα των Αρμενίων.

  Ο Νικηφόρος Φωκάς σαλπίζει υποχώρηση. Όπως γράφει ο Λέων Διάκονος αποφάσισε να λιμοκτονήσει τους Κρήτες, με πολιορκία του  Χάνδακα. Όπως αναφέρει ο M. Canard, στο Byzance et les Arabes, κατά την διάρκεια της πολιορκίας τον χειμώνα οι απώλειες των Κρητών έφθασαν τις 30.000 ενώ των Ρωμαίων τις 110.000.

Τον Φεβρουάριο του 961, ο Νικηφόρος Φωκάς ξεσηκώθηκε εκ νέου εναντίον των Κρητών με νέες ενισχύσεις που πήρε από την Κωνσταντινούπολη. Η θέση των Κρητών ήταν πιο δύσκολη. Οι ηγέτες της Κρήτης Ναύκλος και Ανεμάς αποφάσισαν να περιμένουν μέσα στην πόλη βοήθεια από τους Άραβες. Η Κλεαγένη τους συμβούλεψε να συνεχίσουν τον ανταρτοπόλεμο από τα βουνά και όχι να μείνουν μέσα στην πόλη. Τελικά υπερίσχυσε η γνώμη του Ανεμά, η οποία απεδείχθη μοιραία για τους Κρήτες.

Οι Ρωμαίοι τελικά έσκαψαν τα τείχη και μπήκαν μέσα στην πόλη. Τα ρωμαιοχριστιανικά βαρβαρικά στίφη άρχισαν γενική σφαγή που διήρκεσε τρεις ημέρες. Έσφαξαν άνδρες, γυναίκες και παιδιά.

Η κατάκτηση της Κρήτης ολοκληρώθηκε  στις 07.Μαρτίου το 961. Οι πηγές κατέγραψαν 200.000 νεκρούς μαζί με τα γυναικόπαιδα, που γενοκτόνησαν οι υπάνθρωποι Βυζαντινοί χριστιανοί ορθόδοξοι.

     Το Ολοκαύτωμα της Κρήτης αριθμεί 270.000 νεκρούς, που σφαγιάστηκαν από τους ανθρώπους της θρησκείας της «αγάπης».

     Ο Βάρβαρος Αρμένιος στρατηγός Νικηφόρος Φωκάς αναζήτησε  το νεκρό σώμα της  Ιέρειας Κλεαγέτης και αφού έκοψε το κεφάλι της, το κάρφωσα ως τρόπαιο σ ‘α ένα κοντάρι, το έφτυσε και το περιέφερε πάνω στο άλογό του ως τρόπαιο.

   Ο βάρβαρος  Φωκάς για να καταστρέψει ολοκληρωτικά την Κρήτη, διατάσσει την αλλοίωση του κρητικού λαού φέροντας στην Κρήτη Σλάβους, Ρώσους και Αρμένιους. Και επί πλέον διατάσσει τους μοναχούς των χριστιανών να εκχριστιανίσουν βιαίως τον Κρητικό λαό.

Ο Νίκων ο «μετανοείται», αποβιβάζεται στην Κρήτη με  βυζαντινή φρουρά και αρχίζει νέες σφαγές.

Ξεπερνώντας κάθε θράσος ο τουρκικής καταγωγής «Πατριάρχης» Βαρθολομαίος, πριν από δύο χρόνια, έστησε τον ανδριάντα του Νικηφόρου Φωκά στην Κρήτη.

Οι λογαριασμοί λοιπόν των Κρητών με τους νεοβυζαντινούς δεν έχουν λήξει. Το άγαλμα αυτό πρέπει να φύγει από την Κρήτη. Είναι ντροπή και βεβήλωση της μνήμης  εκείνων που πάλεψαν με τον χάρο και έπεσαν για την ελευθερία και τα ιερά της Κρήτης.

Καιρός είναι αγαπητοί Κρήτες να  ξυπνήσετε και να δείτε ξεκάθαρα ποιοι είναι οι πραγματικοί εχθροί του έθνους μας.

Aristotelis Kakogeorgiou

Για την Ομάδα «Ε» Έψιλον και την Ομάδα των Αλεξανδρινών

https://www.facebook.com/groups/hespilon/?ref=group_header

http://agonaskritis.gr/%CE%B7-%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CE%BA%CF%84%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1-270-000-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CF%89%CE%BD-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CF%81%CE%AE%CF%84%CE%B7-%CF%84%CE%BF-961-%CE%B1/ 

ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΙΑΒΑΣΜΕΝΟΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΕΥΓΝΩΜΟΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ.

Είναι γνωστό βεβαίως ότι όλοι οι διαβασμένοι που περπάτησαν επάνω στην γη, και αυτοί που και σήμερα υπάρχουν αναγνωρίζουν και ευγνωμονούν τους αρχαίους Έλληνες για την προσφορά τους σε όλους τους τομείς του παγκόσμιου πολιτισμού.
Πιο πολύ οι Ευρωπαίοι, που έχοντας παρακαταθήκη αυτόν τον πολιτισμό προηγήθηκαν από τους άλλους λαούς.
Η πιο σημαντική και ιστορικά αναλλοίωτη προσφορά των Ελλήνων στον Ευρωπαϊκό πολιτισμό είναι το αλφάβητο. Όλοι οι θησαυροί, της επιστήμης και της τέχνης του δυτικού κόσμου, έχουν γραφεί με αλφάβητα, που γεννήθηκαν στην Ελλάδα, ( Λατινικό το αλφάβητο της Κύμης) (Σλαβικό το Ελληνικό ελάχιστα παραλλαγμένο). Και η ονομασία αλφάβητο κοινή σε όλες τις Ευρωπαϊκές γλώσσες, μαρτυρεί την κοινή Ελληνική καταγωγή.
Έχετε σκεφτεί τι αλφάβητα θα κυκλοφορούσαν στην Ευρώπη, αν δεν είχαν αντιγράψει το Ελληνικό. Πάρτε παράδειγμα τους Ασιάτες τι αλφάβητα έχουν. Μάλλον κάποια σαν το Κινέζικο.
Το αλφάβητο που ονομάζουμε Ελληνικό, δεν είναι η παλαιότερη γραφή της Ελληνικής γλώσσας. Με την ανάγνωση της Μυκηναϊκής γραφής (γραμμικής Β), πιστοποιήθηκε ότι αυτή υπήρξε η παλαιότερη γραφή κειμένων, που χρονολογούνται στους Μυκηναϊκούς χρόνους. Ωστόσο τα δυο αυτά συστήματα γραφής, δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους, ούτε στη μορφή των συμβόλων ούτε στη λειτουργία τους. Το Μυκηναϊκό είναι συλλαβογραφικό, δηλαδή κάθε σύμβολο εκφράζει μια συλλαβή, ενώ το Ελληνικό είναι φωνητικό, κάθε δηλαδή σύμβολο-γράμμα εκφράζει έναν ιδιαίτερο φθόγγο-φωνή.
Αυτή η ιδιότητα του Ελληνικού αλφαβήτου τόσο απλή και κατανοητή σήμερα, υπήρξε μια κοσμοϊστορική κατάκτηση του ανθρώπου.
Η σύγχρονη έρευνα απέδειξε ότι το Ελληνικό αλφάβητο δεν αντέγραψε αλλά χρησιμοποίησε κατά κάποιον τρόπο ως βάση τη Φοινικική γραφή, που δεν ήταν κατά τη γνώμη μου αλφάβητο, αλλά ένας τρόπος γραφής. Κάτι ενδιάμεσο μεταξύ φωνητικής και συλλαβογραφικής γραφής, το οποίο είχε 22 στοιχεία, και επάνω εκεί, διαμορφώθηκε αργά – αργά παρουσιάζοντας διάφορες παραλλαγές κατά περιοχή. Έτσι κυκλοφόρησαν πάμπολλα Ελληνικά αλφάβητα μέχρι να επικρατήσει οριστικά το Ιωνικό, γύρω στα 400 π.χ.
Αλλά η ονομασία Φοινικικό αλφάβητο είναι ιδιαίτερα σχετική. Διότι η ονομασία Φοινίκη είναι Ελληνική. Η ρίζα «φοιν» σημαίνει στα Ελληνικά ο ερυθρός, η λέξης «φοινίκεος» σημαίνει ο πορφυροκόκκινος. Ο «Φοίνιξ» είναι το εκ της τέφρας αναγενόμενο πτηνό. Η Χαονία ήταν περιοχή της Ηπείρου που κατοικείτο από τους Χάονες και είχαν για πρωτεύουσα την «Φοινίκη». Για το δέντρο Φοίνικας αναφέρει η μυθολογία η Λητώ κάτω από «Φοίνικα έτεκεν». Ο «Φοίνιξ» τον συναντάμε ως όνομα σε πλήθος Ελληνικών μυθικών προσώπων. Καθώς και σε δύο τραγωδίες, του Σοφοκλή και του Ευριπήδη. Αλλά επί πλέον πρέπει να σημειώσουμε ότι Φοίνικες σαν έθνος ή λαός δεν υπήρξαν. Όταν λέμε Φοίνικες, εννοούμε ένα σύνολο λαών, όπως οι Μινωίτες που μετανάστευσαν εκεί το 1613 π.0. μετά την καταστροφή που υπέστησαν από την έκρηξη του ηφαιστείου της Θύρας. Οι Μινωίτες μετοίκισαν στα παράλια της Φοινίκης γιατί αυτοί που επλήγισαν από το ηφαίστειο κατοικούσαν στα παράλια της Κρήτης, και ήταν λαός που ασχολείτο με την ναυτιλία και το εμπόριο. Και έπαιξαν λόγω ανωτέρου πνευματικού και πολιτιστικού επιπέδου, ηγετικό ρόλο στις παραλιακές πόλεις. Αλλά και προ του 1613π.0. οι Μινωϊτες πρέπει να είχαν δημιουργήσει πόλεις αποικίες στην περιοχή αυτή για να εξυπηρετήσουν τις εμπορικές τους συναλλαγές.
Οι κάτοικοι της Φοινίκης ήσαν επίσης οι απόγονοι των Χανααϊτών, όπως οι Αραμαίοι, οι Χιττίτες, οι Σουμέριοι, οι Εβραίοι, αλλά κυρίως οι δυναμικές και ανεξάρτητες πόλεις, Βύβλος που η ονομασία της είναι και αυτή Ελληνική, διότι βύβλο οι Έλληνες έλεγαν τον πάπυρο Καθώς η Σιδώνα, και η Τύρος. Αυτές οι πόλεις κράτη είχαν τρόπο οργάνωσης όπως στον Ελλαδικό χώρο. Αυτά δείχνουν ότι ο πληθυσμός τους ήταν κατά ένα μεγάλο ποσοστό Έλληνες και συγκεκριμένα Μινωϊτες. Όλα τα ανωτέρω φαίνετε ότι γνώριζε ο Ηρόδοτος που αναφέρει ότι οι Έλληνες πήραν την γραφή από τους Φοίνικες, διότι εννοούσε τους Έλληνες της Φοινίκης, χωρίς να είναι και βέβαιος διότι αναφέρει «ως εμοί δωκεί».
Οι Έλληνες όμως, πραγματοποίησαν βασικές μετατροπές της Φοινικικής γραφής, μεταμορφώνοντάς την ριζικά. Η Φοινικική γραφή είχε μόνο σύμφωνα και μερικά ημίφωνα, όχι όμως φωνήεντα.
Ο χρόνος επηρεασμού της γραφής από τους Φοίνικες δεν μπορεί να είναι κάποια χρονολογία συγκεκριμένη, αλλά να έγινε σιγά – σιγά μέσω των επαφών που είχαν οι λαοί από τις εμπορικές συναλλαγές Οπωσδήποτε η μορφοποίηση του αλφαβήτου δεν έγινε από τους εμπόρους, αυτοί απλώς το μετέφεραν στις πατρίδες τους, και εκεί ιδιοφυείς Έλληνες, που αξίζουν το θαυμασμό μας, το επεξεργάσθηκαν και το διαμόρφωσαν. Όλη αυτή η διαδικασία της σταδιακής διαμόρφωσης, και μέχρι να γίνει κτήμα περισσοτέρων ανθρώπων, κράτησε πάρα πολλά χρόνια.
Βεβαίως κάποιοι μελετητές, έχουν την άποψη ότι οι Φοίνικες πήραν το αλφάβητο από τους Έλληνες και συγκεκριμένα από τους Μινωϊτες. Αυτό έχει λογική βάση, διότι οι Έλληνες έχουν να παρουσιάσουν τα Ομηρικά Έπη, που αποτελούν το πρώτο κορυφαίο λογοτεχνικό και ποιητικό αριστούργημα ενώ οι φοίνικες δεν έχουν να παρουσιάσουν κάποιο ανάλογο.
Οι Μινωϊτες σαν λαός κυρίαρχος του θαλάσσιου εμπορίου, που είχε ήδη εφεύρει το ηλιακό ρολόι, καθώς και όργανο δια του οποίου επιτυγχάνονταν η ασφαλής ναυσιπλοΐα, και για να εξυπηρετούν καλυτέρα τις εμπορικές τους συναλλαγές, σίγουρα είχαν ασχοληθεί και με τον τρόπο επικοινωνίας με σύστημα γραφής, κατ’ αρχάς με την γραμμική γραφή Β. η οποία ήταν αποκλειστικά συλλαβογραφική. Η οποία εξελίχτηκε στην αποκαλούμενη Φοινικική γραφή που ήταν κάτι ενδιάμεσο μεταξύ συλλαβογραφικής και φωνητικής γραφής.
Εγώ προσωπικά είμαι της άποψης ότι όπως και να το πάρουμε το Αλφάβητο είναι δημιούργημα των Ελλήνων, διότι στις αναφερθείσες δυναμικές πόλεις Βύβλος, Σιδώνα, και Τύρος, από όπου φαίνετε άρχισαν τα πρώτα υποτυπώδη βήματα του αλφαβήτου, ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού ήταν Έλληνες. αυτό επιβεβαιώνετε από τις Ελληνικές τους ονομασίες.
Επίσης προσπαθώ να εξηγήσω πως οι Μινωίτες με τον Βασιλιά τους τον Ιδομενέα συμμετείχαν στον Τρωικό πόλεμο με μεγάλη ναυτική δύναμη 40 πλοίων σύμφωνα με τον Απολλόδωρο ή 90 πλοίων σύμφωνα με τον Διόδωρο τον Σικελιώτη. Αφού η καταστροφή που έπαθαν από το ηφαίστειο της Θύρας ήταν τρομακτική, και δεν μπόρεσαν ποτέ να συνέλθουν, και να γίνουν και πάλι ισχυρή ναυτική δύναμη. Μόνο αν μεταθέσουμε τον Τρωικό πόλεμο σε χρονολογία προ του 1613 π.0. τότε οι Μινωίτες ήταν η μεγάλη ναυτική και εμπορική δύναμη της Μεσογείου. Η μετάθεση αυτή απαντά και στο ερώτημα : πως ο Όμηρος που κατέγραψε τα πάντα δεν κάνει αναφορά στην μεγαλύτερη καταστροφή που έγινε στον Μεσογειακό χώρο από το ηφαίστειο της Θύρας.

Ιωαννης Θεοδωροπουλος

Η σημερινή Λευκάδα είναι η πραγματική Ιθάκη του Οδυσσέα! - ΠΟΙΟΙ ΑΠΟΧΡΩΝΤΕΣ ΛΟΓΟΙ ΜΑΣ ΟΔΗΓΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΘΕΩΡΟΥΜΕ ΒΑΣΙΜΑ ΑΥΤΟ!!!

Η σημερινή Λευκάδα είναι η πραγματική Ιθάκη του Οδυσσέα!
Του Νώντα Γαζή
 ΠΟΙΟΙ ΑΠΟΧΡΩΝΤΕΣ ΛΟΓΟΙ ΜΑΣ ΟΔΗΓΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΘΕΩΡΟΥΜΕ ΒΑΣΙΜΑ ΑΥΤΟ!!!
1. Ο Όμηρος μας βεβαιώνει ότι τα νησιά του Κέφαλου, του Αρκείσιου, του Λαέρτη και του Οδυσσέα ήταν τέσσαρα με την εξής σειρά, από βορειοδυτικά προς νοτιοανατολικά:Η Ιθάκη πρώτη, τοποθετημένη ως η πιο απόμακρη όλων προς τη δύση («πανυπερτάτη προς ζόφον»), αμέσως μετά το αιώνιο ζεύγος νησιών «Δουλίχιόν τε Σάμη τε» και τέταρτη η δασώδης («υλήεσσα Ζάκυνθος»), τελευταία όλων προς τα νοτιοανατολικά! Σήμερα στις αντίστοιχες ακριβώς θέσεις βρίσκουμε «πανυπερτάτη προς ζόφον» την Λευκάδα, νοτιοανατολικότερα το αιώνιο κοντινό ζεύγος νησιών Κεφαλονιά και Ιθάκη και τελευταία την Ζάκυνθο.
 

Η Ιθάκη, ως «πανυπερτάτη προς ζόφον», άρα μόνη κι απόμακρη των άλλων τριών προς τα βορειοδυτικά με τον αρχαίο προσανατολισμό, δεν δίνει σε κανέναν το δικαίωμα να την ταυτίσει με οποιοδήποτε από το ζεύγος νησιών Κεφαλονιάς και σημερινής Ιθάκης, τα οποία απέχουν ελάχιστα μεταξύ τους, μόλις 2 ν. μίλια, με συνέπεια να μην ισχύει ο χαρακτηρισμός «πανυπερτάτη» σε κανένα από τα δύο αυτά νησιά! Ο Όμηρος μας απαγορεύει ρητά να θεωρήσουμε ή να υποθέσουμε ότι η σημερινή Ιθάκη ήταν η Ομηρική, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν είναι «πανυπερτάτη προς ζόφον», μιας και έχει ακριβώς στα δυτικά της την Κεφαλονιά!
2. Το ζεύγος νησιών «Δουλίχιόν τε Σάμη τε», που το τοποθετεί ο Όμηρος νοτιοανατολικότερα της Ιθάκης του Οδυσσέα, είμαστε σήμερα υποχρεωμένοι να το ταυτίσουμε και αντιστοιχίσουμε με την Κεφαλονιά και την σημερινή Ιθάκη, μιας και η σύνδεση με τα δύο …τε… ακριβώς καταδεικνύει την εγγύτητα των δύο νησιών, τα οποία απέχουν ελάχιστα μεταξύ τους, μόλις 2 ν. μίλια. Το τελευταίο όλων η Ζάκυνθος διατήρησε μέχρι σήμερα το όνομά της. Και ο Όμηρος επιβεβαιώνεται απόλυτα από τον Βιργίλιο, ο οποίος στην Αινειάδα του μας βεβαιώνει ότι ο Αινείας ανερχόμενος από τις Στροφάδες, συναντά πρώτα την Ζάκυνθο, μετά το ζεύγος νησιών «Dulichiumque Sameque» (όπου η κατάληξη –que αποδεικνύει την απόλυτη εγγύτητα των δύο νησιών), που σαφώς μας οδηγεί στο αιώνιο ζεύγος νησιών Κεφαλονιάς και σημερινής Ιθάκης και τελευταία όλων προς τα βορειοδυτικά την Ιθάκη του Οδυσσέα με το Νήριτον! Σαφώς η Ιθάκη του Οδυσσέα βρίσκεται μόνη και απόμακρη προς τα βορειοδυτικά και επιβεβαιώνεται και από τα δύο προαναφερόμενα Έπη και δεν αποτελούσε ζεύγος νησιών με κανένα άλλο μεγάλο νησί πλησίον της!
3. Η Ομ. Ιθάκη ήταν πολύ κοντά στην ηπειρωτική ακτή ή «ακτή ηπείροιο» (Ακαρνανία), τόσο που ο Φιλοίτιος (ο βοσκός του Οδυσσέα) είχε εκεί τα περισσότερα κοπάδια με ζώα του Οδυσσέα. Ο Όμηρος μας βεβαιώνει ότι ο Φιλοίτιος περνούσε καθημερινά με Πορθμείς και Πορθμείο τα ζώα από την ηπειρωτική ακτή (ακτή ηπείροιο) και τα πήγαινε στο Παλάτι της Ομ. Ιθάκης και επέστρεφε την ίδια μέρα για να επαναλάβει την ίδια διαδικασία την επομένη και μάλιστα αυτό διήρκεσε τρία χρόνια (1.100 μέρες) για να σιτίζει τους 170 περίπου ενοίκους του Παλατιού (120 οι μνηστήρες με τους βοηθούς τους και 50 περίπου οι μόνιμοι κάτοικοι του Παλατιού).
Πορθμείς και Πορθμείο υπήρχε μόνο στην Λευκάδα από αρχαιοτάτων χρόνων και μάλιστα στην Μυθολογία αναφέρεται ότι το 2.500 π.Χ διάνοιξαν ή καθάρισαν τον δίαυλο οι Λέλεγες, μιας και το πέρασμα του Λευκάτα θεωρούνταν πολύ επικίνδυνο και από πλευράς καιρικών συνθηκών και από πλευράς πειρατών! Πορθμείο άλλωστε υπάρχει μόνο εκεί που η απόσταση είναι σαφώς πολύ μικρή κι αυτό μονοσήμαντα συνέβαινε πάντοτε και συμβαίνει και σήμερα στην Λευκάδα! Είναι δε αδιανόητο και εκτός λογικής να αποδεχθεί κανείς ότι θα μπορούσε ποτέ ο Φιλοίτιος να περνά καθημερινά επί 1.100 μέρες με Πορθμείο τα ζώα από την απέναντι ακτή της Ακαρνανίας, που απέχει σήμερα 21 ν. μίλια από την σημερινή Ιθάκη, ενώ την εποχή εκείνη, που ο Αχελώος δεν είχε δημιουργήσει την τεράστια και ευφορότατη πεδιάδα του Αγρινίου και απορρόφησε τα 70 από τα 90 νησιά και τα έκανε στεριά με την μεταφορά ιλύος, οπότε η απόσταση της σημερινής Ιθάκης και της τότε ηπειρωτικής ακτής ήταν σαφώς μεγαλύτερη των 25 ν. μιλίων! Ήδη στην εποχή του Ηρόδοτου (450 π.Χ) ο Αχελώος «τας ημισείας (νήσους) ήπειρον πεποίηκεν», όπως μας βεβαιώνει ο ίδιος! Καθημερινά πορθμείο επί 1.100 ημ. από την απέναντι ηπειρωτική ακτή να κατευθύνεται φορτωμένο με ζώα στην σημερινή Ιθάκη και να επιστρέφει αυθημερόν, όχι μόνο δεν έχει εφευρεθεί στον Κόσμο, αλλά είναι και αδιανόητο ακόμη και να το υποθέτουμε!
Ήθελε τουλάχιστον δύο 24ωρα μόνο για τον πηγαιμό και άλλα δύο για την επιστροφή, για να περάσει από την τότε ακτή ηπείροιο στη σημερινή Ιθάκη, κάτι που είναι αντίθετο με το Ομηρικό κείμενο. Και μάλιστα αυτό προϋπέθετε αποκλειστικά και μόνο ευνοϊκά καλό καιρό, δηλ. μόνο το ½ του ετήσιου χρόνου περίπου. Ο δε κίνδυνος των πειρατών ήταν απίστευτα μεγάλος, άρα είναι αδιανόητη και η παραμικρή παρόμοια υπόθεση! Αυτά όμως σημαίνουν πλήρη παραποίηση του Ομηρικού κειμένου για να στρέψουν την προσοχή του αναγνωστικού κοινού! Σε αντίθετη περίπτωση που η Ομ. Ιθάκη αντιστοιχούσε στην σημερινή, ο ακριβολόγος Όμηρος θα μας διαβεβαίωνε ότι περνούσε κάθε μέρα με πλοίο και ναύτες, κάτι όμως που κανείς δεν διανοείται έστω και να το υποθέσει, γιατί ακριβώς ο Όμηρος ακριβολογεί και μας βεβαιώνει για Πορθμείο και Πορθμείς.
4. Η Ομ. Ιθάκη ήταν επίσης πολύ κοντά στην Θεσπρωτία (σημερινή Ήπειρο), στην οποία βασίλευε ο Φείδων, ο οποίος έστειλε τον Κρητικό (έτσι του εμφανίστηκε ο Οδυσσέας) στο Δουλίχιο για να τον μεταφέρει ο Άκαστος, που διοικούσε τότε το Δουλίχιο, με το ισχυρό και πολυπληθές ναυτικό του στην Κρήτη. Αυτό μας επιβεβαιώνει ότι το Δουλίχιο ήταν το μεγαλύτερο νησί του Βασιλείου του Οδυσσέα, όχι μόνο επειδή έστειλε τα περισσότερα πλοία στην Τροία, όχι μόνο γιατί έστειλε τους μισούς μνηστήρες στην Πηνελόπη (52 από τους 108), που αυτό δείχνει μεγάλο αριθμό Ισχυρών Γαιοκτημόνων στο νησί, αλλά αυτό επίσης καταδεικνύει πως ήταν πολύ μεγάλο νησί και είχε πολύ μεγάλες γεωργικές παραγωγές και συνεπώς και μεγάλο Εμπόριο, που σημαίνει μεγάλο Εμπορικό Στόλο για να μεταφέρει στις διάφορες αγορές τα προϊόντα του! Και επειδή το μεγαλύτερο νησί των Επτανήσων είναι σαφέστατα η Κεφαλονιά, είμαστε υποχρεωμένοι να την ταυτίσουμε με το Ομ. Δουλίχιο. Είναι αδιανόητο δε να την ταυτίσει ο Στράβων με ένα απίστευτα μικρό νησί 25 στρ. ακατοίκητο, με το όνομα Δόλιχα, που βρίσκονταν στην είσοδο του Κορινθιακού Κόλπου και ανήκε στις Εχινάδες και ειδικότερα στις Οξειές ή Θοές νήσους, ενώ σήμερα αποτελεί την εξωτερική περίμετρο της λίμνης του Μεσολογγίου! Άλλωστε στη θέση εκείνη δεν δικαιολογείται καθόλου η πολλές φορές επαναλαμβανόμενη Ομηρική έκφραση «Δουλίχιόν τε Σάμη τε» και η σειρά τοποθέτησης των νησιών στο Ομηρικό κείμενο! Αυτό θεωρείται ένα από τα κορυφαία λάθη του Στράβωνα, ο οποίος τελικά και παραποίησε το Ομηρικό κείμενο και διαστρέβλωσε εντελώς την έρευνα, μιας και η έρευνά του γίνονταν αποκλειστικά σε μια βιβλιοθήκη της Ρώμης και ουδέποτε επισκέφθηκε τα νησιά του Οδυσσέα!
5. Η Ομ. Ιθάκη κατά τον Ποιητή δεν ήταν μόνο «πανυπερτάτη προς ζόφον», ήταν επίσης και πολύ κοντά στην σημερινή Ήπειρο (τότε Θεσπρωτία), σε αντίθεση με τα υπόλοιπα τρία, τα οποία ο Ποιητής τα τοποθετεί «Ήλιδος άντα», δηλ. κοντά κι απέναντι από την Ηλεία, κι αυτό το χαρακτηριστικό «πανυπερτάτη προς ζόφον» το έχει μονοσήμαντα, από τα 4 νησιά της εν λόγω περιοχής, η Λευκάδα! Μόνο η Λευκάδα δεν είναι «Ήλιδος άντα»! Θα μπορούσε να την χαρακτηρίσει κανείς «ακτής ηπείροιο και Θεσπρωτίας άντα»!
6. Η Ομ. Ιθάκη είχε πολλά νερά και βροχές, σε αντίθεση με την σημερινή Ιθάκη, η οποία ανέκαθεν είχε τεράστια προβλήματα έλλειψης νερού και πηγών και γι’ αυτό υπήρχαν μεγάλα χρονικά διαστήματα από την αρχαιότητα και μέχρι πρόσφατα, που λόγω ακριβώς της έλλειψης νερού παρέμενε ακατοίκητη! Ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που κάθε χρόνο θέτει στην Κεντρική Διοίκηση και στην Περιφερειακή είναι η σοβαρότατη έλλειψη νερού και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που κανένα άλλο νησί από τα τέσσερα δεν έχει ανάλογο πρόβλημα! [Αντίθετα η Λευκάδα απλά δεν είχε ποτέ πρόβλημα νερού!]
7. Η Ομ. Ιθάκη ήταν το μοναδικό νησί του Βασιλείου του Οδυσσέα πάνω στο οποίο υπήρχε Ναός του Απόλλωνα, σύμφωνα με το Ομηρικό κείμενο (Οδύσσεια). Το μοναδικό νησί που είχε Ναό του Απόλλωνα από την εποχή του Κέφαλου, ήταν η Λευκάδα! Ως γνωστόν ο Κέφαλος ήταν αρχαιότερος του Οδυσσέα 3 γενεές (Κέφαλος, Αρκείσιος, Λαέρτης, Οδυσσέας). Αυτό σημαίνει ότι ο Ναός αυτός υπήρχε τουλάχιστον από το 1.300 π.Χ. περίπου. Αυτά είναι στοιχεία που προέρχονται μέσα από το Ομ. Κείμενο της Οδύσσειας και επιβεβαιώνονται από το Υπ. Πολιτισμού σήμερα, σύμφωνα με το οποίο υπάρχουν και αναδείχτηκαν 5 Ναοί του Απόλλωνα στα Επτάνησα:
Ποιητές του 6ου π.Χ. αιώνα συνδέουν τον θεό με το ερωτικό πάθος και την αυτοκτονία των ερωτευμένων. Λέγεται ότι οι ερωτευμένοι απελπισμένοι από το ερωτικό πάθος πηδούσαν από τον ονομαστό Κάβο της Νηράς ή Κυράς ή του Λευκάτη Απόλλωνα. Πρώτη αναφέρεται η Αφροδίτη, ότι με τον τρόπο αυτό η Αφροδίτη απαλλάχθηκε από τον έρωτα της για τον Άδωνη, ο Κέφαλος μετά, από τον έρωτα του για τον Πτερέλα και η ποιήτρια Σαπφώ, από το δικό της πάθος για τον Φάωνα. Ο Στράβων συνδέει το ιερό του Απόλλωνα της σημερινής Λευκάδας με τον ετήσιο τελετουργικό καθαρμό της πόλης, κατά τη διάρκεια του οποίου πετούσαν στη θάλασσα έναν κατάδικο (το κάθαρμα) με σκοπό να διώξουν το κακό από το νησί.
Το Υπ. Πολιτισμού μας βεβαιώνει ότι στα σημερινά Επτάνησα (Κέρκυρα, Παξοί-Αντίπαξοι, Λευκάδα, Κεφαλονιά, Ιθάκη, Ζάκυνθος και Κύθηρα) ανευρέθηκαν από την Αρχαιολογική Υπηρεσία 5 αρχαίοι Ναοί του Απόλλωνα. Ο ένας και αρχαιότερος στη σημερινή Λευκάδα και οι άλλοι 4 στην Κέρκυρα και στην Κεφαλονιά, με την βασική επισήμανση ότι οι 4 πλην του Λευκάδιου Απόλλωνα είναι του 8ου – 5ου π.Χ. αιώνα!
Ι. Ναός Θεού Λευκάδιου Απόλλωνος (Λευκάδα). Βρίσκεται στο νοτιότερο και πιο απόκρημνο ακρωτήριο της νήσου Λευκάδος (60-70 μέτρων ύψους, η «λευκή πέτρη» του Ομήρου), το επονομαζόμενο Λευκάτας, απέναντι από την Κεφαλονιά. Η σημασία του ακρωτήριου Λευκάτας της Ν∆ Λευκάδας, κατά την αρχαιότητα, είναι σε γενικές γραμμές γνωστή, καθώς ήταν ένα από τα δυσκολότατα ναυτικά περάσματα και γι’ αυτό υπήρξε σημαντικός λατρευτικός χώρος του θεού Απόλλωνα, ο οποίος ήταν ο προστάτης των ναυτικών και γιατρός του σώματος και της ψυχής, στον οποίο ήταν αφιερωμένες οι ετήσιες πανελλήνιες γιορτές στις αρχές της Άνοιξης. Ο Ναός κτίσθηκε στο χώρο αυτό – σύμφωνα µε την επικρατούσα αρχαιολογική άποψη – την περίοδο λίγο πριν τον Τρωικό πόλεμο, ενώ έχουν διασωθεί ερείπιά του μέχρι τη σύγχρονη εποχή. Στο χώρο του Ναού στέκει σήμερα ο Φάρος.
ΙΙ. Ναός Θεού Απόλλωνος (Κεφαλονιά). Κοντά στην Σκάλα υπήρχε δωρικός Ναός του Θεού Απόλλωνα, του 6ου π.Χ. αιώνα.
ΙΙΙ. Ναός Θεού Απόλλωνος Πυθαίου (Κέρκυρα). Σε απόσταση 150 μ. ΒΑ του Αρτεμισίου, έστεκε ορθογώνιος Ναός (με Βωμό στην ανατολική του πλευρά), που ιδρύθηκε τον 5ο π.Χ. αιώνα, ίσως προς τιμήν του Θεού σαν αρωγού στη λήξη του Κερκυραϊκού εμφύλιου του έτους 425 π.Χ.
ΙV. Ναός Θεού Απόλλωνος Κορκυραίου (Κέρκυρα). Στην ανατολική πλευρά του τωρινού «Μον Ρεπό» ήταν το Τέμενος του Θεού Απόλλωνος Κορκυραίου, όπου γίνονταν ετήσιες ιεροπραξίες σε ανάμνηση του γάμου του Ιάσονα και της Μήδειας. Ιδρύθηκε προφανώς από τους πρώτους αποίκους Ερετριείς (775 π.Χ.), οι δε Κορίνθιοι προσέδωσαν στον εκεί τιμώμενο Θεό και τα λατρευτικά προσωνύμια Αρχηγέτης, Δαφνηφόρος, Αρισταίος, Αγιεύς και Νόμιος.
V. Ναός Θεού Απόλλωνος (Κέρκυρα). Ίχνη περίπτερου δωρικού Ναού του 5ου π.Χ. αιώνα χωρίς οπισθόδομο, αφιερωμένου στον Θεό Απόλλωνα, υπάρχουν στη θέση Ρόδα. Ο Ναός είχε διαστάσεις 21,40 Χ 11, 65 μ. και μονόλιθους κίονες (11 στις μακριές πλευρές του και 6 στις στενές). Μέσα στο σηκό έχουν σωθεί οι βάσεις 4 βάθρων. Σε απόσταση 6,7 μ. ανατολικά υπάρχει η θεμελίωση του Βωμού του Θεού (12 Χ 2,30 μ.).
VI. Στο Θιάκι υπάρχουν αναφορές για τρεις αρχαίους Ναούς α) της Αρτέμιδας στον Αετό (Bendon), β) της Ήρας λατρευτικό άντρο κι όχι Ναός στο σπήλαιο Λοΐζου και γ) της Αθηνάς μάλλον στην περιοχή Καθαρών, όπου και η ονομασία από την Αθηνά Παρθένο.
Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας, είναι όχι μόνο συντριπτικά υπέρ της Λευκάδας, είναι καταλυτικά υπέρ της Λευκάδας = Ομηρικής Ιθάκης, διότι κανένα άλλο νησί δεν είχε Ναό του Απόλλωνα στην Μυκηναϊκή εποχή, πλην της Λευκάδας.
ΝΑΟΣ ΛΕΥΚΑΔΙΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ =>Κορυφαίο λάθος του Στράβωνα.
Ο Στράβων αναφέρει ότι ο πρώτος που εγκαινίασε την ριψοκίνδυνη θεραπεία του έρωτα, πέφτοντας από τον Ναό του Απόλλωνα Λευκάτα στη θάλασσα ήταν ο Κέφαλος, ο οποίος ήταν ερωτευμένος με τον Πτερέλα. Και μόνο ότι ο Κέφαλος ήταν πατέρας του Αρκείσιου, ο οποίος ήταν παππούς του Οδυσσέα, δηλ. 3 γενιές πριν τον Τρωικό Πόλεμο, έπρεπε να σκεφθεί ο κατά τα άλλα μεγάλος Γεωγράφος, ότι ο Ναός του Απόλλωνα προϋπήρχε και του Οδυσσέα και του Τρωικού Πολέμου! Και επειδή Ναός του Απόλλωνα προϋπήρχε μόνο στην Λευκάδα, θα έπρεπε να τον οδηγήσει σε ορθότερη αντιμετώπιση των ονοματοθεσιών. Και το γεγονός ότι δεν υπήρχε λέξη Χερσόνησος στην προκλασική εποχή, τότε έπρεπε να σκεφθεί πολύ για να χαρακτηρίσει την Λευκάδα χερσόνησο, κάτι που τον οδήγησε και να τοποθετήσει μετά εξ ανάγκης το μεγαλύτερο νησί του Βασιλείου του Οδυσσέα, το Δουλίχιο, σε ένα ακατοίκητο νησάκι των Εχινάδων!
8. Ο Όμηρος επίσης μας βεβαιώνει ότι στην διαδρομή του Τηλέμαχου κατά την επιστροφή του από την Πύλο και την Σπάρτη η θεά Αθηνά τον ενημέρωσε ότι σε ένα νησάκι του έχουν φυλάξει καρτέρι δολοφονικό οι μνηστήρες και τον προειδοποίησε να πλέει μακριά από νησιά. Επίσης του έστειλε ευνοϊκό άνεμο τον Σιρόκο για να φτάσει γρήγορα στην πατρίδα του και ταυτόχρονα ο άνεμος αυτός λόγω της τεράστιας υγρασίας που μεταφέρει περνώντας από την Μεσόγειο και προερχόμενος από την περιοχή του Σινά και της Αιγύπτου, δημιουργούσε μία αχλή, μια πυκνή ομίχλη και ασφάλεια στον Τηλέμαχο ώστε δύσκολα να τον εντοπίσουν από την ενέδρα που του έστησαν οι μνηστήρες για να τον δολοφονήσουν, γιατί δεν είχαν σχεδόν καθόλου ορατότητα. Επίσης του πρότεινε να μην πάει κατ’ ευθείαν στην Πόλη αλλά να τον αφήσουν οι ναύτες του στο νότιο μέρος της Ιθάκης, όπου ζούσε ο Εύμαιος (για να γίνει ο αναγνωρισμός με τον πατέρα του και για να αποφύγει τυχόν εμπλοκή με τους μνηστήρες). Οι Γεωγραφικές πληροφορίες της εποχής ήταν ότι υπήρχε ένα νησί νότια της Ομ. Ιθάκης με ανεμοδαρμένα ύψη και με δύο αμφίδυμα λιμάνια και πρόσθεσε και ο Απολλόδωρος (όπως μας διαβεβαιώνει ο Στράβων) ότι μεταξύ των δύο λιμανιών υπήρχε ο οικισμός Αλαλκομενές. Το νησί αυτό έλεγχε απόλυτα οποιαδήποτε κίνηση από και προς την Ομ. Ιθάκη και νοτιοανατολικότερα. Γι’ αυτό και το επέλεξαν οι μνηστήρες (κυρίως ο Αντίνοος). Το μοναδικό νησί από την Πύλο μέχρι την σημερινή Λευκάδα, η οποία είναι το βορειοδυτικότερο νησί του βασιλείου του Οδυσσέα («πανυπερτάτη προς ζόφον»), που είναι νοτιοανατολικότερα και στην πορεία από την Πύλο, είναι ένα και μοναδικό και το οποίο είναι ακριβές αντίγραφο της περιγραφής του Όμηρου. Το σημερινό νησί Αρκούδι ανταποκρίνεται πλήρως στις Ομηρικές περιγραφές! Διαθέτει ανεμοδαρμένα ύψη (130μ.), διαθέτει δύο απίστευτα όμοια λιμάνια (το ένα βόρεια και το άλλο ανατολικά), τα οποία και τα δύο έχουν το ίδιο βάθος και για να μπεις σε αυτά έχεις μια δεξιόστροφη πορεία, άρα διαθέτουν το κριτήριο της έκφρασης «αμφίδυμοι λιμένες». Επίσης η απόσταση μεταξύ τους είναι αρκετή για την ύπαρξη του Οικισμού Αλαλκομενές, που μας διδάσκει ο Απολλόδωρος. Τέτοιο νησί μεταξύ της σημερινής Κεφαλονιάς ή της σημερινής Ιθάκης και Πύλου δεν υπήρξε ποτέ και δεν υπάρχει και σήμερα! Η άποψη ότι υπήρχε και καταποντίστηκε έχει απορριφθεί προ πολλού από όλες τις αντίστοιχες Επιστήμες. Όσον αφορά την βραχονησίδα Δασκαλιό είναι κατάντημα για Επιστήμονες Αρχαιολόγους, Φιλολόγους, Γεωγράφους, Ερευνητές, Περιηγητές, Μελετητές και όποιους άλλους το αποδέχονται ως Αστερίδα. Είναι 4,5 στρ. έκταση, δεν έχει κανένα ύψος, το πολύ 5-6μ., δεν έχει ανεμοδαρμένα ύψη για παρατήρηση, δεν έχει μέρος για διαμονή και ύπνο των ημεροσκόπων και των της νυχτερινής βάρδιας αντίστοιχα και δεν έχει ούτε αμφίδυμα λιμάνια και το σπουδαιότερο δεν διαθέτει χώρο για τον οικισμό Αλαλκομενές και δεν έχει χώρο για διανυκτέρευση της ημερήσιας βάρδιας! Επίσης δεν είναι νοτιότερα της όποιας Ομ. Ιθάκης και μάλιστα δεν είναι νοτιότερα της περιοχής του Εύμαιου, τον οποίο οι πάντες δέχονται ότι βρίσκονταν στο Νότιο μέρος της όποιας Ιθάκης, όπου σύμφωνα με την Θεά Αθηνά υποχρεωτικά ο Τηλέμαχος έπρεπε να αποβιβαστεί. Το κραυγαλέο όμως λάθος είναι ότι δεν εξυπηρετεί καθόλου το σκοπό για τον οποίο υποτίθεται ότι το επέλεξαν οι μνηστήρες, γιατί ο Τηλέμαχος έρχονταν από την Πύλο κι όχι από την Κέρκυρα! Απ’ όπου όμως κι αν προέρχονταν ο Τηλέμαχος είχε χιλιάδες σημεία να προσαράξει στην σημερινή Ιθάκη και να μην τον αντιληφθούν οι σκοποί του Αντίνοου από το μικρότατο αυτό Δασκαλιό. Άλλωστε η διαδρομή αυτή ήταν απαγορευμένη από την Θεά Αθηνά γιατί του απαγόρεψε να πλησιάζει σε άλλο νησί, ενώ η διαδρομή προς τον Πορθμό ήταν πλησίον της σημερινής Κεφαλονιάς, άρα απαγορευμένη! Αυτή η άποψη ΔΑΣΚΑΛΙΟ, δεν είναι αποτέλεσμα μελέτης και έρευνας, είναι παρωδία!
9. Το λιμάνι του Φόρκυνα όπου οι Φαίακες αποβίβασαν κοιμισμένο τον Οδυσσέα, ο Όμηρος επίσης το περιγράφει με εκπληκτικό τρόπο. Σαφέστατα και υπάρχει ένα και μοναδικό λιμάνι στην όλη περιοχή των Επτανήσων που είναι ακριβές αντίγραφο της περιγραφής του Όμηρου. Άλλωστε αυτό είχε στο μυαλό του ο Ποιητής όταν το περιέγραφε! Δύο βράχοι κλείνουν έξω τα κύματα και τα καλοκούβερτα καράβια μόλις μπουν μέσα δεν χρειάζεται να δέσουν, γιατί προφανώς δεν υπάρχει κανένας άνεμος και κανένας κυματισμός ώστε να τα μετακινήσουν! Οι δύο Κόλποι του Βαθιού και της Δέξα, στη σημερινή Ιθάκη, είναι δεκτικοί όλων των ανέμων σχεδόν που επικρατούν στο Ιόνιο Πέλαγος και συνήθως προέρχονται από το Βοριά (Μαΐστρος, Τραμουντάνα, Γραίγος) συμπιέζονται στο βουνό της Ανωγής (το οποίο περιέργως και χωρίς ευρήματα αρχαιολογικά μετονόμασαν σε Νήριτον) και πέφτουν με ραγδαιότητα στους δύο αυτούς κόλπους και προξενούν σοβαρότατα προβλήματα κυρίως σε όσους δεν γνωρίζουν τον ειδικό αυτό αέρα, στα ψαροκάικα, στις βάρκες και στα Ιστιοπλοϊκά, τον οποίο οι ντόπιοι ονομάζουν Σπηλιώτη! Βέβαια μπαίνοντας στον κόλπο του Βαθιού, ευτυχώς υπάρχει αριστερά ένας απάνεμος κολπίσκος όπου καταφεύγουν τα περισσότερα πλοιάρια για να μην υποστούν προβλήματα! Υπάρχει όμως ένα και μοναδικό ασφαλές λιμάνι στην Δυτική Ελλάδα κι αυτό είναι το λιμάνι στα Σύβωτα (συς + βρώσις) της Λευκάδας. Επισκεφθείτε το οποιαδήποτε εποχή του χρόνου θέλετε! Σπάνια θα διαπιστώσετε να ρυτιδώνει έστω και ελάχιστα η επιφάνεια της θάλασσας εκεί μέσα, που αν δεν γνωρίζεις την έξοδό της νομίζεις ότι βρίσκεσαι μέσα σε Λίμνη. Τότε θα αναφωνήσετε ότι ο Όμηρος όχι μόνο δεν ήταν τυφλός, αλλά και κυρίως ότι με σιγουριά περπάτησε τις περιοχές που περιέγραφε!
10. Τέλος θα πρέπει να γνωρίζουν οι πάντες, ότι την εποχή εκείνη Βασιλιάς συνήθως γίνονταν ο μεγαλύτερος Γαιοκτήμονας! Και όπως μας βεβαιώνει ο Όμηρος, ο Κέφαλος ίδρυσε το βασίλειο της Ιθάκης γύρω στο 1.300 π.Χ., από τον οποίο το πήρε ο γιός του ο Αρκείσιος, ο οποίος ήταν πατέρας του Λαέρτη κι αυτός του Οδυσσέα. Αυτό σημαίνει πως υπήρχαν στα νησιά του Οδυσσέα κι άλλοι πολλοί Γαιοκτήμονες με μικρότερη περιουσία και ισχύ! Κι αυτοί διέθεταν πολύ καλά και πλούσια αρχοντικά σπίτια παρόμοια με Παλάτια και μέσα απ’ αυτά τα σπίτια ξεκίνησαν οι 108 μνηστήρες της Πηνελόπης! Είναι αδύνατο και αδιανόητο, λοιπόν, όταν ανασκάψεις σ’ όλα αυτά τα νησιά να μην βρεις τέτοια αρχοντικά σαν Παλάτια! Αυτό δεν σημαίνει βεβαίως, ότι όταν βρει η αρχαιολογική Επιστήμη σ’ αυτά τα νησιά ένα Αρχοντικό, να το χαρακτηρίσουμε αμέσως ως το Ανάκτορο του Οδυσσέα!
11. ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΑ
Όσον αφορά το θέμα της ονομασίας, συνέβη αυτό που έγινε σε πάμπολλες περιοχές της Ελληνικής Επικράτειας με την Κάθοδο των Δωριέων! Πολλοί πληθυσμοί κάτω από την πίεση των Δωριέων μετακόμισαν κυρίως προς τα Νότια παίρνοντας μαζί τους και το προηγούμενο όνομα του οικισμού τους. Αυτό συνέβη στην πολύ κοντινή προς την ηπειρωτική χώρα (γι’ αυτό και το Πορθμείο) νήσο της Λευκάδας – Ομ. Ιθάκης, στην οποία με ευκολία μπήκαν και την κατέκτησαν οι Δωριείς! (Κάτι ανάλογο έγινε και από τους Τούρκους, οι οποίοι την κατέκτησαν από τους Ενετούς και την κράτησαν 200 χρόνια, και απόδειξη είναι ότι το μόνο νησί που δεν μιλάει Επτανησιακά είναι η Λευκάδα, η οποία έχει την προφορά της υπόλοιπης Ελλάδας, που είχε κατακτητές τους Τούρκους κι όχι τους Ενετούς). Η πίεση λοιπόν που άσκησαν οι Δωριείς στον τοπικό πληθυσμό της Ομ. Ιθάκης (σημερινής Λαυκάδας) τους εξώθησε να πάρουν τα υπάρχοντά τους και τα πλοία τους και να μετακομίσουν προς τα Νότια, όπου βρήκαν καταφύγιο στην σχεδόν έρημη τότε Σάμη και με την πίεση που άσκησαν στους ντόπιους Σάμιους τους ανάγκασαν να μετακομίσουν στο πολύ κοντινό γειτονικό και πλούσιο νησί του Δουλίχιου, όπου εγκαταστάθηκαν στην περιοχή που σήμερα ονομάζεται ακόμη Σάμη. Αργότερα βέβαια το Δουλίχιο μετετράπη σε Τετράπολη και επί Ηρόδοτου της δόθηκε το όνομα Κεφαλονιά. Στην αρχαιότητα βέβαια από αρκετούς συγγραφείς και Ιστορικούς και Γεωγράφους ονομάζονταν Δολίχα.
12. Τέλος ένα πολύ σημαντικό στοιχείο είναι η ώρα που έφθασε ο Τηλέμαχος στην περιοχή κοντά στον Εύμαιο. Με το σούρουπο πέρασε από το Κατάκωλο (Φαιές) και νυχτώνοντας έφτασε ανοιχτά έξω από την Κυλλήνη, γιατί έστριψε προς τον Κορινθιακό για να πάρει καθαρά τον ευνοϊκό αέρα Σιρόκο που του έστειλε η Αθηνά με σκοπό να φτάσει στην «πανυπερτάτη» όλων των νησιών Ιθάκη του χωρίς ζικ ζακ και παλινδρομήσεις, αλλά και χωρίς να πλησιάσει αρκετά προς τις Εχινάδες, μιας και η Θεά τον συμβούλεψε να παραμένει μακριά από νησιά! Σύμφωνα με υπολογισμούς πολλών ναυτικών έφτασε γύρω στις 7μ.μ. στο Κατάκωλο και μετά 3ώρες (10 μ.μ.) έφτασε στρίβοντας ελαφρά προς την Κυλλήνη και βόρεια αυτής, οπότε αν κατευθύνονταν προς τον Πόρο της Κεφαλονιάς σίγουρα θα έφτανε γύρω στα μεσάνυχτα στον Πόρο της Κεφαλονιάς και δεν χρειάζονταν να στρίψει προς το στόμιο του Κορινθιακού. Το γεγονός όμως ότι έστριψε προς τον Κορινθιακό σημαίνει ότι ούτε κατά διάνοια είχε στόχο και πορεία προς τον Πόρο της Κεφαλονιάς, άρα αποκλείεται να ήταν εκεί η Ομ. Ιθάκη. Αν όμως κατευθύνονταν προς τη σημερινή Ιθάκη και στην περιοχή του Εύμαιου, δηλ. νότια σαφώς του νησιού αυτού, όχι δεν θα έστριβε προς τον Κορινθιακό αλλά με τον ευνοϊκό Σιρόκο θα μπορούσε άνετα να φθάσει το αργότερο γύρω στις 2 η ώρα την νύχτα! Και σ’ αυτά τα δύο λιμάνια θα έφτανε βαθιά μεσάνυχτα κι όχι με το χάραμα του ήλιου που έφθασε στην πραγματική περιοχή του Εύμαιου, όπως μας βεβαιώνει ο Ποιητής.
Αυτό σημαίνει ότι απορρίπτονται και οι δύο αυτές τοποθεσίες και λόγω διαδρομής και ώρας αλλά και λόγω μη ύπαρξης νησιού ενέδρας σε κανένα απ’ αυτούς τους προορισμούς.
Το ότι έφτασε το χάραμα στην περιοχή του Εύμαιου σημαίνει ότι πήγε στην «πανυπερτάτη Ιθάκη του», που είναι μονοσήμαντα η σημερινή Λευκάδα. Άλλωστε είναι και το μόνο νησί που έχει νότιά του ένα νησί ακριβές αντίγραφο του νησιού ΑΣΤΕΡΙΣ που περιγράφει ο Όμηρος και στο οποίο αναφερθήκαμε εκτενώς πιο πάνω στην §8.

Ευρυδικη Κελασιδου

Διαβάστε το σοφό άρθρο γεωπόνου: Πως έγινε φονιάς η Λεωφόρος Μαραθώνα – Φύτεψαν πεύκα φονιάδες αντί για πλατάνια

Ένα πολύ σημαντικό κείμενο ανήρτησε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook, ο βραβευμένος γεωπόνος Σταμάτης Σεκλιζιώτης.

Ο καθηγητής του ΑΠΘ χαρακτήρισε την Λεωφόρο Μαραθώνα ως φονική, αντί για αντιπυρινική και αυτό διότι φύτεψαν για λόγους καλαισθησίας φυτά για χάρη των Ολυμπιακών Αγώνων το 2004.
Δείτε τι γράφει αναλυτικά:
«Λεωφόρος Μαραθώνος, σε δήθεν ρόλο αντιπυρικής ζώνης αλλά σε ρόλο στυγνού «φονιά»!!
Απορούν πως πέρασε η φωτιά απέναντι, γιατί σκότωσε και γιατί κατέστρεψε.
Πέρασαν 15 χρόνια και οι κουκουναριές που φύτεψαν οι εργολάβοι δεξιά και αριστερά της λεωφόρου Μαραθώνα, έγιναν πλέον μεγάλα δένδρα.
Όποιος πέρναγε τελευταία τις παρατηρούσε, τις θαύμαζε παρατεταγμένες, κατά μήκος, ενώ ένα πιο παρατηρητικό μάτι έβλεπε ότι οι κόμες τους όλο και μείωναν την απόσταση των δύο άκρων της λεωφόρου.

Χώρια που οι «έξυπνοι» που σχεδίασαν και τις πρότειναν τότε, τις φύτευαν εκεί που τελείωνε η επίσης φονική Χαλέπιος Πεύκη. Δύο άκρως εύφλεκτα είδη δένδρων δίπλα δίπλα και απέναντι του δρόμου να κοιτάζονται..
Δεν χρειάζεται καμία πρωτότυπη επιστημονική εξήγηση με 7 και 8 Μποφώρ, ο συνδυασμός αυτός κυριολεκτικά μηδένισε τον ρόλο της λεωφόρου ως αντιπυρικής λωρίδας και η φωτιά πέρασε «άνετα» με κατεύθυνση τη θάλασσα, αφού μηδένισε κάθε ίχνος ζωής στο πέρασμά της.
Έτσι, ανάμεσα στα τόσα και τόσα χωροταξικά, πολεοδομικά και αναρίθμητα λάθη της πιο επιπόλαιης, της πιο απρογραμμάτιστης και πιο «ανοργάνωτης πολιτείας» του πλανήτη, ας προσθέσουμε και την λεωφόρο Μαραθώνος.
Θα μπορούσαν τότε οι φωστήρες της «Ολυμπιακής Οδοποιίας» που έσκαβαν και φύτευαν με συνοπτικές διαδικασίες ότι να ‘ναι και όπου να ‘ναι, να προβλέψουν και να μεταμορφώσουν την λεωφόρο σε πραγματική αντιπυρική ζώνη φυτεύοντας, όπως έκαναν σε κάποια σημεία, π.χ. με πλατάνια (λίγα επιβίωσαν, λόγω έλλειψης συντήρησης και φροντίδας), και με άλλα δένδρα πολύ λιγότερο εύφλεκτα και φυλλοβόλα, αποψιλώνοντας πρώτα τα φονικά πεύκα σε βάθος 40-50 μέτρων ζώνης εκατέρωθεν της λεωφόρου και αντικαθιστώντας τα με άλλα πλατύφυλλα (φλαμουριές, λεύκες, φτελιές, κουτσοπιές, κερλεουτέριες, σοφόρες, ακακίες, μουριές, πλατανομουριές, κατάλπες, προύνους, μελίες, πασχαλιές, και πολλά ακόμη…), χωρίς βέβαια να τσιγκουνευτούν το πότισμα με σταγόνες.Οπότε σήμερα θα είχαμε μια πρώτης τάξεως αντιπυρική ασπίδα όλων των οικισμών κάτω από τον δρόμο, η οποία θα καθυστερούσε την φωτιά, ίσως και το πέρασμά της απέναντι, που με μια κουκουνάρα είναι θέμα δευτερολέπτων.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι το κοινό κυπαρίσσι της Μεσογείου (Cupressus sempervirens var. Horizontalis), μετά από παρατηρήσεις σε καταστροφικές πυρκαγιές στην Ισπανία παρέμεινε άκαυτο, όταν ήταν φυτεμένο σε πυκνούς σχηματισμούς (π.χ. πλατιές λωρίδες και συστάδες) και λειτούργησε ως προστατευτική ζώνη.
Το φαινόμενο αποδίδεται στο γεγονός ότι το κυπαρίσσι τους θερινούς μήνες αποθηκεύει πολύ νερό στους ιστούς του και μόλις ενσκήψει φωτιά και υψηλές θερμοκρασίες, μεγάλες ποσότητες νερού από τα αποθέματα του φυτού εξατμίζονται στο άμεσο περιβάλλον, γεγονός που καθυστερεί ή και παρεμποδίζει την ανάφλεξη….!!Όλα εξαρτώνται από το πόσο σκεφτόμαστε, πόση χρήση κάνουμε της γνώσης και της επιστημονικής κοινότητας, πώς σχεδιάζουμε το περιβάλλον μας, την οδοποία, τις αναδασώσεις και την πυροπροστασία με γνώμονα τον «τόπο» (χώρο) και τον χρόνο.
Στη χώρα μας προέχει ο γενικός παντογνώστης «εργολάβος», αυτός «διαμορφώνει», αυτός κερδίζει (με χίλια δυο κόλπα) τους διαγωνισμούς ενός επίσης αναξιόπιστου Δημοσίου, αυτός αποκτά τις άδειες κατασκευής, αυτός παραποιεί τα σχέδια και περιφρονεί, κωφεύει ή παραβιάζει κατά το δοκούν τον “επιστημονικό” κανόνα όπου αυτός υπάρχει και έχει σχέση με το πράσινο και το τοπίο(πάντα με την ανοχή του άθλιου δημοσίου).
Παρατηρούμε πολύ συχνά αναδασώσεις από συλλογικότητες, προσκόπους, σχολεία, κανάλια (σπάνια πλέον από τις δασικές υπηρεσίες) και βλέπουμε να φυτεύονται “ότι υπάρχει” διαθέσιμο, ξανά κωνοφόρα, ξανά εύφλεκτα είδη, ξανά τα ίδια και τα ίδια και κανένας δεν συμβουλεύει κανέναν, κανένας δεν παράγει τα κατάλληλα είδη με την σκέψη στη φωτιά και την αντιδιάβρωση, τα αντιπλημμυρικά φαινόμενα, κλπ, και κανένας δεν νοιάζεται ούτε και ξέρει, αλλά ούτε και ενδιαφέρεται να μάθει..Το μόνο που σκέφτονται είναι να ποζάρουν μπροστά στις κάμερες με ένα δενδράκι στα χέρια.
Το “περιβάλλον” που σώζει ζωές έγινε κι’ αυτό “επικοινωνιακό” εργαλείο “επώνυμων”, “δημάρχων”, αστέρων κάθε είδους… και ακόμα δεν κατάλαβαν ότι όταν το βιάζουν, αυτό “σκοτώνει”.!!
Όλα αυτά, μαζί με την άγνοια, την εγκληματική παραπληροφόρηση (εργολάβοι και πληροφόρηση σε τούτη τη χώρα είναι ένα και το αυτό μαγαζί), την ανοχή στην συνδιαλλαγή, στην παρανομία, στην εξοργιστική περιφρόνηση σε καινοτομίες και στον καλό παραδειγματισμό “του τι συμβαίνει ανά τον κόσμο”, συνθέτουν την “καταστροφή” και το «φονικό» που βιώνουμε κατά καιρούς.
Τώρα πλέον πολύ συχνότερα. Πάντα είναι παρούσα η χειρότερη των ευθυνών, η πιο ένοχη και η πιο προκλητική που είναι η “πολιτική ευθύνη”, όσο και να προσπαθούν να υπεκφεύγουν..!!»
O Σταμάτης Σεκλιζιώτης είναι γεωπόνος (ΑΠΘ), Αρχιτέκτονας Τοπίου και πρώην Β’ Ακόλουθως Γεωργικών υποθέσεων Υπουργείου Γεωργίας των ΗΠΑ. Έχει τιμηθεί δυο φορές (2002, 2009) με τα Βραβεία Αριστείας για το Αγροτικό Ρεπορτάζ (Honorary Awards «Excellence in Reporting») του Υπ. Γεωργίας των ΗΠΑ.

https://www.newsone.gr/ellada/diavaste-to-sofo-arthro-geoponoy-pos-egine-fonias-i-leoforos-marathona-fytepsan-peyka-foniades-anti-gia-platania/