Δανέζικη πρό(σ)κληση

 

Τό γράψαμε πρωτοσέλιδα πρίν μερικούς μῆνες (16-9-15, φ. 423):

 “...Ἀναρωτιέμαι: ὁ πρόσφυγας ἀπό τόν πόλεμο τῆς Συρίας γιατί δικαιοῦται εἰδική
μεταχείριση στήν Ἑλλάδα; Ἰσχύει τό ἴδιο καί γιά τόν πρόσφυγα ἀπό τόν ἐμφύλιο στήν Κολομβία ἤ
ὁπουδήποτε στόν κόσμο; Γιατί, ἐξ ὅσων γνωρίζω, ὁ Σύριος πού φεύγει ἀπό τήν ἐμπόλεμη ζώνη εἶναι
ἀσφαλής ἤδη πατώντας σέ τουρκικό ἔδαφος.
Ἐκεῖ ναί, εἶναι πρόσφυγας πολέμου. ἐφόσον ὅμως συνεχίζει νά μετακινεῖται σέ ἄλλες χῶρες,
εἶναι πιά οἰκονομικός μετανάστης, ἀφοῦ δέν συντρέχουν πλέον οἱ λόγοι ἀσφάλειας τῆς ζωῆς
του πού προκαλοῦν τήν εἰδική μεταχείρισή του.
Τά γελοῖα αὐτά ὑποκείμενα πού παρίσταναν / παριστάνουν τούς κυβερνῶντες μας δέν μποροῦ-
σαν νά διατυπώσουν μέ ἕναν νομικά στέρεο τρόπο αὐτή τήν πασίδηλη πραγματικότητα;...”
Πρίν ἕναν περίπου μήνα ἀκούσαμε τόν φίλο Σταῦρο Λυγερό στήν κρατική μας τηλεόραση νά
ὑπαινίσσεται τό ἴδιο πρᾶγμα, χωρίς νά μπαίνει σέ λεπτομέρειες. Γενικά, κι ἐφόσον εἶναι ἕνα
ζήτημα πού τό διεθνές καθεστώς τό ἔχει κάνει παντιέρα, κανείς στήν Ἑλλάδα δέν τολμάει νά τό ἀγγίξει. Ἦρθε ὅμως ὁ Δανός πρωθυπουργός Λάρς Λόκε Ράσμουσεν (ΤV2, 27/12/15) νά τό
θέσει ξεκάθαρα: “Εάν η κατάσταση συνεχιστεί ή επιδεινωθεί (...) θα πρέπει να προσαρμόσουμε
τους κανόνες του παιχνιδιού. Το θέμα δεν είναι να αμφισβητηθούν τα θεμέλια της Σύμβασης που
υπογράφηκε το 1951 αλλά να διευκρινιστούν τα δικαιώματα των προσφύγων στην πρώτη χώρα
εγκατάστασής τους (...) Αν κάποιος διέμενε στην Τουρκία για δύο ή τρία χρόνια, βρίσκοντας εκεί
καταφύγιο από τον πόλεμο, θα μπορεί να πάει στην Ευρώπη και να ζητήσει άσυλο; Οι σημερινοί
κανόνες το επιτρέπουν, όμως θα πρέπει να το συζητήσουμε...” Αὐτήν λοιπόν τήν συζήτηση
πού θέλει ἡ Δανία, ἐπειδή δέχθηκε πέρυσι 18.000 αἰτήσεις ἀσύλου, οἱ δικοί μας οὔτε πού
τήν διανοήθηκαν - κι ἄς εἴμαστε οἱ πρῶτοι ἐνδιαφερόμενοι γιά τό προσφυγικό. Ἀντιθέτως,
συνεχίζεται ἡ (ψευτο)ἀνθρωπιστική θέαση τοῦ φαινομένου, κανείς δέν τολμάει νά ἀναρωτηθεῖ
ποῦ βρισκόταν ὥς τώρα αὐτός ὁ κόσμος, γιατί ἔρχεται τώρα καί πῶς μπορεῖ νά προστατευτοῦμε
ἀπό τούς ὑπαρκτούς κινδύνους (πληθυσμιακή ἀλλοίωση, ἀδυναμία διαχείρισης κτλ) κι ὄχι ἀπό
τούς φαντασιώδεις περί ἰσλαμοτρομοκρατίας.


http://antifonitis.gr/online/3737

Ἡ κυριολεκτικὴ ἔννοια τῆς φιλοσοφίας εἶναι Ἔρως διὰ τὴν Σοφίαν.

Ἡ κυριολεκτικὴ ἔννοια τῆς φιλοσοφίας εἶναι Ἔρως διὰ τὴν Σοφίαν. Ὁ Σωκράτης, στὸ Συμπόσιο, λέγει, «ὁ Ἔρως εἶναι ἡ ἐπιθυμία διὰ τὸ Ἀγαθόν».
Γιὰ τοὺς Πυθαγορείους ὁ Ἔρως δὲν ἦταν προς κάτι ποὺ κάποιος ἔχει ἀλλά προς κάτι πού ἐπιθυμεῖ νά ἀποκτήσει, ἐπομένως ἦταν ἕνα αἴσθημα πού συνδέονταν με την στέρησιν. Ἦταν μία ἐπιθυμία, μία δύναμις ἤ μεσότης ποὺ ἕλκυε και ἕνωνε μέ τό ἐπιθυμητό ἀντικείμενο. Ὅταν τὸ ἐπίτευγμα ὀλοκληρώνονταν, ὁ Ἔρως ἀντικαθίστατο ἀπὸ τὴν εὐτυχία ἢ τὴν ἱκανοποίηση. Ἔρως πρὸς ὁποιοδήποτε ἰδιαίτερο ἀντικείμενο ἐκτός τοῦ Ἀγαθοῦ, ἐθεωρεῖτο Ἔρως πρὸς λάθος κατεύθυνσιν. Τὸ Ἀγαθὸν εἶναι ὁ Θεός, τὸ Ἕν, ἢ ἡ Ἀπόλυτος Πραγματικότης, εἶναι τὸ Σύμπαν καὶ ὅλα τὰ πράγματα ποὺ περιλαμβάνει, σὲ τέλεια ἁρμονία μὲ τὸν ἑαυτό του. Ἐπιτυγχάνοντάς το μᾶς ὁδηγεῖ στὴν εὐτυχία, ἢ τὴν ἱκανοποίησιν. Ὁ Πλάτων δίδαξε ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι εὐτυχὴς ἐφ' ὅσον κατέχει τὸ Ἀγαθόν.

Ἐφόσον ὁ ἄνθρωπος κατέχει τὸ Ἀγαθόν,δὲν στερεῖται τίποτα, διότι τὸ Ἀγαθὸν εἶναι τὸ Πᾶν.
Ἡ Σοφία εἶναι ἡ σύνδεσις μεταξύ τοῦ ἀτόμου καὶ τοῦ Θείου, εἶναι ἐπίσης τὸ Θεῖον. Ὁ Ἰάμβλιχος, ἕνας Πυθαγόρειος, μᾶς λέγει ὅτι ἡ Σοφία εἶναι μία Ἀρετὴ μέσω τῆς ὁποίας ἀφομοιωνόμεθα μὲ τοὺς Θεοὺς στὸν ὕψιστο βαθμό.

Evangelos Ziamos μαζί με Μονεδας Γιαννης Λυκειος.

Μία εκπομπή αφιερωμένη στο Ηλιοστάσιο (Γ.Σαράτσης) και την Ειρεσιώνη. Ανάλυση υμνολογίας, τελετουργίας, θρησκείας και μύθου από τον Σ.Γκιργκένη. Τα "καλά και τα κακά" του Αισώπου από την Δ.Σαράτση, το "ελληνικό θαύμα" του Ρενάν και η "αποδοχή στον Πλούτωνα" του Δ.Αμπατζόγλου. - ΜΥΘΙΚΗ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ S02E02

Το παιχνίδι της Γερμανικής οικονομίας - Τού Manuel V. Voloudakis

 

Η αθρόα εισροή ξένου εργατικού δυναμικού αλλά και οι γενικότερες ευνοϊκές οικονομικές συνθήκες ενίσχυσαν την απασχόληση στη Γερμανία, που έφθασε στο υψηλότερο επίπεδο από την επανένωσή της το 1990. Αυτό είναι διαπίστωση που δημοσιεύει το πρακτορείο Reuters αναφερόμενο στο ζήτημα, παραθέτοντας και τα σχετικά στατιστικά στοιχεία.

Με απλά λόγια, τα προβλήματα που βασανίζουν ολόκληρη την Ευρωπαϊκή ήπειρο είναι ο λόγος της ευημερίας της Γερμανίας. Σχεδόν και τα 43 εκατομμύρια άτομα της παραγωγικής τάξης που βρίσκονται στη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης είχαν εργασία την περασμένη χρονιά. Σύμφωνα με την DeStatis (Γερμανική Ομοσπονδιακή Στατιστική Υπηρεσία) πρόκειται για αύξηση της απασχόλησης μέσα στο 2015 κατά 0,8% σε σχέση με το 2014. Η DeStatis, επίσης, σημειώνει πως ο αριθμός των εργαζομένων σημειώνει ετήσια αύξηση για 12η φορά.

Σημαντική είναι η εισροή εργαζομένων από Ανατολικές χώρες, όπως είναι η Ρουμανία, η Βουλγαρία και η Κροατία, καθώς και από χώρες που έχουν πληγεί σκληρά από την οικονομική κρίση, όπως είναι η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ισπανία που ενίσχυσαν σημαντικά την απασχόληση στην Γερμανία. Όπως γράφουν τα κατά καιρούς δημοσιεύματα του Γερμανικού Τύπου, η είσοδος των μεταναστών στη χώρα ανήλθαν το 2015 στον αριθμό record του 1,09 εκατομμυρίου ανθρώπων, ωστόσο αρκετοί από αυτούς δεν έχουν, ακόμα, βρει κάποια εργασία.

Την ίδια στιγμή, η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών που ζουν στη Γερμανία έχουν εργασία λόγω της ισχυρής Γερμανικής οικονομίας. Η ανεργία στην χώρα διαμορφώθηκε στο 6,3% τον Νοέμβριο του 2015, που αποτελεί το χαμηλότερο ποσοστό από την επανένωση. Το ίδιο ποσοστό τον Οκτώβριο του 2015 ήταν στο 6,4%.

Η στατιστική απλά αποδεικνύει όλα όσα γράφουμε και τονίζουμε τόσο καιρό σχετικά με την οικονομική ύφεση και την ανεξέλεγκτη μετανάστευση που πλήττει όχι μόνο την χώρα μας, αλλά την πλειοψηφία της Ευρώπης. Είναι πασιφανές και στον πιο δύσπιστο πως η Ευρωπαϊκή υπερδύναμη έχει "αξιοποιήσει" με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τόσο την οικονομική ύφεση, όσο και την αθρόα μετακίνηση των πληθυσμών.

Η μέχρι πρότινος "γερασμένη" παραγωγική τάξη της Γερμανίας αδυνατούσε να αντέξει το βάρος της επανένωσης της χώρας και γι' αυτό ήταν επιτακτική η ανάγκη να ληφθούν μέτρα τόνωσης της βεβαρημένης οικονομίας. Έτσι, αξιοποιήθηκε στο έπακρο ο ισχυρός (αν όχι αυταρχικός) ρόλος της Γερμανίας στην Ε.Ε. που με την σειρά της πίεσε μέχρι εξαντλήσεως τις ασθενέστερες οικονομίες. Η ίδια η Ε.Ε. μέχρι εκείνη την στιγμή είχε εφαρμόσει προβληματικά και αδιέξοδα "σχέδια ανάπτυξης" σε αυτές τις οικονομίες, αποσκοπώντας εκ των προτέρων στην μελλοντική τους υποδούλωση.

Ταυτόχρονα η Γερμανία και η πολιτική της μαριονέτα που ακούει στο όνομα Ε.Ε. μαζί με τις Η.Π.Α. ενορχήστρωσαν μία σειρά πολιτικών εξελίξεων στην Μέση Ανατολή (και εν μέρει και στην Ασία), δημιουργώντας εστίες ταραχών και πολέμων που οδήγησαν στην μαζική μετανάστευση πολλών λαών. Χρησιμοποιώντας και το "παιχνίδι" της τρομοκρατίας οι δυτικοί ενίσχυσαν την αβεβαιότητα ενώ ταυτόχρονα χρησιμοποίησαν τις ασθενείς χώρες, όπως είναι η Ελλάδα μας, ως "φίλτρο επιλογής" των μεταναστών που υποδέχονταν στις κοινωνίες τους.

Οι Έλληνες που εξακολουθούν να "ονειρεύονται" το μέλλον της Ελλάδος εντός της Ε.Ε. είναι πλέον επικίνδυνοι. Τα γεγονότα όχι απλά μαρτυρούν, αλλά βοούν την πραγματικότητα: Εντός της Ε.Ε. η Ελλάδα είναι απλά το κάρβουνο στην Γερμανική μηχανή. Πρέπει άμεσα να αναθεωρήσουμε το σκεπτικό που μας οδήγησε στην καταστροφή και να αλλάξουμε πορεία πριν αυτή γίνει μη αναστρέψιμη και η Ελλάδα μας χαθεί διαπαντός. 

Manuel V. Voloudakis

ΠΩΣ Η ΙΕΡΟΤΕΡΗ ΛΕΞΗ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΓΙΝΕ ΣΥΝΩΝΥΜΟ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ

 

Η νοηματική μετάλλαξη της λέξης δαίμων θυμίζει κάτι από τα λάφυρα των νικητών. Θυμίζει τους αρχαίους αριστοκράτες που κατέληξαν στις γαλέρες των νικητών Ρωμαίων. Θυμίζει αναρίθμητες περιπτώσεις που επιβεβαιώνουν ότι ο νικητής ποτέ δε σέβεται «τα ιερά και τα όσια» των ηττημένων.

Στην αρχαιότητα η λέξη Δαίμων ήταν, ίσως, η πιο ευσεβής λέξη. Παράγεται από το ρήμα “δαίω” που σημαίνει “μοιράζω στον καθένα την τύχη του”.

Αν και συνυπήρχε με τη λέξη Θεός, εντούτοις, ο δαίμων αναφερόταν στην απρόσωπη και απροσδιόριστη δύναμη, ενώ ο θεός στην ανθρωπόμορφη θεϊκή οντότητα. Η έννοια του δαίμονος ισοδυναμούσε με την Μοίρα, την Ειμαρμένη.

Επίσης, στη λέξη “Δαίμονα” οι αρχαίοι απέδιδαν την έννοια του φύλακα αγγέλου «κατά φύλακα δαίμονα». Απ’ εδώ και η λέξη “ευδαιμονία”, η έντονη ευτυχία δηλαδή που προσδιόριζε τον έχοντα την εύνοια του Δαίμονος.

Όμως, με τη πάροδο του χρόνου και με την καθιέρωση της τότε νέας θρησκείας δηλαδή του Χριστιανισμού, η λέξη που δήλωνε τον αγνό θεό των Αρχαίων έπρεπε να αποκτήσει αρνητική σημασία και από συνώνυμο του Θεού γίνεται συνώνυμο του Διαβόλου. Και λογικό είναι αφού ήθελαν να αφανίσουν ότι ελληνικό προυπήρχε.

Ο καλός άγγελος γίνεται το κακό δαιμόνιο και οι δαίμονες, πλέον, είναι τα κακά πνεύματα ο άγγελος του κακού, ο έκπτωτος άγγελος που έχει ως αρχηγό του τον σατανά που στα εβραϊκά σημαίνει “ο αντίπαλος”.

Έτσι, δημιουργήθηκαν οι λέξεις: δαιμόνιος, δαιμονισμένος, δαιμονόπληκτος, δαιμονιστής, δαιμονολατρία, πανδαιμόνιο κ. α. Με αυτή τη σημασία μεταφέρθηκε και στην Εσπερία:

–  Ιταλiκά: demoniaco, demonomania, pandemonio.

– Γαλλικά: demon.

– Αγγλικά: daemon, daimon.

– Γερμανικά:Dämon

Φαίνεται ότι η λέξη δε επιβίωσε ούτε και στην Ελληνική πόλη Ευδαίμων, στην Ερυθρά θάλασσα. Καθότι τον 10ο αιώνα οι Ρωμαίοι μετονόμασαν την πόλη σε “Arabia Felix”, δηλαδή το λιμάνι Aden στην Υεμένη.

Οι τελευταίες «εστίες αντίστασης» καταγράφονται στη λέξη: “Ευδαιμονία”, όπου ο δαίμων μεταφέρεται με την έννοια του θεού.

Αξίζει τέλος να κάνουμε κάποιες παραπομπές σε μερικούς αρχαίους πατέρες:

–  O Ηράκλειτος είπε: “ήθος ανθρώπω δαίμων” (ο Δαίμων/θεός για τον άνθρωπο δεν είναι παρά ο χαρακτήρας του)

– O Δημόκριτος: “είναι υπόθεση της ψυχής η ευδαιμονία και η κακοδαιμονία”

– O Αριστοτέλης στα Ηθικά Νικομάχεια: “η ευδαιμονία είναι κάποια ενέργεια με τους κανόνες της τέλειας αρετής”

– O Λυσίας στον επιτάφιο: «ο δαίμων ο την ημητέραν μοίραν ειληχώς απαραίτητος»,

– Και ο Ξενοφών στα απομνημονεύματα: «ως φαίη ο Σωκράτης το δαιμόνιον εαυτώ σημαίνειν» 

http://www.zachariasandfriends.com/%CF%80%CF%89%CF%83-%CE%B7-%CE%B9%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B7-%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%B7-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%B9%CF%89%CE%BD-%CE%B5%CE%B3%CE%B9%CE%BD%CE%B5-%CF%83/

Για να υπαρχει αναπτυξη και αυξηση του ΑΕΠ,πρεπει να ριξουμε ολο το βαρος στον πρωτογενη και δευτερογενη τομεα της οικονομιας - Τού Αστέριου Σιλιγούνα

 

Ο πρωτογενής τομέας (φυτική παραγωγή, κτηνοτροφία αλιεία) σε συνδυασμό με τη βιομηχανία τροφίμων αποτελεί κατεξοχήν πυλώνα της ελληνικής παραγωγικής ...

Με αφορμη το τσιτωμα που μου εκανε μια κυρια ( της υψηλης κοινωνιας Της Νάουσας) λεγοντας μου,''οταν στην ελλαδα αχολουμαστε με το ασφαλιστικο και οχι με την ανάπτυξη τι να πω.''
Ακουγοντας αυτο τσιτωθηκα διοτι οταν μιλανε για αναπτυξη αυτοι που ασχολουνται στον τριτογενη τομεα της οικονομιας ,υπαρχει προβλημα.
Για να υπαρχει αναπτυξη και αυξηση του ΑΕΠ,πρεπει να ριξουμε ολο το βαρος στον πρωτογενη και δευτερογενη τομεα της οικονομιας και οχι σε φροντιστηρια αγγλικων, σουβλατζιδικα, καφετέριες και ταβερνες.
πρωτογενης τομεας: αγροτικη παραγωγη, είναι αδιανοητο να ειαγουμε πατατες αιγυπτου,λεμονια τουρκιας, μήλα αργεντινης, ζάχαρη γερμανις , Κροατίας.
κτηνοτροφια: απαξιωσαμε την κτηνοτροφια και σημερα φτασαμε να εισαγουμε ακομη και πουλερικα.
Δευτερογενης τομεας: ενισχυση των μικρομεσαιων επιχειρησεων,με φθηνο χρημα απο τις τραπεζες,κίνητρα για προσληψη εργαζομενων, χαμηλότερη φορολογια.
Στον τριτογενη τομεα : Παιδεια,Υγεια, Τουρισμος ειναι οι τομεις που χρειαζονται ιδιαιτερη προσοχη και ενίσχυση και οχι να σπαταλαμε πορους χρησιμους για παρασιτικα επαγγελματα.
Αυτα σε ολους αυτους που ενω ειναι φοροφυγαδες, δραστηριοποιούνται σε παρασιτικα επαγγελματα, φωνασκουν και επιτιθεντε σε ανθρωπους και επιχειρησεις που παραγουν και βοηθουν στην Αυξηση του ΑΕΠ.
 

Asterios Siligounas

Το πάζλ της μεταπολίτευσης ξεκαθαρίζει. Όλοι τους ήσαν ΠΡΟΔΟΤΕΣ - Τού Στέργιου Σμυρλή

Αφήσαμε πίσω μας ένα χρόνο που μάλλον όλοι μας θέλουμε να ξεχάσουμε. Ήταν το δίχως άλλο ένας χρόνος μεγάλων απογοητεύσεων, διαψεύσεων, απωλειών, ένας χρόνος ψευδών και  απάτης, ένας χρόνος εθνικής ασυναρτησίας - σίγουρα ο πλέον επώδυνος της μεταπολίτευσης. Η «πρώτη φορά Αριστερά» έφερε στην επιφάνεια την συντριπτική της ανυπαρξία και κυρίως αποκάλυψε τον στυγνό κυνισμό της λαμβάνοντας μέτρα που καμιά άλλη κυβέρνηση δεν θα τολμούσε να εφαρμόσει. Επίσης, γίναμε μάρτυρες  της θηριώδους της δίψας για εξουσία και του ακραίου πολιτικού αμοραλισμού της μέσα από την πιο απίθανη συμμαχία με την «ψεκασμένη» ακροδεξιά. Συνέβησαν τόσα πολλά και σε τόσο μικρό διάστημα - με αλλεπάλληλες αχρείαστες εκλογές και πολιτικές εξελίξεις - που η ελληνική κοινωνία δεν μπόρεσε ούτε να τα κατανοήσει στην διάστασή τους ( παρά μόνο τα μέτρα που αφορούσαν άμεσα την τσέπη της και αυτά δεν ήταν λίγα…) ούτε πολύ περισσότερο να τα αφομοιώσει, να τα αξιολογήσει, να τα κρίνει.

Το αποκορύφωμα της κρίσης είναι η ακρισία. Μέσα σε ένα χρόνο καταναλώθηκε τόσος παραλογισμός, παρήχθησαν τόσοι ωκεανοί ψεμάτων ώστε όλοι να στέκουν αμήχανα χάσκοντες απέναντι στο θέαμα μιας κυβέρνησης που τα υποσχέθηκε όλα και τα αρνήθηκε όλα!  Ο ΣΥΡΙΖΑ την χρονιά που μας πέρασε ξεπέρασε σε επιδόσεις και τις πιο τρελές επιθυμίες της Τρόικας, των δανειστών, του ΔΝΤ, των διεθνών τοκογλύφων. Κατάφερε σε χρόνο ρεκόρ να ξεπουλήσει ότι δεν μπόρεσαν με πολύ πιο συμφέρουσες συμφωνίες οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Κοντολογίς, οι πολιτικοί θεατρίνοι του ΣΥΡΙΖΑ πέτυχαν το τρισχειρότερο και με μια θεατρική διάθεση  συντριβής τα υπέγραψαν όλα, τα ξεπούλησαν όλα και τα διέλυσαν όλα με αξιοζήλευτους ρυθμούς, (δίχως κοινωνικές και άλλες αναταραχές, δίχως «αυτοκτονίες», «λιμοκτονίες», καμένα κτήρια και άλλα δραματικά δρώμενα) και αφήσαν έκπληκτο ακόμα κα τον Σόιμπλε, την Μέρκελ και τους λοιπούς εταίρους και φίλους της «Ευρώπης των τοκογλύφων».

ΥΓ: Μέσα σε αυτή την παρωδία πολιτικής αναξιοπιστίας που στο μέλλον θα διδάσκεται σε όλα τα πανεπιστήμια «ως η τέχνη της πολιτικής εξαπάτησης», οι άνθρωποι αυτοί με την μνημειώδη τους ανευθυνότητα και ανικανότητα  φέρουν ακέραια την ευθύνη για το τεράστιο ανθρωπιστικό δράμα του μεταναστευτικού:  παρουσίασαν την χώρα μας σαν ελκυστικό προορισμό μεταναστών ενώ ταυτόχρονα ρήμαξαν κάθε  σχετική υποδομή που υπήρχε αφήνοντας τους δυστυχείς μετανάστες τελείως έκθετους, αβοήθητους, πεταμένους  σαν σκουπίδια στο  κέντρο της πρωτεύουσας, δίχως καμιά μέριμνα, και την ίδια στιγμή στήνονταν αυτάρεσκα σαν επαρχιακές πριμαντόνες του ελαφρού θεάτρου μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες  παρλαπιπίζοντας μεγαλόστομες δηλώσεις του αέρα…  

Στο μέλλον ο κοπανιστός αέρας θα ονομάζεται ΣΥΡΙΖΑ…  

ΥΓ1: «Πρέπει τάχα να κλαίμε μεγαλεία χαμένα
και ντροπή να μας βάφη αντίς αίμα, σαν πρώτα;
Βγάλε, ω γης δοξασμένη, απ' τα σπλάχνα σου
ένα ιερό απομεινάρι των παιδιών του Ευρώτα.
Απ' εκεινούς τους Τρακόσιους τρείς αν έρθουνε, φτάνουν
άλλη μια Θερμοπύλα στα βουνά σου να κάνουν».

Στους στίχους αυτούς του Μπάιρον δίνει ο Σολωμός την απάντηση:

«Ω! τριακόσιοι! Σηκωθήτε
και ξανάλθετε σ' εμάς
τα παιδιά σας θελ' ιδήτε
πόσο μοιάζουνε με σας»

Και στους στίχους του Σολωμού, που ήταν θέμα εκθέσεως το 1962 στις εισαγωγικές εξετάσεις της Σχολής Ευελπίδων,  θα απαντήσω ως εξής:

Δυστυχώς αντ ’αυτών ήλθαν τα αυγά του Σιωνισμού που εκκολάφθηκαν και έγιναν οι 300 της Βουλής, οι Τραπεζίτες, οι Δικαστικοί, οι Δημοσιογράφοι, η Ακαδημαϊκή και η Πανεπιστημιακή Ελίτ!!!!, οι αντιστασιακοί και οι Δημοκρατικοί, οι Πατριδοκάπηλοι και οι Κομμουνιστές, Αριστεροί και Δεξιοί, ημίαιμα και κοινωνικά αποβράσματα, φοβικοί και οσφυοκάμπτες, μέλη Διεθνών Παραθρησκευτικών και αντιφιλοσοφικών Οργανώσεων, που δεν ένιωσαν ποτέ στη ψυχή τους το μεγαλείο αυτής της Πατρίδος, ψυχικά, πνευματικά και ηθικά άοσμοι, χαμένοι και χωμένοι μέσα στο αρρωστημένο τους εγώ δεν αφουγκράζονται τις οιμωγές των πονεμένων, των Μανάδων που ξενιτεύονται τα παιδιά τους ούτε αντιλαμβάνονται το φριχτό τέλος το δικό τους και της ανθρωπότητος.

Σήμερα παρά ποτέ χρειάζεται να αποδείξεις στις πράξεις ότι είσαι πατριώτης. Τα λόγια τα μεγάλα τα ακούσαμε:

https://www.youtube.com/watch?v=nmB8-C6m-yw

Στέργιος Σμυρλής

Προς κάθε εχθρό της ΠΑΤΡΙΔΑΣ μου!!!

Άκου ανθρωπάκο θλιβερέ Σιωνιστή,

γέννημα έχιδνας, του Σατανά κλωνάρι,

βάλτο καλά στον νού σου Ναζιστή,

πως κι αν ακόμα μας στερήσεις την ζωή,

ετούτη εδώ τη γή την ιερή

κανείς δεν θα την πάρει!!!

ΠΡΟΣ τον απανταχού ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ!!!

Αδέρφια Ελληνίδες, Έλληνες, διώξτε τον φόβο από την ψυχή σας! Μην φοβάστε τους προδότες, τους φαύλους, τους διεφθαρμένους ταγούς. Μην σας τρομοκρατούν οι πληρωμένοι υπάλληλοι των εχθρών μας. Σταθείτε ορθοί και δώστε το «παρών» στο προσκλητήριο του Έθνους!!! Τρομοκρατείστε τους τρομοκράτες. Σταθείτε ορθοί στις επάλξεις!!! ΌΡΘΙΟΙ ΜΩΡΕ!!! Η Ελλάς είναι το φώς, είναι το άλας της οικουμένης!!! Η Ελλάς ηγείσθω εν πάσι!!!

Οδυσσέας Τηλιγάδας

Ευριπίδου 57

10554 Αθήνα

Τηλ: 210 3250220