Το ξέρετε ότι όλοι οι πολίτες της Ελλάδας (συμπεριλαμβανομένου και του Προέδρου της Δημοκρατίας και του Πρωθυπουργού), είμαστε πολίτες Β΄ κατηγορίας; Ξέρετε σ’ αυτή τη χώρα, ποιά είναι η ράτσα που απολαμβάνει οικονομικά προνόμια που ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μας, δεν τα δικαιούται; Μα φυσικά οι Εβραίοι.
Διαβάστε αποσπάσματα από τη μονογραφία του Ι. Χαραλαμπόπουλου, «Σιωνισμός και Εθνικές Τραγωδίες» για να πληροφορηθείτε και να καταλάβετε ότι το νεοελληνικό κράτος, «δουλεύει» γι’ αυτή τη ράτσα, ενώ όλοι οι υπόλοιποι δεν ενδιαφέρουν κανένα:
Το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο (Κ.Ι.Σ.) λειτουργεί στη χώρα μας κάτω από συνθήκες τέτοιες, που προσβάλλουν βάναυσα την Εθνική μας αξιοπρέπεια. Συνιστά «κράτος εν κράτει» μέσα στην καρδιά της Ελλάδας και αυτό συμβαίνει όχι απλά με την ανοχή αλλά με την υπόθαλψη του πολιτικού κατεστημένου. Εάν αναλογισθεί κανείς ότι το Κ.Ι.Σ. αποτελεί τον πυρήνα των ευρισκόμενων στην Ελλάδα σιωνιστών, καθώς σύμφωνα με δήλωση μεταστάντος προέδρου του Ι. Λόβιγγερ (Περιοδικό «Χρονικά», Ιανουάριος 1985)
Ο εν Ελλάδι εβραϊσμός υπήρξε ανέκαθεν σιωνιστικός», σε συσχετισμό με τη δήλωση του ιδίου ότι «ο σιωνισμός συνιστά ένα εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα», διαφαίνεται ευκρινώς η επικινδυνότητα της εβραϊκής παρουσίας στον ελλαδικό χώρο.
Ήδη από το 1946, ανασυστάθηκε το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο, με αρχική του αξίωση να μεταβληθεί ο Αστικός Κώδικας. Η αλλαγή του αυτή, είχε ως βασικό στόχο τη ψήφιση ειδικού νόμου, βάσει του οποίου οι περιουσίες των αποθανόντων Εβραίων, χωρίς συγγενείς, περιέρχονταν στο Κ.Ι.Σ. χωρίς μάλιστα αυτό να υποχρεούται να πληρώσει φόρο κληρονομιάς…..
Αξίζει να
διερωτηθεί κανείς γιατί το πολιτικό κατεστημένο κατέστησε το Κ.Ι.Σ.
Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου και ακόμη γιατί η κυβέρνηση της Ν.Δ.
ψήφισε το υπ’ αριθμόν 182 Προεδρικό Διάταγμα (22-3-1978), βάσει του
οποίου το Κ.Ι.Σ. αποκτά δικαιώματα, τα οποία μόνο το Κράτος κατέχει.
Ειδικότερα, με αυτό το Π.Δ.
«ΤΟ Κ.Ι.Σ. ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ ΝΑ ΕΙΣΠΡΑΤΤΕΙ ΦΟΡΟΥΣ, ΓΙΑ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΧΡΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΠΟΥ ΔΙΑΜΕΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΑΝΤΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ».
Εάν μάλιστα αναλογισθούμε ότι το Κ.Ι.Σ. έχει αυθαίρετα απαγορεύσει ΜΕ ΑΛΥΣΙΔΕΣ τη διέλευση των Ελλήνων από την οδό Μελιδόνη στον Κεραμεικό, όπου στεγάζεται η Συναγωγή και άλλα εβραϊκά διοικητικά κτίρια, σε έναν χώρο όπου βρίσκονται ερείπια του αρχαίου νεκροταφείου του Κεραμεικού, δημιουργούνται πολλά εύλογα ερωτηματικά, αναφορικά με τη ταυτότητα αυτών που κατέχουν πραγματικά τα ηνία της εξουσίας στην Ελλάδα..
Το Κ.Ι.Σ. πέραν του γεγονότος ότι μπορεί να δέχεται περιουσίες εβραίων και να φορολογεί αυτούς, υποκαθιστώντας το ελλαδικό κράτος, γεγονός πρωτοφανές, είναι παράλληλα απαλλαγμένο και το ίδιο από την καταβολή φόρων, όσον αφορά τη διαχείριση των πόρων του. Επιπλέον το Κ.Ι.Σ. δεν καταβάλλει κανέναν φόρο στο ελλαδικό κράτος για την απόκτηση, δωρεά, αγορά, οποιασδήποτε κινητής ή ακίνητης περιουσίας, ενώ παράλληλα δικαιούται να εισάγει αδασμολόγητα προϊόντα προς εβραϊκή χρήση.
Κατ’ επέκταση, το Κ.Ι.Σ. έχει συγκροτήσει όπως προκύπτει από τον εσωτερικό του κανονισμό, έναν αυτάρκη και αυτοδιοικούμενο οργανισμό που επεκτείνεται σε όλους τους νομοθετικούς, αστυνομικούς, δικαστικούς, διοικητικούς, θρησκευτικούς, εκπαιδευτικούς, οικονομικούς, κ.α. τομείς, υποδομή η οποία απαιτείται για τη λειτουργία ενός ανεξάρτητου κράτους. Τα προνόμια τα οποία έχουν παραχωρηθεί από το ελληνικό κράτος στο Κ.Ι.Σ. είναι παράνομα και αντισυνταγματικά.
Μπορεί κανείς να φανταστεί να λειτουργεί στο Ισραήλ «Κεντρικό Ελληνικό Συμβούλιο», το οποίο να αποτελεί Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου του Ισραηλινού κράτους και οι εν Ισραήλ ευρισκόμενοι και διαμένοντες Έλληνες να υπάγονται απευθείας στο Συμβούλιο αυτό, παρακάμπτοντας πλήρως το Ισραηλινό κράτος;
Θα μπορούσε μάλιστα να υποστηριχθεί, χωρίς κανένα απολύτως ίχνος υπερβολής, ότι οι κατά τόπους ισραηλινές κοινότητες στην Ελλάδα, αποτελούν αυτοδιοικούμενες κοινότητες, υπαγόμενες σε μία «ομοσπονδιακή κυβέρνηση» - διοίκηση, αυτή του Κ.Ι.Σ. ασκώντας κατ’ ουσίαν διοίκηση κρατικής εξουσίας.
Και μόνο η προκλητική, παράνομη και καταχρηστική λειτουργία του Κ.Ι.Σ. εντός της ελλαδικής επικράτειας, καταδεικνύει το βαθμό της υποδουλώσεως του ελλαδικού κράτους και των οργάνων του στον σιωνισμό, αφού οι εβραίοι έχουν προνόμια τα οποία ουδείς έτερος ξένος και πρωτίστως ουδείς Έλλην πολίτης, Έλλην από απόψεως βιολογικής- φυλετικής, ψυχικής, έχει»..
πηγή
Ο
χρόνος, ωστόσο, που θα γινόταν ο γάμος δεν ήταν τυχαίος, αλλά
περιοριζόταν τόσο ως προς την εποχή όσο και τις ημέρες του μήνα. Σχετικά
με τον προσδιορισμό της καταλληλότερης ημέρας για την τέλεσή του
υπάρχει διαφωνία μεταξύ των αρχαίων. Ο Ησίοδος την επικεντρώνει στην
τέταρτη ημέρα του μήνα χωρίς να ξεκαθαρίζει αν εννοεί την τέταρτη
μετρώντας από την αρχή ή το τέλος του μήνα, αλλά διασταυρώνοντας τα
λεγόμενά του με όσα γράφει ο Πρόκλος καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι
αναφέρεται στην τέταρτη ημέρα από την αρχή του μήνα? άλλοι πάλι
σημειώνουν ως ημέρα του γάμου αυτήν που θα είχε πανσέληνο, γι” αυτό και
στον Ευριπίδη (Ιφ. Αυλ. 787) όταν η Κλυταιμνήστρα ρωτάει τον Αγαμέμνονα
πότε θα γίνει ο γάμος της κόρης τους, εκείνος αποκρίνεται «όταν
συμπληρωθεί ο κύκλος της σελήνης»? κάτι παρόμοιο αναφέρουν ο Δίων ο
Χρυσόστομος (Ζ’,70) και ο Πίνδαρος (Ίσθμ. Ζ’,44). Ως προς την εποχή του
έτους οι αρχαίοι προτιμούσαν για τους γάμους τον χειμώνα ―λίγο παράξενο
για “μας σήμερα― και μάλιστα οι Αθηναίοι είχαν ονομάσει «Γαμηλιώνα» τον
μήνα κατά τον οποίο γίνονταν οι γαμήλιες τελετές και που συνέπιπτε με
τον δικό μας Ιανουάριο. Πάντως, ούτε η ημέρα ούτε ο μήνας ήταν εντελώς
υποχρεωτικά? επομένως κάποιες παρεκκλίσεις γίνονταν δεκτές.
