Με δεδομένο ότι ο Ελληνισμός προϋπήρξε του Χριστιανισμού, στέκει λογικό σε κάθε πολιτική η εορταστική εκδήλωση του έθνους να έχει τον πρώτο λόγο το ιερατείο; Να ορκίζεται ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο πρωθυπουργός, η κυβέρνηση από αυτούς;
Η Παλαιά Διαθήκη περιγράφει την ιστορία των Εβραίων, αναλισκόμενη σε ένα πλήθος απόψεων, ενεργειών και γεγονότων, που τους αφορούσαν, και συνέβαλαν στη θεμελίωση της εθνική τους ταυτότητας. Οι Εβραίοι όμως φρόντισαν (και καλά έκαναν) να ανακηρύξουν την Παλαιά Διαθήκη, ως ιερό τους βιβλίο. Εμείς οι Έλληνες όμως δεν έχουμε ανάγκη ούτε από Παλαιά ούτε από Καινή Διαθήκη. Για μας, ιερά βιβλία είναι αυτό το πλήθος των συγγραμμάτων που μας κληροδότησαν οι πρόγονοί μας.
Πρόγονοί μας είναι ο Όμηρος, ο Ηρόδοτος, ο Θαλής, ο Κλεισθένης, ο Σωκράτης, ο Αριστοτέλης, ο Πλάτων, ο Πρωταγόρας, ο Επίκουρος, ο Πλήθων, ο Πυθαγόρας, ο Σοφοκλής, ο Αισχύλος, ο Ευριπίδης ο Ορφέας, η Σαπφώ, η Υπατία, ο Ιπποκράτης, ο Δημόκριτος, ο Θεμιστοκλής, ο Λεωνίδας, ο Περικλής, ο Μέγας Αλέξανδρος, και ένα πλήθος ακόμη σοφών και ενδόξων Ελλήνων, και ΟΧΙ βέβαια, ο Αβραάμ, ο Ισαάκ, και ο Ιακώβ τους οποίους θέλει να μας επιβάλει το ιερατείο. Καθ' ότι αυτοί είναι πρόγονοι των Εβραίων. (Ακροάσου προτροπές κατά την γαμήλιο τελετή ).
Είναι δυνατόν να βάζουμε σε δεύτερη μοίρα την αρχαιοελληνική φιλοσοφία, την φιλοσοφία που έκαναν κορωνίδα της σκέψης τους όλοι οι διανοούμενοι της Γης;
Είναι δεδομένο ότι η διαλογική και η ελεύθερη σκέψη οδήγησε σε ένα απόγειο γραμμάτων και τεχνών τον πολιτισμό των αρχαίων Ελλήνων, δημιουργώντας φιλοσοφικά ρεύματα, επιστήμες και τέχνες απαράμιλλης πολιτισμικής αξίας, δίνοντας έτσι τα φώτα του πολιτισμού σε όλο τον κόσμο.
Γι' αυτούς τους λόγους είναι λοιπόν καιρός για ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΙΣ ΡΙΖΕΣ ΜΑΣ στους φιλοσόφους μας, που αρθρώνοντας λόγο που εγκλείει σεβασμό για τους άλλους, και αποσκοπεί στη διαμόρφωση προσωπικότητας με ελευθερία σκέψης-έκφρασης και με αίσθημα ευθύνης, πεντακόσια χρόνια π.Χ. δίδαξαν αλλά και φιλοσόφησαν ιδέες και ηθικές αξίες, που οδηγούν στην εξιδανίκευση του ανθρώπου. Χωρίς θαύματα και άλλα κομπογιαννίτικα τερτίπια.
Στους φιλοσόφους μας, των οποίων τα διασωθέντα –από την λαίλαπα του Χριστιανισμού- συγγράμματα φωτίζουν τους δρόμους που οδηγούν σε πολίτες ελεύθερα σκεπτόμενους. Πολίτες με ολοκληρωμένη προσωπικότητα, πολίτες που σέβονται τους νόμους και τις ηθικές αξίες γιατί τους το επιβάλλει η συνείδηση τους, το πνευματικό τους επίπεδο και όχι βέβαια ο φόβος της τιμωρίας του Θεού. Πολίτες που γνωρίζουν ότι οι φιλοσοφικές ιδέες και αξίες που δίδαξαν εκείνοι είναι οι μόνες που παρέμειναν άφθαρτες και πάντα επίκαιρες και ας έχουν περάσει δυόμισι χιλιάδες χρόνια.
Άρα, το να διάγουν οι πολίτες «βίον ενάρετον» είναι θέμα καθαρά φιλοσοφικό και όχι θρησκευτικό. Οι αρχαίοι Έλληνες, οι γεννήτορες της Δημοκρατίας, σεβόμενοι την αυτοτέλεια, την αυτονομία και ανεπανάληπτη μοναδικότητα κάθε ανθρώπου –το θεμελιώδες δικαίωμα του να είναι ο εαυτός του, αυθύπαρκτος και αυτόνομος- και προπάντων την ατομική του ελευθερία και τη σοφία της φύσεως, αποστρεφόμενοι δε κάθε κοινωνικό, θρησκευτικό, κοσμοθεωρητικό δόγμα, ποτέ δεν θα δέχονταν να ξαπλώσουν στην κλίνη του μυθικού ληστή Προκρούστη και να κοπούν στα μέτρα του. Η αθηναϊκή δημοκρατία, ειδικά, λάτρευε την ελευθερία και σέβονταν την αυτοτέλεια, φυσική, ηθική και πνευματική κάθε ανθρώπου.
Μία ιδεώδης αλλά και ρεαλιστική δημοκρατία με σεβασμό στον άνθρωπο θα πρέπει να είναι η απάντηση των σημερινών Ελλήνων στη θεοκρατία. Αλλά για την εδραίωσή της στη μάχη των ιδεών που θα ακολουθήσει με τους κάθε λογής στενόμυαλους εξουσιαστές, πρέπει να ανατρέξουμε στις αδιαμφισβήτητες ιδέες και τις ηθικές αξίες όπως τις δίδαξαν και τις φιλοσόφησαν ο Σωκράτης, ο Πλάτων, ο Αριστοτέλης, ο Επίκουρος, ο Πρωταγόρας, και τόσοι άλλοι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι, αλλά και οι Ευρωπαίοι διαφωτιστές. Οι μόνες αξίες που έμειναν άφθαρτες και πάντα επίκαιρες μέχρι σήμερα και είναι οι μόνες που μπορούν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τα σύγχρονα προβλήματα, ήτοι την εγκληματικότητα, τα ναρκωτικά, τον αλκοολισμό, τον χουλιγκανισμό, και την έξαρση βίας εντός και εκτός των αγωνιστικών χώρων, την τρομοκρατία, καθ' ότι η καθεστηκυία τάξη, πολιτική και θρησκευτική φαίνεται ότι έχει αποτύχει.
Ιωάννης Θεοδωρόπουλος
